Tanrı Hermes ile Güneşleniyoruz

13- Plajda rp yazacaksın.
Mekan: Plaj
Katılacaklar: Lucy.

Üzerimde sıradan bir şort ile tişört vardı, öylesine kampı turlarken biraz plajda takılmamın iyi olabileceğini düşündüm. Gidip bir şezlongun üzerine uzandım ve gözlerimi kapattım. Dalgaların sesiyle sakinleşirken, güneşin beni ısıtmasına izin verdim. Gerçekten huzurlu bir gündü. Sonra, o geldi...

"Güzel bir gün, değil mi?" diye sordu yanıma yaklaşırken, uzun boylu ve siyah saçlı bir adam. Kamptaki çocukları sayesinde onu tanımıştım.

"Merhaba Tanrı Hermes." sonra kalkıp kibarca önünde eğildim.

"Ne zamandır görüşmüyorduk Lucy, kaçırılmana da çok üzüldüm. Şimdi iyisin ya?"

Hermes'i severdim, onun da benimle bir sorunu yoktu. Yani, Lucy ölsün mü yaşasın mı? anketinde, 'yaşasın' cevabını vereceklerdendi.

"Sağolun Tanrı Hermes, iyiyim."

"Bir sorunun var gibi, anlatmak ister misin?" hergün bir Tanrı gelip sizinle dertleşmiyor, haliyle şaşırdım biraz ama bozuntuya vermedim.

"Şu Stell ve benim hakkımdaki kehanet, çok canımı sıkıyor da." dedim üzgünce.

"Dert etme Lucy, Percy Jackson'ın da başına bir benzeri geldi ve o doğru olanı yapmayı başardı, sen de başarabilirsin. Yani... Olimpos'u yıkmak istiyorsan bilemem tabii."

Gülümsedim. "Olimpos ve Tanrılarla bir sorunum yok ama..."

"Ama? Dur tahmin edeyim, Stella'nın senin gibi düşündüğünü zannetmiyorsun."

Şok olmuş bir şekilde Hermes'e baktım.

"Herkes onun hakkımızda ne düşündüğünü biliyor Lucy, sır vermiş olmadın. Hem... zaten kehanete göre siz ikiniz ortak bir fikre varacaksınız. O nedenle genelde seninle aramızı hoş tutup, Stella'yı öldürmeye çalışıyoruz."

"Çok da hoş tutmuyorsunuz efendim. İki gün önce Tanrı Ares yüzünden hapse atıldım."

"Ah, yapma Athena kızı. O esnada birkaç dakikalığına da olsa bizi oyuna getirdi. Hemen vurma yüzümüze."

"Şey, saygısızlık etmek istemem ama... buraya sadece benimle sohbet etmek için mi geldiniz?"

"İki şey için geldim. Son olaydan sonra bize karşı tutumun değişmiş mi öğrenmek ve... şu zarfı sana iletmek için."

Sonra Tanrı elime bir zarf tutuşturdu, bu bir mektuptu. Ve, gönderildiği adres de... Em Teyze'nin Bahçe Cüceleri Mağazası!

"Te-teşekkür ederim." dedim.

Hermes ayağa kalktı, bana başıyla selam verdi ve sonra ortadan yok oldu. O gidince hemen mektubu açıp okumaya başladım:

'Bazen en büyük erdem sana doğru denileni yapman değildir, Lucy. Kesin bir karara varmadan önce buraya uğra, sana fikrini değiştirmeni sağlayacağından emin olduğum birşey söyleyeceğim.

İmza: M.'

"Ne?" diye bağırdım. Medusa beni öldürmeye mi davet ediyordu? Sonra zarfın içindeki diğer kağıdı gördüm, üzerinde şöyle yazıyordu:

'Not: Seni öldürmeyeceğim. Sadece, annenle ilgili anlatacaklarım var. Yalnız gel.'

Medusa gibi bir canavarın, annemle nasıl bir alakası olabilirdi ki? Sonra kalkanım Aegis aklıma geldi, aralarındakinin hoş bir ilişki olmadığından emindim.

"Tamam Medusa, madem istiyorsun, istediğini alacaksın." dedim kararlılıkla. Kabuslarıma giren korkunç bir canavar da olsa, benimle konuşmak istiyordu, yanına gidecektim.