Artemis ile sohbet

Resepsiyonist ile yaptığım küçük kavgadan sonra asansörde durmuş, 600. kata çıkyordum. Artemis artık dünyada takılıyordu ama bazen Olimposda da oluyordu. İçimden orada olması için dua ettim. Sonra asansördeki şarkı dikkatimi çekti ve dinledim. Tabi bu şarkı kahkahalarla gülmeme sebep oldu. Elvis Presley çalıyorlardı. Bu gerçekten komikti. Yani koskoca Zeus'un bu şarkıyşa çıktığını düşünmek..

Asansör durduğunda hemen dışarı çıktım ve sadece önüme bakarak ilerledim. Çevreme bakmamaya özen gösteriyordum. Taht odasında sadece bir kişi vardı. O da Tanrıça Artemisden başkası değildi. Soğukkanlılığımı korumaya çalışarak -pek başaramayarak- ona doğru yürüdüm. Yüzümde bir gülümseme ile eğildim ve bana gülümseyen Tanrıça'ya selam verdim.

Pacely.. Onu uzun zamandır görememiştim ve çok özlemiştim. Diğer üç avcım gibi o da melezlerle kalmayı tercih etmişti. Her ne kadar hoşlanmasam da kararlarına saygı duymalıydım.

-Hoşgeldin avcım

dedim. Sakin ama mutlu olduğumu belirten bir ses tonuyla. Sonra ona oturabilceğini işaret ettim. Oturduğunda tahtımdan inip on beş yaşındaki kız halime büründüm. Onlara hiçbir zaman tepeden bakarak konuşamazdım.

-Bir sorun yok değil mi? Oraya gelmemi gerektirecek.

Dediği soru karşısında biraz şaşırmıştım.

-Hayır, Tanrıçam. Yok

tamam anlamında başını sallayınca rahatladım. Ardından konuşacak bir konu bulmaya çalıştım. Artemis'i boş yere ziyarete gelmemiştim. Biraz rahatsız bir şekilde konuşmaya başladım.

-Tanrıçam savaşı biliyorsunuz. Avcılık yeteneklerime güvenim sonsuz ama ek bir şeyler fena olmazdı.

Bu sözleri karşısında kahkaha atmadan duramadım. Sihili eşya istiyordu. Bunda rahatsız olunacak bir şey yoktu. O istemese ben verecektim zaten.

-Haklısın. Ben bir düşüneyim sana ne verebilirim.

Bu sözlerim karşısında rahatlamış gibiydi. Gülümsedim ve elimde bir saat belirmesini sağladım.

-Bu saat sadece sende çalışır. Düğmeye bastığında sana en yakın canavarı gösterir. Umarım işine yarar. Bana kalırsa ileriki günlerde çok işine yarayacak.

dedim ve saati koluna taktım. Saatin ortasında okum ve yayımın küçültülmüş resmi vardı. Resmin altında ise Pacely yazılmıştı. Bu saat tamamen ona özeldi.

Bileğimdeki saate hayran kalmış bir ifadeyle baktım. Harika bir eşyaydı bu kesinlikle çok işime yarayacaktı. Avlanırken de öyle olacaktı. Birden kendimi tutamadım ve Artemis'e sarıldım. Sonra sarılmamla ayrılmam bir oldu.

-Özür dilerim, Tanrıçam

o ise gülümsüyordu. İşte bu yüzden Artemis'i seviyordum. Bu tür sarılmalara sinirlenmiyordu. Artemis'e veda ettikten sonra asansöre koştum ve kardeşlerime olanları söylemek için pegasusuma atlayıp kampa döndüm.


Rp Bitmiştir