1. Kehanet

Gördüğüm rüyadan sonra koşarak dışarıya çıkmıştım ama daha kimse uyanmamıştı. Tek açık olan yer Melez Kafe'ydi. Gidip oraya oturdum. Hem birazcık sakinleşmeye çalışıyor, hemde Athena'yı bekliyordum. 1 saat kadar orada bekledikten sonra içeriye nihayet kuzenlerimden birisi girdi...

Bu sabah çok erken kalkmıştım. Daha doğrusu hiç uyuyamamıştım ki erken kalkayım! Hala dün Poseidon ve annemin söylediklerini düşünüyordum. Belki de şu anda babamda nefret etmem falan gerekiyordu ama nedense ona karşı hiçbir kötü duygu besleyemiyordum.

Sabah uyuyamayınca Melez Kafeye gittim. Kuzenim Hades kızı Stella'da oradaydı ama her zamankinden solgun görünüyordu. Gidip onun yanına oturdum.

"Selam Stell, sende mi uyuyamadın?" dedim. Ama içimden bir ses Stell'in daha büyük bir sorunu olduğunu söylüyordu...

İçimi çektim.

"Ben uyudum ama keşke uyumaz olaydım! Lucy'nin başı çok büyük bir dertte. Onu kurtarmak zorundayım ama Athena izin vermeden gidemem. Onu bekliyorum, böylece izin alacağım" dedim. Jenny şaşırmıştı.

"Tek başına mı gideceksin?" Başımı evet anlamında salladım.

"Bu çok tehlikeli Stella, tek başına gitmene izin veremem, bende seninle geliyorum" dedi. Ah, Zeus kızı, ne gerek var?

"Gerçekten sorun değil Jenny. Dediğin gibi, çok tehlikeli, seni de bulaştırmak istemem" dedim. Jenny elimi tuttu. Sonra da gülümseyerek:

"Önemli değil Stell, biz kuzeniz, birbirimiz için her şeyi yapabiliriz, üstelik ben Lucy'nin senin için ne anlama geldiğini biliyorum" dedi. Bende gülümsedim.

"Sağol Jenny, sen çok iyi bir kızsın"

Biz içeride otururken kafeyebir kişi daha girdi...

Annemin evine yapmış olduğum seyahatin ardından kampa döndüğümde, neredeyse sabah olmak üzereydi, hava aydınlanmaya başlamıştı. Pegasusum Daphne'yi ahıra bıraktıkran sonra hiç uykum olmadığı için kulübeme gitmek istemedim.

Tam en favori mekanım, Long Island Kıyısı'nın yolunu tutacaktım ki, aklıma babamın orada beni bekliyor olabileceği geldi. Onunla karşılaşmaya henüz hazır değildim. En sonunda, kampı turlamaya ve benim gibi uyanık başka melezler aramaya karar verdim.

Kamptaki tek açık mekan, Melez Kafe'ydi. Hemen içeri girdim ve oturacak güzel bir masa ararken, kuzenlerim Jenny ve Stell'in de orada olduğunu fark ettim. İkisinin de suratından düşen bin parçaydı. Yanlarına gittim ve sıkkın ruh halimi ele vererek bir sandalye çekip oturdum.

"Merhaba Jenny, merhaba Stell. Hepimiz klasik bir melez bunalımı mı yaşıyoruz yoksa başka bir sorun da mı var?"

6. hissimin aşırı gelişmişliği her zaman başımı belaya sokardı, bu saatten sonra da değişecek değildim. Çok büyük bir sorunumuz olduğunu hissedebiliyordum ve gidip uyumaya hiç niyetim yoktu.

Rose'un da gelmesiyle grubu tamamlamıştım sanki.

"Lucy'nin başı dertte, bende onu bulmaya gideceğim. Bir an önce yola çıkmak istiyorum ama Athena'dan izin almadan gidemem. Onu bekliyorum" dedim. Jenny'de:

"Bende onunla beraber gideceğim!" diye atıldı. Şu Jenny çok hiperaktif, çok çocuksu ve çok iyi bir kızdı. Kampa ilk geldiğimde onun yerinde olmayı çok istemiştim ama artık babamdan memnundum. Ona diğer tüm tanrılardan daha çok hürmet ediyor, her geçen gün ona duyduğum sevgi artıyordu. Belki Jenny kadar güzel değildim ama bu ona babasının bir armağanıydı. Benim için de çok önemli değildi güzel olmak. Tek isteğim Lucy'yi kurtarmaktı.

Rose heyecanlanmıştı.

"Seni bu saatte buraya getiren nedir Rose?" diye sordum.

Rüyamda neresi olduğunu bilmediğim bir odadaydım. Yer ve duvarlar, etrafımdaki her yer metaldendi. Sanki büyük bir alüminyum küpün içinde esir kalmıştım! Bir süre oradan kurtulmayı denedikten sonra pes ederek yere oturdum ve konuşmalar duymaya başladım. Sesler hemen yanımdan geliyordu, daha net duyabilmek için kulağımı metal plakaya yapıştırdım. İki korkunç sesli adam hararetle tartışmaktaydı.

