Sulpice McAdams (2.rp)

Damlaların sesi ve yağmurun getirdiği bereketli rahatlık hissi tüm şehri kaplamıştı.Tüm aileler kapılarını kilitlemişlerdi ve evde olmanın getirdiği mutluluğu yaşıyorlardı.Tabii tüm dükkan ve mağazaların kapılarına da renkli renkli KAPALI yazısı asılmıştı.Kepaze ve gidecek hiçbir yeri olmayanların gittiği meyhaneler hariç...Tüm meyhaneler ağzına kadar açıktı ve bazılarının içinden bir ezgili bir kadın sesi geliyordu.Meyhanelerin hepsinde bir şarkıcı da vardı.Meyhanelere yakın olan yerler gürültülü ve sıkıcıydı.
İşte o meyhanelerden birinin önünde iki adam oturuyordu.İkisi de içkiliydi.Bu her hallerinden belliydi.Daha sonra konuşmaya başladılar.Konuşmaları bir kavgaya dönüşene kadar konuştular.Sonrasında ise ikisi birden ayağa kalktı ve yakınlardaki meydana doğru hışımla yürümeye başladı.

.................................................. .................................

Kahverengi uzun bir manto giymiş,dağınık kahverengi saçlarıyla ve gözlükleriyle bir profesörü andıran adam,profesörlere yakışmayacak bir biçimde,sendeleyerek yürüyordu.Arada sırada gözlerini kırpıştırıyor,sanki nerede olduğunu anlamaya çalışıyordu.Fakat her ne kadar gözlerini kırpıştırırsa kırpıştırsın,meydana gittiğini ancak oraya vardığında anlayabildi.İçtiği aşırı içkinin etkisiyle hala bulanık görüyordu.Arada sırada yutkunuyor ve etrafına bakmaya devam ediyordu.Etrafındaki sesler,o yürüdükçe anlamsızlaşıyordu.Önündeki iki adamı konuşmasını da bunun etkisiyle çok az duyabiliyordu.Biraz öndekileri izlemek için durdu,kalp atışları yavaş yavaş artıyordu.Daha sonra terlemeye başlayan adam,birkaç dakika sonra kendini yerde buldu….
…………………………………………� �………………………………………

İki adam meydana vardıklarında birbirlerine baktılar.Biri isterik bir kahkaha attı ve bunun üzerine diğeri bıçağını çıkarttı.Diğer adam bıçağı fark edince gözlerini faltaşı gibi açtı ve yutkundu.Kendisinin silahı yoktu.Adam üzerine yürümeye başlayınca, ilk olarak artık her şeyin bittiğini hissetti; ikinci olarak da karnından akan durdurulamaz kanın sıcaklığını….

…………………………………………� �……………………………………….
Katil,önünde duran cesede baktı.İlk olarak onu küçümsedi,ikinci olarak da korktu.Bir şeyler yapmalıydı.O artık bir suçluydu ve cesedi öylece bırakıp gidemezdi.Bunu en azılı katiller yapardı.Ve yakalanma riskini artırmak isteyen acemi aptallar…O ise sadece bir intikam almıştı.Onun hakkı olan şeyi yıllar önce kendinden sökerek alan adam,şimdi önünde ölü olarak yatıyordu.Katil,bunları düşününce ürperdi.Belki yağmurdan belki de bu olaydan sonra kendisinden elini ayağını çeken vicdanından….
Telaşla etrafına bakındı.Ondan yaklaşık doksan metre ötede bir adam duruyordu.Arada sırada olduğu yerde sendeliyor,gözlerini kısıp katile bakmaya çalışıyordu.Katil,ilk başta adamı gördü ve sadece durdu.Tedirgindi.Tanık ise ona doğru yürümeye başlamıştı.Tanık daha fazla yaklaşınca katil,onun sarhoş olduğunu anladı.Öyle ki birbirlerinden sadece birkaç metre ötedeyken bile gözlerini kısıyordu adam….
Katilin sonraki işi,tanığa yaklaşmak oldu.Bıçak,halen elindeydi.Sarhoş tanık ise tamamen istemsiz bir şekilde katile yaklaşmaktaydı.Katilin sonraki adımı akıllıcaydı.Sarhoş adamın elini tuttu.Adam ise pek direnmedi.Zaten sarhoştu.Katil,adamın elinde derin bir yarık açtı ve sonra bıçağının sapını sildi.Bıçağı sarhoş adamın eline tutuşturduktan sonra titreye titreye oradan uzaklaştı.Sarhoş adamın düştüğünü duyabiliyordu.Yağmur ise şiddetini her geçen an kat ve kat artırarak yağıyordu.

