Bir Gorgonu Tartarus'tan Nasıl Kurtarırsın?

Hades bizi azarladıktan sonra bize Medusa'yı Tartarus'tan çıkarıp onun sarayına getirmemiz için bize bir iksir vermişti. Bunu Tartarus'a dökmemiz gerekiyordu. Ancak bu yeterli değildi, Medusa'ya karşılık en az 200 tane ruh vermemiz gerekiyordu. Medusa'yı Tartarus'tan çıkarmak için bu kadar uğraşacağım kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi. Hades bizi ne hale sokmuştu böyle ? Ama tabii ki bir Tanrı'ya karşı gelemezdik. Çaresizce dediklerini uygulamak zorundaydık. Bu yüzden iksiri aldık. Ama Tartarus'a nasıl gidileceğini bilmiyorduk. Bu durumda yine yardımımıza Hektor koştu. Tekrar ışınlanacaktık. Midem şimdiden bulanmaya başlamıştı bile ama her ne kadar istemesem de başka çaremiz yoktu. Hektor bizden tekrar gözlerimizi kapamamızı istedi. İsteğini yerine getirdikten sonra omzumda bir el hissettim ve bum ! Gözlerimi açtığımda Tartarus'taydık. Yani sanırım. Buraya daha önce hiç gelmemiştim. Ama o kadar ürkütücü bir yerdi ki Tartarus'tan başka bir yer olmasına imkan yoktu. Bir süre çevremize bakındık. Medusa'yı bu karanlık yerde nasıl bulacağımız hakkında hiçbir fikrim yoktu. Bir de bulduktan sonra kurtarması vardı tabii. Ayrıca bakalım kurtulduktan sonra bizimle Hades'in Sarayı'na gelecek miydi ? Son yaptıklarımızdan sonra bunu kabul etmeyeceği çok açıktı. Ama belki onu bir şekilde tuzağa düşerebilirsek... Neyse, şimdi bunları düşünmenin sırası değildi. Dereyi görmeden paçaları sıvamamalıydık. Daha önümüzde yapılacak bir sürü zorlu mücadele olacaktı. Buraya elimizi kolumuzu sallaya sallaya girip öylece Medusa'yı Tartarus'tan çıkarıp gidecek değildik herhalde. Henüz etrafımızı bir canavar ordusunun sarmamış olması ileride de sarmayacağı anlamına gelmezdi. İçimden bir ses çok beklememize gerek kalmayacağını söylüyordu.

Tartarusta ilerlemeye başladık. Bu dipsiz çukura atlayacak halimiz yoktu bu yüzden Medusa'yı daha içeri atılmadan bulmalıydı. Hızlı adımlar ile çukurun başladığı yere doğru ilerledik. İlerlerken midem çok fena sallanıyordu, mideme bakarsak kendini bir Lunapartaki eğlence treninde sanıyor olmalıydı. Çukura doğru ilerlerken Medusa'nın umutsuzca bir yere ilerlediğini gördüm. Burası tabiki de Tartarus'tu. Koşarak ona yetişmeye çalıştım fakat ayağım takıldı ve yere düştüm. Kafamı kaldırdığımda Medusa, Tartarus'a düşmüştü bile. Artık 200 ruh öldürmekten başka şansımız yoktu. Daha temin dolaşırken hiç ruh görmemiştim fakat şu anda dört bir yanımız ruhlar ile çevriliydi. Sayılarını hesaplamaya çalışıyordum ki Hektor yardımcı oldu ve "Tam olarak 30 tane var" Bunlar güçsüz olmalıydılar. Yani güçlülerse buradan kurtulamazdık çünkü. Hepimiz kılıçlarımızı çıkardık ve Ruhlar ile savaşmaya başladık. Bir, iki, üç... Derken on tane Ruh kesmiştik. Acaba yer altında kesilen Ruhlar nereye gidiyordu ? Bu garip sorumu unutum savaş döndüm halaa yirmi tane Ruh bizi bekliyordu. Bir de daha bunlar ilk otuz tane idi. Bunlardan bi yüz elli tane daha kesmeliydik. "Hemen yorulmasak iyi olur, bunları kestikten sonra daha bi 150 tane daha keseceğiz çünkü !"

