Transa Geçmek

Saat bir de Apollon'un öğle işkencesiyle uyandım. Güneşi sevmiyordum ama ne yazık ki engelleyemiyordum da. Tiffany ile çıkmaya başladığımdan beri güneş her gittiğim yerdeydi. Bir tek yer altında ondan kurtulabiliyordum. Öğlenleyin uyanmanın verdiği öfkeyle yatağımdan kalktım ve üzerime bir şeyler giydikten sonra kulübemden çıktım. Hava aşırı derece de sıcaktı. Alnımda oluşan ter damlalarını sildikten sonra Clay'ın bana seslendiğini duydum. Sesin geldiği yöne doğru döndüğümde Clay'ı ve yanında oturan Hekate kızı Sally'i gördüm. Yanlarına gittiğimde ikisi de gülmeye başladı. Onlara öldürecekmiş gibi baktığımda ise ikisi de gülmeyi kesti ve Clay "Calvin, güneş seni yaktı mı?" diye sordu. Sonra bir kahkaha daha attı. "Clay, Tartarus'a gitmek istemiyorsan şansını zorlama." dedim. Sally araya girerek "Asıl sen başına felaketlerin gelmesini istemiyorsan bizi tehdit etme." dedi. Onları göstererek alaycı bir ses tonuyla "Sizden büyük felaket mi var?" diye sordum. Clay öfkeyle bana baktıktan sonra "Calvin Canavarlar Denizine git!" dedi. Bunu kendinden emin ve güven veren bir ses tonuyla söylemişti. Bir an afaladım. Clay bir daha tekrarladı. Beni etkisi altına almaya çalışıyordu. Ben ise etki altına girmemeye uğraşıyordum. Ancak son akıllıca duyduğum söz Sally'nin bilmediğim bir şeyler fısıldamış olmasıydı. Artık hiçbir şey düşünemiyordum. Tek bildiğim Clay'ın dediğini yapmalıydım. Onların yanından ayrılarak Long Island kıyısına doğru yürümeye başladım. Aklımda Clay'ın sesi yankılanıyordu. Canavarlar Denizi! Long Island kıyısına vardığımda hazır olarak bekleyen tekneme bindim ve halatı çözdüm. Sonra da tekneyi sürmeye başladım.

Her zamanki işlerimi yaptıktan sonra kulübeye dönfüm. Güneş tepede yakıcı bir şekilde duruyordu. Her zamanki sırt çantama su ve yiyecek birkaç şey koydum, dışarı çıktım. Bugün tüm öğleden sonrayı plajda geçirecektim. Görev yok. Aksiyon yok. En önemlisi de bugün plan da yok!
Yanıma Harry Potter serisinin son kitabını aldım ve -bilmem kaçıncı kez- okumak için çantama attım. Long Island kıyısına doğru yürümeye başladım. Biraz sonra denizin o tuzlu kokusunu duydum, işte hayat bu 'deniz-kum-güneş' üçlemesinden oluşuyordu. Poseidon çocuklarına özenmeden edemedim.
Plajda bir şezlonga yerleştim ve çentama yanıma koydum. Güneş gözlüklerime çıkarıp şemsiyenin altındaki şezlonga uzandım. Çantanı içine baktım: Biraz ambrossia ve nektar, küçük bir hançer, spor ayakkabılarım, daha dün aldığım paletlerim, yiyecek içecek... ön cepte kılıcım minyatür şekli ve para vardı. Görevden sonra çantama hiç dokunmadığım için duruyordu bunlar.
Denize girdim, yüzdüm, güneşlendim ve aradan bir iki saat geçtikten sonra bir şeyler yerken Calvin'i hızlı adımlarla kıyıya doğru gelirken gördüm. İlerideki tekneler arasından kendi teknesine bindi ve aceleyle ipleri çözmeye başladı.
"Selam Calvin, n'aber?" diye bağırdım. Duydu mu duymadı mı bilmiyorum ama bana bakmadı ve sahilden ayrılmaya başladı. Şezlongdan kalktım yanına doğru yürüdüm.
"Hey! Duyuyor musun beni?" dedim ama nafile, sanki transta gibiydi ve tekne beş altı metre uzaklaştı. Ben de bir tuhaflık olduğunu düşünerek yerime yürümeye başladım.
Aradan yarım saat geçmişti. Ben de yiyeceklerin çöplerini atmak için çöp kutusuna doğru dalgın dalgın yürüdüm. Tam bir iki adım atmıştım ki, küttt!
Bana çarpan her kimse artık ikimizde yere yuvarlandık. "Oha ama gerçekten oha! Biraz önüne-" arkamı döndüm ve Elena'yı kafasındaki muz kabuğuyla görünce lafımı unutup gülmeye başladım.

