Liliana Caprice Forbes

Kafası çok karışıktı.
Yapabilecek miydi? Dayana bilecekmiydi? Kaldırabilir miydi? Bu kadar zaman
sonra onca hayırlardan, kesin kararlardan sonra, bilmiyordu? Yeniden oraya
gitmek öle zorduki. Bunu duyduğundan beri dağılmşıtı.Her şey ters gidiyordu. Sakarlaşmıştı,arada
dalıyordu bambaşka yerlere, ruhu bir nehirde kaybolmuştu
sanki.Kızıyordu,sinirleniyordu, korkuyordu. Her şey bitti derken, her şey
unutuldu derken, acıları dindi derken, Neden şimdi? Niçin? Kader ona çok kötü
oyunlar hazırlıyordu. Yaklaşık bir asır olmuştu. Hayatının yönünü değiştirmeye
başladığından beri. Yıllardır insanlara zarar vermeden yaşıyordu. O
kanlı,paslı,kirli ve eski günleri hatırlamak bile başını döndürüyordu.Her şey
bu noktaya ne zaman gelmişti. Ne şekilde? Hatırlıyordu.



(Yaklaşık bir sene önce haziranın güzel güneşli bir
günü)



Her sene yaptığı gibi
doğduğu ve hayatına başladığı yere gelmişti.Bunu yapmasının amacı kendini
unutmamaktı.Tekrar tekrar buraya gelerek yaptığı tek şey bu değildi. Her şey
normal mi?Ters giden bir şey yok mu? Evet hala bunlarla uğraşıyordu. Ama bu
sefer diğerleri gibi olmadı. Hayvan saldırıları başlamıştı. Tabi bu işin
görünen yüzüydü. Çok iyi biliyordu. Ama yine başlamasını istemiyordu. 100 sene
önce yaşananın tekrar yaşanmasını istemiyordu.Bu sefer engelliyecekti. Dalmıştı
hatırlıyordu tekrardan.



Anılar;(1890)



O yıl şehirde onun için
bambaşka bir yıldı. Malikanelerine bir misafir gelmişti. Zaten onun
mutluluğunun en büyük sebebiydi. Çok yakışıklı,yetenekli, çekici, cana yakın…
Tam anlamıyla Christian’ı anlatan kelimeler. Ama aynı zamanda gizemli, otoriter
ve ürkütücü. İlk başlarda bu büyük sırrı
bilmesede onunla yakınlaştıkça öğrenmişti.Bu çok büyük ve korkutucu bir sırdı.
İlk başta korkmuştu, kaçmak istemişti. Ama Christian onu yönlendirmiş,kontrol
altına almıştı. Yavaş yavaş o ve vampir oluşuyla ilgili çok şey öğrendi. Ona
aşık olduğunu zannediyordu.

Zamanla
diğer vampirleride tanıdı. Ama onları sadece o bilmiyordu. Konseyde biliyordu.
Bunu öğrenmiştiler. Her şey bundan sonra kötüye gitti. Vampirler bir katliama
hazırlanıyorlardı. Büyük bir katliam, intikam kaybedilenler için. Ancak
konseyde hazırdı. Bütün bunların içinde o arada kalmıştı. Christianla
anlaşmıştılar planlanan günden hemen önce o da dönüşücekti. Ancak her şey
tersine döndü. Planlara altüst oldu.
Christian yakalanmıştı. O yakalandıktan sonra diğerleride yakalanmıştı ama kanlı bir şekilde. Vampirler yakalanırken bir
çok insanıda öldürmüştü.

Christian’a yardım etmek istiyordu. Denedi de. Ancak
bu sadece onun ölümüne sebep oldu. Uyandığında her şeyi daha net hatırlıyordu.
Bir cadı olan Betty onu kurtarmışrı.Daha doğrusu yanına almıştı. Ancak o uyandığında her şey bitmişti.
Vampirler yok edilmişti.Christian da öle. Ama
o öle zannediyordu. Yıllar sonra onun yaşadığını öğrenicekti ancak onun
için o bir hiçti.




******



Kendine geldiğinde Katherine’in one seslendiğini duydu.



“Hadi Emily kalk! Geç
kalıyoruz.Seni uykucu kaç saattir uyuyorsun.” Uyuyor muydu? Her şey gerçek
gibiydi ama.



“ Ne kadar bağırıyorsun
Kath. Biraz sessiz olmayı öğrenmelisin.”



“Hadi ben aşağı
gidiyorum. Sen kutuları aşağı indir.”



“Tamam.”



Mutluydu. Çünkü bu sefer
yalnız değildi. Her şeyi toparlamasına yardım edecek biri vardı. Katherine onun
can dostu. Evet bu sefer kendine daha fazla güveniyordu. Hemen kutuları
aşağı indirdi. Sadece 5 dakikasını
almıştı. Sonra mutfağa gitti ve ikisine
kahve hazırladı. Sonra da Kath’i çağırdı.



“Kath hadi bir kahve iç.”



“ Geldim.”



Kath birkaç saniyede
mutfaktaydı. Sandalyeye oturdu ve kahvesini aldı,bir yudum içti. Ne
söyliyeceğini tartıyordu.



“Hazır mısın?”



“Sayılır.”



“Endişelenme her şey daha
iyi olucak hissediyorum.”



“Umarım dediğin gibi
olur.”



“Bu senin için bir
başlangıç farkında mısın? Her şeyi kafanda bitirmen için bir fırsat. Hem uzun
zamandır taşınmamıştık bu iyi oldu.”



“Galiba haklısın.”
İkiside kapıya gelen kamyonun sesini duydu. Garip geliyor öle değil mi? Niçin
bu kadar çok eşya taşırki bir vampir. Ama bu eşyaların hepsi yerine gidiyordu.Emily
bunları oraya götürücekti. Yıllar önce- bir asırdan fazla- aldığı gerçek evine
götürüyordu. Kutular taşınıyordu. Kath ve Emily son kez odalara göz geçirdiler.
Her şey kamyona yüklendikten sonra ikisi
birlikte dışarı çıktı. Kath kapıyı kapattı.



“İşte şimdi hazırız. Yarışa
var mısın?”



Emily olabildiğince büyük
bir sırıtışla “Varım” dedi.

Spoiler:

Üzgünüm, Olimpos'ta yalnızca site kurgusuyla alakalı olan giriş rp'leri puanlanır. Sizden yeni bir rol oyunuyla tekrar başvuru yapmanızı isteyeceğim.