150 Ruh mu ? İşte bu bir kabus olmalıydı. Bunların hepsini öldürmemiz çok uzun sürerdi bir şeyler yapmalıydık. Ben düşünürken üzerim dört tane Ruh atladı. Tai Chi kılıcımı dik bir şekilde 360 derece döndürerek iki Ruh'u kestim. Geriye kalmıştı iki ruh. Bunlar silahsız ruhlardı, o yüzden yenmesi kolay oluyordu fakat ileride silahlı Ruhların da geleceğinden adım gibi emindim. İki Ruh etrafımı sarmıştı, aynı anda üzerime atladılar. Bir anda yana çekildim ve ikisi birbirine çarptı ve yok oldular. Bunlar bir çarpmaya bile dayanamıyorlardı, kesinlikle daha güçlüleri gelecekti. Ben bunları düşünürken Sum ve Pers'ün sesini duydum. "Yaşasın, hepsi bitti" "Bu kadar çok sevinmeyin, bunlar bir çarpmaya bile dayanamayan Ruhlardı, kesinlikle daha güçlüleri gelecektir. Sözümü bitirmemle etrafımızı kılıçlı 50 tane Ruh sardı. Bunlar diğerlerine göre daha güçlü görünüyorlardı. Bunlarla savaşmak zor olmalıydı.

Harika, 30 taneyi hallettikten sonra şimdi de sayamadığım kadar çok ruh çıkmıştı karşımıza. Ayrıca bu seferkilerin silahları da vardı ve daha güçlü görünüyorlardı. Pers Hektor'a endişeyle "Peki ya bunlar kaç tane ?" diye sordu. Hektor "50 taneler." dedikten hemen sonra ruhlar üzerimize atıldılar. Maalesef bunları öldürmek için tek bir darbe yetmiyordu. Kılıcımızı en azından üçer kere saplamamız gerekiyordu. Tabii bu arada biz birini öldürmeye çalışırken başımıza bir diğeri üşüşüyordu. Bu da bizi zor durumda bırakıyordu haliyle. Henüz yorulmamıştım ama bu ruhların arkasının kesilmediğini görmek beni sinir ediyordu. Yine de dikkatimin dağılmasına izin vermemeliydim. Yoksa olacakları düşünmek bile istemiyordum. Bu ruhlarla da baya bir süre mücadele ettikten sonra sonunda bittiklerini görmek beni mutlu etmiş, yüzümde bir gülümseme oluşturmuştu. Ancak birkaç saniye sonra onlardan daha beterleriyle karşılaşınca yüzümdeki gülümsemenin yerinde yeller esiyordu. Yaklaşık yüz tane ruh vardı. Hektor "Şu an karşımızda tamı tamına 100 tane ruh var." deyince sayılarından emin oldum. Bunlardan bir öncekilerde zorlandıysak bu seferkilerde kesin zorlanacaktık. Daha fazla düşünmeye fırsat kalmadan yine üstümüze saldırdılar. Ben de diğerleri gibi dikkatimi ruhların üzerinde topladım ve onlarla mücadele etmeye başladım. Bir süre geçtikten sonra baya bir ruhu yok ettiğimizi düşünüyordum ki etrafıma bakınca hiç de haklı olmadığımı gördüm. Daha en fazla otuz tanesini yok etmiş olabilirdik. Yani şu an yetmiş tane ölü ruhla karşı karşıyaydık. Yalnızca şu an. Daha sonrasını ise düşünmek bile endişelenmeye yetiyordu. Düşünmeyi ve umutsuzluğa kapılmayı bir kenara bırakarak tekrar ruhlarla yarım kalan dövüşüme döndüm. Ancak bu kez daha hırslıydım.

Ruhlar artık sayıca çok fazlaydı. 200 tane Ruh öldürmemiz gerekiyordu kaç tane kalmıştı ki ? İlk başta bi 30 tane öldürmüştük ardından 50 şimdi ise 100'e geçmiştik. 100+50+30=180, normalde bu hesap çok kolay görünebilir fakat dövüşürken bir hayli zor olabiliyor. Bu ruhlar dışında geriye öldürmemiz gereken 20 Ruh kalmıştı. Bir an durup düşününce saçmaladığımı fark ettim. Daha burada duran 70 Ruhu yenmemiştik ! Artık birkaç numara yapma zamanıydı. Tai Chi kılıcıma enerji göndererek onu güçlendirdim. Kılıç 70 santim olabilirdi fakat şu anda üzerinde 3 metrelik bir enerji akışı vardı. Kısacası 3 metrelik silah görevi görüyordu. Kılıcımı 360 derece etrafımda döndürdüm. Ruhların çoğu yok olmuştu. Yani en azından bana öyle geliyordu. Geriye 60 tane Ruh kalmıştı yok bu böyle olmazdı daha büyük bir numara gerekliydi. Bu numara içinse diğerlerinden yardım almalıydım. Çocuklara seslenere "Çocuklar, bunların işini hemen bitirebilir sadece hepimiz aynı anda çalışmalıyız.Etrafınızdaki Ruhlardan kurtulunca yanıma gelin" Bu sözlerim üzerine etrafımızdaki Ruhlardan kurtulup birbirimize yaklaşmak için cabalamaya başladık