Başımı alet edevattan ayırarak biraz hava almak için dolaşmaya çıktım. Melezlerin ne yaptıklarına bakıyordum. Herkes kendi halindeydi. Kimisi arenaya gidiyordu, kimisi okçuluk alanına. Kimisi de boş boş oturup dedikodu yapıyordu. O oturup sohbet edenlerin içine Sally ve Clay da giriyordu. Onların yanına gitmek içn yürümeye başlamıştım ki yanlarına Calvin geldi. İçimden bir ses beklememi söylüyordu. Ben de içimdeki sese uyarak beklemeye karar verdim. Yaklaşık beş dakika sonra Calvin yanlarından ayrıldı. Ancak bir sorun vardı. Calvin kendinde değil gibiydi. Sanki büyülenmişti. Hemen kızların yanına gittim ve merakla "Calvin'e ne yaptınız?" diye sordum. Sally bir kahkaha attıktan sonra "Clay büyükonuşla onu canavarlar denizine yolladı. Tabii benim büyümün yardımıyla." dedi. Şaşkınlıktan ağzım bir karış açık kalmıştı. "Kızlar bu çok tehlikeli, başına bir iş gelebilir. Tiff bizi öldürür." dedim. Clay "Merak etme şekerim, Long Island kıyısından gidecek. Denize girince kendisine gelir." dedi. Sally, Clay'a dönerek "Pek sanmıyorum. Yaptığım büyü suyla düzelmez." dedi. Clay 'boşversene' diye bir işaret yaptı. Ofladıktan sonra Sally'e "Bu büyüyü nasıl etkisiz hale getirebilirim?" diye sordum. Sally Clay'a baktı. Clay başını sallayınca bana döndü ve "Kulübeme git, kızlardan gri renkteki şişeyi iste. Bunu Calvin'e içir. Hepsi bu." dedi. Onlara teşekkür ettikten sonra doğruca Hekate kulübesine gittim ve bu gri renkteki şişeyi aldım. İçinde tuhaf bir sıvı vardı ama bunu düşünecek zamanım yoktu. Hemen Kheiron'un ofisine gittim. Sally'yi ve Clay'ın başını derde sokmamak için Calvin'in kendi kendine gittiğini, onu durdurmamız gerektiğini söyledim. Kheiron sonunda tekneyi almamıza izin verdi. Bu tekneyi ben ve kardeşlerim yaptık. Ancak kampa aitti. Hızla Long Island kıyısna doğru koşmaya başladım. Tam Long Island kıyısına varmıştım ki Troy'u önüme çıkarken gördüm ama durmam için çok geçti. İkimizde yere yığıldım. Troy'un elindeki çöpler üzerime düşmüştü ve iğrençlerdi. Troy söylenmeye başladı ta ki üstümü görene kadar. Ayağa kalktım ve üstümü çırptım. Tüm çöplerden kurtulunca Troy'a susmasını söyledim. O susunca da "Calvin'i gördün mü?" diye sordum. Troy'un yüz ifadesi sertleşti ve "Teknesine bindi ve gitti. Onda bir gariplik vardı." dedi. Onun kolundan tutarak tekneye doğru sürüklemeye başladım. Bu sırada da ona her şeyi anlatıyordum.

