2.Yarış (28 Ekim 14:00-19:00)

Erken gelmemiz işimize yaramıştı. Henüz kimse gelmemişti, biz de rahat rahat son ayarları yapabiliyorduk. Lia, Poseidon'un kızı olarak arabayı sürecekti, Robyn ve ben saldıracaktık, savunmayı araba halledecekti. Atlar konusunda sıkıntımız yoktu çünkü Lia onlarla konuşup hızlı gitmelerini sağlayacaktı. Robyn ve ben de istediğimiz zaman saldırabilecek, atlar yüzünden sorun yaşamayacaktık.


Arabayı bir kes daha kontrol etmeye başladım. Üstünde üçümüzün simgesi vardı, Poseidon için üçlü yaba, Hades için görünmezlik miğferi.. Persephone'nin ne olduğunu bilmiyordum bu yüzden onun için de çiçek koyduk. Savunma sistemi açısından, tekerleklerin kolay kolay kaymamasını sağlamak için çok uğraşmıştık, işin sonunda kaygan yere geldiği anda tırtıklı hale gelen bir tekerlek çıkmıştı. Oklara karşı ise savunma olarak kalkanlarımız vardı. Şimdilik bu kadar yeterdi, saldırı açısından elimizde mızrak fırlatma vardı tabii..

Kendi gücümüze gelince ben bu yarışta meyveye dönüştürmekten çok çiçekler açtırmayı düşünüyordum ama diğerlerini bilmiyordum. Eminim onların da planları hazırdır. Arabayı yeterince kontrol ettikten sonra hazır olduğundan emin oldum. Hiçbir sorun yoktu. Diğerlerine hazır olduğumuzu söylemek için döndüğümde diğer yarışmacıların da geldiğini gördüm.

Selly ve Kev kampta en iyi anlaştığım arkadaşlarımdandı.Rakiplerimle de iyi anlaşıyordum,bu yüzden biraz zorlanacağımı düşünüyordum ama suikastçı Kev öyle bir dolduruşa getirdi ki bizi;kimseye acımayacak hale geldik.

Yarış alanına vardığımızda Jess,Lia ve Robyn arabalarını inceliyorlardı.Pis pis bakışıp kahkaha attıktan sonra da Kev,Selly ve ben arabamızı kontrole başladık.

Arabamızın önünde karşılıklı iki ok ve üzerlerinde bir kalp bulunuyor.Apollon ve Artemis'in okları ve Afrodit'in güzel kalbi diyebiliriz.Sürücü koltukları oldukça rahat,ayrıca yara almamızı engellemek için kenarlarında aliminyumlar bulunuyor.Tabi bu görüş açımızı engellemiyor.Suikastçi Kev'in bize ayarladığı hızlı bir at olduğunu söylediği bir pegasus ile,Artemis'in yardımlarıyla elde ettiğim çok iyi dönüşler yapabilen bir pegasus arabamızı çekiyor.Getirebildiğimiz kadar silah getirdik çünkü arabamızda silah deposu da var.Tam orada ben duracağım.Kev'inin okları,Selly'nin inancı ve benim avcılığım da cabası.

Arabamıza bakarken diğer yarışmacıların da gelmekte olduğunu gördüm.Çok güzel bir yarış olacağa benziyordu.

Önde ben,arkamda arabamıız iten Adrian ve Leonard vardı. Adrian'ın son tuzak eklemeleri yüzünden geç kalmıştık.

