Bunu yeniden yapıcak
mıydı? Sabahtan beri kılıçla çalışıyordu. Kolları o kadar yorulmuştu ki. Burada
yeni olmasının kör talihini yaşıyordu.
Tüm herkes ondan daha ilerideydi.Bu yüzden daha fazla çalışmalı ve daha
çok şey öğrenmeliydi. Özellikle dövüş sanatları onu çok zorluyordu. Daha ilk günden bir çok yerini yaralamıştı. Diğer dersleri
oldukça iyi kavrıyordu. Ve çok hızlı gelişim gösteriyordu. Düşüncelerinden
sıyrıldığında sert bir darbe yediğini fark etti. Kafası zonkluyordu.
“ Jack daha yavaş olamaz
mısın?” diye bağırdığını duydu. Bells’in.
“Ne yapabilirim o da
dövüşürken dikkatini dağıtmasaydı.”
“ Sen de biliyorsun ki
her zaman böle değilim” Kendini toparladığında konuşmaya dahil olmuştu. Ancak
hala ayağa kalkmakta zorlanıyordu. Bu darbe tüm dengesini alt üst etmişti. Jack
bunu fark edince hemen yanına geldi. Tabi Bells de.Jackk kolundan tutup onu
kaldırdı.
“İyi misin? ”
“Galiba.Yerin
sallanmasını saymazsak. Şu yeri biri durdurabilir mi?”
“Biraz zor. Bells galiba
Ana’yı kaybettik.”
“Ana şu kafandakini
çıkarsana.”
Ana kollarını zar zor da
olsa kaldırabilmişti. Kafasındaki ona çok ağır geliyordu. Sanki 1 tonluk bir
taştı. Çıkaardığında gerçekten hafiflediğini hissetti.
“ Eee yer şimdi daha iyi
mi?” dedi Jack.
“Hem de nasıl. Artık
bırakabilirsiniz.”
Kolunu çekti ve kendince
dengede kalmaya çalıştı ama sonuç pekte iyi değildi.
“ Hiç sanmıyorum küçük
hanım. Seni kulübeye götürene kadar bir drahmi gibi özenle kolluycam.”
“Çok komik Jack.Güleyim
de bir değeri olsun.”
“ Şuna bak kabahat bizde
sana yardım ediyoruz.”
“Jack sus ve ilerle.”
Ayakta bile duramazken hala otoriter davranıyordu. Gerçektende hiç akıllı
olmadığını düşündü. Bells’inde yardımıyla sonunda kulubedeydi ancak daha gün
bitmemişti ve Okçuluk teknikleri dersi
vardı. Yine bir ton azar ve daha çok ödev istemiyordu.
“ Diğer derse ne kadar
var,Jack.”
“Hımm… “ Jack daha cevap
veremeden Bells atlamıştı. “ Hala dersi mi düşünüyorsun? Deli misin? Ayakta
bile duramıyorsun.”
“ Sende biliyorsun ki
öğretme ile aram iyi değil. Zaten diken üstündeyim. Daha çok itimat gösterirler
mi zannediyorsun? “
“Ne yapmayı planlıyorsun
peki?”
“Bir an önce düzelmeyi.”
Bells’ i anlıyordu.Bells de onu anlıyordu ama ikiside kendi fikirlerinde
kararlıydılar. O da biraz dinlenmek istiyordu ama ne yapsın? Zamanı varmıydı
ki? Daha çok şey öğrenmeliydi? Her şeyi öğrenmeden dinlenmek yoktu. Karar vermişti.
“Anlamıyorsun değil mi?
Hala çok şey yapmalıyım? Dinlenemem. Çok geç kaldım ve yetişecek çok kişi var.
Sen beni nasıl anlayabilirsin ki?”
“Seni anlıyorum. Ama
bedenine biraz yardımcı olsan. Sen tanrı değilsin,tamam mı? Biraz mola ver.
Daha çok zamanın var.Her şey hemen olmak zorunda değil.”
“Hayır,dinlenemem.
Duramam. Daha çok şey var öğrenicek. Ve çok az zamanım var. Bedenim
dayanabilir. “
“Seni tanıyamıyorum.
Hırsın gözünü kör ediyor. Bedenine bir bak ne kadar çok yara var. Daha bir çoğu
iyileşmemiş. Kendini yıpratıyorsun. Sadece en iyi olmak uğruna. Sen bu
değilsin. Artık gülmüyorsun bile. O bile bir fazlalık mı senin için?”
Doğruydu her ne dediyse.
Haklıydı. Hırsı gözünü kör ediyordu. Ama öle çok ezilmiştiki insanların
dünyasında burada da aynısı olamazdı. Bu sefer kendini ezdirmiycekti.Amacı
uğruna yoluna ne çıkarsa yok edebilirdi. Son zamanlarda her şeyi içinde
biriktirmişti. Kızgıdı,kırgındı,yorgundu,mutsuzdu. Bir anda en yakın arkadaşına
patlamıştı.
“Evet,çok büyük bir
fazlalık eğer en iyisi olmam için tüm hayatımı değiştirmem gerekse bile
yaparım.”
“Gözünü nefret bürümüş.
Ne yaptığını bilmiyorsun. Bunu değiştricem.”
Bells bir anda sıkıca onu
tutmuş sarsıyordu. Çılgınca,delice,tüm gücüyle. Jack birden bire olanların
şaşkınlığıyla ayaklamıştı. Şaşkınlığı geçince ikisini ayırmaya çalıştı.
“Kızlar yeter.Durun!
Bells dur! Dur dedim.” Jack Bells’ i çekip almıştı. Ana geriye çekildi. Bells
şimdi gözlerini dikmiş ona bakıyordu. Ana olabildiğince sakin.
“Ne istiyorsun benden?”
Bells sırıtıyordu. Sanki
çok komik bir şey söylenmiş gibi.
“İstiyordum. Ama o artık
sende yok. Eski samimi ve canayakın arkadaşımı istiyordum. Ama sen o değilsin.
Onu öldürmüşsün kendi içinde.”
Bells Jack’in ellerinden
kurtulup koşarak çıktı kulübeden. Ana şaşkındı. Çöktü. Kanayan kolunu tuttu.Ne
olmuştu? Ne yapmıştı? Oysa her şeyi planlamıştı. Nerde hata yapmıştı. Niçin?
Niçin böle olmuştu. Kafasını kaldırdı ve Jack’e baktı.Ona bakıyordu.
“Bir şey diyim mi? O çok
haklı Ana.” Dedi Jack. Sonra da o da çekip gitti. Yalnız kalmıştı Ana. Kendiyle
birlikte. Ne yapmıştı? Nasıl başlamıştı? Bir melez olduğunu öğrendikten sonra
bu kampa gelmişti. Bells ile birlikte. İlk zamanlarda ne kadar mutluydu. Ama
sonradan fark ettiki çok gerideydi. Yine geri de kalmaktan
korkmuştu.Küçümsenmekten ve ezilmekten korkuyordu. Bu yüzden en iyisi olmaya
kararlıydı. Ama niçin her şey kötüye gitmişti.Kafası almıyordu. Çok
düşünüyordu. Düşünüyor,düşünüyor ve yine düşünüyor. Bölece derin bir düşünceye
daldı.
Konu: Liliana Caprice Forbes (2) 
Perş. Haz. 16, 2011 4:04 am
