Lara Adams

O sabah güneş tam tepede parlıyordu, öğlen olmadığı halde. Bu güneşte arenaya gidip öğrencileri çalıştırmak bazılarına işkence gibi gelse de ben seviyordum. Hatta öğrencilerin gelme günlerinde arenaya birkaç saat erken gitme gibi bir huyum oluşmuştu ama bugün bu sıcaklığın etkisiyle biraz mayışmış olacağım ki, normal saatte kalktım. Üzerime siyah bir kapri ile beyaz bir bluz geçirdikten sonra kılıç dersliğine doğru ilerledim. Arenaya geldim, tam oturacakken karşıdan arenaya giren Lara'yı gördüm ve gülümseyerek selam verdim. "Selam!" Lara da gülümsedi. "Selam!" Anladığım kadarıyla yarım kalan eğitimini tamamlamaya gelmişti. Ona eski kullandığı kılıcını uzattım ve ısınma amaçlı önüne her zamankinden pirinç bir drakon koydum. "Lara, zaten bu işi biliyorsun. Isınma amaçlı şu heykeli parçala, ardından dersi birkaç antremandan sonra bitiririz." dedim gülümseyerek.

Lara, zaten önceden kılıç dersliğine gelmişti. Pirinç drakonu hemen parçalayamamasının sebebi ise sadece uzun zamandır kılıç kullanmamasıydı ki, bu sorunu hemencecik halletmişti zaten. "Bence eskileri bu kadar hatırlamak yeter Lara." diyip gülümsedikten sonra kiklopların bulunduğu atölyeye doğru ilerlemeye başladım. Yine aynı şey oldu, eski kikloplar gözlerini yeni kikloplardan birine diktiler. Uzun zaman sonra konuştuklarını gördüm. "Gitsene, çok zevkli olacak." dedi birisi. Ardından çaylak kiklop hevesle başını salladı ve eline ona küçük gelen kılıcı vererek arenaya doğru ilerledik. Zavallı kiklop, bana sürekli sorular sorup duruyordu, bu da beni güldürüyordu. Arenaya vardığımda bizi bekleyen Lara'yı gördüm ve gülümseyerek ikisini başbaşa bıraktım. "Düello başlasın o zaman, iyi olan kazansın." diyip kıkırdadıktan sonra Lara ile kiklopcuğun kapışmasını izlemeye koyuldum.

Şaşkın bakışlarım kikloptan,Sat'a döndü.Elim ile çaylak kiklopu gösterdim. "Tanrı aşkına Sat!Ben bununla mı savaşacağım?" Sat hevesle kafasını salladı.Oflaya puflaya kiklop ile kapışmamıza geri döndüm.Etrafında dönmeye başladım.Amacım ise onu az olsada korkutmaktı.Kiklopun gözü benimle birlikte dönüyordu sanki.Derin bir nefes aldım ve hızla kılıcımı kiklopa attım.Kiklop,beklenmeyecek bir hızlılıkla kılıcımı aldı ve bana döndü. "Opsss." diye mırıldandım.'Şimdi öleceğim.' Diye iç geçirirken kiklop kendinden beklenmeyecek iyilik ile kılıcı bana verdi.Ağzım açık kalmıştı.Ama bozuntuya vermeden ayağa kalktım ve kılıcımı sıkı tutarak kiklopun üstüne yürümeye başladım.

Kiklop ondan beklenmeyecek şekilde Lara'ya yardım etmişti. Bu düelloyu Lara'nın kazanmasına ve koca kiklopun ağlayarak atölyesine dönmesine sebep olabilirdi ama saf kiklopcuk elbette bunu bilmiyordu. Onları izlemeye başladım. Lara kılıcını gevşek tutuyordu sanki, onun dışında mükemmel kullanıyordu. "Kılıcını kaptırma! Kılıcın senin, sadece senin. Başkasının değil. Verme, düşürme. Başkası sana yardım etse bile, her zaman böyle olacak değil ya." dedim Lara'ya bakarak. Bunun üzerine kılıcını sıkılaştırdı. Komutlarımı dinliyordu, zaten onun iyi bir öğrenci olduğu su götürmez bir gerçekti. İzlemeye devam ettim. "Yenebilirsin onu, sadece bir kiklop." dedikten sonra kiklopun yüz ifadesinden üzüldüğünü anladım ve durumu kurtarmaya çalıştım. "Güçlü ve büyük bir kiklop." dedim. Lara zaten neyi kastettiğimi anlamıştı, bu yüzden kasmaya gerek yoktu.