Yok kaydıran sıvı niye yokmuş,yok patlayan küçük toplar nereye gitmişmiş falan yani.Sonuçta bayağı bir tuzağımız oldu; Arkada açılması durumunda arkamızdaki arabanın önüne dikenli küçük toplar dökebilecek bir kutu. Bu arkadaki arabanın atlarının yaralanmasına, yoldan çıkmalarına, en kötü ihtimalle yavaşlamalarına sebep olur.Ön kısımda saldırı için mızraklar, yay ve oklar,arabanın orta bölümünde iki tarafta da bir mızrak ucunun girebileceği kadar boşluklar. Bu boşluklar başka bir araba yanımızdan geçerken içine mızrak sokup bir anda yanımızdaki arabanın sürücüsüne doğru uzatmamız için. Sürücü yavaşlamak zorunda kalır, yoksa mızrağa çarpar.Arabanın altında serbest bırakılması durumunda arkadaki aracın atlarının ve tekerleklerinin kaymasını saglayacak kaygan bir sıvı ve son olarak savunma olarak, arabanın önünde ve sağ sol olmak üzere iki tarafında iki koruyucu kalkan. Yalnız bunlar görüşü engellememesi için sadece saldırı anında kullanılabiliyor.

Başımla Jess,Lia ve Robyn'a selam verdim.Jess'le Lia arkadaşımdı ama Robyn'la hiç tanışmamıştım.Bu iyiydi çünkü yarışta arkadaşlığı önemsememiz gerekiyordu.Adrian son ayarlamaları yaparken ben de atlarımızı okşadım.

''Tamam çocuklar,hızlı sürün ki anne sevgisiz kalmayın.''

Atlar hafifçe kişnedi ve şahlandılar.Normalde tehtit falan etmezdim ama bu ilk yarışımdı ve çok heyecanlıydım.Arkadaşlarıma karşı nasıl savaşacağımı bilemiyordum.Leo şu ana kadar gelmiş diğer takımla konuşuyordu.Biliyordum ki yarış başalyınca bunların hiç bir önemi kalmayacaktı.İç çekip arabanın bir köşesine oturdum ve rengi sürekli değişen araba yüzeyine, altın renkli savaş,şimşek ve ağaç kabartmalarına mutlulukla baktım.Bayağı güzel olmuştu arabamız.Umarım bir sakatlık yaşamadan bu yarışı atlatabilirdik.

Hephastios çocuklarından aldığımız arbaya şekil vermiştik. Cole sayesinde benim düşüncelerim hayat bulmuştu. Arabanın yanlarında gizli oklar vardı. Ve bize yaklaşanları uzak tutmak için yanlarda keskin kılıçlar vardı. Ve daha bir sürü tuzak... kullanmaya ihtiyacımız olur mu bilmem.

Arabanın üzerinde yaban domuzu kabartması, baykuş ve buğday kabartmaları vardı. Arabamız tamamen bronzdan yapılıydı. Arabayı iskelet atlar çekicekti Mitch bundan hoşlanmasada o atları sürecek bizde cole ile saldırı ve savunma yapacaktık.

Yarış alanına geldiğimde Cole ve Mitch beni bekliyorlardı. Elimdeki bir tomar mızrağı, çivili toplar, demir dikenini yere koydum. Sırtımdaki 2 ok çantasınından birini Cole uzattım. Sonra bir torbadan üzerinde yedek kılıç, yunan ateşi gibi şeylerle dolu kemeride Cole verdikten sonra ceketimi çıkardım.

''Oha üç kemer mi abartmıyor musun?'' Cevap vermedim. Sonra eşyaları Arabaya taşımaya başladık.

Son gelen yarışmacılar bizdik. Hazırlanmam biraz uzun sürmüştü.. Ne yapabilirdim ki yarışa şık gelmeliydim. Hazırlandıktan sonra arabamıza binmiş ve yarış alanına gelmiştik. Herkes arabasını inceliyor bir sorun olup olmadığına bakıyordu. Ben de inip incelemeye başladım. Arabanın üstüne üçümüzün simgesi konmuştu. Üçlü yaba, baykuş ve kalp. Arabanın rengini Sere'nin isteği üzerine Athena yeşili yapmıştık. Atları Rose seçmişti ve ben de görünüşle ilgilenmiştim.