Etrafımdaki Ruhlar bitmek bilmiyordu. Artık kılıç sallamaktan yorulmaya başlamıştım. Kılıcı bırakıp alev'i kullanma sırası gelmişti. Ellerimi iki yana açtım ve babama seslendim. Bir ateş topu düşmesini bekliyordum fakat olmadı. Doğru ya YerAltındaydık. Buraya gökyüzünden bir ateş topu inmesi çok zordu. Bu yüzden iş yine kılıcıma kalmıştı. Etrafımdaki canavarlardan zar zor da olsa kurtulmayı başarmıştım. Summer'a doğru ilerledim ve ona yardım etmeye başladım. Bu sırada Hektor bizim ikimize gelen Ruh sayısından 2-3 kat daha fazla olan Ruhlar ile uğraşıyordu. Summer'a etrafındaki Ruhlardan kurtulmasına yardım ettikten sonra etrafımızda ateş çemberi oluşturdum. Bu çember bizi koruyacaktı, artık rahatlıkla Hektor'un yanına gidebilirdik.

Hektor'un yanına varınca, Küçük Tanrı bir anda psi-wall tarzı birşey yaptı ve Ruhlara görünmez bir duvar gibi bir şey ile vurdu. Geri seken ruhlar ne olduğunu anlamamış gibi duruyordu. Hektor hemen yanımıza geldi ve çemberin içine girdi. Hemen ellerini omuzlarımıza koydu ve gözlerimizi kapamamızı istedi. İçimde garip bir şeyler hissediyordum, sanki ateş yeteneklerim tetikleniyormuş gibi. Ardından ateş gücümün güçlendiğini hissettim, ilahi bir güç onu güçlendiriyordu. Bu ilahi güç Hektor'dan geliyor olmalıydı. Bu sırada içimde bir güç daha hissettim, bu ise Sum'ın güçleri olmalıydı. Bu kadar güç biriktikten sonra dayanılmaz bir acı hissettim. Bu acıyı unutmak için tüm gücümle haykırdım. İçimde, ciğerlerimde bir şeyler oluşuyor gibiydi. Sanki ciğerlerim sırf oksijen taşıyor ve kalbimde ciğerlerimdeki oksijeni ateşe çeviriyor gibiydi. Resmen içimde ateş dolanıyordu. Artık daha fazla dayanamadım ve kollarımı iki yana açtım. Haykırmaya devam ediyordum...

Kendime geldiğim etrafımda hiç Ruh yoktu, Sum ile Hektor'da yerde uzanmış yatıyorlardı. "Bana ne oldu öyle ?"
"Hepimizin gücünü sende topladım, ardından sen de bu güç ile kuvvetli bir patlama yarattın. Olan bu. Tabii bu kadar güç sana ağır geldi ve bayılmana neden oldu. Neyse kendini iyi hissedince söyle Medusayı çıkaralım şu çukurdan" Kendimi her ne kadar kötü hissetsemde buradan hemen kurtulmak istiyordum.
"Kendimi çok iyi hissediyorum Hektor, sorun yok"

