Anna B. Johnsson

Uzun zamandır bir yeteneğimin olduğunun farkındaydım ama bunu tam olarak kontrol etmeyi başaramıyordum. İnsanlara istediğim şeyler yaptırabiliyordum. Bu öyle bir yetenekti ki Lara'ya temizlik bile yaptırtmıştı. Sanırım buna Büyükonuş deniyordu ama özel gücümle ilgili fazla bilgim olmadığından Büyü Teknikleri Sınıfı'na doğru yol aldım. Sınıfa girdiğimde kimsenin orada olmadığını gördüm."Kimse yok mu?"diye seslendim. Ardından bir ses duydum, sanrım Tanrıça Athena geliyordu.

"Ben varım" dedim heyecan ile. Uzun zamandır bu sınıfa kimse uğramıyordu. Gelen kızın yanına gittiğimde kız biraz hayal kırıklığına uğramış gibi görünüyordu. "Athenayı mı bekliyordun ? Maalesef o bu aralar buraya bakmıyor. Uzun zamandır kimse gelmiyor" Kız başını onaylarcasına salladı. Kızı incelemeye başladım. Bu kız bir ölümlü için çok güzel görünebilecek bir kızdı. Sanırım bir Afrodit kızıydı, ancak onun kızları böyle süslü olabilirdi zaten. Kullanmış olduğu her makyaj malzemesi fark edebiliyordum. Bazen Tanrılık duyularımın çok güçlü olması sinirimi bozuyordu. Mesela bu gibi konularda, beni rahatsız eden şeyleri bile duyabiliyor,görebiliyor, fark edebiliyordum. Dikkatimi kız ile olan konuşmama geri odakladım.
"Merhaba, ben Küçük Tanrı Hektor"
"Merhaba, bende Anna. Afrodit kızıyım." Tahminim doğru çıkmıştı, yüzümde hafif bir tebessüm ile
"Hoşgeldin, özel gücün hakkında bilgi sahibi misin yoksa onu bulmak için mi buraya geldin?"
"Bir gücüm olduğunun farkındayım fakat ne olduğunu bilmiyorum ve bu yüzden onu istemli olarak kontrol edemiyorum." Biraz düşündüm, bu kız Afrodit kızıydı. Sahip olduğu yetenek ne olabilirdi ki ?
"Gücünün olduğunu hangi zamanlarda fark ediyorsun ? Bu, onu bulmamız için çok önemli." Kız biraz düşündü, sanırım eski hatıralarını canlandırıyordu.
"İnsanlar ile konuşurken fark ediyorum bir yeteneğim olduğumu. Öyle bir durum ki temizlikten nefret eden arkadaşıma bile temizlik yaptırabiliyorum" İşte kızın bu cevabı biraz garipti. Acaba yaptığı şey telekinezi miydi ? Sanmıyorum, Afrodit ve telekinezi birbirinden çok uzak iki konu. Bu büyük ihtimal ile Büyükonuştu.
"Sanırım sen insanları konuşarak ikna edebiliyorsun. Bu yetenek Afrodit çocuklarında görülebilir bir yetenek. Bu yeteneğin adı Büyükonuş" Kız söylediklerimi oturtmaya çalışıyor gibiydi. Bana "devam et" dercisine baktıktan sonra sözüme devam ettim. "Bu yetenek ile canlıları istediğin şeye ikna edebilirsin. Tabii ikna kapasiten senin yetenekteki gücüne bağlı. Ne kadar güçlü olursan o kadar çok canlıyı ikna edebilirsin. Hatta çok iyi olursan bir tanrıyı bile etkileyebilirsin. İnsanları ölü olduklarına bile inandırabilirsin, ne istersen. Tabii bunu yapmanı istemeyiz. Gücünü iyi yönde kullanmalısın. (Rpout: Veriyorum gazı ardından da "tabii biz bunu istemeyiz" diyorum )" Kız söylediklerimi düşünürken ben de bu kızı nasıl eğitebileceğimi düşünüyordum. Sanırım çeşitli canlı gurupları getirerek onu eğitebilirdim.
"İlk dersimize başlayalım mı?" Kız başını "evet" anlamında salladı. Bu onayın ardından önümüze bir tavşan getirdim. Daha doğrusu bir tavşan ışınladım. " O zaman ilk başta bu tavşan ile konuş. Ondan hareketsiz durmasını iste"

Küçük Tanrı Hektor bana özel gücümün Büyükonuş olduğunu söylemişti. Bu yetenek sayesinde insanlara istediğimi yapabileceğimi ama bunu abartmamam gerektiğinide söyledi. Ardından bir tavşanla konuşmamı, ondan hareketsiz durmasını istememi söyledi. Tavşanla konuşmak saçma gelmişti ama yeteneğini öğreniyordum, bunu yapacaktım."Hareket etme, hareketsiz dur."dedim. Olmamıştı ama bunu biraz ciddiye almadan söylediğimin farkına vardım. Babam her zaman her şeyi ciddiye almam gerektiğini söylerdi. Ben de iyice dikkatimi toplayarak ve işi ciddiye alarak tavşanla tekrar konuştum"Hareket etmeden dur!"dedim tavşana ve gözümü kapadım. Sonucun ne olduğunu Hektor'dan öğrenmek istiyordum.