Arabanın rengi Athena yeşiliydi ve her şey buna uyumlu olmalıydı. Tekerlekleri simsiyah yapmıştım çünkü siyah her şeye uyum sağlar. Yarış süresince giyeceğimiz kıyafetlerin de yeşil olmasını sağlamıştım. Atlar da beyaz ve siyah tüylere sahiplerdi. At dediğime bakmayın, onlar bildiğiniz pegasusdu.

Strateji bakımından Sere'ye güvenmiştik bu yüzden savunma ve saldırı konusunu ona bırakmıştım. Sanırım bu yarışta kimse kurallara uymayacaktı.

Birden hareket ettik. Ben bunları düşünürken yarış başlamış olmalıydı. Sere'nin bana dediği gibi savunma için ortada durdum ve gelecek saldırıları beklemeye başladım.

Yarış başlamıştı. Şu anda Arthurların arabasıyla eşittik, ikimiz de önde gidiyorduk. Rose ve Lia ikidebir atlara bir şey söylüyor daha hızlı gitmelerini sağlıyorlardı. İlk salsırı Sat'in arabasından geldi. Bizi neredeyse ok yağmuruna tutmuşlardı. Robyn kalkanını kaldırdı ve bizi oklardan korumaya başladı. Öfkelendiğim için elimin acıyacağını düşünmeden çöktüm ve parmağımı yere değdirdim. Satler çıkan çiçekler yüzünden yavaşlarken ben elim acıdığı için üflüyordum. Ama bu yarışı da kazanmak istiyordum. Yine de elimi tekrar yere değdirdim. Yere sürterken ısındığı için bir an çığlık attım ama çekmedim. Çiçeklerim arabaların yavaşlamasını sağlamıştı. En sonunda elimi çekmek zorunda kaldım.

-Robyn mızraklar! Mızrakları gönder!

Tamam anlamında başını salladı. Ardından bizi geçmek üzere olan Arthurların arabasına atış yaptı. Mızrak onları sıyırınca Robyn'in Rose yüzünden öyle yapıp yapmadığını merak ettim ama önemli değildi, şokları yavaşlamalarını sağlamıştı. Böylece en öne geçebilmiştik.

Jessica attığım oklar yüzünden yerleri çiçeklerle kaplamak zorunda kalmıştı.Bu tabiki de bizi yavaşlatmıştı.Ama yanımızda Selly ve Afrodit'in ona verdiği uğur getiren yüzüğü olduğu sürece bize bir şey olacağını sanmıyordum.Arabamızı Kev sürüyordu ve her an bağırıyordu.Çiçekler bizi geriye sürüklemişti ama ben de boş duruyordum.Arabalara sürekli mızrak,ok ve benzeri şeyler atıyordum.Zaten çiçekler de yavaş yavaş bitiyordu.Çiçeklerin köküne attığım mızrakla hepsi soldu ve biz de yolumuza devam ettik.

Kev'in bağırışları arasında Selly de etrafa bir şeyler fırlatmaya başlamıştı.Biz Yunan Ateşi'ni kullanmak istiyorduk ama son yarışlardan sonra bu yasaklanmıştı.Bunun üzerine ben de Kev'inin güçlerinden yararlanabileceğimizi düşündüm.

-Kevin sıra sende.

Ardından direksiyona ben geçtim.Selly de ona yarıştan önce gösterdiğim tekniklerle diğer arabalara saldırmaya başladı.Eline ne gelse fırlatıyordu.Kevin de güneşi diğerlerinin direksiyonlarının üzerine düşürdü.Elleri yanan sürücüler direksiyonları bırakınca bu sefer en öndeki biz olduk.

Yarışta bayağı arkalarda kalmıştık,atlara bütün gücümle koşmalarını sağlıyordum,biraz daha hızlıydık,kimse bizi rakip görmüyor gibiydi,onların için fazla güçsüz müydük?
Hermiaların arabasına yetişmiştik,ama Hermia ve Cole bunu farkedip bize ok fırlatmaya başladılar. Bir yandan sürmeye çalışırken,bir yandan da oklardan kaçmaya çalışıyordum.