Pers'ün cevabını aldıktan sonra ayağa kalktık. Artık ruh yoktu, rahatlamıştım. Aslında rahatlamak için daha erkendi. Sonuçta henüz yer altından kurtulamamıştık ve şimdi de Medusa'yı Tartarus'tan çıkarmamız gerekiyordu. Tartarus'un başına geldiğimizde birden başımın döndüğünü hissettim. Az kalsın çukura düşecektim. Neyse ki son anda dengemi yeniden sağlamayı başarmıştım. "Burada çok dikkatli olmalısınız. Her an ayağınız kayabilir. Emin olun, o çukura düşmek istemezsiniz." dedi Hektor bizi uyararak. Bundan sonra daha dikkatli hareket edecektim. Hektor cebinden iksiri çıkardı ve "Sanırım artık bunu kullanmanın vakti geldi." dedi. "Ama önce tekrar şu koruyucu gözlüklerden oluştursam iyi olacak. Ayrıca bu sefer onu kendine gelmesine fırsat vermeden yakalamalı ve tuzaklarına düşmemeliyiz." dedi. Sonra bize yine o koruyucu gözlüklerden verdi. Medusa'nın yine gözlüklerimizi yok etmemesini dileyerek taktım. Artık iksiri kullanabilirdik. Hektor iksiri Tartarus'a döktü. Önce hiçbir şey olmadı. Biz acaba bir şeyi yanlış mı yaptık diye düşünürken bir ışık huzmesi yer altını bir anlığına da olsa aydınlattı. Işık huzmesi kaybolduğunda Medusa yerde yatıyordu. Onu Tartarus'tan kurtardığımıza hala inanamıyordum. Genelde onu oradan kurtarmaz, oraya göndermeye çalışırdık. Ama bu sefer farklıydı.

Hektor ne olur ne olmaz diye hemen ona da bir gözlük taktı. Hepimiz kılıçlarımızı Medusa'ya doğrultmuştuk. Ani bir hareketine karşı tetikte olmak istiyorduk. Kafasındaki yılanlarından biri bile hareketlense tedirgin oluyorduk. Bir süre sıkıntıyla Medusa'nın ayılmasını bekledik. Bu sırada da yapacak bir şey olmadığından öylesine konuşmaya başladık. Sonra Medusa'da bir hareketlenme oldu. Sanırım yavaş yavaş ayılmaya başlıyordu.

Medusanın vücudu garip, garip hareket ediyordu. Sanırım bu, onu ölü kalma süresi dolmadan Tartarustan çıkardığımız için bedeninin verdiği bir tepki idi. Medusa kendine gelince yavaşça kafasını kaldırdı. Kısık bir ses tonu ile konuşmaya başladı "İşte çocuklar, orası beni zalimleştiren yer. Orası çok korkunç bir yer ! Biraz soluklandı, yüzünde hain bir gülümseme vardı. Nefesini kontrol edince konuşmaya devam etti "Orayı gördünüz mü ? İşte sizde tam Olarak Oraya Gideceksiniz !" Medusa daha sözünü bitirmeden Summer'ı yakasından yakaladı ve geriye, Tartarus'a doğru fırlattı. Tam kılıcım ile Medusayı durduracaktım ki Summer'ın sesini duydum. Yardım edin ! Burada bir şeyler beni çekiyor ! Hemen beni burdan çıkarın !" Koşarak Summer'ın sesinin geldiği yere gittim. Summer çok aşağılardaydı. Hektor'a döndüm ve "Işınlanarak onu buraya getiremez misin ?"
"Maalesef Pers, oraya inersen güçlerin iptal olur. Sonuçta orası canlıları tutmak için yapılmış bir çukur."
"Madem öyle biz de bu işi eski yöntemler ile hallederiz!" Çantandam bir halat çıkardım. Bir ucunu yere sabitledim, diğer ucunu ise Tartarus'a sarkıttım. İşte bu gerçekten çılgınca bir olaydı...

Pers cidden çıldırmış olmalıydı. Onu engelleyebilmek isterdim fakat yapacak başka bir şeyimiz yoktu. Summer'ı kurtanmanın tek yolu buydu. Pers dikkatlice Tartarus'un içine doğru yavaşça geri, geri gitmeye başladı. Önce bir ayağını içeri attı. Sonra ötekisini, derken yavaş yavaş aşağıya doğru inmeye başladı. Bu çocuk gerçekten de cesaretli idi. Summer'ın iyi olup olmadığına bakarken bir şeyi unuttuğumu hatırladım. Ne unutmuş olabilirdim ? Neyi unutmuş olabilirdim ki ? Belli bir süre sonra aklıma geldi, Medusayı unutmuştum ! O hain gorgon kesin kaçmış olmalıydı. Gerçi buradan çıkamazdı fakat işimizi uzatmıştı. Summer'ı kurtardıktan sonra hemen Medusayı bulmaya gitmeliydik. O gorgon buralarda bir örgüt bile kurabilirdi. Çok tehlikeli bir gorgon idi kendisi. Ben bunları düşünürken aşağıdan çocukların sesleri duyuldu. Hemen Pers ile zihin bağı kurup gördüklerini görmeye başladım. Pers, Summer'ın yanına çok yaklaşmıştı. Ona elini uzatıyordu. Ardından Sum, Pers'in elini tuttu. Şu anda Sum önde Pers arkada bir arada yukarı çıkıyorlardı. Merakla onları beklemeye başladım. Acaba oradan kazasız belasız çıkabilecek miydiler ?

