Harpyalardan Kaçıyoruz

Gecenin bir saatinde annemle ilgili gördüğüm kabustan nefes nefese uyandım. Çok korkmuştum. Annemin çığlıkları hala kulağımdaydı.Yorganı üzerimden attım ve terliklerimi giyerek su içmek üzere mutfağa doğru ilerlemeye başladım. Kimse uyanmamıştı, demek ki çığlık atmamıştım. Suyumu içtim ve yatağıma döndüm. Gözlerimi kapamıştım ama uyuyamıyordum. Işıkları pencereden içeri giren aya baktım ve uyuyamayacağımı anladım. Dışarı çıkmalıydım. Parmak uçlarımda odamdan çıktım, kapımı sessizce kapattım ve arkamı döndüğüm an Julia'nın tam arkamda bana doğru baktığını gördüm ve "Gece gece ne bu yeni kardeş, yoksa gece gezintisine mi çıkıyorsun?" dedi. Sesinde biraz alay sezdim, hiç havamda değildim ve hala rüyamın etkisindeydim.Yeni olmama aldırmadan ben de alaylı ve kibirli bir cevap vermek istedim ve "Asıl sana sormalı kardeşim, yoksa beni mi gözetliyorsun?" dedim.

Bu alaycı tavrı beni kızdırmıştı.Şu sıralar zaten çok çabuk sinirlenirdim.Sinirlerime hakim olmaya çalışarak ``Kardeşim bende çok bunaldım hadi beraber Kano gölüne gidelim´´dedim.O istekli bir tavırla ``Tamam ablacım´´dedi.Bu benim hoşuma gitmişti.Bana abla demesi yani.Şimdi kano gölüne doğru ilerliyorduk.Yanıma ne olursa olsun ecel getireni almıştım.Sonuçta hem kendimi hemde her ne kadar suikast eğitimi almış olsa da kardeşimi korumam gerekiyordu.Yoksa Artemis beni öldürürdü.Yolda çok hızlı yürümüş olmalıyız ki hemen kano gölüne vardık.Önce uzun bir sessizlik oldu ve bu sessizliği ben bozmak istedim``anneni özlüyorsun değilmi?´´dedim.O da bana``Hemde çok.Sen özlemiyor musun??´´diye sordu.Gözlerimden yaşlar damladı.Ben``Ben eskisi gibi olmasa da çok özlüyorum.Burada Sat Adyali Pace falan var onlar bana bu özlemi unutturuyor.Ama ben kendime kızıyorum.Sana hala anne özlemini unutturamamışım!Şu an Senin ablanım.Sen bana ne zaman istersen gelip sarılabilirsin´´dedim.Yanıma gelip sarıldı.Yanaklarımdan öptü.Aynı şekilde bende ona karşılık verdim.Ne diye bilirdim ki?Tam anlamıyla bir abla kardeş olmuştuk.Ta ki harpyaların küçük ziyartini farkedene dek...

Söylediklerim onu sinirlendirmemişti. Ya da çok iyi bir oyuncuydu ki bana kızmak yerine sanki beynimi okurcasına "Kardeşim bende çok bunaldım hadi beraber Kano gölüne gidelim" dedi.Kano gölüne vardığımıştık ama hiç konuşmuyorduk. Ben yapım gereği çekingendim ve Julia'nın sessizliği bozması için dua ediyordum.Ve ardından annemi özleyip özlemediğimi sordu.Bir an düşüncelerimi okuduğunu düşündüm ve yüzüne alık alık baktım .Sonra cevap vermem gerektiğini hatıladım ve "Hemde çok.Sen özlemiyor musun?" diye sordum. Hava ne kadar karanlık olsa da ağladığını görebiliyordum. Bir an çok üzüldüm ve Julia bana içini açtı.Ona çok yakın hissettim ve birbirimize sarıldık. Sonra Julia'nın belirli bir noktaya odaklandığını gördüm."Ne var, ne oldu ?" diye sordum ve o "Ha-harpyalar!" dedi. Benim "O da ne ?" diye bağırmama kalmadan iki tane kantlı ucube bize doğru hızla gelmeye başladı. Jul "Sen geride dur, sakın dikkatlerini çekme !" diye bağırdı. O kadar şaşırmıştım ki ne yapacağımı bilemeden yerimde donakaldım. Tam bir harpya yerinde mıhlanmış bana doğru saldıracakken Jul öne geçti ve harpyanın tam karnına okunu sapladı ve bana "Sana saklan dedim, çabuuk!" dedi. Korkmuş bir şekilde "Ta-tamam abla" dedim ve dualar ederek bir ağacın arkasına saklandım.

