Zavallı Kahin

Babamın bir başka kadından olan kızı Daisy, hayatımın hiçbir bölümünde peşimi bırakmıyordu. İki ebeveyninin de insan olmasına rağmen bir şekilde Melez Kampı'na girmeyi başarmıştı ve neden sonra onun Tanrı Apollon'un kahini olduğunu öğrenmiştim. Sinirden çatlamamak için kendimi zor tutuyordum. Daisy'yi kılıcımdan geçirmek ile uslu durmak arasında sadece ismi Fred Fackrell olan incecik bir çizgi vardı. Yine de içinde bulunduğum her durumu leyhime çevirmek konusunda ustaydım. Daisy bir şekilde kampa gelmişti, evet. Ama buradan tekrar çıkabileceğinin bir garantisi yoktu. Melez Kampı benim alanımdı ve benden habersiz gelen misafirler için işkence kampına rahatlıkla dönüşebiliyordu. Kulübede rastladığım kardeşim Summ'ı ve yolda karşılaştığımız May'ı yanıma alarak kahinin mağarasına gittim. Daisy tam da tahmin ettiğim gibi eşyalarını içeriye yerleştirmekle meşguldü. Gülümseyerek ona baktım ve sahte bir samimiyetle "Arkadaşlarımla sana kampı gezdirmemizi ister misin, kardeşim?" diye sordum. Bu teklif nedense sarışın kızı fazlasıyla sevindirmişti, hiç tereddütsüz "Bu beni çok sevindirir!" cevabını verip mağarasından çıktı. Summ ile May'a anlamlı bakışlar attıktan sonra, "O zaman, gezmeye başlayalım." dedim. Küçük kız kardeşim başına geleceklerden habersiz masumca gülümsüyordu ve bu haliyle gözüme çok daha itici görünmüştü. Gıcık ve sevimsiz bir kızın kafasını klozete sokarak insanlık için hayırlı bir iş yapacağımı düşünüyordum. Bir süre sessizlik içinde yürüdükten sonra sırıtan Summ, tiatral bir havada "Şu karşıdaki yer de neresi? Ben ilk kez görüyorum." dedi. Maya'dan ufak bir kıkırdamanın ardından, "Orayı nasıl görmezsin Summer? Gel, hemen gösterelim sana, çok güzel bir yer." cevabı geldi. Ben de Maya'nın sözlerine katılarak Daisy'yi kızların arkasından o tarafa doğru sürüklemeye başladım. Küçük kahin hala başına geleceklerden habersizdi ama biz gevrek üçlü Lucy, Maya ve Summer olarak fazlasıyla eğleniyorduk!

