Harpyalara Yakalanıyoruz.

Isıtılmış havayı içime çektim. İyi ki kampın içindeki hava ayarlanıyordu da, Noel soğuğuna maruz kalmıyorduk. Summer etrafa bakındı. Kamp meydanı her zamanki gibi müthiş görünüyordu. O heykeller ve küçük bahçenin görüntüsünü Basketbol sahası bozuyordu. Hafifçe iç çektim. ''Eee, Sum, yolumuz nereye?'' dedim. Sanki ona ilk defa Sum deniyormuş gibi baktı bana. Ah, belki gerçekten de öyledir diye düşündüm. ''Sum dememde bir sakınca yok değil mi?'' dedim ona bakıp. O da önemli değil derecesinde başını salladı. Bir süre ne yapacağımızı bilemez bir şekilde Athena Kulübesi'nin verandasına çıkan merdivenlere oturduk. Etrafı izlemek yine de müthişti. Ama bir sorun vardı. Başımın bir köşesini istila etmişti ama onu hatırlayamıyordum. Burada olmamamız gerektiğine dair bir hisse kapıldım. ''Sum, etrafı gezmeye ne dersin, bir şeyler beni rahatsız ediyor sanki.'' dedim yüzümü buruşturarak. Birlikte ayağı kalktık.

Summer cebinden bir saat çıkardı ve telaşla harpyaların yüzüne tuttu. Ne yaptığını anlamamıştım ama harpyalar kısa bir süre de olsa durmuştu. O arada hemen bileğimden Doğataşını çıkardım. Kılıcım karanlıkta parlıyordu. ''Hey! Harpyalar! Buraya gelin bakalım!'' diye bapırdım. Ne zamandır böyle bir dövüş yapmıyordum. Bu bana iyi gelecekti. En öndeki harpya ve ona yardıma gelen diğer iki tanesi saldırıya geçtiler. İlkini dönerek karşıladım, diğerine kılıcımın yassı yüzeyiyle vurdum. Diğerinin kafasına doğrudan kılıcımı indirdim, maalesef tozları etrafta uçuştu. Diğer iki harpya toparlandı ve kızgın bir şekilde bana baktılar. Kılıcı sıkı sıkı tuttum. İkisinin arkasından bana doğru bakan Summer'ı görmüştüm. O an aklıma bir şey geldi. Boynumda asılı duran yüzüğü hızla zincirinden ayrıdım ve ona attım. ''Haydi Summer, bana yardım et!'' dedim. Bir Athena kızı olarak Doğa Yüzüğün'nün nasıl çalıştığını anlamasını umuyordum.