..............................................................................


Polis departmanının önündeki mermer basamaklarda duran kız,en fazla 16 yaşındaydı.Ve yüzündeki ifade,kız en az 20 yaşındaymış hissi veriyordu.Durup dururken yutkunuyor,içeride olanları ve polis memurlarının neler konuştuğunu merak ediyordu.Arada bir kafasını içeri uzatmaya çalışsa da hiç bir şey göremiyordu.Ancak polis memurlarından biri onu içeri çağırdığında içerideki gergin havayı fark edebildi.Polis memurları ona,kendisinin bir çocuk esirgeme kurumuna veya bir aileye evlatlık verileceğini söyleyince kız,kapıyı çarptı ve dışarı çıktı.Parka gidecekti.Daha sonrasında evine geri dönecekti.Fakat akşam polis karakolunu tekrar araması gerekecekti.Evin yakınında bulunan bir park,çoğu zaman boş olurdu ve kız için,burası dinlenmek için en iyi yerdi.Bir salıncağa oturdu ve düşünmeye başladı.Annesinden hiç haber yoktu.O doğduğunda annesinin de ölmüş olması gerekiyordu.Şimdi babası da en kötü huyu olan meyhanelere sık gitmek yüzünden artık yoktu.Yalnız kaldığını düşünmek,kız pek iç açıcı gelmiyordu.Ebeveynlerini her düşündüğünde kalbi sıkışıyordu ve babasının gittiğine inanamıyordu.

Bu düşüncelerden ancak daha kötü bir şey düşünerek sıyrılabildi.Okul!Artık okula nasıl gidecekti?Arkadaşlarını nasıl görecekti?

.............................................................................

Canavar ona doğru yaklaşırken,kalp atışları hızlanan kız,şuan vücudundaki adrenalin salgısının tavan yaptığını tahmin edebiliyordu.Canavarı gördüğünde,parktan son hız kaçmıştı.Canavar,kız her ne kadar denerse denesin canavardan kaçamamıştı ve şimdi,kapana kısılı halde ne yapacağını düşünüyordu.Derin derin nefesler alarak kendini rahatlatmaya çalışıyordu.Hem hiç olmazsa babasının yanına,cennete gidebilecekti.

Her şeyin bittiği düşüncesi,daha yeni yetim kalmış bir kız için aslında yeni bir başlangıç sayılabilirdi.Bu cümle,onun için zifiri karanlık bir yolda karşısına çıkan mum gibiydi.İşte birisi onu dar sokaklardan birine çekmeden önce son düşünebildiği buydu.Artık her şey bitmişti.Belki de ölmek,böyle bir şeydi.Rahat,acısız,sessiz ve huzurlu....

...........................................................................

Kendine gözlerini aralayabilecek cesareti ve gücü bulduğunda bir klübede,yatakta yatıyordu.Bu klübede bir sürü başka yatak da vardı fakat bu yataklarda yatan insanlar - kız bir yatağın içinde bir çift toynağı olan bir şey bile gördüğüne emindi! - kendisi gibi baygın değil,yaralılardı.İki bayan ve bir erkek,onlarla ilgileniyordu.O, bir çeşit revire veya hastahaneye gelmişti.

Erkek olan yardımcı kızın uyandığını görmüş olacak ki ona doğru gülümseyerek yürüdü.Kıza ayağa kalkıp kalkamayacağını sordu.Kız yavaşça başını salladı.Gerçekten nerede olduğunu tam anlamıyla görmek istiyordu.

.............................................................................

Kızın gördüğü devasa tabelede şunlar yazılıydı ; MELEZ KAMPI'NA HOŞGELDİNİZ!












Not: Biraz kopuk ve başı bir melezle ilgili değil,ama benim daha önceden yazdığım bir hikayeyi değiştirerek koymak zorunda kaldım.Hedefim bir tanrıça (Nyx) olmak...Zaten tanrıçaya pm atmıştım. Lütfen puanımı tamamlar mısınız?

Rp puanı: 100.


/Admin.