Duncan Daniels

''Ahh!''

Duncan, elini başının ağrıyan arka tarafına götürdü. Bir kez daha yatağından düşerek uyanmıştı. Bu her zaman başına gelen bir şeydi. Lakin bu demek değil ki bir insan kafasının acıyla inlemesine alışabilir. Odasına göz attı. Köşedeki kum torbası zincirlerinden teki çıktığı için eğik duruyordu. Ayağa kalkıp esnedi. Ayağına bir şeylerin takıldığını hissetti. Yumuşak birşey ayağına sürünüyordu. Zemin yerdeki eşyalarından dolayı görülmez haldeydi. Kıyafetleri, birkaç tane kitap -ki okumak için hiç zamanı olmuyordu(!)- ve bir çift boks eldiveni. Eldivenleri başuncadaki çekmecesine koydu. Kitapları ve kıyafetleri yatağının altına özenle tıktı. Yatağına bir kez daha baktığında bir eksiklik hissetti. Yastığı ve yorganı kapının eşiğideydi. Pencereye yöneldi. Camı tamamen açtı ve suratına vuran rüzgar uykusunu biraz olsun açmıştı. Annesinin dün akşam verdiği yüzük parmağındaydı. Aile yadigarı mıymış neymiş.. Hala bir eksiklik vardı...

''Okul!''

Annesi hafta sonu için dayısını ziyerete gitmişti ve Duncan evde tek başınaydı. Kimse de onu uyandırmamıştı dolayısıyla. Apar topar siyah bir kot pantolon ve kırmızı bir T-shirt kaptı yatağın altından. Merdivenlerden inerken üstünü giyindi. Son dört basamaktan atlayarak indi. Kapıdan çıktı ve bir şeyi farketti. Annesi HAFTA SONU İÇİN ziyarete gitmişti. Bir kızgınlık nidası koyuverdi ve markete doğru yola çıktı. Yalnız olduğundan kahvaltıda dondurma yiyebilirdi. Bu mutluluğu yaşabilirdi. Yoldan geçerken yan komşusuna selam verdi. Ama suratsız yan komşusu Ed homurdanarak gözlerini devirdi. Bir dakika ya.. Gözünü devirdi sanki?

''Oha.''

Ed gülerek Duncan'ın üstüne atıldı. Hani o çürük dişlerle sırıtması tam bir felaketti. Duncan son anda yana kaydı. Annesinin dediği gibi yüzüğünün üstündeki taşa bastırdı ve elinde uzunca bir kılıç belirdi. Ama kılıcın parıltısı Ed'in pek hoşuna gitmemiş olacak ki kükremeyle hırlama arası birses çıkarıp öne atıldı. Duncan'ı yakasından tutup havaya kaldırdı. Bu şeyin nefesi iğrençti. Hiç mi diş fırçası... Derken Duncan'ın aklına annesinin verdiği dersler geldi.

''Pekala oğlum. Kural bir: Sivri tarafı karşındakiyle bütünleşcek.''

Boynu nerdeyse kırılmak üzereyken can havliyle harekete geçti. Kılıcını tüm gücüyle Ed'in omzuna soktu. Bir an kasabada yan komşusunun çığlığı yankılandı. Ama kimse rahatsız olmuşa benzemiyordu. Bir kaç saniyeliğine kurtulabilmişti Duncan.

''Pekala. Ders iki: rakibin senden güçlüyse falan felan...''

''Aaaaaa!''

Allah ne verdiyse kaçtı. Arkasındaki şey neyse ki hızlı değildi. Ama yine de hani biraz dinleniyim arada, izimi kaybettimi bakayım yok. Sonunda ana caddeye vardı. Hala şok içindeydi. Hani yan koşunuzun göz sayısının değişip vücudunun irileşmesi ve sizi boğmaya teşebbüs etmesi sık görülen bir şey değildi. En sonunda daha fazla koşamayacak kadar yoruldu ve elleri dizlerinde soluklanmaya çalıştı. Caddenin karşı tarafında bir kafe gördü. İyi ki cebinde biraz parası vardı. O an bol miktarda kafeine ihtiyacı vardı.

Rp puanı: 75.


/Admin.