İki dostun tanışması

Kano gölüne ilk gelişimdi desem yalan olmaz. O kadar yere gitmiş ama buraya gelmeye gerek görmemiştim. Sıkıcı diye düşündüm. Burada kano sürmek dışında sadece kumsalda oturabilirdiniz. Onu da Long Island Kıyısında yapabilirdiniz. Oturdum ve sürenleri izlemeye karar verdim. Ki bunu neden yaptığım hakkında en ufak bir fikrim yok. Şimdi melezler birbirlerine karşı özel güç kullanmaya başlamıştı. Gülümsedim. İşte şimdi eğlenceli olmaya başlıyordu. O sırada arkamda bir varlık hissettim. Hemen kalkıp döndüm. Tam hançerimi çıkarıyordum ki el onu durdurdu. Başımı kaldırıp baktım. Karşımda çok yakışıklı bir melez vardı. Donuk mavi gözleri, siyah saçları ve kibirli gülümseyişi onun şu zamanlar çok konuşulan Afrodit oğlu olduğunu ele veriyordu..

Kampı keşfe çıkmak yorucu bir iş olacak olsa da yine de keşfetmeye karar verdim ve dolaşmaya başladım. Yarısını Sat zaten bana göstermişti. Diğer yarısını ise kendim dolaşmalıydım. Oflayıp puflayarak saçlarımı taradım. Rahat kıyafetler giydim ve kulübemden çıktım. Yürürken çevrede bulunan kanolardan kano gölü dedikleri yerde olduğumu anladım. Çevreme bakındım. Kumsalda oturan bir kız dışında kimseyi görememiştim. Ona doğru yürüdüm, hissetmiş gibi birden kalktı. Hançerini çıkaracakken onu durdurdum. Bana bakınca savunma ifadesini önce merak sonra bir şeyleri anlayan insanlarda beliren ifade belirdi. Kendime güvenen gülümseme ifadesini takındım ve ona elimi uzatarak "Merhaba ben Afrodit oğlu Arthur ya sen?" dedim.

Bana kendini tanıtınca ben de bilmiş bir edayla gülümsedim. Tahminlerim çoğunlukla doğru çıkardı zaten.

-Ben de Persephone kızı Jessica Adams. Tanıştığımıza memnun oldum.

Tokalaştıktan sonra bir süre öylece oturduk. Çocuğun ben ona bakmadığım zaman bana baktığını görüyordum. Çünkü ben de ona bakıyordum. İkimiz de karşımızdaki kişinin tam olarak nasıl göründüğünü anlamaya çalışıyorduk.

-Alıştın mı buraya?

Sorusuna hiç düşünmeden yanıt verdim. "Evet. Nedense çok beklenen biriymişim. Hemen alıştım." dedim. Anladığını belirtircesine başını sallayınca önüme döndüm. Kano yarışı bitmiş olmalıydı. Kimin kazandığı konusunda konuşan melezleri izledim bir süre. Gerçi konuşmaktan çok kavga ediyor gibiydiler ama neyse. Sonra gölün ortasından bize bakan güzel bir kız gördüm. Bana gülümsedi ve el salladı. Ben de kıza gülümsedim ve el salladım. O sırada Jess bir an kıza baktı. Sonra "Yerinde olsam bunu yapmazdım o bir peri çünkü" dedi. Ona şaşkınlıkla baktım bir peri ona el salladım diye ne yapabilirdi ki?

Bana neden ki dercesine bakıyordu. Aslıda ben de bilmiyordum sadece uzak durmanın iyi olacağını düşünüyordum. En sonunda

-Bir periyle çıkmak istemezsin benden dost tavsiyesi

dememle üstümün su olması bir oldu. Gözlerimi kısarak periye baktım. Gülmekle meşguldü. Arthur da öyle.

-Çok iyi kulakları olduğu kesin

dedi ve gülmeye devam etti. Bu sefer öfkeli bakışlarım ona döndü.

-Seni meyveye dönüştürmemi istemiyorsan sus.

-Sustum.

o da susunca periye baktım ve sinsi bir şekilde gülümsedim. Birden yerden çiçekler çıktı ve peri kendini suda buldu.

-Amma sakar bir periymişsin kocaman çiçekleri nasıl görmedin!

diye bağırdım. Şimdi Arthurla ikimiz gülüyorduk. Peri tam bana su fırlattığı sırada eğilim. Sonra Arthuru yerden kaldırdım ikimiz de koşarken

-Gidelim buradan yok bu peri beni boğacak

dedim. İkimiz de gülerek oradan uzaklaştık ve bu da güzel bir dostluğun başlangıcı oldu...

(Finish, mutlu son, the end, artık ne derseniz )