Morgana...

Misafir

Drays'ın mektubunun ardından kulübeye doğru ağır adımlarla ilerliyordum. Hava oldukça açıktı. Yıldızlar çok güzel görünüyordu. Bir meşe ağacının yanında durarak yıldızları izlemeye başladım. Şimdi bir teleskobumun olmasını çok isterdim. Eskiden dürbünle bakardım yıldızlara. Ancak dürbünümü yanıma alma fırsatım olmadı. Şimdi yalnızca çıplak bir gözle bakıyordum yıldızlara. O kadar çok parlıyorlardı ki. Hiç böyle görmemiştim sanki yıldızları. Bir tuhaflık var diye düşündüm. Tekrar ağır adımlarla yola devam ederken bir at sesi duydum. Daha doğrusu uykusuzluktan öyle duyduğumu düşünüyorum. İlerlemeye devam ederken bir gözüm hala yıldızlardaydı. O sırada bir yıldız kaydı. Gülümsediğimin farkındaydım. Tekrar bir at kişnemesi duyunca o tarafa doğru gitmeye karar verdim. Doğu kısmına doğru biraz ilerledikten sonra karşıma bir ahır çıktı. At kişnemeleri gittikçe yoğunlaşıyordu. Köşeyi döndüğümde gördüğüm manzara karşısında şoka uğradım. Burada bir sürü at vardı. Hepsi şimdiye kadar gördüğüm en güzel atlardı. yalnız garip olan şu ki hepsinin kanatları vardı.
'' Bu kadar şaşırma.'' dedi bir at. Şaşkınlığım daha da arttı. Hem kanatlı , hem normal atlara göre fazla güzel , hemde konuşabiliyordu. Şaşırmamak mümkün mü?

''B-ben.... Sen gerçek misin?'' diye sordum. Tüyleri o kadara güzeldi ki. Şimdiye kadar gördüğüm en değişik ve en güzel attı. Bembeyazdı. Gözleri denizden daha mavi , kanatlarının üst kısımları hafif mor renkti. Fazla tatlı gözüküyordu. Birden aklıma acaba bunlarda normal atlar gibi küp şeker falan mı yiyorlardı?

'' Tabi ki gerçeğim. Anlaşılan sen yenisin.'' diyince gülümsedim. Demek ki bu atları burdaki herkes biliyordu. Ben ilk defa görüyordum oysa. Gözleri ondan alamıyordum. Böyle bir güzellik olmasa gerek. Fazla güzeldi. Bir hayvan için fazla güzel. Hemen sevmiştim onu. acaba adı neydi ?

'' Evet. Bugün geldim ben.'' dedim. Gözlerimin içine bakıyordu. sebebini bilmiyorum ama ağlamak geliyordu içimden. Sonra bir damla göz yaşı gözümden akınca ben bile şaşırdım. durduk yere neden ağlıyordum?
'' Şşşt. Ağlama sakın. Burası oldukça güvenli ve güzel bir yer. Sen kimin kızısın?' diye sordu. evet burası gerçekten güzel bir yerdi. Güvenliliğine gelince emin olamıyordum. zaten yeni gelmiştim. güvenliği zaman göstericekti.

'' Afrodit'in kızıyım. Yani henüz annemle tanışmadım ama.'' dedim. Daha fazla ağlamaya başlamıştım. annemle tanışmak istiyordum ben. onu görmek , belkide izin verirse ona sarılmak...

'' Böyle bir güzellik yalnızca Afrodit'in kızı olabilir zaten. İsmin nedir?'' dedi. Biraz kızardığımı hissettim. Artık ağlamıyordum. Annem gerçekten güzel olmalı. Güzellik tanrıçası nasıl çirkin olabilir ki zaten. Sanki at bana gülümsüyordu. mavi gözlerinde kaybolmamak mümkün değilmiş gibi gözüküyordu. Gözlerinde kendi yansımamı görünce biraz daha utandım. Hafif bir makyaj yapmıştım. Ve şimdi o da akmıştı.

'' Teşekkür ederim. Amanda Sylise. Ya senin adın ne?'' diye sordum. Gerçekten onun adını merak etmiştim.

'' Benim bir ismim yok.'' diyince bir kez daha şaşırdım. Normal atların bile her zaman bir ismi olurdu. Böylesine güzel bir atın isminin olmaması garipti. Şimdi ne diyecektim. Aklıma ilk gelen şeyi söyledim.
'' Gerçekten yok mu?'' dedim şaşkın bir ifadeyle. hemen cevap verdi. Gözlerinde acı var gibiydi.

'' Hayır. Benim bir sahibim yok. Bize isimlerimizi sahiplerimiz verir.'' dedi. Tabi ya. Nasıl akıl edemedim. Normal atlarında bir sahibi olurdu ve onlar koyardı adını. Benim atım olmak ister miydi acaba?

'' Benim atım olmak ister misin?'' diye sordum biraz utangaç bir tavırla. ama bana kızmış gibi bakıyordu.
'' Ben at değilim. Pegasusum.''dedi. Yüzüne bakamıyacak hale gelmiştim. Öyle utanıyordum ki kendimden. Resmen rezil olmuştum. Buraya gelmeden önce birilerine sormalıydım. O zaman at değilde pegasus olduklarınıda öğrenmiş olurdum. ama geç kalmıştım.

'' Şey... Üzgünüm ben bilmiyordum.'' dedim. Kendimden utanıyordum gerçekten.
'' Önemli değil. Evet sahibim olabilirsin.'' dedi. Sanki gözlerinin içi gülüyordu. İşte ozaman içimi gerçek bir mutluluk kapladı. Burada yalnız olmadığımı bilmem için bana bir sebep daha çıkmıştı.

'' Morgana nasıl?'' diye sordum. Ona bir isim vereceksem onunda gönlü olmalıydı , o da sevmeliydi. Hemen cevap verdi.
'' Tam benlik.'' dedi. Gülümsemeye başladım. Yan tarafta küp şekerleri görünce az önce düşündüğüm soru aklıma geldi. Demekki normal atlar gibi onlarda küp şekerle besleniyorlardı. Hemen gidip küp şekerlerden biraz elime aldım. Ona doğru uzattım...

» Jenna Morgana :)