Zeus'a kendimi sevdirmeye uğraşıyorum...

1- Tanrı/Tanrıça ebeveyninle ilk karşılaşmanızın rpsini yaz.
Mekan: Olimpos Konseyi
Katılacaklar: Sadece sen.
(Ebeveynin olan Tanrı sitede varsa, kendisinden sana katılmasını isteyebilir, birlikte rp yapabilirsiniz.)

Lucy'yi kurtarmamızın üzerinden daha 1 gün geçmişti ki Zeus yine bana canavarlar yollamaya başlamıştı. Kampın sınırlarından nasıl geçiyorlardı bilmem ama o bir tanrıydı, sorgulamak yerine canavarları öldürmeyi mantıklı bir çözüm olarak bulmuştum. Zeus'un bana tatil yaptırmaya niyeti yoktu.

O gün tam 3 canavarı haklamıştım. İki empusa ve bir minator (yeniden canlanmış da), ayrıca Medusa'nın beni çok seven kardeşi Stheno ile uğraşmıştım ama korkak hemen kaçmıştı. Akşam kulübeme döndüğümde yorgunluktan ölüyordum! Ayakkabılarımı çıkarttım ve yatağıma uzandım.

"Dostum, korkunç görünüyorsun" dedi Hector.

"Korkunç hissediyorum. Hey, bana ayak masajı yapmak isteyeniniz var mı?" diye sordum.

"Tabi canım kardeşim, ben memnuniyetle yaparım! Zaten ne zaman Stell'in ayaklarını koklama şerefine ulaşacağım diye düşünüyordum" dedi Robyn. Dalga geçtiğini anlamamazlıktan geldim.

"Çok sağol kardeşim yaa, sağ ayaktan başlayabilir misin?"

"Kes sesini! Eğer bu canavarlardan kurtulmak istiyorsan bence Zeus'un kendisiyle konuşmalısın. Ama mümkünse bu sefer biraz kibar ol" dedi Robyn. Birden yatağımdan doğruldum. Tabi ya, eğer tüm kurulun önünde bana sataşmayacağına söz verirse tekrar canavarlar yollayamazdı! Gidip Robyn'in iki yanağını öptüm.

"Sen bir dahisin Robyn! Hemen gitmem gerekiyor!" dedim ve koşarak kulübeden çıktım. O yanakları Rose için sakladığını biliyordum ama çok heyecanlanmıştım ne yapayım?

Soluğu ahırda aldım. Siyah İnci hemen yanıma geldi.

"Hadi oğlum, bu gece yine Olimpos'u basacağız!" dedim. Siyah İnci beni anlamoşçasına güler gibi bir ses çıkarttı ve uçmaya başladık. Çok geçmeden Empire States binasının önündeydik.

"Sen biraz turla İnci, ben geri dönerken seni çağırırım" dedim ve binaya girdim. Yeni kankam, yani resepsiyoniste gülümsedim ve sordum:

"Selam Frank! Nasıl gidiyor?"

"Çok iyiydi Stell, yani sen gelene kadar! Hiçbir melez bugün uğramamıştı ve bende mutlu mesut birazdan çıkacaktım!" dedi.

"Uzatma da aç asansörü" dedim.

Olimpos'la ilgilenecek vaktim yokru, direk Tanrıların salonuna girdim. Şansa bak ki neredeyse tüm tanrılar oradaydı, hatta babam bile! Orada ne işi olduğunu soracaktım ama babamın kafamın içinde:

"Sakın sorma, sen işini gör, sonra anlatırım" diyen sesini duydum.

"Bir tek Hades'in kızı eksik kalmıştı zaten!" dedi Afrodit. Ona kötü kötü baktım. Geçen yaz onu kaçırdığımızdan beri bize tekrar sataşmıyordu.

"Ne istiyorsun?" diye sordu Zeus. Derin bir nefes aldım ve Zeus'un bana yaptığı her şeyi anlattım, yolladığı canavarları, Medusa'yı, minotoru, daha neler neler... Ben anlattıkça babamın gözleri daha da kırmızılaşıyor, her an Zeus'u doğrayacakmış gibi bakıyordu!

"Gel seninle biraz dolaşalım" dedi Zeus.

"Bir şartım var" dedim.

"Tanrıların tanrısına mı?" dedi. O anda babamı gururlandırmak istedim. Evet, yaptığım şey çok yanlıştı ama yaptım işte!

"Benim için Tanrıların tanrısı sen değilsin Zeus, o babam! Çünkü sen beni sürekli öldürmeye çalışıyorsun. Tanrıların tanrısı adil olmalı, kardeşinin çocuğunu öldürmeye çalışmamalı!"

Bir an Zeus'un dünyadaki tüm şimşekleri üzerime salacağını düşündüm ama sadece iç çekti. Hades ise ne kadar gururlanacağını bilemez halde bana bakıyordu.