Kiklop üzülmüştü, ama sinirlenip daha da hırslanacağı yerde daha az mücadele etmeye başlamıştı ve Lara tek hamleyle onun kılıcını düşürünce hemen oradan uzaklaştı. O kiklopu daha sonra teselli edebilirdim, şimdi Lara'yı taçlandırmalıydım. Ona döndüm ve gülümsedim. "Koskoca kiklopu ağlattın, mükemmelsin Lara." dedim gülümseyerek. Şimdi ise sırada eğitmenle düello bölümü vardı. Lara'ya döndüm ve gülümsedim. "Hazırlan Lara, şimdi biz düello yapıyoruz." diyip gülümsedikten sonra onun kılıcını aldım ve temizlemeye başladım. Herkesin temiz bir kılıçla düello yapmak hakkıydı. Önce onunkini temizledim, sonra da kendi kılıcımı kınından çıkartıp kendiminkini temizledim ve arenadaki yerimi aldım. "Haydi bakalım, başlıyoruz." dedikten sonra gülümsedim ve ilk hamlenin Lara'dan gelmesini bekledim.

Lara'yı deniyordum, sadece kiklopun yaptığını her zaman ona yapmayacaklarını göstermek amacıyla. Yoksa ben ders için bile olsa Laraya bunu asla ve asla yapmazdım. Bir süre katı bir ifade takındıktan sonra Lara'nın kılıcını yerden aldım ve ona verdim. "Bak Lara, kılıcını sımsıkı tut. Sanki, sanki biri elinden en değerli mücevherini çalıyormuş gibi." dedikten sonra bir Afrodit kızına verilebilecek en iyi örneği verdiğimi düşündüm. Onu yerden kaldırdım. "Hadi şimdi deneyelim." dedikten sonra Lara ayağa kalktı ve üzerindeki tozları silkeledi. "Şimdi daha deminki hareketin aynısını yap." dedim ona gülümseyerek. O da hareketini tekrarlamaya başladı. Kılıcını altımdan geçirmeye çalıştı, ardından kılıcını kafama doğru götürdü; eğildim ve kılıcına vurdum ama düşürmedi. Biraz şaşırmıştım açıkçası, bu kadar çabuk beklemiyordum. "Evet Lara, işte böyle. Haydi devam edelim." diyip gülümsedikten sonra Lara'ya döndüm ve hareketlerini devam ettirmesini bekledim.

Yavaş yavaş düellomuz ilerlemeye başladı. İlk hamleyi ben yaptım, ardından hemen Lara üzerime saldırarak daha demin denediğimiz hareketleri kusursuzca uygulamaya başladı. Artık üstüme üstüme korkmadan geliyordu. Bu da beni biraz korkutuyordu açıkçası. Düelloda yenilmek istemiyordum ve karşımda cidden sabahki Lara yoktu. Kısa sürede çok şey öğrenmişti, mezun olmayı hakkediyordu. Ona baktım ve kılıç hamlesini savurduktan sonra durdurdum, kılıcımı yere attım ve gülümsedim. Bu, bıraktığımın bir işaretiydi. Lara'nın yanına giderek kolunu havaya kaldırdım. "Lara Adams, seni kılıç kullanma dersinden mezun ediyorum!" diye bağırdıktan sonra bütün etrafımızdaki melezler Lara'ya bakarak alkışladı. Ben de kılıcımı yerden alarak kınına koydum ve koşarak Lara'nın yanına gittim. Beraber kulübelerimize dönebilirdik.