Yeraltı Yolcuları

Tak ! Tak ! Tak !

Kapımın sert bir biçimde çalınmasıyla irkilerek uyandım. O heyecanla yatağımdan nasıl sıçradığımı fark etmemiştim bile, bir anda ayakta bulmuştum kendimi. Hızla kapıya doğru yürüdüm, Lucy endişeli bir şekilde bana bakıyordu. Elinde tuttuğu bir kağıt dikkatimi çekmişti. Kuşkuyla, "Bir sorun mu var Lucy ?" diye sordum. Lucy başını evet anlamında sallayarak elinde tuttuğu kağıdı bana doğru uzattı. Kağıdı elinden aldım ve hızlıca yazılanları okumaya başladım.

Sevgili kardeşlerim,
Siz bu notu okurken ben çoktan yeraltına, Ceza Tarlaları'na doğru yola çıkmış olacağım. Keyfi olarak değil tabii, Tanrı Hades'in verdiği bir görev için. Öyle güzel uyuyordunuz ki sizi uyandırmaya kıyamadım. Onun yerine size bu notu bıraktım. Umarım bana kızmazsınız.

Sizi seven kardeşiniz, Andy.

Demek Andy bize haber vermeden bir göreve çıkmıştı. Aslında doğal bir şeydi bu. Hangimiz kardeşlerimize haber vermeden görevlere çıkmıyorduk ki ? Misal ben, çoğu görevlerimden kardeşlerimin haberi bile olmamıştı. Lucy'nin neden bu kadar panik içinde olduğunu anlayamamıştım. Tabii, kardeşim için ben de endişelenmiyor değildim ama Andy kendisini pekala da koruyabilirdi. Belki de kardeşimiz yeraltına gittiği için bu kadar endişelenmişti. Notu katladıktan sonra Lucy'ye baktım ve "Bu o kadar kötü bir görev mi ? Yani Andy'nin yardıma ihtiyacı olur mu ?" diye sordum. Lucy "Normalde bu soruya hayır diye cevap verirdim ama korkarım ki şu an cevabım evet !" dedi. Neyden bahsettiğini anlamamıştım. "Nasıl yani ?" diye sordum Lucy'ye kafam karışmış bir halde. Lucy de açıklamaya girişti. "Bak Summ, son günlerde duyduğuma göre yeraltına giden bazı melezler geri dönemiyormuş. Bunun nedenini tam olarak bilmiyorum ve Andy'nin başına da aynı şeyin gelmesinden çok korkuyorum." Bunu duyunca başımdan aşağıya kaynar sular dökülmüş gibi oldu. Andy, şu anda ölümle burun buruna olabilirdi. Bunu idrak ettiğim anda eşyalarımı hazırlamaya başladım, acele etmem gerekiyordu. Lucy ne yaptığımı anlayınca "Summ ben de seninle gelirdim ama burada yapmam gereken çok mühim işlerim var. Eğer onları yetiştirebilirsem, yanında biteceğimden emin olabilirsin." Elini güven vermek istercesine omzuma koydu ve sözlerine devam etti. "Summ, çok dikkatli olmanı istiyorum. Bunun kolay olacağını sanmıyorum. Bu yüzden yanına birkaç melez alsan iyi olur." Başımı salladım. Lucy haklıydı, yalnız gidemezdim. Ancak kimseyi de tehlikeye atmak istemiyordum. Sonuç olarak Afrodit Kulübesi'nden Clay'ı, Dionysos Kulübesi'nden Kev'i çağırmaya karar verdim. Bir de Nyks Kulübesi'ne uğrayacaktım. Onlarla tanışmıyordum ama bu görevde bana yardım edeceklerini umuyordum. Eşyalarımı hazırladıktan sonra Lucy ile vedalaştım ve arkadaşlarımı göreve çağırmak üzere kulübemden uzaklaştım.

Güzellik uykumdan kapının ısrarla vurulmasıyla uyandım. Daha doğrusu daha tam olarak uyanamamıştım. Kardeşlerime bas bas bağırmaya başladım. " Ya biri şu kapıya baksınnnn. Kim ya bu kapıyı kıracak neredeyse. " Bağırmalarıma kimse cevap vermiyordu. Birden aklıma kardeşlerimizle dün kounuştuklarımız geldi. Hepsinin bugün işi vardı. Kimi göreve gidiyordu kimi derse. Kulübede tek ben vardım. Buda demek oluyordu ki kapıya benden bakacak kimse yoktu. Yatağımdan oflaya puflaya kalktım. Odamdan çıkıp kapıya yürüdüm. Kapı hala ısrarla çalınıyordu. Kim gelmişti ki acaba? Bu kadar ısrarla çaldığına göre önemli bir şey vardı.

" Tamam geliyorum ya kırdın kapıyı kırdın. " diyerek kapıyı açtım. Karşımdakinin Summ olduğunu görünce biraz şaşırdım sonra konuşmaya başladım. " Ahh Summ sen miydin? Çok özür dilerim ısrarla kapıyı çalınca bende...." Summ konuşmamı bitirmeden araya girerek sözü kendisi aldı.