Tavşana yine hiç bir şey olmamıştı. Hayvan oradan oraya hareket ediyordu. Nerede yalnış yapıyordu acaba ? Konsantre mi olamıyordu ? Yok sanmıyorum, ne demişti tavşana "Hareket etmeden dur" sanırım bu tavşana ağır gelmiş olmalıydı. "Neden daha basit emirler denemiyorsun ? Sonuçta o bir tavşan, her dediğini bir insan gibi anlayamaz. Büyükonuş'a rağmen... Daha basit cümleler kur. Hareket etme cümlesi yerine sadece Dur diyebilirsin. Şimdi bir daha dene bakalım" Anna kafasını "tamam" dercesine salladı. Bu sırada tavşan oradan oraya zıplıyor, yerinde duramıyordu. Anna gözlerini kapattı, derin bir nefes aldı ve hayvana dönüp bir anda gözlerini açıp ona dikerek "Dur" dedi. Bunu söylerken çok vahşi duruyordu. Tavşanın yerinde olsam beni yememesi için orada durmayı seçerdim. Sanki tavşanı yiyecekmiş gibi bakıyordu Anna. Nasıl baktıysa baktı. Sonuç olarak bu işe yaramıştı. Hayvan olduğu yerde hareketsiz bir şekilde duruyordu. Annadan tavşana birkaç emir daha vermesini istedim. Bunlar basit emirlerdi; otur,kalk,zıpla,yat. Anna bunları sorunsuz bir şekilde halletti. Şimdi sıra biraz daha zor bir emirdeydi. Tavşanın durduğu masanın boyunu yükselttim, masanın etrafında duvarımsı çitler oluşturmuş olduğum için tavşan aşağıya atlayamamıştı. Annadan gözlerini kapamasını istedim. O gözlerini kapayınca masanın etrafına -özel güçlerim ile- yastıklar koydum. Eğer tavşan düşerse bu yastıklar onu koruyacaktı. Annaya döndüm ve gözlerini açmasını istedim. Odada artan yastık sayısını görünce Anna biraz şaşırdı. "Şu zamana kadar verdiğin emirler gayet doğal davranış emirleriydi. Şimdi senden tavşana aşağı atlamasını söylemeni istiyorum. Bu onun iç güdülerine ters düşecektir çünkü atlarsa öleceğini biliyor. Ölmemek için atlamak istemeyecektir. Eğer onun aşağıya atlamasını sağlarsan daha zorlu bir canlıya geçebiliriz. Bu arada unutmadan söyleyeyim, yerlere o ölmesin diye yastık koydum. Yani o öleceğini düşünecek fakat ölmeyecek. Bu yüzden için rahat olsun" Anna uzun bir süre boşluğa baktı. Ardından kendine geldi. Tavşana emir vermek için konuşmaya başladı.
[RpOut: Burada söylediğin emri sen yazacaksın, ben ona göre değerlendireceğim. Hayvanın atlayıp atlamadığını da yazmak sana kalmış(eğer uygun cümleyi yazdığını düşünüyorsan hayvanın atladığını yaz. Eğer uygun cümleyi bulamıyorsan ki bulacağanı eminim atlamadı yaz)]

Karşımda bir tavşan duruyordu ve onun yere atlamasını sağlamam gerekiyordu. Onun anlayabileceği kesin bir cümle söylemeliydim ya da sadece bir kelime. Tavşana baktım ve"Atla."dedim yumuşak bir ses tonuyla. Tavşan hemen aşağıya atladı. Başarmıştım, tavşanın atlamasını sağlamıştım. Tavşan öleceğini sanmıştı fakat ölmemişti, zaten ölecek olsaydı asla ona bu emri vermezdim. Ardından Hektor'a baktım ve hafifçe gülümsedim. Ardından Hektor konuşmaya başladı.

Anna, bir tavşanın aşağıya atlamasını sağlamıştı. Eh, bu iyiye işaretti. Artık başka bir hayvana geçebilirdik. Şimdi sırada bir maymun vardı. Maymunlar hayvanlar aleminin en karışık düşünen canlılarındandır. Bakalım anna onu da ikna edebilecek mi? Kafamdaki düşünceleri topladım ve konuşmaya başladımş. [color=orange] "Biradan buraya aç bir maymun getireceğim. Ardından maymunun önüne bir kase muz koyacağım. Sen, ona bu muzları yememesini söyleyeceksin. Eğer o aç hayvanı muzlardan uzak tutarsan başarırsın. Unutma, maymunlar tavşanlar kadar basit düşünmez...