-Saldırı planı 4, diye bağırdı Adrian

-Ne?

-Üzgünüm birden Ares kulübesiyle yarışıyorum sandım,biz bütün savaş taktiklerini ezbere biliriz.
Omuz silkip oklara konsantre oldum,Leo elindeki kalakanla elinden gelince savunmaya çalışıyordu ama bu yetmiyordu.

-Adrian,önümden çekil,bir planım var.

Bir daha iki erkekle asla yarışlara katılmayacağım,zorunlu kalmadıkça ,sanırım.
Adrian bana kötü bir bakış fırlattı ve çekildi. Arkadaki ağaçlara konsantre oldum. Tanrıça Demeter,bana yardım et,diye fısıldadım içimden. Birden bir ağacın dalı fırlayıp ikisinin de yaylarını alıp attı. Zafer kazanmış bir ifadeyle gülümsedim ve Hermiaların arabasını geçerek hızlanmamızı sağladım.

3'e düşmüştük bu olay beni sinir ediyordu. Mitch'e dönüp

''Daha hızlı olamaz mısın acaba'' diğe kızgınca bağırdım. Bu onu korkutmuş olacak ki Satlerin arabasını yanaştık bir ok yağmuru ile kaşı karşıya kaldığımda Gözlerimi kapatıp sakinleştim. 37 tane oku düşündüm sonra hepsinin yeri düşüş seslerini. Elime bir mızrak alıp tekerleklerine sapladım. Tekerleğin sabit kalması için gereken yer kırılınca yavaşladı.

2. sıraya yerleşince kardeşimle karşı karşıyadım. Mitch ' e arabaya yaklaşmasını istedim. Arabalar yaklaşınca yandaki kılıçlar yavaş yavaş diğer arabanın yanlarını kesiyordu. Sırıttım. Ama sonra dönemece yaklaşınca onlardan uzaklaştık. Ama başa baş ilerliyorduk. Düz gitmeye başlayınca tekrar yaklaştık. Cole dönüp

''Tut beni'' Arabanın kenarlarına çıktım. Cole sonunda anlayıp bacaklarımdan tutunca düşmekten kurtuldum.Dengemi toparlayıp Leo'nun koluna ok çektim. Leo arabanın içinde kıvranıyordu. Maya bir anlığına arkasına baktığında hızlandık ve arayı açtık ilktur bitmişti bile ama şunu biliyordum ki kendime fazla güvenmemeliydim. Ki haklıydımda Rose'nin arabası gitgide yaklaşıyordu. Hemen cole'nin yanına indim. Elime çivili topları aldım ve attım. Hemen yana kaydılar. Tekrar elime aldığım topu tamda arabanın gövdesine attım ama sıyırdı ve yan tarafı kırdı. Tekrar dönümeçteydik ve açıkta kimseyi göremiyordum.




( Kaç tur ona göre yazalım )

Herkes bizim önümüze geçmeye başlamıştı. Sinirli bir şekilde plan yapmaya çalışıyordum. O sırada Sere ve Rose konuşuyorlardı. Birden hızlanmaya başladık. Hermiaların arabasına yaklaşıyorduk. "Hadi Rose geç şunları!" dedim ona. Başımı klozete soktuğundan beri nedense gıcıklığım vardı ona. Rose bu sırada atlarla konuşuyordu. Biraz daha hızlandık. Jess'in olduğu araba ile Sat'in olduğu araba yeniden hızlanmaya başlamışdı. Mızraklardan fırlattım. Özel gücüm olsa ne güzel olurdu. Yine de diğer ikisinin güçlerine kalmıştık. Satların arabasıyla yan yana gidiyorduk şimdi. Birden onlara mızrak attım. Biz onları geçerken Sat'e çapkın gülümsememi attım ve alaycı bir şekilde güle güle anlamında el salladım. Yavaş yavaş Jesslere yaklaşıyorduk. Ama Mayalar da bize yaklaşıyordu ve hemen onların arkasında öfkeli görünen Mia vardı. "Ee Rose şunları çabuk geçsen iyi olur." dedim. Bir an arkasına baktı. Sonra atlara ne söyledi bilmiyorum ama bir anda öne geçmiştik. Düşmemek için iyice tutunmam gerekti.