" Clay önemli değil. Şimdi beni dinlemelisin. Kardeşim Andy'nin başı dertte. Onu kurtarmaya yeraltına gidiyorum ama tek başıma gidemem. Bu çok tehllikeli olabilir. Sende benimle gelirmisin? Ama eğer istemiyorsan benim için..."

Bu seferde ben Summ'ın sözünü kestim. " Bekle giyinip geliyorum hemen Andy'i kurtarmamız gerek. " Aceleyle giyindim ve hazırlıklarımı yaptım. 20 dakika sonra Summ'ın yanına geldim. 20 dakikada hazırlanmıştım. Bu benim için büyük bir şeydi. Normalde asla 20 dakikada hazırlanamazdım. Summ bana bakarak

" Ben diyorum ki ikimizin gitmeside tehlikeli olabilir. Dionysos Kulübesi'nden Kev'i de alalım. Sonrada Nyks kulübesine gidelim. Ne dersin? "

" Evet iyi düşünmüşsün. O zaman hadi Kev'in yanına gidelim. " Summ'la birlikte Dionysos kulübesine doğru yürümeye başladık. Yürürken Summ bana neler olduğunu anlatıyordu.

Dioysos kulübesine fazla kişi uğramaz, uğrarsada benle görev için gelirlerdi. İşte bugün kapı çaldığında göreve gideceğimi anlamıştım. Daha yeni uyandığımdan dolayı kapıyı uykulu bir şekilde açtım ve karşımda Summer’ı ve Claire’yi gördüm. Yüzlerinden gergin oldukları anlaşılıyordu. Onlara gülümseyerek Merhaba dedim . Summ aynı
gerginlikle:

Sana ihtiyacımız var Kevin. Kardeşim Andy’nin başı dertte. Bu görev çok tehlikeli,gelmek istemezsen…Bir anda sözünü kesmiştim. Çünkü iyi bir maceraya ihtiyacım vardı. Onlara gülümseyerek:

Benimde iyi bir maceraya ihtiyacım vardı dedim ve odama doğru koştuım. Hemen görev çantamı kaptım ve kızların yanına geldim. Kızlara bakarak:

Eh, şimdi yeraltına mı gidiyoruz ? diye sordum. Summer hemen :
Hayır. Şu anda Nyks kulübesine gidiyoruz . Ondan sonra yeraltına geçeceğiz dedi . Macera daha başlamıyordu . Ama bu görevde maceranın bol olacağı kesindi.

Uykumun tam ortasındayken birisi dolap kapağını kasıtlı bir şekilde hızlıca örttü ve beni uyandırdı. Ani bir şekilde uyanıp sesin geldiği yere ters ters bakmaya başladım. Sesi Allen çıkarmıştı ve konuşmama izin vermeden ''Göreve gidiyorum. Bilmek istersin diye düşündüm'' dedi imalı bir şekilde. Ona ters ters bakmaya devam edip umursamaz bir şekilde''Ne görevi?'' diye sordum. Aynı umarsamaz tavırlada Allen ''Çok merak ediyorsan kapıdakilere sor'' dedi. Açıkçası merak etmiştim. Gece yarısı bir görev için kulubeye gelindiğini hiç duymamıştım. Yatağımdan kalkıp kapıya doğru gittim.Kapıda iki kız birde erkek kampçı vardı. Kızları tanıyordum,birisi afrodit kızı diğeride athena kızıydı. Gülümseyerek ''Nasıl yardımcı olabilirim bayanlar?'' diye sordum. Kızlar ilk başta şaşaırdı ama kendilerini toparlayarak ''Şey... Yeraltına göreve gidiyoruz, kardeşlerimden birinin başı dertte. Yardıma gelmek ister misiniz diye soracaktık. Ama kardeşin Allen kabul etti. O yüzden...'' tam konuşmasına devam edicektiki elimle onu susturdum. ''Şimdi siz yeraltına gidiyorsunuz değil mi? E oradada ne kadar savaşçınız olursa o kadar iyi değil mi? O yüzden bende geliyorum,ayrıca biz paket halinde çıkarız göreve,bir alana bir bedava'' dedim Allen ı kendime çekerek. Allen belliki bu hareketime sinirlenmişti ama yinede hiçbir şey olmamış gibi odama girdim ve üzerimi değiştirdim. Siyah bir t-shirt,siyah bir pantalon giyip dolabımı açtım. İçerisinden katanamı alıp sırtıma astım. Birkaç tanede fırlatılabilir bıçaklardan doldurdum cep çantamı ve kapıya doğru ilerledim. ''Tamam hazırım. Hadi gidip kardeşini kurtaralım.'' dedim göz kırparak. Kızlar şaşkınlıkla kılıcıma bakıyordu,kılıcıma bakıp ''A evet herkes ilk başta şaşırır,ama daha çok şaşıracaksınız.'' dedim haşin bir gülüşle ve kulubeden dışarı çıktım.

