Seth ve Kül Kont

Bugün bir pegasus edinmeliydim. Çünkü yarın kamptan kaçmayı düşünüyordum. Eh elimi kolumu sallaya sallaya bir tanrıçayı ve Kheiron’u atlatabileceğimi sanmıyorum. Yavaş adımlarla ağırın kapısını açtım. İçerde bir çok pegasus vardı. Ama benim dikkatimi beyaz yelesi, simsiyah gözleri ve kül renginde olan huysuz bir pegasus çekmişti. Yanına gittiğimde ilk önce kişneyip tepinmeye başladı.. Ama cebimden küp şeker çıkartıp ona verince sakinleşti. Küp şekerleri aldığında gıdıklandım ama ani hareket yapmadım. Yelesini okşamaya başladım.

“Aslında seni sevdim. Benim atım olur musun?” Bir pegasusla konuşmak tuhaf geliyordu. Kafasını indirip kaldırdığında bunu evet olarak algıladım. Anlaşılan o beni anlıyordu. Benim onu anlamamam çok yazık. Atıma yaslanıp “Şimdi sana birde isim bulmalıyız.”dedim. Cebimden biraz daha küp şeker çıkartıp “Sana Lanc diyelim mi?”dedim. Kocaman siyah gözlerini bana dikti. Sanırım bu ‘Oldu! Başka derdin var mıydı?’ demekti. Gülümseyip “O zaman seni tanımlayan bir isim olsun. Kül Kont nasıl?”dedim.

Kişneyip hafif uçuşlar yaptı. Sanırım bu ismi sevmişti. Beni ezmemesi için gerileyip “Aferin oğluma. Şimdi lütfen sakin ol!”dedim. Suratımı yalayıp cebime eğildi. Suratımı silerken “Başka küp şeker kalmadı üzgünüm ahbap.”dedim. Artık bir pegasusum olmuştu. Buda ekstra sorumluluk demekti. Neyse bir pegasusla herhalde baş edebilirim. Umarım!