Sürprizlerden sıkıldım !

Claire ile Long İsland kıyısında yüzmeye ve güzel bir gün geçirmeye gidecektik. En son hatırladığım manzarası muhteşemdi. Büyülü bir yer gibiydi. Claire ile kulübelerin ortasında buluştuk ve Long İsland kıyısına doğru yürümeye başladık. Kıyıya vardığımızda eşyalarımızı kumların üstüne bıraktık. Ben tam uzanıp biraz manzaranın keyfini çıkaracaktım ki Claire heyecanla "Hadi yüzelim !" dedi. Çok istekli gözüküyordu,onu kıramazdım. Her ne kadar şu yeni ateş yeteneğimi öğrendiğimden beri su ile temas etmek istemesem de Claire'ı yalnız bırakamazdım. Üstümüzü çıkardık ve denize doğru yöneldik. Bu gün denizde bir gariplik vardı sanki bizi izliyor gibiydi. Paranoyaklaşmaya başladığımı düşünerek suya girdim. Biraz yüzdük tam oyun oynamak için su topu almaya gidiyordum ki su beni engelledi. Etrafımıza baktığımızda suyun döndüğünü gördük. Resmen bizi hapsetmişti. Neler olduğunu anlayamamıştık. Canavar mı diye düşünmeye başladım içimden ama canavar da olsa yüzerken savaşamazdık. Derken bir anda bulunduğumuz çember içeri battı,resmen içeri çekildi. Bir anda kendimizi suyun derinliklerinde bulduk burası çok karanlıktı. Claire'ı göremiyordum, ona seslenemiyordum bile. Nefesimde bitmek üzereydi. Ölümümün o kadar canavardan sonra bu kadar saçma bir şekilde mi olacağını düşünürken kafamın etrafında bir baloncuk hissettim. Nefes almamak için kendimi zor tutarken yanımda bir balık belirdi. Daha doğrusu balık şeklinde bir canavar. "Artık nefes alabilirsin" dedi. Ona güvenmesemde ölmeyi istemezdim. Son bir umutla nefes almayı denedim... Çok garipti ağzımdan içeri su girmedi nefes alabiliyordum ! Canavara sordum "Bir şey göremiyorum etrafı aydınlatamazmısın ?" Bunu dedikten sonra etrafımızda fener balığı sürüsü belirdi. Her taraf ışıl ışıldı. "Bu kadarı yeter mi ?" diye sordu canavar. Evet anlamında şaşkınlıkla karışık bir şekilde kafamı salladım. Önüme daha dikkatli baktığımda kocaman bir krallığın önünde olduğumu fark ettim. Giriş kapısı olduğunu düşündüğüm kapının yanlarında ise bir adamın heykeli vardı. Heykeldeki adam elinde mızrak gibi bir şey tutuyordu. Panikle Claire'ı hatırladım "Yanımdaki kız, Claire nerede !" "O mu işte burada" dedi ve Claire balıkların ortasında yüzerek bana doğru yaklaşmaya başladı. Canavar konuştu: "Poseidon'da sizi bekliyordu, ateşin oğlu ve güzellik kızı !"

Pers'le güzel bir gün geçirmek için Long island'a gittik. Orda başbaşa güzel bir gün geçireceğimi tahmin ediyordum. Deniz çok güzel duruyordu. Dayanamayıp denize girmek için hazırlandım. Pers'i de ikna ettikten sonra denize girdik. Denizde oyun oynayacakken birden masmavi denizin derinliklerine doğru çekilmeye başladım. Lanet olsun ki nefeste alamıyordum. Pers'ide göremiyordum zaten. İyicene endişeye kapılmışken biri yanıma geldi ve " Nefes alabilirsin " dedi. Ne kadar korksamda başka çarem yoktu. Derin bir nefes alarak kendime geldim. Sonra birden yanıma fener balıkları geldi. Artık etrafı da görebiliyordum. Sanırım her şey yavaş yavaş düzeliyordu.

Sonra Pers'in sesini duydum. Sese doğru yüzmeye başladığımda yanılmadığımı farkettim. Pers'in yanına gidince endişeyle ona baktım. Yanında bir canavar vardı ve "Poseidon'da sizi bekliyordu, ateşin oğlu ve güzellik kızı !" diyordu. Pers, benim elimi korkmana gerek yok dercesine sıktı. Canavar ise birden ortadan kayboldu. Başta oraya gitmek istemesekte deniz habire bizi Poseidon krallığının oraya itiyordu. Buna mecbur olduğumuzu anlayınca kapıya gitmekten başka çaremiz yoktu. Kapının yanına gittiğimizde kapı kendiliğinden yavaşça açıldı. Şaşırmıştım. Neresiydi burası? İlk defa böyle bir yer görüyordum. Ama Poseidon krallığını çoğu kez duymuştum. Pers'le birlikte içeri girdik.

Artık Claire'ı görebiliyordum bu yüzden daha rahattım ama bu Tanrıların işleri belli olmazdı acaba neden Poseidon bizi çağırmıştı. Tamam artık anlamıştım en güzel günlerimizin içine etmek onların göreviydi ama Poseidon bizden ne isteyebilirdi ki. Hem ben Hephaistos oğluydum su ile işim olmazdı. Kendimizi akıntıya bıraktık. Bir kaç dakika geçmemiştiki Poseidon'un Krallığının kapısına geldik. Kocamandı bu kapı. Etrafında çeşitli taşlar ve süsler vardı. Akıntı devam etti. Kapıya o kadar yaklaşmıştık ki kapıya çarpacağımızı düşünmeye başlamıştım. Kendimi korumak için ellerimi önüme koyduğumda. Kapıya değdim. Kapı kendiliğinden açıldı. İçerisi çok muhteşem görünüyordu. Biraz yüksek sesle "Vay be Atlantis gibi" dedim. Bir anda yanımdan bir ses geldiğini duydum. "Aahh aah Atlantis. Zamanında tanrılar savaşında yerle bir olmuştu o güzel Krallığım." Bu Poseidon olmalıydı sonuçta Atlantis'in Kralı oydu. Şaşkınlıkla sesin nerden geldiğini anlamaya çalışırken. Önümüzde kabarcıklar birleşti ve bir insan şekline büründüler. Bu Poseidon'un insan formu olmalıydı. "Hoşgeldiniz Melezler Bende sizden yardım isteyecektim" dedi. Şaşırmıştık bir Tanrı bizden yardım isteyecekti bu çok garipti...

"Hoşgeldiniz Melezler Bende sizden yardım isteyecektim"

Acaba ne isteyecekti? Meraklı gözlerle Pers'e baktım. Anlaşılan Pers'te ne isteyeceği hakkında hiçbir şey bilmiyordu. Poseidon'u sessiz bir şekilde dinledik.

" Sirenler canımı sıkmaya başladı artık. Onları öldürmenizi istiyorum. Öldürebilirseniz size ödülde vereceim. "

Daha da çok şaşırmıştım. Pers'e baktım. Pers ise bana bakmadan soruyu cevapladı.

" Tamam. Kabul Poseidon "

" Güzel şimdi sizi oraya ışınlayacağım. " Pers bu görevi hemen kabul etmişti. Demek ki kedine güveniyordu. Çünkü ben ilk defa sirenlere karşı savaşacaktım. Pek yapabileceğimi zannetmiyordum açıkçası. Pers'le birlikte Poseidon'un bizi ışınlamasını bekledik.


RP'NİN BURDAKİ BÖLÜMÜ BİTMİŞTİR. DEVAMI CANAVARLAR DENİZİNDEDİR!