Xéeny Evgenia Lovétt

Kulübemde her zamanki gibi (!) hiç kimse yoktu. Zaten üç beş kişiydik ve kardeşlerim genellikle dışarıda olurlardı. Kulübenin bekçisi bendim yani. Ama otura otura canım sıkılmıştı ve ne yapabileceğimi bulmak için kampta bir tur atıyordum. Derken gözüme derslikler takıldı. Daha önce hiç dersliğe uğramamıştım belki de şimdi tam zamanıydı. Hevesle dersliklere göz attım. Sanırım en çok ihtiyacım olanlar zeka ve strateji geliştirmeyle kılıç kullanmadı. Hımm, hiç düşünmeden Zeka ve Strateji Geliştirme dersliğine doğru ilerledim. Derste ne yapacağımızı oldukça merak ediyordum. Bunu öğrenmek için içeri girmem lazımdı tabii, kapıyı araladım ve içeriye doğru seslendim ''Merhaba!''. Bir ses bana karşılık verdi ''Merhaba.'' İçeri girdim.

Odamda oturmuş öğrenci dosyalarını düzenliyordum. Sıkıcı bir takım kağıtlarla uğraşmaktan yorulmuştum. Alfabetik sıradaki dosyalara sınıfdaki çalışmaları ve skorlarını yerleştirirken derslikten gelen bir ses ile irkildim. "Merhaba" Sesimi duyabilmesi için yüksek sesle karşılık verdim. "Merhaba" Gelenin öğrenci olduğu belli idi. Elime boş bir dosya kağıt ve kalem alıp içeriye gittim. Daha önce görmediğim bir kız derslikte etrafı inceliyordu. Yanına gittiğimi farkedince gülümsedi. "Ben Xéene, Zeka ve Strateji dersi için gelmiştim." Aynı şekilde gülümseyerek cevap verdim. "Memnun oldum. Ben de Will yardımcı eğitmenim. O zaman hazırsan başlayabiliriz. Şuraya oturabilirsin." Boş masalardan birisini işaret ediyordum. Dosyanın üzerine kızın ismini yazdıktan sonra içerisine yerleştirilmiş test kağıdını çıkardım. "Bu senin seviyeni görmek ve nasıl bir çalışma yapacağımızı belirlemek için ufak biir test 10 soru 15 dakika hazır olduğunda kronometreyi baştayacağım." Testi ve kalemi uzattım. Kız kafasını salladı ve testi çözmeye başladı. Ben de süreyi başlattım.

Test mi? Hım, o kadar da zor olmaması gerekirdi; 10 soruyu 15 dakikada yapabilirim diye düşünüyordum ama yanılmıştım. Bu dersliğin -kalıbımı basarım ki- en kötü öğrencisi olacaktım. Sorular gerçekten zor gelmişti. Hayır, gerizekalı felan değilim ama dikkatimi verip de çözemiyordum işte. Bir süre sorularla bakıştıktan sonra yapmaya başladım ama karışıktılar cidden. Yavaş yavaş sürem de azalıyordu. Kimi soruda bulmaca, kimi soruda matematikle ilgili işlemler vardı. Soruları atlaya zıplaya çözüyordum zaten. Beynim bir yandan bir soruyu çözerken diğer yandan yetiştiremeyeceğimi söylüyordu.
En sonunda Will ''Evet, süre bitti,'' dedi. Kağıdımı uzattım. 2 soruyu yapamamıştım ve umarım diğer sorulardan fazla yanlış çıkmamıştı. Zorlansam da berbat olmadığımı düşünüyordum, en azından biraz. Ben bunları düşünürken konuşmaya başladı.

Verdiği testi kontrol ettikten sonra sonucu kağıdına yazdım. Sonuçları öğrencilere söyleyemiyorduk. 7/10 yapmıştı hiç fena değildi. Sanırım onunla ufak hafıza kartları çalışması yapmanın zararı olmazdı böylece ısınma çalışmasını aradan çıkarmış olurduk. Çekmecemden çıkardığım kartları üstü kapalı bir şekilde karışık olarak masaya dizdim. Şaşkınlıkla izleyen öğrenciye bakıp açıklamaya koyuldum. "Burada 40 kart 20 çift var aynı anda iki kartı açabilirsin. Bütün çiftleri bulmanı istiyorum. Süren 5 dakika." Melez bu alıştırmayı pek sevmiş gibi durmuyordu. Aslında bu dersin en eğlenceli kısmı olurdu genelde. Diğer bölümleri daha yorucu ve konsantrasyon gerektirirdi. kronometremi hazırladım. Başlaması için işaret verdikten sonra süreyi başlattım.