(biraz geç oldu pardon )

Yarış bizim için iyi başlasa da önümüze geçen rakiplerimiz sayesinde ilerleyemiyorduk.Arthur'un bakışlarının etkisinden henüz kurtulamamışken Jess'in de bizi geçmesi üzerine direksiyonu Selly'e bıraktım.Selly biraz şaşırsa da mecburiyeti yüzünden hızlandı.Ve Afrodit'in ona verdiği yüzüğün bize uğur getireceğini bildiğimizden Selly'e ve yüzüğüne güveniyorduk.
Kevin ve ben art arda oklarımızı ve fırlatırken çiçeklere takıldık.Öndeki Jess'e pis bir bakış fırlattıktan sonra çiçekleri kesmeye başladık.Her zaman geçişimizi engelleyen çiçeklerinden kurtulmak için atların ağzınabir iple kılıç bağladık.Böylece her geçişimizde çiçekleri kesiyordu.
Çiçeklerle işimiz hallolduktan sonra yüzüğün de etkisiyle öne geçmeye başladık.Sonra tekrar Kev'e baktım.Yine ona kalmıştık.Biraz elleri yaktıktan sonra direksiyonu bırakan Selly de özel gücünü kullanarak takım arkadaşlarını birbirine düşürdükten sonra öne geçtik.

O kadar telaşlı sürüyordum ki kaçıncı olduğumuzu bilmiyordum. Jessica'yı gördüm. Sürekli birşeylerle uğraşıyor,mızraklar fırlatıyordu. Hızlanıp onlarla aynı hizzaya geldik. Çok iyi bir takımlardı. Jess bana baktı ve sırıttı. İkimiz de aynı şeyi düşünüyorduk. Bitki savaşı. Yanındaki elmalardan bana atmaya başladı. Ben de dallarla savuşturuyordum. Yanımdaki mızrağı tak alıcakken Jess ama bir ok fırlattı. Bunu hiç beklemiyordum. Dizginleri Leo'ya verdim - ki o buna hiç memnun olmadı- ve ayağı fırladım. Jess'in oku mızrağımı kırmıştı. Kayğı bir şekilde silah depomuza baktım. Bir Topuz,biraz ok -ki yay yoktu,Adrian nasıl malzeme hazırlamıştı bilmem- birkaç küçük patlayan bilye vardı. Aklıma bir fikir geldi. Konsantre olup yandaki ormanı düşündüm. Bir dal fırladı ve ayaklarımın ucuna kondu. Bu arada can düşmaları Adrian ve Jess atışıyorlardı.

''Adrian,izin verirsen teyzesi olarak ona bir ders vereceğim.'' dedim sabırla.
Adrian biraz geriye çekildi, hangi cüretle der gibiydi ama izin verdi. Elime dalı aldım. Yerden bir sarmaşık çıkıp dalı sardı. Uzun bir daldı,mızrak uzunuluğundaydı. Sarmaşıkta çiçekler açtı ve huzurlu olduklarını hissettim. Dalın ucu keskindi. Çiçeklerden özür dileyerek dalı Jess'e fırlattım.

Gene 3. sıradaydık. Aklım durmuştu ne yapmalıydım... Buldum!!! cole döndüm.

