Katherina'nın Sırrı

Konu: Katherina'nın Sırrı Salı Mayıs 24, 2011 6:40 am

Şu anda çantamı hazırlıyorum.Sanırım baştan başlamam gerekecek.O korkunç rüyayı gördükten sonra doğruca Katherina’nın yanına gittim.Bazıları bana çok kötü baktı.Hatta biri bana intihar girişiminde bulunup bulunmadığımı sordu!Çocuğu elimin tersiyle ittim.Sanırım bir Nyks kızıyla arkadaş olmak pek iyi bir fikir değildi.Olsun yine de Katherina’ya bunu söylemeliydim.İlk gördüğümde iyi biri gibi gelmişti.Ancak onu daha iyi tanıdıkça beni öldürmek istediği kanısına vardım.Artık Katherina ile görüşmeye giderken yanımda silahım olmasına dikkat ediyorum.Katherina’nın yanına geldiğimde “Hey Kat sanırım seninle bir şey hakkında konuşmalıyım.” dedim.Bana ters ters bakarak “Yine ne yaptın Mel?!”diye sordu.”Ben çok mu şey yapıyorum?Hadi Kat asıl sorun çıkaran sensin”derken bir yandan da söylediğim doğru bir şey mi diye düşünüyordum.Kat derin bir nefes aldı.Belli ki buna sinirlenmemeye çalışıyordu.Gündüz olduğu için sinirleri bozuktu ama cidden onunla dövüşmek istiyordum.Daha sonra rüyamı hatırlayıp konuyu saptırmamaya karar verdim.”Bak Kat dün korkunç bir rüya gördüm.” dedim.”O hissi iyi bilirim.Bir çok melez bu duyguyu yaşar.Endişelecek bir şey yok.”dedi sakince.”Ama bu sefer cidden garip bir şey oldu.”diye yakardım.İlk defa dikkatini bana verdi.Katherina’nın dikkatini üstümde tutmaya çalışarak “Dün akşam babamı gördüm.Bunca yıldır benim bir babam olmadığı yalanına inandırmaya çalışmışlardı.Ama onu gördüm.Bay Bates diyordu.Sence benim bir…”.Konuşamıyordum.Boğazıma bir şey takılmıştı.Gözlerim yanıyordu.Böyle heyecanlı heyecanlı anlatınca ağlayasım gelmişti.O hüzünlü yüzü bir türlü aklımdan çıkmıyordu.Onu bulmam gerekiyordu.Kat bana “Üfff Melanie sululuk yapma da ne anlatacaksan anlat” dedi bezmiş bir şekilde.”Onu bulmalıyım Kat.Bunca yıl boyunca bana sahip çıkıp beni kollayacak birinin hayalini kurdum.Bu kişi artık annem olamayacağına göre babamı bulursam 15 yıl boyunca hayalimi kurduğum şey gerçekleşebilir.Bu yolculuğa tek başıma çıkamam.O yüzden senden benimle gelmeni istiyorum.” dedim.Kaşları hafifçe yukarı kalktı ve “Benim de ailemle ilgili sorunlarım var.Ama ben bu konuyu senin kadar umursamıyorum” dedi.Şaşırmıştım.Katherina’nın ailesinin (annesi dışında tüm ailesinin) öldüğünü sanıyordum.İlk tanıştığımızda bana böyle demişti.Beni anlayacağını varsaymıştım.Gözlerimin altında yanaklarımın iyice ıslandığını hissedebiliyordum.Yıllar boyunca kendim olamamıştım.Her zaman kendimi savunmak için birilerinin bir yerlerini kırmıştım.Hiç bir zaman bundan zevk almamıştım.Normalde ben çabuk ağlayan ve kırılgan biriyimdir.Burada gerçek kişiliğim ortaya çıkmıştı.Kat bana baktı ve iç geçirdi “Yalan söyledim.Ailem hakkında söylediğim her şey yalandı.Tüm kamp bunu böyle biliyor.Kardeşlerim bile.Tabi Kherion hariç.”Hüzünlü bir gülümsemeyle ekledi “Ondan bir şey saklamak mümkün de sanki”.O kadar şaşırmıştım ki ne diyeceğimi bilemiyordum

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 181 Kayıt tarihi : 02/02/11