Biz zavallı Daisy'yi hain planlarımıza alet etmek üzere tuvaletlere doğru sürüklerken o hala birazdan olacaklardan habersiz, mutlu bir şekilde sırıtıyordu. Aslında eğer Daisy'ye kıl olmasaydım, şu an ona acıyabilirdim. Ama şu anda bende Daisy'ye karşı vicdan namına bir şey yoktu. Ne suçluluk duyuyordum ne de başka bir şey. Sanırım bunda Lucy'nin Daisy'den nefret etmesinin büyük bir rolü vardı. Sonuçta onun düşmanı, benim düşmanımdı. Aslında şu an tam olarak düşman sayılmazlardı. En azından Daisy açısından. Ama birazdan yapacaklarımızdan sonra Daisy'nin Lucy'ye ve bize düşman kesileceğinden adım gibi emindim. Bu sırıtkan halinden eser kalmayacaktı. Bunları düşününce elimde olamayarak sinsi bir şekilde gülümsedim. Hey, ben ne zamandan beri bu kadar acımasız olmuştum ? Bu gereksiz düşünceyi bir kenara ittim. Bu sırada tuvaletlerin yanına gelmiştik. Daisy hafif bir hayal kırıklığıyla "Ama burası yalnızca tuvaleeet." diye yakındı. Lucy'nin "Ah, öyle mi ? Ne kadar da zekisin Daisy." diye mırıldandığını duyunca öksürüyormuş gibi yaptım. Dudağımı büzüp bilmemezlikten gelerek "Öyle miymiş ? Oysaki ben burayı güzel bir yer olarak hayal etmiştim. Ne olacak şimdi ?" dedim. Daisy bana şefkat dolu bir surat ifadesiyle bakarak "Üzülme Summer, o zaman biz de yapacak başka bir şey buluruz." dedi. Tanrım, bu kızı çok az buçuk rol yapma yeteneği olan her birey kandırabilirdi. O sırada Maya aklına parlak bir fikir gelmiş gibi gülümsedi ve "Aslında benim daha iyi bir fikrim var. Neden şu eğlence işini tuvalette yapmıyoruz ? Bence orası da eğlenmek için pekala uygın bir yer." dedi. Sonra da gülmemek için dudağını ısırdı. Ama tabii ki Daisy bunu fark etmemişti. Saf bir ifadeyle bize bakarak sordu. "Nasıl olacak o ?" Daisy bunu derken Lucy onu çoktan tuvaletlere itmeye başlamıştı bile. "İşte sana fırsat. Eğer bunu uygulamalı olarak öğrenirsen aklından hiç çıkmaz." dedi imalı bir şekilde.

Her zaman sinir bozucu olduğunu düşündüğüm ablam Lucy'nin bana kampı gezdirmeyi teklif etmesi duygulanmama neden olmuştu ama bunu ona belli edecek değildim. Kardeşi Summer ve arkadaşı Maya iyi kalpli kızlara benziyorlardı. Yürüyüşümüz sırasında ara ara kıkırdama benzeri sesler çıkardıklarını işitmiştim ama bunlar benim kafamda oluşturduğum sesler de olabilirdi. Sonuçta üç kız benim için vakit ayırmış, bana kampı gezdiriyordu. Summer'ın bile kampta bilmediği bir yer olması beni şaşırtmıştı. Demek ki Melez Kampı yalnızca benim gördüğüm yerlerden ibaret değildi. Bugünden başlayarak her tarafı köşe bucak keşfetmem gerekiyordu çünkü insan yaşadığı yeri en ince ayrıntısına kadar bilmeliydi. Summer'ın neresi olduğunu bilmediği yere vardığımızda hayal kırıklığına uğradım çünkü ayaklarımız bizi yalnızca tuvaletlere getirmişti. Benim uğradığım hayalkırıklığına karşın, yanımdaki üç kız tuvaleti keşfetmiş olmaktan mutluluk duyuyor gibiydiler. Onlara 'İlk kez mi böyle bir yer görüyorsunuz?' bakışları attım ama hiçbiri beni takmadı. Lucy zeki olduğuma dair bir şeyler mırıldandıktan sonra beni tuvaletin içine doğru çekiştirmeye başladı. Burada nasıl eğleneceğimizi sorduğumda verdiği "İşte sana fırsat. Eğer bunu uygulamalı olarak öğrenirsen aklından hiç çıkmaz." cevabı biraz korkmama neden olmuştu. Suratlarına benzer gülümsemeler yerleşmiş olan Summer ile Maya'ya sevimli bir şekilde bakarak "Hepimiz mi eğleneceğiz yoksa ben grubun dışında mı kalıyorum?" diye sordum. Lucy kahkaha atmak için kolumu bıraktığında Summer gözlerini kırpıştırarak "Grubun dışında değilsin, grubun günah keçisisin." cevabını verdi. Derin bir nefes aldıktan sonra "Pekala, sizinle takılmak güzeldi ama ben gidiyorum." dedim ama henüz kapıya doğru bir adım atmışken Maya beni durdurdu ve "Ah, daha yeni geldin Daisy, hiçbir yere bırakmayız." diyerek göz kırptı. Tanrılarım, ben kimlerin eline düşmüştüm?!