Taş Olmaktan Kurtuluş

19- Medusa'yla bir macera yaşayacaksın.
Mekan: 'Em' Teyze'nin Mağazası
Katılacaklar: Satellite

Em Teyze'nin Bahçe Cüceleri Mağazası'ndan son günlerde bir çok broşür geliyordu kulübeme.Reklamlardan nefret ediyordum ama belki mağazaya uğrarsam bu broşürlerin bana gelmesinden kurtulurum diye düşünüyordum.Hem birkaç bahçe cücesi hiç fena olmazdı.

Yolda ilerlerken bir kaç melez nereye gittiğimi sordu.Ben de bahçe cücesi almaya gittiğimi söyledim.Onlardaki yüz ifadesi birdenbire değişti ve de arkamdan konuşulanları duydum."Medusa'nın yanına giderek ne yapmaya çalışıyor?" gibilerindendi.

Umursamadım.Gerçi daha önce Medusa'yı Stell'in öldürdüğünü duymuştum ama sadece bir efsane sanıyordum.Lucy'nin de Medusa'yla dertleşmeye gittiğini ve rivayete göre ona hiçbir şey olmadığını da işitmiştim ama böyle şeylere inanmıyordum.Gerçi Olimpos'a gelmeden önce melez ve tanrılara da inanmıyordum ama neyse..

Yolda yürürken karşıma satirim Rourke çıktı.Onla selamlaştım ve de hemen gitti.Bunun nedenini bilmiyordum ne zaman görsem benle en az 1 saat konuşurdu.Sanırım işim olduğunu anladı ve hemen uzaklaştı.

Bir süre sonra kamptan ayrılarak mağazaya vardım.Çok uzun bir yoldu ve yürümüştüm.Plüton ne güne duruyorsa artık?

Kapıyı çaldığımda içeriden bir ses geldi.Ardından kapı açıldı.Gözlük takmış biriydi.

"Sen kimin çocuğusun?" dedi soğuk bir sesle.

"Kimsenin çocuğu falan değilim.Ben avcıyım."

"Artemis Avcısı mı?" dedi gülümseyerek güneş gözlüklü kadın.

"Evet Artemis Avcısı."

Açıkçası korkmaya başlamıştım.Em Teyze olarak biliyordum buranın sahibini.Mitoloji hakkında çok şey bilmemenin zararları.Bir tanrıların adlarını ve özelliklerini bilirim ben bir de avladığım canavarları.Sonradan türemiş tanrı kılıklı yaratıkların isimlerini veya kılıklarını değil.Buradan beklediğim tatlı yüzlü bir tontondu.

Kadın gülerek:
"Avcı ben kimim biliyor musun?"

"Açıkçası bilmiyorum ve ben sadece broşürlerde gösterilen tatlı cücelerden almak için gelmiştim."

"O zaman uyan minik şey,ben Medusa!" diye bağırarak kahkahalar attı.

"Medusa mı?Beni taşa mı dönüştüreceksin?" diye bağırdım ve geri çekildim.Ama uyanık şeytan her yeri kilitlemişti ve galiba bu gidişle gerçek bir taş kafalı olacaktım.

"Hayır avcı.Görmüyor musun gözlüklerim takılı.Ama çıkarttığım anda bitersin!" diyerek iğrenç kahkahalar atmaya başladı.

Korkuyordum ama bir avcıydım.Yanımda bir sürü silahım vardı.En güvendiklerimden Kan Hırsızı ve Jeff'in hazırladığı dahil.Beni gözleriyle insanı taşa çeviren biri mi korkutacaktı...Evet bu korkutucuydu!

"Ne istiyorsun benden?Tekrar ölmek mi?"

"Sanırım kampta Stell ve Lucy anılarını sizlerle paylaşıyorlar.Kahrolası yaratıklar!"

Demek ki anlatılanlar doğruydu.İşte şimdi tüm bedenimi bir korku sarmıştı.Ama yanımdaki kılıçlardan biriyle onu tekrar öldürebilirdim.Avcıdan korkmuyorsa neyden korkacak bu sinsi?

"En son ne istiyorsun diye sormuştum!"

"Athena'yı ve Poseidon'u avla.Hayatımı mahvettiler!" diyerek masasına vurdu.Masa yıkılıverdi.

"Bir ara da şunları tamir et!" diyerek etrafta dolanmaya başladı.

Poseidon'u ve Athena'yı öldürmek ne haddime benim?Gücüm mü yeter onlara?Tanrı ve tanrıçalara saygım sonsuzdur.Onları öldürüp de sonra kendim mi öleyim?Hem onlar ölümsüz,onlara zarar verdiğim anda beni öldürürler.

"Ne sanıyorsun sen?Kolaysa sen öldür!"

"Denemedim mi sanıyorsun?Lucy'i bile çağırdım ama..."

Bu salak olmalıydı.Athena'nın kızına Athena'yı mı öldürtecekti?

"Kes sesini ben gidiyorum!" dedim ve kapıya yöneldim.Tam kapı koluna dokunduğum anda bir ses geldi.

"Arkana bakarsan veya gidersen taş olursun."

Olamaz!Güneş gözlüğünü atmıştı.Arkama dönmeden kekeledim.

"Tabi.Ne istiyordunuz?"

Arkamdaki nefesi hissetmiştim.El çabukluğuyla çantamdan yayımı ve okumu alıp arkama bakmadan attım.

"Aaah!" diye bir ses duyulmuştu.Gözümü korkarak açtım.Yerde yatan bir Medusa'ydı.Onu da haklamıştım.Hemen kafasından bir kaç tel koparıp,çantama koydum.Hatıra olmasını istiyordum.

Bu sırada bahçe cücelerine göz atmaya gittim.İçlerinden bir kaç beğendiğim olmuştu ama bunlar da gerçek insanlar olmalıydı.İyi yürekli olduğum için almadım.

Kapıyı kapatıp,ilerlerken pegasusum Plüton birden bire geliverdi.Ona sarıldım ve:

"Seni seviyorum.Uçur beni!" dedim ve Plüton'a atladım.Bu sırada elimde yılandan saç telleri vardı.İğrençti ama benim için ne anlamlar taşıyordu kimse bilemezdi.

Rp Bitmiştir!!