Minik Minik Cücecikler.

Konu: Minik Minik Cücecikler. Paz Ocak 16, 2011 7:10 am

"Aaaah! Neden ben?"
Sevgili ablam yine bozulan arabamızın verdiği sinirle tekerleğe attığı tekmenin ayağına verdiği acıyı çekiyordu. Çölün ortasında kalakalmıştık. Annemin son anda eskiciye verecek olduğu arabayla hemde. Aklıma gelmişti ama macera hırsı gözümü bürüyordu işte. Hem ablam için de iyi olur diye düşünmüştüm çünkü 18'ine daha yeni basmıştı ve ehliyetinin sefasını sürmek istiyordu. Zaten iyi bir kullanıcıydı ama bunu uzun yolla tescillemek istemişti. İşte, öğlenin ortasında, yakıcı sıcağın altında bahçe cücesi satan bir mağazanın -sanırım terkedilmişti- önündeki verandada dinleniyorduk.
"Tekme atman gerekmezdi Step. Bazen cidden çok sinirleniyorsun." dedim kaşlarımı üzüntüyle çatarak. Yüzünü yine acı içinde buruşturdu.
"Ah, sanırım haklısın bazen iyice kontrolden çıkıyorum Al."
Yavaşça yerinden kalktı ve topallayarak arabanın motorunu açmak için arabaya yürüdü. Açmasıyla büyük bir toz bulutuda ortayı kapladı tabi.
"Bir bu eksikti..." dedi elini dumanı dağıtmak için savururken. Kıkırdadım. "Keşke Chase burda olsaydı değil mi? O kaslarıyla hallediverirdi her şeyi şimdi!" dedim bağırarak. Sinirliydi ve ben onu daha çok sinirlendiriyordum. "Kes sesini Aleda!" diye bağırdı ve kesip attı. Derin bir nefes aldım ve yanına gittim.
"Şey... Chase yanımıza gelene kadar ben bir içeriye göz atayım belki birkaç alet bulabiliriz!" dedim ve koşarak içeriye gittim. İçerisi gerçekten soğuktu. Dışarıya göre kutuplarda sanmıştım hatta kendimi. "Kimse var mı?" Ses yoktu. Kesinlikle terkedilmiş olmalıydı burası. Tozlarla kaplı olan tezgaha yürüdüm ve tesgahta duran grileşmiş kutuyu açtım. Paketin üstünde 'Em'e...' yazıyordu.Onun yanında da daha resmi bir yazıyla şunlar yazılıydı:

Hermes Bir Gecede Ekspres Nakliyat Şirketi

Evet, bu babamın şirketinin adıydı ama burada ne işi vardı ki? En önemlisi Em kimdi? Merakıma yenik düştüm ve kutuyu yavaşça açtım. Sararmış bir kağıt vardı kutuda. Birde manken Adriana Lima'nın bir fotoğrafı. Yeşilimsi bir renkte, güzel bir el yazısıyla sadece şunlar yazılıydı kağıtta:

Ben senden Marilyn Monroe'yu değil, Adriana Lima'yı istemiştim Medusa! Bak şu kadın! Hala yüzyıllar öncesinde yaşıyorsun değil mi? İşini adam gibi yap artık!
Hades.

Hades mi? Medusa mı? Bütün bu cüceler? Sanırım salak kafam daha yeni anlıyor bunu... Hades tarlalarına süs olarak bir Adriana Lima istiyordu... Medusa'dan... Medusa'nın işi ne peki? İnsanları gözlerine baktıklarında taşla çevirmek. İşte ozaman çığlığı bastım.