Medusa beni Tartarus'a fırlattığında çok korkmuştum. Üstelik başımı da bir taşa çarpmıştım ve büyük ihtimalle şu an kanıyordu. Umarım önemli bir şey değildir diye düşündüm ve Pers ile Hektor'a yardım çağrısında bulundum. Pers halatla yanıma geldi ve yukarı çıkmaya başladık. Ama her an düşme tehlikesi vardı. Arada tepemize doğru gelen taşların da bu ihtimali arttırdıkları kesindi. Yavaşça yukarı çıktıktan sonra derin bir nefes aldım. Sonra da Pers'e bakmak için tekrar çukura döndüm. Pers de tepeye çok yaklaşmıştı. Ancak tam yukarı çıkacakken tepeden gelen birkaç taş dengesini bozdu. Hemen kolundan tuttum ve onu son anda yakaladım. Ama onu tek başıma yukarı çekemezdim. Bunu fark eden Hektor da Pers'ün diğer kolunu tuttu ve sonunda onu yukarı çekmeyi başardık. Şimdi ben de Pers de nefes nefeseydik. Biraz dinlendikten sonra Hektor "Alnın kanıyor Sum." dedi. Ah, onu tamamen unutmuştum. Hemen cebimden bir mendil çıkarıp "Önemli bir şey değil." dedim ve kanayan yere bastırdım. Ama Hektor elimi oradan çekti ve kendi elini koydu. Bir süre ağrıdan eser yoktu. Çok şaşırmıştım, Pers de öyle görünüyordu. Hektor'a "Çok teşekkür ederim Hektor." dedim. Pers ise "Senin yeteneklerin hiç bitmez mi ?" diyerek güldü. Hektor da ona gülerek karşılık verdikten sonra "Bunu bilemeyeceğim ama artık Medusa'yı aramaya başlasak iyi olacak. Yoksa çok geç olabilir." dedi endişeli bir ifadeyle. Ah, Medusa tabii ya ! Onu nasıl da unutmuştum ?

Medusa hainlik yapıp elimizden kurtulmuştu. Derhal onu aramaya başlamalıydık. Hemen oturduğumuz yerden kalktık ve yürümeye başladık. Medusa her taşın arkasında olabilirdi, hatta o hain gorgon kendisini bir taşa bile çevirmiş olabilirdi. "Bu Medusayı nasıl bulacağız ? Kendisini bir taşa bile dönüştürmüş olabilir" "Haklısın Pers fakat ben ne güne dutuyorum burada ? Ben onu fark ederim, merak etme sen İŞte Hektor'un bu sözleri keyfimi yerime getirdi. Medusayı araken önümüzde bir grup Ruh belirdi. Daha doğrusu uzun süredir orada gibiydiler fakat bizim önümüze bir anda çıkmışlardı. Belliki bu Ruhlar görünmez olabiliyorlardı.

Ruh topluluğunun için Medusayı ararken Hektor'un sesini duydum. "Buldum! On- on beş metre ileride, birisi ile konuşuyor" İşte bu çok iyiydi, onu bulmuştuk fakat konuştuğu kişi kimdi ? Bunu öğrenmenin tek bir yolu vardı. Koşarak Medusaya doğru ilerledim ve yedek kılıcımı üzerine doğru savurdum. Bu sırada konuştuğu adam geriye çekildi. Medusa, konuştuğu adam ile ekip olmuş olacak ki adamın bir emri ile etraftaki Ruhlar bize saldırmaya başladı. Görünüşe göre bunlar güçsüz Ruhlardı.

