Özlem ve Azıcık Su

Luke ile buluşacakları yere erken gitmişti. Orada beklemeyi tercik ediyordu. Her ne kadar üstünde dolaşan hafif sakarlığıyla göle düşme ihtimali olsa bile. Kızıla boyadığı saçının tokasından çıkmış bir tutamını alıp oynamaya başladı. Gözü sürekli kolundaki saate gidiyor, hala kararlaştırdıkları saatin gelmediğini gördükçe sinirleniyordu. Onu özlemişti. Son zamanlarda onun görevleri artmış ve görüşemez olmuşlardı. Sürekli derin derin nefesler alıyor ve sakin durmaya çalışıyordu. Gözlerini kapatıp Luke'un yumuşak ve sıcacık bakan kahverengi gözlerini düşündü. O gözleri görmeyi çok istiyordu. Yüzüne çarpan suyla gözlerini açtı. "Sersem naiadlar!" diye mırıldandı. Kıkırdayan nemflere ters bir bakış fırlattı. Mnemosyne intikamın tatlı düşümcesine daldı ve uzun zamandır pratik yapmadığı yeteneklerini kullanmayı denedi. Annesinin ateş elementini temsil etmesine bayılıyordu. Naiadların olduğu yerdeki suyu ısıtmaya başladı. Nemfler aceleyle etraftan kaçışınca kendince gülümsedi. Şu anda Luke'tan başka kimseyi görmek istemiyordu.

Üzerine düşen gölge ile kim olduğunu anlamak istercesine başını kaldırdı. Sonra sevinçle genç Hermes Melezinin boynuna doladı kollarını. Luke, ona sıcacık bir gülümseme ile karşılık verirken son derece mutluydu. Dudaklarına hafifçe bir öpücük kondurduktan sonra onun güzel kahverengi gözlerine baktı.

Bu gün çok güzel olacaktı. Mne'yle Kano Gölünde beraber vakit geçirecektik. Son zamanlar görevlerim yüzünden çok görüşememiştik. Onu ölesiye özlemiştim. Üstüme bir tişört ve şık bir pantolon giydim. Kahverengi saçlarımı özenle taradım. Zümrüt yeşili gözlerimde kendime duyduğum öz güven bir aslan gibi gururla kendini gösteriyordu. Üzerime giydiğim turuncu, üzerinde gotik harflerle ''Hermes'' yazan bir tişört vardı. Sanrım artık çıkmam gerekiyordu. Saate baktım. Beş dakikam vardı. Bu benim için beş saat gibi bir zaman dilimine denk geliyordu. Kulübenin ahşap kapısından çıktım. Kendimi hazırladım ve koşmaya başladım. Bir kaç saniye içinde kano gölüne gölüne ulaşmıştım. Biraz yavaş gitmiştim aslında. Olağan üstü karizmamın bozulmaması için dikkatli davranmıştım ve gayet başarılı olmuştum. Gözlerimi müthiş bir kızıllık yakaladı. Bu kızıllık sanki kalbimin içine girip beni yaralamıştı. Bunlar Mne'nin saçlarıydı. O kadar güzel ve o kadar asillerdi ki baktıkça bakasım vardı. Onu çok bekletmemeye karar verdim. Yanına gitttim. Bir kaç oreadla uğraşıyordu. Beni fark edince bana sarıldı ve dudağıma küçük bir öpücük kondurdu. Karizmamı Bozmayan bir ses tonunda.

''Nasılsın?''

diye sordum.

"Nasılsın?" Biraz düşünüyormuş gibi yaptıktan sonra küçük bir çanın çınlamasını andıran sesiyle konuştu. "Biraz sinirliydim ama geçti. Seni sormalı bence." Parmaklarını onun parmaklarına kilitledi. Bir yandan gölün etrafında turlarken bir yandan sohbet ediyorlardı. Konuşmanın güzelliğini yeniden farkediyordu sanki. Kampta gerçekten anlaşabildiği ve bütün dertlerini anlatıp rahatça duygularını gösterebildiği tek kişiydi Luke idi. Kendi kardeşleriyle bile onunla konuştuğu kadar konuşmuyordu. Bir an sessizlik çöktü. Onun sesini duymak istiyordu. Aralarına giren sessizlikten tiksinerek "Seni özledim." dedi birden. Onsuz geçirdiği son bir ayı hatırlamak bile istemiyordu. O yokken her şey kötü gibi geliyordu. Kılıç düellolarında sürekli yeniliyor, bayrak kapmacada takımını temsil edemiyordu, her şeye isteksiz bir şekilde bakıyor, gittikçe karamsarlaşıyordu. Sanki refleksmişçesine tekrar boynuna sarıldı. Onun yanında kendini daha güvende hissediyordu bir şekilde. Yüzünü genç melezin omzuna gömdü ve onun yokluğundaki bütün anları kafasından silip atmaya çalıştı acı çekmesini önlemek istercesine.

''Seni özledim.'' Gerçekten bende onu özlemiştim. Yüzümü gevrek bir gülümseme sardı. Gözlerinin içine baktım ve bir meleğe seslenircesine ''Bende seni çok özledim, hayatım. Bu onu mutlu etmek veya iyi bir izlenim yaratmak için değildi. Bu onu gerçekten ve içten özlediğim içindi. Hayatımda karşılaştığım en güzel varlıktı Mne. Afrodit bile onun ateşi yanında sönük kalırdı. Mne'ye daha sıkı sarıldım. Aradaki bir ayı kapatmak istiyordum. Sessizce sordum. ''Görüşmeyeli ne yaptın bakalım?''. Evet, en büyük yanlışı yapmıştım. Mne boğazını temizledi ve küçük bir heyecanla anlatmaya başladı.