Konu: Geri: Minik Minik Cücecikler. Paz Ocak 16, 2011 10:04 am

İğrenç araba! Neden Aleda'nın annesi bu arabayı satıp yeni son model birtane almamış ki sanki! Annesi almazsa eğer bu sene ona bir tane ben alacağım! Heves edip sürmek için aldığım çok yeni(!) araba dördüncü kez bozulmuştu ve sanırım bu sefer birdaha çalışmamak üzere bozulmuştu. Sinirden tekerleğine tekme attım. Bu seferde ayağımı incitmiştim sanırım. Hattaha parmaklarımdan biri bile kırılmış olabilir belki. Zaten burasıda çölü aratmıyordu ve terkedilmişti. Bahçe cüceleri satan bir mağazanın önündeki -terkedilmiş olduğu kesin gibi gözüküyordu- taburelerden ikisine oturduk. Aleda bana döndü ve kaşlarını çatarak "Tekme atman gerekmezdi Step. Bazen cidden çok sinirleniyorsun." dedi üzüntüyle. Dudaklarımı büktüm ve yüzümü buruşturup "Ah, sanırım haklısın bazen iyice kontrolden çıkıyorum Al." dedim pişman pişman.
Yine umut edip, ayağa kalktım ve topallaya topallaya motora bakmak amaçlı kaputu açtım. Kaputu açtığımda büyük bir toz bulutu yükseldi arabadan ve etrafa yayıldı. Tam umudumu kestim ve "Bir bu eksikti..." diye söylenmeye başladım. "Keşke Chase burda olsaydı değil mi? O kaslarıyla hallediverirdi her şeyi şimdi!" dedi bağırarak. Beni sinirlendirmek için söylüyordu ve bende tuzağına düşüp dahada sinirleniyordum ona. "Kes sesini Aleda!" dedim ve konuyu kapattım. Konu kesip atılmış ve bitmiş oldu. Yanıma gelip koluma sarıldı ve "Şey... Chase yanımıza gelene kadar ben bir içeriye göz atayım belki birkaç alet bulabiliriz!" dedi. Burda resmen mahsur kalmıştık ve kendimize umut arıyorduk. Kolumu bırakıp koşarak içeri gitti. Bende o arada tabureme geri oturdum ve beklemeye başladım. Yapacak hiçbirşeyim yoktu aslında şu anda. Arabanın yanına gidip yeniden kaputu açacak ve biryerleri kurcalayacaktım ama ayağım acıyordu hala.
Birden içeriden Aledanın çığlığını duydum ve ne olduğunu bilmeden son sürat içeri girip Aleda'yı buldum. Aman tanrım! Burası ürkünçtü... Her insanın farklı ve korkunç pozları... Aleda'ya döndüm ve kolumu omzuna atıp bana doğru çektim. "Noldu?" dedim telaşlı telaşlı. Aleda'nın yüzünün rengi değişmişti resmen...

Konu: Geri: Minik Minik Cücecikler. Paz Ocak 16, 2011 10:37 am

Çığlığı basmamla Step'in yanımda bitmesi bir oldu. "Noldu?" dedi omuzlarımdan tutarak.Bense sabit bir yere bakıyordum şok olmuş bir şekilde. "S-s-stephanie... Tuzak!" dedim fısıltıyla. Eğer daha fazla konuşursak anlayabilirdi. Şimdiye kadar kesinlikle anşamıştı sanki bunu hissedebiliyordum... Soru soran gözlerle bana baktı. "Kim? Aleda sen neden bahse-" sesi yarıda kesildi ve gözleri tezgahtaki kutuya takıldı. Notu aldı ve çabucak okudu. "Em... Heykel... Medusa... Medusa!" Kafamı sallayabildim sadece. Step hemen anlamıştı olayı. Hemen beni olduğum yerden söktü ve kolumdan tutarak kapıya doğru koştu. Ah, evet çok şanslıydık. Kapı yüzümüze kapanmıştı. Ve 'klik' kilitlenmişti...
"Vay, vay, vaay... Kimleri görüyorum burda?" dedi olgun bir kadın sesi. Ardından da tıslayan yılanlar. Biz ise gözlerimizi kapadık ve arkamıza dönemeden -hoş dönsek ölürdük zaten- olduğumuz yerde tekrar çakılı kaldık.