"Tamam, şu şartını söyle" dedi.

"Babamda bizimle gelecek" dedim. Hades en korkunç haliyle gülümsedi.

"Kızı duydunuz" dedi. Poseidon bana döndü.

"Neden istiyorsun babanı yanında?" diye sordu.

"Zeus beni olimpos'tan aşağı atmasın diye tabi ki! 600. kattan düşmek ne demektir pek bilmem ama öğrenmek istediğimi de sanmıyorum" dedim. Zeus yine kükredi.

"Sen bana güvenmiyor musun?" Omzumu silktim.

"Sana neden güveneyim ki, aylardır beni öldürmeye çalışıyorsun"

Bunun üzerine Zeus tahtından kalktı ve yanıma geldi. Üçümüz birlikte Olimpos'un sokaklarında yürümeye başladık...

Şu küçük kız nasıl da meydan okuyordu bana! Cesaretine hayran kalmamak mümkün değildi. Hatta bir an keşke o da benim kızlarımdan biri olsaydı diye düşündüm. Hades bu çocuğa sahip olduğu için ne kadar şanslı olduğunu biliyor muydu acaba?

"Şimdi ne istediğini açık açık söyle çocuk!" dedim. Hades'in kızı sırıttı. Bu özelliğini babasından aldığı çok açıktı.

"Benden uzak durmanı. Bana her dakika başı canavarlar yollayıp durmamanı istiyorum Tanrı Zeus. Birazcıkta olsa yaşamak istiyorum. Bu canavarlar beni öldürmeye çalışıp duruyor. Peki ben ölürsem elinize ne geçecek ha? Ne olacak ki? Fırtına'yı geri almak bu kadar mı önemli?"

İşin aslı onunla bu kadar çok uğraşmamın sebebi kardeşimin kızı da olsa bunca zaman sonra ona karşı sevgi beslemeye başlamamdı. Daha doğrusu sevgi değil de, o kızın babası olmayı çılgınca istememdi. Bu kızın benim kızım olması için her şeyimi vermeye hazırdım. Cesurdu, güçlüydü, kararlıydı, ayrıca Olimpos'la ilgili kehanette ondan da bahsediliyordu. Olimpos'u Athena kızı ve Hades kızı kurtaracaktı. Ve kız şu ana kadar yolladığım her canavarı yenmiş, kendini bana kanıtlamıştı. Yeni bir Perceus, yeni bir Herkül olabilirdi.

"Evet, Fırtına önemli" diyebildim sadece.

"O halde onu alın" dedi ve kılıcı bana uzattı. Hades kızına şaşkınlıkla bakıyordu. Bu kadar güçlü bir silahı geri verdiğine inanamıyor gibiydi. Kız:

"Yapmak zorundayım baba. Artık çok yoruldum. Daha fazla uğraşmak istemiyorum" dedi. Hayır, bu kızı kaybedemezdim.

"Pekala, beni ikna ettin Hades'in kızı! Sana bir görev vereceğim. Eğer başarılı olursan kılıç sende kalabilir" dedim. İkisi de şaşkınlık içinde bana bakıyorlardı.

"Cesaretine hayranım Hades kızı, en az benim oğullarım kadar cesursun" dedim kızın saçını okşamak için elimi uzatırken Hades aramıza girdi.

"Kızımı oğullarınla kıyaslama Zeus, Stella, Perceus'tan, Herkül'den çok daha büyük bir kahraman olacak!" dedi.

"Ayrıca benim adım Hades kızı değil, Stella sayın tanrı. Babamın adını taşımaktan büyük bir onur duyuyorum ama siz bu ismi ağzınıza alınca tınısı pek de hoş gelmiyor" dedi kız.

"Görevimi söyleyin de gideyim" dedim. Zeus birazcık düşünüyormuş gibi durdu.

"Sirenlerin körfezinde bir harita bulacaksın. Bu harita sana Nemea aslanının yerini gösterecek" dedi.

"Ama onu öldürmüştüm!" dedim.

"Biliyorum. Ben tekrar canlandırdım. işte Nemea aslanının postunu yüzüp bana getirirsen kılıç sende kalabilir" dedi ve yok oldu. Babama döndüm.

"Yanıma birisini almalı mıyım sence? Lucy eminim ki çok ister ama daha yeni iyileşti. Jenny eminim balıklama atlar ama onu oraya götürürsem Zeus beni parçalar! Kardeşlerimle gidemem, üç Hades çocuğu başka bir yetenek olmadan işe yaramaz. Belki isterse Rose'u alırım, sonuçta o Poseidon'un kızı" dedim. Hades beni dinlemiyordu. Birden bana sarılıverdi! Babam bana ilk defa sarılıyordu, çok şaşırmıştım!