"Vaaay! Bu mükemmel gücü nasıl kullanmaları gerektiğini gerçekten iyi biliyorlar."
"Troy, dalga geçmeyi bıraksan iyi olur. Çünkü bu komik bir şey değil."
"Tamam şimdilik susuyorum, Calvin'i bulunca nasıl görübdüğünü mutlaka anlatmalıyım ama." gülerek tekneye bindim. Arkamdam da Elena bindi. Daha sonra ona büyünün etkisini nasıl geçireceğimizi sordum.
Elindeki gri sıvıyla dolu bir şişeyi göstererek "İşte bu şişedeki iksirle." dedi ve onun yanında çantası olmadığı için iksiri çantama koymam için bana verdi. Aklımdaki bir başka soruyu sordum.
"Peki Tiff'i niye yanımıza almadık? Haber vermemiz gerekmez miydi?"
"Aslında onun haberi olmaması daha iyi oldu. Çünkü diğerlerinin de can sağlığını düşünmek lazım." dedi ve çarpık bir şekilde gülümsedi.
"Evet, o da doğru. Ama bizim ona haber vermeden böyle bir şey yaptığımızı öğrenince bizim can sağlımızı kim düşünecek acaba, çok merak ediyorum. Ee ne tarafa gideceğimizi biliyorsun, değil mi?"
"Tam olarak bilmiyorum," dedi ve tam lafa başlayacağımı görünce "ama Kheiron'dan bir harita aldım, merak etme." diye ekledi. Konuşurken de bu arada ben ipleri çözmüştüm ve Elena da tekneyi çalıştırmıştı. Kıyıdan elli almış metre kadar ayrılmıştık.
Aradan yartım saat kadar geçmişti ve artık kara görünmüyordu. Elena'nın tekneyi bu kadar rahat almasının nedeni gemiyi onunla kardeşlerinin yapmış olmasıydı herhalde. Şimdi denizin ortasında bir yerlerinde olmalıydık. Eğer yanımız bir Poseidon çocuğu olsaydı yerimize net olarak söyleyebilirdi ve hiç de fena olmazdı.
Sonuçta biz de plan yaparak gelmemiştik buraya. Kendime bakıyordum da; üstümde yarım kollu bir tişört, bir şapka, boynumda asılı bir güneş gözlüğü, altımda da bir deniz şortuyla terlik vardı. Hiç olmazsa spor ayakkabılarım yanımdaydı. Elena'nın da üstünde bir tişört ve şort vardı, saçlarını at kuyruğu yapmıştı, elinde de küçük bir çanta vardı ve bunu yeni fark etmiştim. Dışardan bakıldığında sanki tatile çıkmış bir çift gibi görünüyor olmalıydık.
Şu anda saat üç ya da üç buçuk olmalıydı. Aslında bir Apollon çocuğu da olabilirdi. Biraz daha vakit geçtiğinde Elena seslendi.
"Dümeni biraz devralır mısın? Yapacak biraz işim var da." dedi. Daha önce de bir tekne kullanmıştım. Kolaydı. Yanıma geldi ve "Şu anda bulunduğumuz yerden bir yarım saat kadar batıya doğru ilerleyeceğiz." dedi.
"Tamam. Sence ne zaman varırız?" diye sordum.
"Bilmiyorum, deniz koşullarına bağlı." dedi ve küçük çantasından bir şeylerle uğraşmaya başladı.

Troy'le tekneye binmiştik ve Calvin'e ulaşmaya çalışıyorduk. Tekneyi bir süre sürdükten sonra kontrolü Troy'a devrederek küçük çantamdan bir alet çıkardım. Çantam birkaç mekanizma sayesinde birçok şeyi içine alabiliyordu. Bu alette kolayca sığmıştı. Alete birkaç ayar yaptıktan sonra çalıştırdım. Bu aleti kendi ellerimle yapmııştım. Bu alet sayesinde çevredeki bütün gemileri görebilirdim ki alet çalışınca dört kilometre ötede bir gemi olduğunu gördüm. Bu çok büyük ihtimalle Calvin'in teknesiydi. Ona yaklaşmayı bilmek beni rahatlatmıştı. Gerçi dört kilometre hafife alınacak bir uzaklık değildi. Troy'un yanına yani dümene giderek ona Calvin'e yaklaştığımızı ve Biraz daha batıya ilerlemesini söyledim. Sonra da dümenin bir kenarında bulunan kapağı açtım ve kontrol panellerine bir göz attım. Kırmızı bir düğmeye bastığım anda gemimiz turbo hıza ulaştı. Troy bağırarak gemiyi kontrol etmeye çalışıyordu. Bu kadar hızlı bir gemiyi kontrol etmek pek kolay bir iş değildi. Onun yanına gidip yardım ederek "Biraz hız yapalım." dedim. Bir yandan gemiyi kullanırken bir yandan da alete bakıyordum. Calvin'e gittikçe yaklaşıyorduk. Kardeşlerim ve benim süper zeka ve becerilerimiz sayesinde biz Calvin'in iki katı kadar daha hızlıydık. Kısa bir süre daha gittikten sonra Troy "İşte orda!" diye bağırdı. Hemen ona baktım. Troy dürbünle karşıya doğru bakıyor ve eliyle işaret ediyordu. Ancak ben hiçbir şey görmüyordum. Beş dakika daha yol aldığımızda ise ben de Calvin'in teknesini seçebildim. Gemiyi ona doğru yönlendirirken Troy "Şimdi ne yapacağız?" diye sordu. Ona sinsi bir bakış attıktan sonra Calvin'in teknesine geldik. Calvin bizi fark etmemişti bile. Ona iyice yaklaşınca geminin kontrolünü Troy'a verdim ve kapağın yanına tekrar gittim. Turbo hızı kapattıktan sonra başka bir düğmeye daha bastım. Bu sefer geminin kenarlarından demirden yapılmış kol gibi şeyler çıkarak Calvin'in teknesini gemiye yapıştırdı. Artık onun teknesinin kontrolü bizim elimizdeydi. Troy'un kolundan tutup gemiyi öylece bırkarak Calvin'in teknesine bindik ve onun yanına gittik. Zorla Calvin'e gri şişedeki sıvıyı içirdik. Calvin aniden kendine geldi ve "Ne oldu bana?" diye sordu. Troy tam gülerek anlatmaya başlamıştı ki "Siren Körfezi!" diyerek onun konuşmasını kestim.


Devamı Siren Körfezinde!