Konu: Geri: Minik Minik Cücecikler. Ptsi Ocak 17, 2011 2:26 am

"Kim? Aleda sen neden bahse-" birden durdum ve tezgaha doğru ilerledim. Bir kutu ve yanındada not vardı. Giderek içimi dahada fazla ürperti sarsa bile önce kutunun içine baktım. Adriana Lima mı? Neler döndüğüne hala kafam basmamıştı. Notu aldım ve okudum.

" Ben senden Marilyn Monroe'yu değil, Adriana Lima'yı istemiştim Medusa! Bak şu kadın! Hala yüzyıllar öncesinde yaşıyorsun değil mi? İşini adam gibi yap artık!
Hades. "

Aman tanrım... Resmen tuzağa düşürülmüştük ama biz... Heykellerden anlamalıydım zaten, hepsi Medusa'nın eseriydi bunların. Peki şimdi ne yapabilirdim ki? Arkamı döndüm ve Aleda'nın elini tuttuğum gibi kapıya koşturdum. Tam varmıştık ve çıkıyorduk ki kapı kapandı ve kilitlendi. Çağresizliğin son noktasındaydık. Ya bizde burdaki insanlar gibi taşa dönecektik yada Medusa'yı öldürecektik. Başka çaremiz yoktu en azından. Medusa giderek avlarını, yani bizi ağını düşürmeyi başarıyordu. Arkamızda durdu ve "Vay, vay, vaay... Kimleri görüyorum burda?" dedi. Sesi gerçekten olgundu... Ah, bu moruk kaç yaşındadır acaba? Başımı eğdim ve gözlerimi kapattım. Aleda'da benim gibi aynısını yapmıştı çünkü. Yılanlardan nefret ederdim zaten, şimdide yılan tıslamaları duyuyordum... Bu benim için bir işkenceydi. Acaba nasıl dikkatini dağıtabilirdim Medusa'nın diye düşünürken aklıma özel güçlerim geldi. Daha önce birşeyleri havanlandırım yerinden oynatmayı denemiştim. Heykellerden bir-iki tanesini devirebilirsem eğer yeterince dikkati dağılacaktı ve bende kolyeme uzanıp onu hançere dönüştürebilirdim. Evet, evet.. Birazdaha zorlarsam olacaktı bu iş! İyice konsantre oldum ve tek gözümü açıp karşıya baktım. Heykeli yana devirmeyi başardım. Aslında tek biri değil... Biri diğerine, o yanındakine... Hepsi böylece devrilmeye başlamışlardı ki Medusa'nın dikkati bayağı dağılmıştı. Kolyemi hançere dönüştürdüm ve Aleda'ya bağırdım.

Hermes'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 479 Kayıt tarihi : 05/09/10

Heykeller ardı ardına devrilmeye başlamışlardı. Medusa ise şaşkınlıkla neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. Bu kadını cidden akıllı sanırdım... Step'in arkasında gözlerim kapalıydı ve bir elimle hançerime dokunuyordum. Tam Medusa'dan sinirli hırıltılar gelmeye başladığında Step bana bağırdı. "Sakın ama sakın gözlerini açma, arkanı döner dönmez devrilen heykelle dikkat et ve Medusa'nın arkasındaki kapıya doğru koş." Devrilen cücelerin gürültüsü Medusa'nın bizi duymasını engelliyordu. Kafamı salladım ve onun arkamdan gittiğini hissettiğim anda dediğini yaptım ve arka kapıya doğru koştum. Sağlam kalan birkaç heykel daha vardı gözlerimi açtığımda. Yavaş yavaş Medusa'da kendine geliyordu. Kafasındaki yılanlar iyice sinirlenmişti. Ablamsa onların sesleri yüzünden resmen Medusa'nın önünde acı çekiyordu. Yılanların tıslamaları onu yavaşlatmıştı. Kendisi halledebilirdi ama onu böyle gördükten sonra yardım etmem gerektiğini düşündüm. Bir tekmeyle yanımdaki heykelleri devirdim ve tam aksi yöne doğru koşmaya başladım. Medusa aniden gürültünün koptuğu yere doğru döndü. "Neredesin küçük çekik!" diye bağırıyordu ama boşuna, ben orada değildim. O tam arkasını döndüğünde sırtına hançerimi sapladım.