Adamın emri üzerine Ruhlar bize saldırmışlardı. Bu sefer bunlarla çok vakit kaybetmeyecektim. Yer altında olduğumuz için güçlerim zayıf olsa da ışık kılıçları yapabilirdim büyük ihtimalle. Aklımdan ışık kılıçlarını geçirdim ve önümde oluştular. Bu kılıçları hemen Medusaya yönlendirdim. Kılıçlar Medusayı yere sapladı. Artık kaçamazdı, şimdi sıra burada Ruhlar ile ilgilenmekteydi. "Bunların sayıları az, sadee 50 tane Ruh var. Kolayca yenebiliriz bunları Bu sözlerim üzerine Ruhları bölüştük ve saldırmaya başladık. Ben Tai-Chi kılıcımı büyük bir hızla savuruyordum, Perseus Stis Floges'ini, Summer ise aktifleştirmiş olduğu bileziğini.

Uzun bir süre savaşmıştık, bu Ruhlar tahmin ettiğimden daha güçlüydüler. Bunları yenmek çok zor olacaktı. İlk başta 50 tane olan ruh sayısı anca yirmiye inmişti. Artık büyük bir şeyler yapma vaktiydi. Işık kılıçlarımın güçleri de bitmek üzereydi. Onların güçleri bitmeden bu işi bitirmeliydik. Bu sefer çocuklardan yardım almayacaktım, onlardan yardım almam onları çok yoruyordu. Olduğum yerde durdum ve ilk başta etrafımda bir koruma kalkanı yaptım. Ardından ellerim ile çeşitli hareketler yapmaya, çeşitli mantralar söylemeye ve havada semboller çizmeye başladım. Hızlandırılmış bir çalışma sonunda tekniğim tamamlanmıştı. Birleşik olan ellerimi çapraz bir şekilde yanlara açtım. Bu çapraz enerji her yeri sardı ve Ruhların tamamını yok etti. Bunun üzerine çocuklar bana şok içinde baktılar. "Yin yang zıtlığı, yer altında kullanabileceğim en iyi saldırı buydu" diyerek onların düşüncelerini tatmin ettim. Şimdi sıra Medusa'yı Saraya götürmekteydi. Bakalım onunla nasıl başa çıkacaktık.

Hektor'un tüm o ruhları bir anda yok etmesini ağzım açık bir şekilde izlemiştim. Bizim ona şok içinde baktığımızı gören Hektor "Yin yang zıtlığı, yer altında kullanabileceğim en iyi saldırı buydu" diye açıkladı bize. Aslında tam olarak anlamış değildim ama şimdi bununla vakit kaybedemezdik. Medusa'yı bir an önce saraya götürmeliydik. Ama onu yakalamak tabii ki kolay olmayacaktı. Bu gorgon bizi biraz fazla uğraştırıyordu ve artık canımı sıkmaya başlamıştı. Medusa ruh ordusunun yok edildiğini görünce hemen kaçmaya çalıştı ama hepimiz onun çevresini sararak kaçmasını engelledik. Medusa yine bir şeyler planlıyor gibi görünüyordu. Artık fazla olmuştu ama, onun bir kez daha elimizden kaçmasına izin veremezdik. Pers, Hektor ve ben birbirimize baktık ve gözlerimizle anlaşarak aynı anda hepimiz birden Medusa'ya saldırmaya karar verdik. Hektor eliyle bir-iki-üç yaptıktan sonra Medusa'ya daha da yaklaştık. Ben ve Hektor kılıçlarımızı ona doğru tutarken Pers de biraz önce beni kurtardığı halatla Medusa'yı bağlamaya başladı. Medusa'nın bu hareketimizi beklemediği ve afalladığı çok açıktı. Aslında şu anda kılıçlarımızı ona doğru tutarak Medusa'ya blöf yapıyorduk. Onu tekrar öldürüp tekrar o kadar uğraş verecek değildik. Ancak anlaşılan Medusa hayatı tehlikedeyken beynini pek de çalıştıramıyordu. Sonunda Pers Medusa'yı bağladıktan ve ipin sağlamlığını birkaç kez kontrol ettikten sonra Hades'in Sarayı'na gitmeye hazırdık. Bu sinsi gorgon artık elimizden kaçamazdı. Birimiz Medusa'nın önünde, birimiz yanında, birimiz de arkasında Hades'in Sarayı'na doğru yürümeye başladık. Bu sefer işi sıkı tutuyorduk.


Devamı Hades'in Sarayı'nda.