"Bence yanlış melezin üzerine oynuyoruz. Tanrıça akıllı, kızı için fedakarlık yapmayacak."

"İstediğimiz zaten Tanrıça'da değil, tuzağımıza düşmek üzere olan melezde, geçen-"

"Kes sesini! Dinleniyoruz!"

Sonra içinde olduğum minik küpe sert bir kılıç darbesi indi ve yoklukta yuvarlanmaya başladım. Uyandığımda kan ter içinde kalmıştım, acilen Stell'i bulmam gerekiyordu. Aradıkları kişi o olabilirdi ve... kaçırdıkları da büyük ihtimalle Lucy'ydi.

"Ah! Keşke kulübeden koşarak çıkarken onun peşinden gitseydim!" dedim ve hızla giyinerek Melez Kafe'nin yolunu tuttum. Bu saatte kampta bir tek orası açık olurdu.

Kapıdan içeri girmemle ufak bir şok yaşamam bir oldu, tüm tanıdıklarım buraya toplanmıştı: Kardeşim, kuzenim ve Rose... Tamam, sadece benim dünyamda herşey ters gitmiyordu.

Kardeşim Stell çığlık atarak uyandıktan sonra bende uyuyamadım.Bir an önce neler olduğunu öğrenmem gerekliydi.Kafeye doğru gittim.İçeri girdim.Stell, Jenny, Rose ve Rob birlikte oturuyolardı.Stell'in yanına giderek.

"Stell iyi misin"

Stell hayır manasında başını salladı.Artık ne olduğunu öğrenmem gerekliydi.

"Stell ne olduğunu bana anlatır mısın?"

Stell anlatmaya başladı....
(Stell)

Neler olduğuna bir türlü anlam veremiyordum ama ortada korkunç bir durum olduğu kesindi. Gecenin bu ilerlemiş saatinde tam beş kişi Melez Kafe'de birbirimize rastlamıştık. Hem... sıradan beş melez de değildik, hepimiz Üç Büyükler'den birinin çocuğuyduk. Stell, Robyn ve Hector Hades'in, Jenny Zeus'un ve ben de Poseidon'un... Pekala, daha fazla gariplikle uğraşmak için kulaklarımı dört açarak Stell'i dinlememin zamanı gelmişti!

"Lucy'nin başı çok büyük bir dertte. Onu kurtaram gerek, yoksa o ölecek! Athena'yı bekliyorum, böylece onunda yardımını almayı planlıyorum. Sadece iki kişi olarak gideceğiz bu yolculuğa, dolayısıyla gelebilecek her türlü yardıma ihtiyacımız var" dedim. Jenny gülümedi.

"Lucy'yi bulacağız Stell. Birazdan tanrıça Athena'da gelir" dedi. Aslında düşünmek istemiyordum ama geç bile kalmış olabilirdim. Bir anda gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Kendimi tutamıyor, hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Öyle ki abim Robyn'in bile içi parçalanmıştı.

"Ağlama Stell, o kurtulacak" dedi. Ama ben buna artık inanmıyordum.

En derinlerimde hissediyordum: Artık vakti gelmişti. Olimpos'taki sarayımdan çıktım ve ışınlanarak kampa geldim. Düşünceleri nerede olduklarını ele veren beş melezin yanına, Melez Kafe'ye gittim.

Demek kehanet gerçekleşmeye başlıyordu...

Hades kızı ağlıyordu ve kızım Lucy ile ilgili bildiklerini hemen anladım. Şaşırmamıştım, ikisi çok yakın arkadaştı ve rüyalarında bağ kurmaları doğaldı.

"Ah, Tanrıça'm acilen-" sözünü kestim ve konuşmaya başladım.

"Herşeyi biliyorum çocuklar ve hiçbiriniz buraya tesadüfen gelmediniz, emin olun. Şimdi size bir görev vereceğim, beşinize birden. Tam 5 gününüz var. 5 gün içinde bana Daedalus'un yaşam iksirini bulup getireceksiniz. Hepiniz çok güçlüsünüz ve bu görevi başaracağınıza inanıyorum. Bu arada, size bir kehaneti söyleyeceğim, belki işinize yarar:

Saklı bahçe kan gölüne dönecek
Büyük Tanrı kararını verecek
En güçlü beş melez çıkacak bir yola
Göklere, denizlere, yeraltına
Ulaşacaklar sonunda kıymetliye
Kurtaracaklar değerli olanı ya da
Fark edecekler asıl değer onlarda

Şimdi gitmem gerek, sabahın ilk ışıklarıyla yola çıkın. İyi şanslar."

Ardından ortadan yok oldum. Arkamdan seslenişlerini, Lucianna hakkında söyledikleri sözleri işitmiştim ama, saçma kurallar yüzünden kızıma en fazla bu kadar yardımcı olabilirdim. En azından, içim rahattı. Bu beş güçlü kahramanın, başaracağına inanıyordum.


