Pegasusum ve Canavarlar

Kulübemde oturmuş sıkıntıdan patlamak üzereydim. Kardeşlerimin hiçbiri yoktu. Büyük bir ihtimalle kendi çaplarında eğleniyorlardı. Bende bir şeyler yapmak istiyordum ama ne yalan söyleyeyim diğerleriyle de olmak istemiyordum. Kısacası kimsenin dırdırını çekmek istemiyordum. Koltukta biraz daha oturduktan sonra ayağa kalktım ve kulübemden dışarı çıktım. Beni en iyi anlayan dostum Sissy’nin yanına gidiyordum. Çünkü kendimi en çok onun yanında mutlu hissediyordum. Ahırlara doğru yürümeye başladım. Babam tam tepemde dünyayı aydınlatıyordu. Ne zaman babamı düşünsem hep içim ısınıyordu. Galiba babam gerçekten bana değer veriyordu. Yüzünde büyük bir tebessüm olduğunu fark ettim. Gülümsemem daha da büyüdü ve ahırlara vardım. İçeriden bir sürü kişneme sesi geliyordu. İçim kıpır kıpır ahıra girdim ve doğruca Sissy’nin yanına gittim. Sissy mutlulukla kişnedi. Onu okşamaya başladım. "Ee, Sissy nasılsın?" diye sordum. Sissy kişnedi. Sanırım bu ‘iyiyim’ demekti. Güldüm ve biraz daha okşadıktan sonra küp şeker almak için yanından ayrıldım. Bir masada bir sürü küp şeker vardı. Bir avuç şeker aldıktan sonra Sissy’nin yanına geri döndüm ve şekerleri ellerimle yedirmeye başladım.Hepsi bittiğinde Sissy kişnedi. Sanki bana bir şeyler anlatmaya çalışıyordu. Uzun bir süre ne demek istediğini anlamaya çalıştım. En sonunda anlamıştım; uçmak istiyordu. Tabii ya uzun süredir uçuyordu. Nasıl böyle bir ayrıntıyı unutmuştum! Ben nasıl bir arkadaşım? “Hadi o zaman gezmeye gidiyoruz.” dedim ve Sssy’i hazırlamaya başladım. Onu ahırdan çıkardım ve üzerine bindim. Beraber uçmaya başladık. Uzun zamandır ben de uçmuyordum. Gerçekten de özlemiştim. Bu güzel manzarayı izlerken kamp gözden kayboldu. Kısa bir süre sonra New York’un üzerinde uçuyorduk. Hiç kimse bizi fark etmiyordu. Bu çok iyi bir durumdu.Hava gayet güzeldi. İyi ki Sissy’le gezmeye çıkmıştım. Ben çok eğleniyordum. Anladığım kadarıyla Sissy de çok eğleniyordu. Tabii bu pek uzun sürmedi. İleriden bize doğru gelen bir şeyler vardı. Önce tam olarak göremedim ama sonra şahin gibi keskin gözümle bunların harpyalar olduğunu gördüm. Harpyalar yarı tavuk- yarı insan şeklindeydi. Kanatları tavuk kantlarıydı, elleri ise insan elleriydi. Uçarken bir zeplin gibi görünüyorlardı. Tam üç taneydiler. Bunlar nasıl kamptan çıkmışlardı. Tabii ya! Bunlar sonuçta Aeolus için çalışıyorlardı. Burada olmaları hiç tuhaf değildi ama ufak bir sorun vardı. Bunlar bize doğru geliyordu ve hiç de dostcanlısı görünmüyorlardı. Harpyaların melezleri yediklerini çok iyi biliyordum ve o melezlerden biri olmak hiç istemiyordum. "Sissy, misafirlerimiz var. Kaçmaya ne dersin?" diye sordum. Sissy hiç düşünmeden yönünü değiştirdi ve kampa doğru hızlıca uçmaya başladı. Gerçekten çok hızlıydık. Sorun şu ki harpyalar da çok hızlıydı. Bir harpya bizim önümüzü kesti. "Sissy, sağ dön! Ara sokaklara gir." dedim. Sissy anında bana itaat etti ve ara sokaklara girmeye başladı. İzimizi kaybettirmeye çalışıyorduk ama bu planın işe yaramayacağını çok iyi biliyordum. Bunun için kolyeme bastım. Kolyem anında yay-ok takımına dönüştü. Bir ok aldım ve yayıma gererek bir harpyaya attım. Artık art arda oklar fırlatıyordum. Hepsi de tam isabet ediyordu. Teker teker üç harpya da buharlaşıp yok oldu. Bu tehlikeyi ucuz atlatmıştık. Büyük bir "Oh!" çektim. Sissy, benim söylememe gerek duymadan kampa yöneldi. Zaten bende aynı şeyi istiyordum. Bugünkü tehlikeden sonra güzel bir uyku iyi giderdi. Kısa bir süre sonra kampa vardık. Sissy’i ahıra bıraktım ve kulübeme gittim. Vardığımda direkt yatağıma uzandım ve uyuya kaldım.