Hafızama çok da güvenmiyordum hani. Ama aynı anda iki kartı açabileceğim beni mutlu etmişti. Will süreyi başlattığında hemen en baştaki kartı açtım. Kartın üstündeki şekil Japonca bir şey gibiydi -ki ben Japonca bilmiyorum düşünün artık. İçimi çekip şeklin görüntüsünü ezberlemeye çalıştım. Bir çubuk üzerine beş çubuk ve beşinden en ortadaki çubuğun üzerine bir dalga işareti. Kolaydı aslında. Sonra iki kartı - 7. ve 8. - aynı anda açıp onları da ezberledim. 10.'yu da tek başına açtım. Hafızam hiç bilmediğim kadar iyiymiş meğersem, ama bu işte bir gariplik mi vardı ne? Belki de kendim bile bilmeden bir tür büyü yapıyordum. Yok canım, diye söylendim. Alt tarafı 4 kart ezberlemiştim. Bunları düşünürken zamanımın giderek dolduğunu hatırladım ve oyuna gerçekten başladım. İlk olarak 15. kartı açtım. Bu hiçbiriyle uymuyordu. Sonra 26. ve 19. kartları aynı anda açtım. İçlerinden 19. karttaki şekil 1.'yle uyuyordu. Evet, kesinlikle aynısıydı. Heyecanla 26.'yı kapatıp, 1.'yi açtım. İşte, gerçekten uyuyorlardı. Will'e baktım ama tepkisizdi. Biraz bekledikten sonra 18.'yi açtım. Bu kartın uyduğu şekilde 16.'ydı. Güzel, diye düşündüm. İki çifti bulmuştum. Biraz daha mutlu bir şekilde 7.'ye baktım. 11. ve 12.'yi açtım ama hiçbiri değildi. Moralimi bozmadan hepsini kapayıp 14.'yü açtım. 14. ve 12. şekiller aynıydı. 12'yi de açtım -üçüncü çifti bulmuştum. Sonra sırasıyla 19-1, 18-16, 14-12, 8-9, 7-13, 4-6, 5-17, 2-20, 3-11 çiftlerini buldum. Şekiller giderek tanıdık geliyordu. En sonunda bütün çiftleri bulmuştum ama kaç dakika geçtiğini bilmiyordum. Bana kalırsa hafızada o testten çok daha iyiydim. Kaç dakika sürdü, der gibi Will'e bakıp cevabını bekledim.

Hızlı bir şekilde kartları açmaya koyulan Xeeny 'ye bakıp onu izliyordum. Hafızası güçlü olmalıydı. Bir kere gördüğü kartı kolay kolay unutmuyordu. Hızla eşleri bulup bitirdiğinde kafasını kaldırıp merakla bana baktı. Gülümseyerek konuştum. "4 dakika 27 saniye." Harika bir süreydi. Çocuk öğrenen bir öğrenciydi. Dersliğime gelen fazla zeki olmayan öğrenciler gibi beni uğraştırmayacaktı. Biraz düşündükten sonra sıradaki alıştırmanın bir sözcük avı olmasına karar verdim. Sözcük avı en sevdiğim alıştırmaydı. Bakmak ve görmek aynı şeyler değildi. Nasıl bakmasını bilmeen insan savaşta asla başarılı olamazdı. Hemen dosyadan çıkardığım çok zor sözcük avını Xeeny'ye uzatırken konuştum. "Şimdi sırada sözcük avı var." kağıtta kocaman bir karenin içine saklanmış 30 tane kelime vardı. Her birini bulması gerekiyordu. Tabiki kısa bir zaman diliminde çünkü savaşda rakibin onun zayıf noktalarını görmen için sana zaman vermezdi. Hızlı olmak zorundaydın. Konuşmaya devam ettim. "Bitirmek için süren beş dakika." Normal koşullarda çok zor bulmaca için 8 dakika verilirdi. Ancak ben Xeeny'nin baskı altında ne kadar iyi çalışabildiğini görmek istiyordum. Gerçekte sekiz dakikası vardı. Ama o bunu bilmeyecekti.