''Hadi şunları çarpalım '' Sonra demeter kızına dönüp

''Hadi onları sarmaşılar bol'' elime dizginleri aldım. Cole eleri ile bir şeyler yaptı. Önümüzde ilerliyen arabaya doğru yönlendirdi. Kim oldukları bilmiyordum ama işe yaramıştı. Sağ tekerlekleri parçalanmıştı. Micth önümüzdeki sat 'in arabasına sarmaşıklar yolladı ama bazı dalları kılıçlar kesti onlara yaklaşmıştık. Başa baş ilerleken bir birimize oklar mızraklar ve artık elimize ne geçerse fırlatıyorduk.

Sıkılmaya başlamıştım. Bu yarış niye hala bitmemişti? "Mızraklar" dedim şu anda saldırı kısmına geçmiş olan Sere'ye. "Rose sen de şu atları hızlandır. Son sıradayız. En azından şu Satleri geçelim" iki kız da işlerini yapmaya koyuldular. Ben de arabaya oturdum. Sere birden dik dik bana bakmaya başladı. "Biz burada kazanmaya çalışırken oturmayı düşünmüyorsun herhalde" tek kaşımı kaldırdım "Ben de bir şeyler yapıyorum. Size ne yapacağınızı söylüyorum." Sere ellerini beline koydu. Rose da bana kötü bakışlar atmaya başlamıştı ama o atlar yüzünden arkasını dönemiyordu. "Arthur şu oturduğun yerden kalk. Ben savunmadayken sen saldır. Öylece oturup kazanmamızı bekleyemezsin. Kazanırsak hepimiz kazanacağız. Sen böyle oturduğun sürece kazanamayız!" bir süre onun öfkeli bakışlarına aldırmamaya çalıştım ama bu dayanılmaz bir hal alınca oflayarak ve homurdanarak kalktım. Rose atları Jess'in açtığı çiçeklerden korumak için bir o tarafa bir bu tarafa giderken neredeyse düşüyordum. Aslında düştüm ama neyse ki arabanın içine düşmüştüm. Öfkeli bir şekilde ayağa kalktım. İki tane mızrağı Jesslerin arabasına yönlendirdim. Biri arabalarına isabet ederken öbürü onlara çok yakın olan Satlerin arabasına gitmişti. İstemeden sapladığım halde bu bizim işimize yaramıştı. Öndeki iki araba yavaşlamıştı ve bize yeniden öne geçme imkanı sağlamıştı.

( RpOut: Son tura girmiş bulunmaktayız.Herkes son turdaki gibi yazsın ama son yazan kazananı görmedim gibi bişiler yazsın.Athena bu yarış için hakem,kazananı o belirleyecek. Kimse de sırasıyla ilgili kesin bir şey yazmasın.Önde olduğumuzu hissediyordum vs.olabilir ama. )

Son turlardaydık,artık tüm takımlar olanca güçleriyle yarışı kazanmak için kendilerini zorluyorlardı.Neyse ki bir olay olmamıştı,yarış normal seyrinde ilerliyordu.Ben muhteşem oklarımla marifetimi kanıtlayacakken Lia'nın kalkanı sayesinde benim oklar düştü.Ben buna çok sinirlendim tabi ama bizde Apollon oğlu vardı.Hemen ona baktım ve olabildiğince sinirli ve kararlı bir biçimde bildirdim. "Haydi Kev,yakalım ortalığı." Ardından Kev özel gücünü kullanarak lastiklere ve sürücülerin ellerine güneş ışınlarını yolladı.Lastikler seyrini az da olsa değiştirdi ve sürücüler yer değişiklikleriyle zaman kaybetti.Bu sırada ben de direksiyona geçtim ve olabildiğince hızlı gaza bastım.Hızın doruğuna ulaştığımda,elindeki uğurlu yüzükle beraber direksiyonu Selly'e verdim ve yardımcı kılıç eğitmenliğimden ve avcılığımdan yararlanarak elime ne geçtiyse fırlattım.Önümü göremiyordum ama önlerde bir yerde olduğumuzu hissedebiliyordum.Yere düşen oklarımın diğerlerinin lastiğini delmesini dileyerek tüm silahlarımı seferber ettim.Yarışın bizim olmasını çok istiyordum.Gözümü galibiyet aşkı bürümüştü ve takımıma inanıyordum.Kev gücünü kullanmaya devam ederken,ben silah kullanırken ve Selly arabayı sürerken hepimiz birbirimize güveniyorduk.

