Pegasus ahırına girerken içimi saran merak duygusunu hissediyordum. Acaba benim de bir pegasusum olabilecek miydi? Veya nasıl olacaktı? Kafamda o kadar çok soru vardı ki. Küp şekerlerin heyecandan terlemiş ellerimin içinde toz şekere dönüş yapmış olduklarına emindim. Pegasusları rahatsız etmemek için yavaşça içeri girdim ve pegasuslara teker teker bakmaya başladım. Hepsi de o kadar harikalardı ki. Elini uzattığında yapışmış şeker kokusunu hepsi almış olmalıydılar ki hepsi başını eline doğru eğmiş yalıyorlardı. Sadece bir tanesi kendi bölgesinden çıkmıyor rahatsız olduğunu belli edercesine sinirli bir şekilde kişniyordu. Yavaşça onun yanına doğru gitti. Elini uzattı. Pegasus şekerli eline uzanmak yerine kendini geri çekti ve ön ayaklarını havaya kaldırarak kişnemeye devam etti. Atı ürkütmüş olduğu fikri bile gerçekten onu üzmüştü. Göz pınarlarına dolan yaşları hissediyordu. Gerçekten üzülmüştü. Pegasus sonunda utangaçlığından vazgeçmiş yanına doğru ilerliyordu. Eline yaklaştı ve yelesini eline sürdü. Ve göz pınarlarına dolan bir yaş pegasusun yelesine düştü. Pegasus duygulu gözlerle ona baktı. Gerçekten harikaydı. Karanlıkta görülen tek şey pegasusun alnının ortasındaki şimşek şeklindeki bembeyaz iz ve toynaklarıydı. Bunun dışında her yeri kuzgun siyahıydı. Karanlık onu kamufle etmek için birebir özellikteydi. Pegasusu iyice inceledikten sonra yavaşça başını ona yaklaştırdı ve kalın dudaklarını aralayıp yelesini öptü. ''Sen, muhteşemsin.'' At her ne kadar siyah olsa da bu öyle bir siyahtı ki yeleleri karanlıkta bile parlıyordu. At eğildi. Binmesini istiyordu. Onun canını acıtmak istemiyordu. At heyecanlanmıştı. Binmesi için ısrar ediyordu. Toynaklarını sertçe yere vuruyordu. Yavaşça atın üzerine bindi ve at hemen ayağa kalkıp ahırdan saniyesinde çıkardı onu. Sonra kuzgun siyahı muhteşem kanatlarını açıp gökyüzüne yükseldi. Aşağıdan bakan kimse bu karanlık gecede onu farkedemezdi. Karanlık onu muhteşem bir şekilde kamufle ediyordu. Bu kadar havanın karanlık olması geç kaldığının göstergesiydi. Atın yelelerini okşadı. ''Dönme vaktii.'' At onu anlamıştı, mızmız bir şekilde kişnedi fakat yere indi. İnince ata bakarak düşündü. ''Adın Rainbow olmalı.'' Pegasus adının aksine salt siyah renkte olabilirdi fakat kimi zaman sert, asil ve sevimli hareketleri ve ani karakter değişikliği bir gökkuşağını yansıtıyor gibiydi. Son olarak ata yaklaşıp cebindeki babasından en değerli hatırası olan kolyeyi pegasusun boynuna astı. Kolye Nil'in Anahtarı olarak da bilinen hayat sembollerinden biriydi: Ankh.
Bunu ona vererek hayatındaki en iyi şeyi yaptığını düşünüyordu.
Konu: Rainbow 
C.tesi Tem. 23, 2011 5:41 am