Seni şakacı

Yine akşam yemeğiden sonra ormana gittim. Genel olarak bunu her akşam yapıyordum. Hem Syrena ile konuşuyordum hem de bitkileri dinliyordum. Arada annemle bile konuştuğum oluyordu. Benim için çok eğlenceliydi ama sakın tek arkadaşım onlar diye bunu yaptığımı zannetmeyin. Sadece onlarla vakit geçirmeyi seviyorum. Hem son zamanlarda daha da çok duygusal dalgalanma görüyorum. Bu kafamı çok karıştırıyor. Orman da iyice yol aldıktan sonra bir bitki ile karşılaştım. Bu bizim büyük çam ağacıydı. Merhaba Liliana. Yine bizimkileri görmeye geldin değil mi? “Evet. Ama bu bizimkiler de sen de varsın. Ama çok büyüksün sana ne yaparsam mutlu olursun hiç bilmiyorum. Bana bunu söyler misin?” Meşe ağacını iç geçirdiğini fark ettim. Annem sayesinde bitkilerle konuşabiliyordum. Eğer kendine dikkat edersen bu beni mutlu eder. “Bu hiçte senin için değil ama!” diye itiraz edicek oldum. Ama sözümü kesti. Sen buraya gelip benim gibi yaşlı bir ağaca ziyaret ediyor, sohbet ediyorsun. Daha ne isterim ki? Yine itiraz edecektim ki onun kırmak istemedim ve yoluma devam ettim. Bir çatırtı duydum. Biri beni takip ediyor olmalıydı. Çatırtının geldiği yöne baktım. Kimse gözükmüyordu ama orada biri olduğunu hissediyordum. Yani nasıl anlatsam ormanın tam haritasını düşünün duygular sayesinde nerede biri olduğunu anlıyordum. Hem de iyi ve ya kötü olup olmadığını da. Garip ama ben de niye böle olduğunu bilmiyorum. Bu kişi kimse rengi şuan muzipliğin rengi turuncuydu. Yani tehlike yoktu. Yoluma devam ettim. O ki de beni takip etti. Galiba bana şaka yapmak istiyordu ama yanlış kişiyi seçmişti. Bizimkilerin yanına gitmeden önce biraz oyun oynayacaktım. Küçük gölün oraya yöneldim. Orası genelde ilk başta fark edilmezdi çünkü hem küçüktü hemde etrafı çalılarla kaplıydı. Rengi de yeşile dönüyordu. Göle yaklaşmıştım ki çocuk bağırarak üstüme atlamaya çalıştı son anda eğildim ve bom. Çocuk suyu boylamıştı. Aman Tanrım bu benim kuzenimdi. Tipi çok komikti. Suyun üstünde çırpınıyordu çünkü her yerine otlar takılmıştı. Yüzü gözü yosun olmuştu. Öle komikti ki kahkahalarla gülüyordum. “Leo yanlış kişiyi seçtin. Bedeli de böle olur.” Gülmemi kesince onun sudan çıkmasına yardım ettim ve onu benim bitkilerin yanına götürdüm. Onun için ateş yaktı ve tüylü otlar getirdik ve etrafına sardık. Ama çok gıdıklanıyordu. Tipi çok komikti. O otlara alışırken bende sohbete daldım. Leo kendini yavaş yavaş toparlıyordu ve bana garip garip bakmaya başlıyordu. Çünkü tek ses benden çıkıyordu ve Leo bana deliymişim gibi bakıyordu. "Ben delirmedim Leo." "O zaman niye kendi kendine konuşuyorsun?" "Kendi kendime konuşmuyorum. Bitkilerle konuşuyorum." "Bu nasıl olabilir." Sonra çantamdan annemin bana verdiği eşyayı çıkardım."İşte bunun sayesinde Leo." Şaşırmıştı. "Bir ayna sayesinde mi?" Evet anlamında başımı salladım. "İlk defa böle bir şey görüyorum. Çok ilginç." Sonra Leo'ya aynamdan bahsettim biraz daha şaşırdı ama sonra alıştı. Leo kuruduktan sonra ormandakilerden ayrılıp yemek için kampa döndük.