Bu kız neden hiç söz dinlemezdi?Harpyaları öldürdükten sonra koşa koşa bir yerleye gitmeye başlamıştık.Benden ayrılmasın diye sımsıkıca kolundan tutuyordum.Lexi bana ``Bence birinin kulübesine gitmeliyiz´´dedi.Ben kimin kulübesine der gibi bir bakış attım.Beni bir tarafa sürüklüyordu.Bu kız inanılmazdı ya!

Jul tüm harpyaları haklamıştı ama ben hala korkuyordum . "Umarım daha fazlası yoktur." diye içimden geçirdim ve Julia'yı kolundan tuttuğum gibi çekmeye başladım. Ne yaptığımı bilmiyordum, kanımdaki adrenalinin arttığını hissediyordum ve sonra açıklama yapma gereği duyarak "Bence birinin kulübesine girmeliyiz." dedim ve gözüme en yakın görünen kulübeye doğru kardeşimi çekiştirmeye başladım. Ve hangi kulübe olduğuna bakmadan Jul ile birlikte kapıyı bir yandan yumrukluyor bir yandan "Kapıyı açın!" diye bağırıyorduk.

Kapıda ki bağırışmalar ile kalktım.Garip bi şekilde kulubede kimse yoktu.Sersemliğim geçene kadar ne olduğunu anlayamamıştım ama kapıda iki tane kızın bağırışları geliyordu''Kapıyı Açın'' diyorlardı.Yatağımdan fırladım ve kapıya koştum.Kapıyı açar açmaz iki kız içeri atladı.Hemen kapıyı kapattım ve kulube güvenlik sistemini son seviyede aktifleştirdim.Kızlar nefes nefeseydi.Onlarla daha önce konuşmamıştım ama onları kampta çok görmüştüm.Ne olmuştu acaba ? İki kızda halaa nefes nefeseydi.Mutfağa gidip iki bardak su getirdim ve kızlara uzattım.Bardağı uzatırken ''Ne oldu ? Neyiniz var ?'' diye sordum.

Kapıyı çılgınca yumrukladık ve sonunda kapı açıldı. Kapıyı kimin açtığına bile bakmadan içeri atladık. İkimizde nefes nefeseydik hiç durmadan koşmuştuk. Nefesim biraz düzeldiğinde nerede olduğumuzu öğrenmek için çevreye bakındım.İçerisi son teknoloji aletler ve silahlarla doluydu. Sanırsam Hephaistos kulübesindeydik. Sanırsam benden biraz büyüktü ve allak bullak olmuş suratlarımıza şaşkınca bakıp sanırsam elindeki suyu almamızı söylüyor ve ne olduğunu soruyordu. Ama yinede ne dedğini tam anlayamadım çünkü kulaklarım feci bir şekilde zonkluyordu. Jul'a baktım, benden daha iyi durumdaydı ve ne demek istediğimi anlayarak "Biraz hava almaya çıkmıştık ama Harpyalar saldırdı. Bu saatte seni rahatsız ettiğimiz için üzgünüz ama başka çaremiz yoktu.Ha bu arada ben Julia , o da Alexis ; Artemis avcısıyız" dedi.Bunun üzerine Hephaistos oğlu sandığım çocukta " Ben de Perseus, Hephaistos çocuğuyum ve önemli değil zaten uyumuyordum " dedi. Avcı olduğumuzdan dolayı erkeklerle pek yakınlık kurmamak daha mantıklı geliyordu ama gecenin bu saatinde bize kapıyı açtığı ve yenmekten kurtardığı için benimde ona bir teşekkür borcum vardı ve "Bize bu saatte kapını açtığın ve Harpya maması olmaktan kurtardığın için çok teşekkür ederiz" dedim. Önemli değil dercesine bir bakış attı ve Jul pencereden bakarak "Sanırsam tehlike kalmadı, artık gidebiliriz Lex" dedi. Perseus üzerinde bir sürü teknolojik ıvır zıvır olan kapıyı açtı.Son teşekkürlerimizi ettik ve kulübemize doğru hızlı ve tırsak adımlarla ilerlemeye başladık...

Rp bitmiştir.