11 Şubat 2011 Günce 1
Evet,işte başlıyoruz!
Merhaba bir kaç haftadır bu günceyi başlatmam gerekir mi acaba diye düşünüyordum ama gerektiğini anladım ve işte buradayım.
Her şey bir veya iki hafta önce başladı. Nedense geçen haftalarda herkese "Hey bana bakın ben normalim"demeyi,o kadar çok istiyordum ki yapamadım neden mi? İşte bunun cevabını burada vereceğim.Öğretmenimin bir koç olduğunu öğrendiğimde delirdiğimi falan sandım,(Şu an sesleri duyar gibiyim bu çocuk kafayı bir yere çarpmış hadi burdan gidelim) ama inanın ilk gördüğümde bende inanamadım.Şüphelenebileceğim çok haraketi vardı,mesela kola içmiyordu (bunun neyi garip dediğinizi duyuyorum) içmiyor ama yemek olarak kutuları yiyiyordu tamam sadece bununla satir olduğunu anlayamayız ama araştırdım ve bir açığını buldum soyunma odasında bacaklarını kaşırken buldum (bacaklarını kaşıyan adam kesin satirdir bu deyip dalga geçmeyin),adamın bacaklarının yerinde koç bacakları vardı.Yunan Mitolojisine olan ilgim beni yanıltmıyorsa öğretmenim bir satir bunu anlamamın tek yoluda onu sorgulamaktı,okul çıkışı onu bulup gizlice takip ettim ve sonunda onu bir yerde sıkıştırdım ve sorularımı sordum.5-10 dakika geçmedi hemen her şeyi anlattı.Artık kampa diye bir şeye ait olduğumu söyledi ve beni oraya götürmek için kolumdan çekiştirdi ama ben biraz bekle dedim bana durmadan vaktimiz olmadığını canavarın yaklaştığını söyledi.Bir şey anlamadım ama yinede bir bildiği vardır diye diretmedim çünkü bir rüzgar parçacığının bize doğru geldiğini gördüm ve korkmaya başladığım için hemen arabasına koştum yolda giderken o şeyin biz rüzgar ruhu olduğunu ve benim için geldiğini söyledi.Arkama baktığımda ruh peşimizde değildi,önüme döndüğüm anla,arabanın uçması bir oldu bayılmıştım,uynadığımda revir gibi bir yerdeydim.O gün anladım ki artık normal bir çocuk değilim.