Sat'in takımı resmen bizim üzerimize çullanmıştı! Tabii bizde hiç bir özelliği olan kişi yoktu. Leo'nun ve Adrian'nın kafası bir karış havadaydı! Belki de ben çok abartıyordum,ama tek bir isteğin vardı;bu yarışta sonuncu olamamak.
Bu arada arkama baktığımda Leo'nun kılıcını bıraktıp gözlerini kapadığını gördüm.
''Leonard Luke Carter! Tanrıların aşkına! Ne yapıyorsun sen öyle!'' Leo ise bana hiç aldırmadan devam ediyordu. Sinirle dizginleri Adrian'nın eline verdim. Zaten anında daha hızlı gitmeye başlamıştık.
Ben Leo'nun dibinde durarak bu şeyin ne kadar süreceğini merak etmekle meşguldum. Ama çok zaman geçmeden Leo bilmiş bir tavırla gözlerini açınca biraz sendelemiştim. Biraz geriye çekildim çünkü ellerinde mavi ışık topları vardı. Sonra bütün vücudunu bir kıvılcım sarmaya başladı. Bütün takımlar başlarını Leo'ya çevirmişlerdi. Leo birden ellerini havaya kaldırdı ve savaş alanına kocaman bir şimşek indirdi! Öndeki bütün arabalr sağa sola sıçradı. İyi ki görünürde bir ölü veya yaralı yoktu. Ben ağzım bir karış açık bir şekilde Leo'ya bakıyordum. Bu arada Adrian atları hızlandırmıştı ama şimşeğin yarattığı toz ve duman sisinden hiçbir şey göremiyorduk.

Leo'nun attığı şimşek yüzünden etrafı toz kaplamıştı. Aracımız devrilmişti fakat onlarca küfürle yan dönen arabamızı diğer tarafa doğru ittirdik daha sonra hemen dizginleri elime aldım. Mitch orda bıraktık. Daha diğer arabalar kalkmak için uğraşıyorlardı. Aralarından sıyrıla sıyrıla geçtik. Geride kalmıştık eğer kazanmak istiyorsak hızlanmalıydık ki biraz ağırlık bıraktık şey bu demeter kızıydı ama...

''Daha da hızlanmalıyız'' dedim kendi kendime atları zorlayarak ''deh '' dedim. Daha hızlı ilerliyorduk sonra önümüzde duran arabaya mızrak ve ot fırlatmak için dizginleri Cole verdim.

''İpleri hedef al'' dedi cole oku gerdim. Kolumu geriye attım Toz bulutu azalmıştı ama önümüzdekileri seçemiyordum. İpi hedef aldım ve bıraktım. Son anda gözüme giren kum zereciği sinirimi bozdu. Ok gere düşmüştü. Bu duman gene çoğalmıştı. Gözlerimi kapadım gene etrafı dinledim. Oku gerip tam ipin kırbaç gibi gelen sesinin oraya attım. İpe değilde atları tutan tahta parçasına geldi. Bir kırılma sesi ve sürtme durma atlar koşsada önümüzdeki daha doğrusu geçtiğimiz araba orada duruyordu. Güldüm ve arkamızda araba gelip gelmediğini anlamak için ok attım. Havayı yırtan sesi sonrası düz zemine çarptı. arkada arba yoktu ama şunu biliyordum ki önemdede kimse yoktu.