Hala olanlara inanamıyordum.Tanrı Hades bana bir görev vermişti ve ben de bunu bir kelime bile deyip itiraz etmeden kabul etmiştim.Başıma geleceklerden habersiz hazırlanmaya başlamıştım.Sessiz ve temkinli adımlarla odamın içinde koşuşturuyordum.Üzerime siyah kotumu ve gri tişörtümü geçirdikten sonra çantamı hazırlamaya başladım.Her zamanki klasik görev malzemelerini koyuyordum.Biraz para, drahmi ve her ihtimale karşı az bir miktarda da nektar.Çekmecemde özenle sakladığım ruju da koymuştum çantama.Kapağı açıldığında düşmanımın duyularını körelten bu ruju Tanrıça Afrodit vermişti ve daha kullanamamıştım bile.Yeraltı bunu kullanmak için en iyi yer olabilirdi belki de.Hızla saçımı da topladıktan sonra üzerime bir de hırka geçirdim ve sessizce kardeşlerimin odalarına göz attım.Aslında onlara haber vermem gerekirdi ama bana engel olmaya çalışacaklarını düşünüyordum.Tekrar odama doğru koştum ve çekmecemden bir kağıt ve kalem çıkarıp bir şeyler yazmaya başladım.Bu not onlar için yeterli olurdu herhalde.Kağıdı herkesin mutlaka uğradığı mutfak masasına koyarak sessizce kulübeden dışarı çıktım.Bu görev için oldukça acemi ve tecrübesizdim.Ama başarmaya da niyetliydim.

...

Yeraltındaydım.Gözlerimi açtığımda sanki sonsuzluğa uzanan karanlık gökyüzüne bakıyordum.Gözlerimi ovuşturup doğrulmaya çalıştığımda yere düşmüş olduğumu fark ettim.Sanki parçalanacakmış gibi ağrıyan başıma rağmen ayağa kalktım ve etrafıma bakmaya başladım.Tam olarak nerede olduğum ya da buraya nasıl geldiğim hakkında hiçbir fikrim yoktu.Tek bildiğim Hades'in bana verdiği görev için Ceza Tarlaları'na gitmem gerektiğiydi.Biraz yürümeye başlayıp ilerlediğimde her taraftan çığlıklar ve yakarışlar geliyordu.Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atmaya başladığında hızla koşuyordum.Bağırışlar, çığlıklar arttığı zaman anlamıştım.Ben zaten Ceza Tarlaları'ndaydım.İlk defa kardeşlerimin benim için endişelenmesini umuyordum.Yoksa bir daha onları görebileceğimi sanmıyordum.

Son olarak Nyks Kulübesi'ne uğrayıp Allen ve Zack'i de göreve davet etmiştik. Onlar da bu teklifimizi kabul etmişlerdi. İşte bu iyiydi, yanımızda Nyks çocuklarının olmasının bize büyük fayda sağlayacağı düşüncesindeydim. Böylece ekip tamamlanmıştı, göreve çıkmaya hazırdık şimdi. Kevin, "Peki yeraltına nasıl ineceğiz ?" diye sordu. Kısa bir süre düşündükten sonra "Nakil Sırasında Ölüm Plakçılık ?" diye önerdim. Diğerleri de kafalarını sallayarak beni onayladılar. Claire "Öyleyse istikamet Pegasus Ahırları ! Los Angeles'a gitmenin en iyi ve güvenli yolu." dedi. Bunun üzerine hepimiz Pegasus Ahırları'na yöneldik. Etrafı kolaçan ettikten sonra pegasuslarımızı sırayla dışarı çıkardık. Sonra da pegasusların üstlerine atlayıp yavaşça yükselmeye başladık. Havada süzülürken Andy'nin şu an nerede, nasıl bir halde olduğunu düşünmeden edemiyordum. Kardeşim için öyle endişeleniyordum ki bir an olsun aklımdan çıkmıyordu. Eğer onun başına bir şey gelirse ya da gelmişse kahrolurdum. Bunları düşünürken ağlayacaktım neredeyse. Ama güçlü görünmeli, başımı dik tutmalıydım. O sırada Clay, pegasusuyla yanıma yaklaştı. Sanırım gözlerimde biriken yaşları fark etmişti. Bana döndü ve "Summ, merak etme kardeşini bulacağız." dedi. Gülümseyerek anlayışlı arkadaşım Claire'e baktım ve başımı evet anlamında sallayarak "Bulacağız." dedim. O sırada arkamızdan gelen sesle ikimiz de irkildik. Allen, "Haydi, Los Angeles'a geldik. Sevgi gösterinizi sonra yaparsınız." diye sesleniyordu. Şaşırmıştım. 'Bu kadar çabuk mu ?' diye düşünerek altımda uzanan şehre varmıştık. Evet, Allen haklıydı. Gerçekten de gelmiştik Los Angeles'a. Zack "İnişe geçsek iyi olacak." dedi ve böylece altımızda bulunan boş bir arsaya iniş yaptık. Pegasuslarımızı buraya bağlayarak Nakil Sırasında Ölüm Plakçılık'ın yolunu tutmayı planlıyorduk.