"Orada söylediklerinle beni ne kadar onurlandırdığını tahmin bile edemezsin! Hala Zeus'un kızı olmak istediğini düşnüyordum" dedi. Bende babama sarıldım.

"Azıcık bile istemiyorum. Benim babam olduğun için çok mutluyum" dedim. Birden yere siyah su gibi bir şey döküldü. Bunun ne olduğuna bakmak için babamdan ayrıldığımda Hades'in ağladığını gördüm! Yeraltı ve Ölüler tanrısı... Ağlıyordu! Bu beni o kadar şaşırtmıştı ki!

"Ağlama!" diyebildim sadece. Hades gözlerini sildi ve beni omuzlarımdan tuttu.

"Beni dinle Stell, bu görevi en iyi şekilde geçeceğinden eminim. Ama başın sıkışırsa mutlaka yardım iste. Özellikle gorgonlardan birisinin kafasını mutlaka yanına al! Ne zaman işe yarayacağını bilemezsin" dedi.

"Tamam, alacağım baba" dedim. Hades alnımı öptükten sonra ayağa kalktı ve:

"Gitmem gerekiyor. Kendine iyi bak Stell. Başaracağına inanıyorum. Ve şunu unutma, bugüne kadarki en sevdiğim kızımsın ve hep öyle kalacaksın!" deyip kayboldu. Bu sözler de beni ağlatmıştı işte. Olduğum yere oturdum ve mutluluktan ağlamaya başladım. Tabi o sırada yanıma birisinin geldiğini görmemiştim...

"Bu ne duygu seli böyle yahu!" dedim Stell'in yanına yaklaşırken.

Az önce gördüklerime hala inanamıyordum, Hades ve kızı karşılıklı ağlamış ve birbirlerine sarılmışlardı! Bir de annemle benim aramdaki mesafeye bakın, 1,5 yıl sonra onu ilk kez görebilmiştim ve kısa bir konuşmanın ardından da gitmemi istemişti. Tamam... ona haksızlık etmemeliydim, bana gayet iyi davranmıştı. Ama, Tanrı Hades'in Stell'e davrandığı kadar samimi değil.

"Stell, artık ağlamayı kes ve bana neler olduğunu anlat hemen! Hem... neden burada olduğumu merak etmiyor musun? O kadar zaman sonra annem karşıma çıkmayı kabul etti ve bana bir hediye verdi!"

Dostumun beni dinleyip dinlemediğinden emin olmak için yüzüne baktım, kırmızı gözlerinden benim adıma mutlu olduğunu okuyabildim. Toparlanmaya uğraşıyordu, onun da bana anlatacakları olduğundan emindim. Hey, Zeus'un varlığını hissetme yetisi sadece annemde yoktu. Düşüncelerinin aurası o kadar güçlüydü ki, Tanrı Zeus'un da az önce Stell ve Tanrı Hades'le birlikte burada olduğunu hemen anlamıştım.

"Zeus'la bir anlaşma yaptım" dedim sakince. Lucy 'ne anlaşması' der gibi bakıyordu.

"Ona Nemea aslanının postunu götüreceğim, o da karşılığında artık başıma canavarlar sarmayacak. Ve senin adına çok sevindim Lucy, bu mükemmel bir haber!" dedim gözyaşlarımı silmeye uğraşırken. Lucy'nin adına çok sevinmiştim. O çok mutlu olmayı hak ediyordu.

"Peki neden ağlıyorsun?" diye sordu Lucy. Bir an ne diyeceğimi bilemedim.

"Hades... Hades'i birazcık gururlandırdım, hepsi bu" dedim. Detaya girmek isterdim ama o annesiyle daha yeni tanışmıştı.

"Sanırım kuzenlerden birini yanıma almalıyım" dedim. Lucy hayal kırıklığına uğramış gibi bakıyordu.

"Birlikte gideriz diye düşünmüştüm" dedi sonra da.

"Seninle birlikte görev yapmayı ne kadar özledim bilemezsin ama sen daha yeni iyileştin, biraz dinlenmen gerekiyor" dedim. Ama Lucy kararını çoktan vermişti. Ve ben onun kararından asla caymayacağını artık öğrenmiştim...

"Ah, yapma Stell. Senin kadar şanslı değilim biliyorsun, daha önce hiç Nemea Aslanı öldürmedim. Hayatta kaçırmam bu görevi!" dedim.

Sonra ondan birkaç adım uzaklaşıp, güçlü bir ıslık çaldım, Stell de yaptığım hareketi tekrarladı. Pegasuslarımız Sherry ve Siyah İnci, birkaç dakika içinde yanımıza geldiler. Hemen sırtlarına atlayıp kampın yolunu tuttuk, almamız gereken çantalarımız, bir izin belgemiz ve sanırım... bir de kuzenimiz vardı.

(Rpout: Stell sen canavarlar denizi'nde başlat istersen )