(Hadi Arthur, yarışın bugün bitmesi gerekiyordu acele et.)

Son tura girmiştik. Herkes şimdi daha ciddi görünüyordu. Bizim gibi. Rose tüm dikkatini atlara vermişti bu yüzden ne dersek diyelim bizi duyacağını sanmıyordum. Sere öne geçmek için planlar yapmakla meşguldü. "Pekala saldırı işini sen yap savunmada kalacağım." dedim sakin bir şekilde. "Hayır bana yardım edeceksin şu anda herkes kazanmaya odaklanmış durumda yani öne geçmek onlar için önemli. Biz onlar bize saldırmadan saldırmalıyız." dedi sakin bir şekilde. Oflaya puflaya arabamızın en iyi saldırı özelliği olan mızraklardan atmaya başladım. Bazı arabalardan gelen bağırışları duyuyordum ama kendimi işime vermiştim. Tekerleklerin daha rahat dönmesini sağlamak için biraz yağ döktüm. Bir-iki damla döktükten sonra diğer tekerleğe geçtim. Ben arabanın hızlanmasını sağlarken Sere saldırı yapmaya devam ediyordu.

Yağlamayı bırakıp başımı kaldırdım ve bize doğru gelen okları gördüm. "Sere saldırmayı bırak savunmaya geçmeliyiz." dedim biraz telaşlı bir şekilde. Son anda okların bize gelmesini engelledik. Birden Rose'un arabayı yavaşlattığını fark ettim. "Neden yavaş.." diye soracağım sırada lafım yarım kaldı çünkü yarışın bittiğini ve herkesin arabasından indiğini gördüm. İçimden tüm küfürleri geçirirken bir lanet okudum birinciyi görememiştim.

Yarışın Bitimi...

Hiçbir melezin hayatını kaybetmediği bir yarışı izlemek fazla heyecanlı değildi ama yine de sonlarına doğru ben de tribünlerdeki yerimi almıştım. Beş araba da şimdiye kadar çok iyi idare etmişti, son tura girildikten sonra hepsi tüm gayretleriyle öne geçmeye uğraşıyorlardı. Birinciliği kısa bir süre için şimşekle diğer arabaları yoldan saptıran 3. takım götürdü ama azimli Ares kızı Hermia'nın takımı onları geçmeyi başardı. Takım 2, yarış boyunca fazla iyi bir başarı gösteremedi ama genellikle en önde, ilk üçte yer alıyordu arabaları. En çekişmeli iki grupsa, 1. takım ile 5. takımdı. Onların hızını gözlerimle takip etmekte bile zorlanıyordum. İki takımda da birer Poseidon kızı olduğu için atlarını kontrol etme avantajına sahiptiler. Hades oğlu ile Persephone kızı ellerinden gelen her şeyi yapıyorlardı kazanabilmek için. Yalnız 5. takımın elleri de armut toplamıyordu...

Yarışın bitişine saniyeler kala durum şöyleydi;
Birinci sırada takım 5, hemen arkalarında takım 1, onların biraz gerisinde takım 3, takım 2 ve takım 4... Bitiş çizgisinden geçmeyi başaran ilk araba Rosemarie Sea-Serena Melanie Holls-Arthur Dragomir üçlüsünün kullandığı oldu! Onları tebrik etmek için yanlarına gittim ve bir sonraki yarışa kadar kendilerinin olacak defne yapraklarından oluşturulmuş taçları başlarına yerleştirdim.

"Bu güzel yarış için katılan tüm melezlere teşekkür ediyorum!" diye bağırdım, ardından coşkulu seyirciler dağılmaya, arkadaşlarının veya kardeşlerinin etraflarını sarmaya başladılar. Derin bir nefes alarak kendimi bu kargaşadan kurtarmak için çabalamaya başladım, melezler ve onların kutlamaları bana göre değildi.


Yarış bitmiştir!