Yaralılara Yardım

Bugünlerde sürekli düellolar yapılıyordu. Bu düellolarda çok fazla yaralananlar oluyordu, kolundan, bacağından... Revirde bir sürü şifa bekleyen melez vardı. Onlara yardım etmekte Apollon çocuklarından biri olarak bana düşüyordu. Kulübemden çıktım ve Büyük Eve doğru yürümeye başladım. Hala büyük eve giden bir sürü yaralı melez vardı. Hepside acı içinde kıvranıyordu. Ne vardı düello yapacak? Bir süre daha yürüdükten sonra büyük eve vardım. İçeri girdim ve doğruca revire gittim. Revirde adım atacak yer yoktu. İçerisi aşırı havasızdı. Bir de beyaz duvarlar içeriyi daha da boğuyordu. Karşıda büyük bir dolap vardı. Dolabın içinde ambrosia, nektar ve değişik tıbbi aletler vardı. Gözüme kestirdiğim bir melezin yanına gittim. Bacağı kanlar içindeydi. Hemen bir bez aldım ve kanları sildim. Babamdan aldığım şifa gücünü kullanmaya başladım. Melezin bacağı yavaş yavaş iyileşmeye başladı. Yeterince iyileştiğine kanaat getirdikten sonra melezin bacağını sardım ve başka bir melezin yanına gittim. Bu melezin kolunda büyük bir kılıç kesiği vardı. Büyük bir iç ektikten sonra kolunu iyileştirmeye başladım. Bu düellolar çığrından çıkmıştı. Her gün revir yaralı melezlerle dolup taşıyordu. Yani resmen melezler birbirlerine acımasızca saldırıyordu. Buna sebeb neydi? Tabii ki kampın en güçlüsü olma isteğiydi. Çok saçma! Şu melezlerin haline bak. Hepsini bu hale arkadaşları getirmişti. Birden bir çığlık duydum ve düşüncelerimden sıyrıldım. Çığlığın geldiği yöne baktığımda Hades çocuğu Robyn'i gördüm. Yerinde kıvranıyor, küfürler savuruyordu. Başında durduğum melezi iyileştirdikten sonra hızlıca Robyn'nin yanına gittim. Uzun uzun baktığımda bacağının kırık olduğuna kanaat getirdim. Şaşırmıştım. Düelloda bacağını kırma ihtimali çok çok düşüktü. Robyn bana baktığında bu soruyu ona sormaya karar verdim, "Bacağnı nasıl kırmayı becerdin?". Robyn çok kötü bir ses tonuyla, "Tırmanma duvarından aşağı düştüm. Ne bakıyorsun iyileştirmeye başlasana." dedi. Sanki iyileştirmezsem beni Tartarus'a yollayacaktı. Neyse! Şu an da acı çekiyordu ve benim görevim onu iyileştirmekti. Bacağına baktım ve şifa gücünü kullanmaya başladım. Robyn artık bağırıp küfürler savurmuyordu. Demekli işe yarıyordu. Biraz daha iyileştirdikten sonra bu kadarının yeterli olacağını düşündüm ve şifa vermeyi kestim. Bacağını da ne olur ne olamaz diye sardım. "Ayağını sakın yorma!" dedim. Robyn, "Tamam doktor, sen nasıl istersen." dedi. Robyn'in bu cevabı üzerine güldüm. Onun ayağa kalkmasına yardım ettikten sonra diğer melezleri iyileştirmek için Robyn'in yanından ayrıldım. Bir kaç saat daha şifa gücünü kullandıktan sonra artık çok yorulmuştum. Şifa gücü beni yavaş yavaş tüketiyordu. Son birkaç meleze daha baktıktan sonra revirden çıktım. Derin bir nefes aldıktan sonra Büyük Ev'den de çıktım. Hava kararmıştı. Ne yani bütün günümü revirde mi geçirmiştim. Kendime inanamıyordum. Kulübeme doğru hızlı adımlarla yürümeye başladım. Hiç halim olmadığından bu yürüyüşe pek de hızlı denemezdi. Bir süre daha yürüdükten sonra kulübeme vardım ve doğruca yatağıma gittim. Uzandıktan sonra uyuya kaldım.