Ange Morgan Lamartine

Canım heykellerden sıkılınca,kendi sınıdımdan çıkıp kardeşlerim Yon ve Tiff'in bulunduğu Ok Atma Teknikleri Sınıfına ilerledim.Ok atmayı bütün Apollon ve Artemis çocukları gibi bende biliyordum ama geliştirmekten zarar çıkmazdı.Sınıflarımız birbirlerine yakın sayılmazdı ama abartılacak kadar bir uzaklığı da yoktu.Fazla değil,azcık bir yürümeden sonra kardeşlerimin eğitim verdikleri sınıfa girdim.İçerisi çok güzeldi.Yani,ok atmak için konulmuş hedefler burayı güzelleştirdiğini söyleyebilirim.İçimi çektim ve içeriye sesleendim. "Kimse yok mu?"

Her zamanki gibi dersliğe gidip sınıfıma girmişti. Burada yeni gelebilecek öğrencileri bekliyordum. Yon ise bir meleze ders veriyordu. Tek başıma kahve içip okçuluk çalışan melezleri izliyordum. Keyfim iyi sayılırdı ama canım da sıkılmaya başladı. Bu düşüncelerimden beni "Kimse yok mu?" diye soran bir ses çıkardı. Hemen sesin geldiği yöne baktım ve kardeşim Ange'i gördüm. Oturduğum yerden kalkarak Ange'in yanına koştum ve "Hoş geldin!" diye bağırdım. Ange güldü ve "Nasıl gidiyor?" dye sordu. Gülümseyerek "Yon ders veriyor, ben de burada boş boş oturuyorum." dedim. Ange "O zaman bana ders vermek ister misin?" diye sordu. Mutluluğum iki kat artarak "Tabii ki!" dedim.

Tiff'in gelmesine çok sevinmiştim.Şaka yaparcasına güldüm. "Bu zamana kadar tanıştığın en iyi öğrenci olacağım!" dedim.Bir yandan da Tiff'in gösterdiği hedefi vuramazsam ne kadar rezil olacağımı zihnim bana haykırıyordu.Tiff güldü ve, "Hadi başlayalım o zaman.!" dedi.Başka şansım var mıydı?Hayır.Zaten bunu yapmak çok istiyordum.İtiraz etmeden Tiff'in peşinden gittim.Bir yandan da keşke benim büyülü okları getirseymişim diye geçiriyordum içimden.Onlar ıskalamadan vurmak konusunda kimseyle yarışamazlardı.Adı üstünde büyülüydü işte! "Hadi Tiff," dedim sabırsız bir sesle

Ange'i antreman alanına götürdüm ve bir hedef tahtasının 25 adım uzağına gittik. Sonra Ange'e baktım ve "Tutuş ve duruş kısmını atlıyorum." dedim. Ange tabii ki der gibi bana baktı. Ange'e bir yay-ok takımı uzattım ve "25 adım uzaktayız. Buradan atış denyeceksin." dedim. Ange başını salladı ve yay-ok takımını aldı. Fazla zaman kaybetmeden ok çantasından bir ok çıkardı ve yayına gerdirdi. Sonra hedef tahtasına bir bakış atı ve oku fırlattı. Ok ikinci halkaya denk geldi. Bu süper bir atıştı. Şu ana kadar öğrencilerim arasından en iyisi Ange'di. Ee, ne de olsa o da Apollon'un kızıydı.

Atışımı yapmıştım.O kadar kötü sayılmazdı ama ilk halkalık kadar iyi de değildi.Yine de bir Apollon Kızı'na yaraşanı yapmıştım ve rezil olmamıştım.Tiff'e baktığım da bana gülümseyerek başını salladı. "Çok iyiydi." dedi.Bu sözlere bu kadar sevineceğim aklımın ucundan bile geçmezdi.Oysaki ben bunu kendi dersliğimde hep söylüyordum ve verdiği duyguyu şimdi anlıyordum.Omuz silktim. "Bir şeyler yapmaya çalışıyoruz işte." diye cevap verdim.Bir süre okumun durduğu yeri inceledim ve sormaya devam ettim. "Şimdi ne yapacağız?" Tiff'in gördüğü en çok soru soran öğrenciydim kesinlikle.Herhalde bu,Tiff'in kardeşim olmasından sağladığı bir öz güvendi.Yoksa karşımda bir Tanrı olacak,büyük ihtimalle dilim tutulurdu.

Ange gayet iyi bir okçuydu ve bence 50 adıma geçebilirdik. Bunun için kardeşimin sorduğu soruya "50 adımdan atış deneyeceğiz." diye cevap verdim. Ange "Tamamdır." dedi ve birlikte 25 adım daha giderek hedef tahtasının 50 adım uzağına vardık. Burası diğer yerin iki katı uzaklığındaydı ama Ange'in zorlanacağını pek sanmıyordum. Ange yine vakit kaybetmeden okunu yayına gerdirdi ve atışını yaptı. Ok bir iki saniye içinde hedef tahtasının dördüncü halkasına saplandı. Bu da gayet iyi bir atıştı. Ange bana baktı. Bir şey söylememi bekliyordu. "İyi atış. Daha çok konsantre olmaya çalış ablam. Hedef tahtası ve ok dışında hiçbir şey düşünme." dedim. Ange başını salladı ve bir ok daha aldı. Tekrar atış posizyonuna geçti. Bu sefer oku atmak için biraz bekledi. Konsantre olmaya çalışıyordu.