(rpout: burada 1-2 kişi konuyu toparlasın sonra zeus yumruğuna geçin )

Pallas Athena, kafalarımızda birçok soru işareti bırakarak ortadan kayboldu. Bunun üzerine kardeşim Stell hıçkırarak ağlamaya başladı. Ben bile Lucy için bu kadar endişeleniyorsam, o delirmiş olmalıydı. Kafedeki herkes aynı soruyu sorup duruyordu:

"Kızı bu durumdayken nasıl olur da böyle umursamaz davranır? Onu aramamızı bile istemedi, bizi oyalamak için başka bir görev verdi!"

Tam bu sırada, Tanrıça'nın yapmaya çalıştığı asıl şeyi anladım! Ve bağırarak kuzenlerime anlatmaya başladım.

"Beni dinleyin! Athena bize elinden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyor, Daedalus'un iksiriyle ilgili verdiği görev, bizi Lucy'e götürecek, bundan eminim! Direkt olarak kendi çocuğuna yardım edemeyeceği için elinden bu kadarı geliyor olabilir ve... nasıldı kehanetin sözleri? O kehanet de Lucy ile alakalı olabilir. Ben diyorum ki, hep beraber labirente gitmeliyiz!"

Ve büyük bir sessizlik... Fırtına yaklaşıyordu, hepimiz farkındaydık.

Athena gittikten sonra aklım karmakarışık olmuştu. Kehanette neydi yahu?

"Kehanet nedir?" diye sordum.

"Bildiğin kehanet işte. Gelecekte olan şeyleri önceden bize bildiren şiirimsi dizeler" dedi Stell. Sonra birden Robert heyecanla konuşmaya başladı.

"Beni dinleyin! Athena bize elinden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyor, Daedalus'un iksiriyle ilgili verdiği görev, bizi Lucy'e götürecek, bundan eminim! Direkt olarak kendi çocuğuna yardım edemeyeceği için elinden bu kadarı geliyor olabilir ve... nasıldı kehanetin sözleri? O kehanet de Lucy ile alakalı olabilir. Ben diyorum ki, hep beraber labirente gitmeliyiz!"

O bunu deyince Stell'in gözlerinde bir umut ışığı gördük hepimiz.

"Tabi ya, ne kadar da aptalım! Bakın, ben rüyamda Lucy'yi bir bahçede gördüm, boynundan yaralandığı için tüm bahçe onun kanıyla doluyordu. Kehanetin ilk dizesini hatırlayın, Saklı bahçe kan gölüne dönecek. Ve ikinci dize: Büyük Tanrı kararını verecek, sanırım bu da Athena'nın bizi göreve yollaması oluyor! En güçlü beş melez çıkacak bir yola, ki zaten tüm kampın en güçlüleri biziz, Göklere, denizlere, yeraltına. Sanırım bu da gideceğimiz yerler olmalı! Çok mantıklı" dedi Stella. Hepimiz şaşkınlıkla ona bakıyorduk.

"Peki şimdi ne yapacağız? Tanrıça iksiri bulmamızı istedi, siz Lucy'den bahsediyorsunuz. Aralarında nasıl bir ilişki var?" diye sordum. Stell bir an sessizleşti.

"Bilmiyorum, ama bulacağım"

Tamam, benim de beyin fırtınasına katılma zamanım gelmişti.

"Peki şimdi ne yapacağız? Tanrıça iksiri bulmamızı istedi, siz Lucy'den bahsediyorsunuz. Aralarında nasıl bir ilişki var?" dedi Jenny.

Kimseden cevap gelmeyince de, ben konuşmaya başladım.

"Daedalus, Athena'nın şüphesiz en zeki çocuklarından biriydi. 'Yaşam iksiri'nden kastının ne olduğunu bilemeyiz, hem... labirente gitmemiz kaçınılmaz çünkü iksirin orada olduğu da kesin, saklı bir bahçeye ulaşmak için tercih edeceğimiz yolun orası olduğu da kesin. Kısacası, hiçbirimiz çok zeki değiliz. Ben derim ki, burada oturup kafa patlatmaktansa, labirentin girişlerinden birini bulalım ve görevimize başlayalım. Oturmanın bizi Lucy'ye ulaştırmayacağı kesin." dedim ve sandalyemden kalkıp kapıya doğru ilerledim.

Arkama dönüp peşimden gelip gelmediklerine bakmadım, kulübeme gidip çantamı hazırlamam gerekiyordu. Daha kampta labirentin bir girişi olup olmadığını öğrenmek için, Athena kulübesini basacaktım.

(yavaş yavaş zeus yumruğuna geçsek mi? Stell sen başlat istersen orada bir başlık)

Rp'nin devamı Zeus'un yumruğunda, oradan da labirente geçeceğiz kuzenler

Not: Herkes rp partner bulma forumunda açtığım başlığı takip etsin