Hermes'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 631 Kayıt tarihi : 01/12/10

Aleda'yı kurtarmış sayılırdım ama şu an tehlike altında olan kişi bendim. Yılanların çıkardığı iğrenç sesler bana ne kadar azı çektirip psikolojik olarak pek faydalı gelmese bile dayanmalıydım. Zaten biraz sonra yorulacaklardı. Yada ben dayanamayıp arkamı dönüp Medusa cadısını da kendimide katledecektim. Beklemediğim bir anda kalan heykellerde devrilip kırıldığında Medusa'nın dikkati dağılmıştı. İkimizde o tarafa bakmıştık fakat birşey yoktu. Ve birden Aleda Medusanın arkasında belirip elindeki hançerini sırtına saplamıştı bile. Olaylar çok hızlı gerçekleşirken. Ben devreye girdim. Kristali hançerden kılıca döndürdükten sonra acı çekişen Medusa ile göz göze gelmemeye özen göstererek kılıcımı hızlıca boynuna sapladım. Yılanlar daha fazla kızmaya başlamıştı. Hattaha az kalsın sokuyordular beni bile. Aleda'ya "Geri çekil!" diye bağırdım ve boynuna sapladığım kılıcı geri çektim. Şimdi tek işim Medusa'nın o iğrenç kafasını uçurmaktı fakat yılanlar sanki onlardan ne kadar nefret ettiğimi anlamış gibi, daha fazla tıslamaya başladılar. Bir-kaç dakika Medusa ile karşılıklı acı içinde kıvrandıktan sonra dayanamadım ve başımı havaya kaldırdım. Medusa'nın arkasındaki Aleda ile göz teması kurdum ve son kez derin bir nefes alıp kılıcımı savurdum. Ve Medusa artık iki parça olmuş bir şekilde yerde yatıyordu.

Konu: Geri: Minik Minik Cücecikler. Cuma Ocak 21, 2011 4:46 am

Step'in dediğini yapıp geri çekildim ve bir saniyeliğine gözlerimi kapadım. Her şey ben o saniyede gözlerimi kapadığımda olup bitmişti. Medusa'nın kafası ayrı yerde, gövdesi ayrı yerdeydi. Birden yüzümde koca bir gülümseme oluştu. Medusa'nın üstünden atlayıp ablama sarıldım. Oda gülümseyip sarılmama karşılık verdi. "Bukadar!" dedim en sonunda. "Çak bi' beşlik!" dedim ellerimi havada açarak. "Aptal." dedi ama karşılık verdi kıkırdayarak. "Ben şimdi gidip bir etrafa bakayım belki işimize yarayacak şeyler vardır bura- Aaaay! Aman bu çok şekeeeeer!" dedim cıyıldayarak. Yerde minik bir fare heykeli vardı. Step arkamdan gelerek fareye baktı. "Zavallıcık, yılanlardan ürkmüş görünüyor..."
"Kesinlikle. Ama artık ona ben bakacağım. Oiiy~" Step bıkkın bir yüz ifadesiyle gözlerini devirdi ve mağazanın arka taraflarına doğru ilerledi. Bense aletleri alacağımı çoktan unutmuş, elimdeki heykelcikle arabaya koştum.

RP Bitmiştir.

» minik bir istek
» Kızıma minik tüyolar ...
» Minik Bir Alış-veriş
» Minik Naiad Arıyor
» Minik Deniz İneği - Görev 74 - 1