Melanie Nyks Kulübesi’ne geldiğinde şaşırmış ve sinirlenmiştim.Ne de olsa gündüzdü ve ben günün bu zamanlarında çok agresif oluyordum.Tüm Nyks çocukları gibi.Daha sonra bana babasıyla ilgili pek ilgimi çekmeyen bir şeyler söyledi.Babasının ölmediğini ve onu bulması gerektiğini açıklamaya çalışıyordu.İşte ne olduysa o anda oldu.Sıkılmıştım ve birden sırrımı bağırarak söyleyiverdim.Ailemin hala ölmediğini anlatabilecek o sözleri…Tam olarak şöyle demiştim “Benim de ailemle ilgili sorunlarım var.Ama ben bu konuyu senin kadar umursamıyorum”Bu bir sorundu çünkü Mel ailemin (annem dışında) öldüğünü sanıyordu.Ona yalan söylemiştim (aslında tüm kampa yalan söylemiştim) ve tahminimce bu onu kıracaktı. Kaşlarımın yukarı doğru kalktığını hissediyor ve Mel’in yanaklarından süzülen göz yaşlarını izliyorum.Tahminim konusunda yanılmamıştım,üzülmüştü.Ne onun verdiği tepkiye ne de sırrımın ağzımdan kaçmasına şaşırmamıştım.Eninde sonunda ağzımdan kaçıracaktım nasıl olsa.En azından bunu söylediğim kişinin Mel olmasını isterdim.Tabi başka şansım yoksa.İç geçirerek “Yalan söyledim.Ailem hakkında söylediğim her şey yalandı.Tüm kamp bunu böyle biliyor.Kardeşlerim bile.Tabi Kherion hariç.” dedim.Kendimi konuşmaya zorluyordum.Yüzüme yalan bir gülümseme oturtarak devam ettim “Ondan bir şey saklamak mümkün de sanki”.Melanie beni dinliyor ama cevap veremiyordu.Bu yüzden konuyu değiştirmeye karar verdim “Pekala kabul.Seninle babanı aramaya geleceğim.Ama söz ver,canavarları ben öldüreceğim.Ne zamandır yeni öğrendiğim birkaç numarayı denemek istiyordum.”Mel’in yüzü aydınlandı.”Gerçekten mi?” diye sordu.”Evet” dedim “Yoksa şu birkaç küçük numarayı senin üstünde denememi mi istersin?”Başını iki yana sallamasını seyrederken kamptan kaçmanın yollarını bulmaya çalışıyordum.Elimle oturması için gece rengi bir sandalyeyi işaret ettim.O otururken ben de Athena’ya yokluğumuzu nasıl farkettirmeyeceğimizi düşünüyordum.O sırada aklıma Tenebroso geldi.Evet,o bize yardım edebilirdi.Hırçın olmasına rağmen güvendiği birine yaklaşım şekli bizim için bir artıydı.Üstelik bayağı hızlı uçuyordu.Tabi Mel’in onunla ilgili öğrenmesi gereken birkaç küçük şey vardı.Bu işi zamana bırakmanın daha kolay olacağını düşünerek Mel’e döndüm ve “Kulübene gidip hazırlan.Kamptan kaçıyoruz”dedim.Ardından da ona işi bitince pegasus ahırlarına gelmesini söyledim.

Konu: Geri: Katherina'nın Sırrı Salı Mayıs 24, 2011 7:31 am

Nyks kulübesinden çıkınca doğruca kulübeme gittim.Yatağıma koşarak üstüne atladım.Koşmaktan nefesim daralmıştı.Yataktan inip üstümü değiştirdim ve üstümden çıkardığım kıyafetlerimi yatağın altına tıktım.Temiz giysiler ve Kevin'ın küllerinden arındırılmış kıyafetlerimi çok sevmiştim.Diğer temiz kıyafetlerimi Küçük çantama tıktım.Birkaç drahmi,bir şişe su ve kolay bozulmayacak krakerler alarak onları da çantama koydum.Son kez bilekliğimi ve 50 dolarımı kontrol ettikten sonra pegasus ahırlarına doğru son sürat koşmaya başladım.Bu sırada Kat'in bana söylediği yalanı çoktan unutmuştum.Pegasus ahırları beni bekleyin geliyorum!!!

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 181 Kayıt tarihi : 02/02/11

Mel kulübemizden çıkınca derin bir nefes aldım ve bileklik ile yüzüğümün elimde olup olmadığını kontrol ettim.Oradaydılar.Ayağa kalktım ve mor renkli küçük çantamı alarak birkaç parça kıyafeti içine koydum.Yatağımın yanınaki küçük komodinin bir çekmecesini açtım ve birkaç dolar ile biraz da drahmi çıkardım.Onları da çantama koydum.Daha sonra bir şişe su ve Tenebroso için küp şeker alarak onları da çantama tıkıştırdım.Gerçi Mel'in bunları getireceğine emindim ama yine de sonradan üzülmektense önceden önlem almak daha iyiydi.Tam kapıdan çıkacaktım ki arkamdan bir ses "Hey Kat,nereye gidiyorsun?" diye sordu.Arkamı dönünce orada bekleyen Zack'i gördüm.Tam kılıç talimi için arenaya gittiğimi söyleyecektim ki mor çantamın sırtımda olduğunu hatırladım.Bu yüzden "kampın çevresinde biraz turlayacağım" dedim.Zack'in gözleri inanmadığını belli edecek şekilde parladı.Bir an bana saldıracak sandım ve elimi bilekliğime doğru uzattım ama o daha fazla üstelemeyerek başını "tamam" anlamında sallamakla yetindi.Rahatladığımı belli etmemek için çaba harcayarak arkamı döndüm ve "geç kaldım" diye mırıldanarak ahırlara koşmaya başladım.Neyseki Zack beni izlemiyordu!

Okuyucuya not: Rp'nin devamı Pegasus Ahırlarında.

» Tuvaletteki Kardeşin Sırrı