Gözlerini araladığında, genişçe bir odayı aydınlatan tek şey döşeğin yanındaki komidinin üzerinde duran küçük bir mumdu. Eliyle döşeğin etrafını yoklayıp gözlüğünü aramaya koyuldu. Her ne kadar gözleri bozukta olsa kapı yanındaki mumu seçebiliyordu. Gözlüğünü bulduğunda, gözüne yerleştirdi ve buğulanmış olan camı yırtılmış gömleğine sildi. Yırtık bir pantolon, yırtık bir gömlek, kayıp ceket ve ayakkabı teki, ona neler olduğunu açıklayabiliyordu. Anlayamadığı şey, nasıl olduğuydu. Doğrulmaya çalıştığında ayağa kalkamayacak kadar halsiz ve yorgundu fakat kalkmazsa şu anda bulunduğu durumdan daha beter şeyler olacağından emindi. Kafasını kaldırmayı başarmış ancak sırtında hissettiği korkunç ağrıdan dolayı duvardan destek alma mecburiyetinde kalmıştı. Ayağa kalktığında mumu alıp odayı gezmeye başladı. Odayı tamamen görmüş ve her yerini tanımıştı. Anlaşıldığı kadarıyla burası sığınma yerleri değildi. Sıradan bir eve sadece Loth'a işkence yapmak için girmişlerdi. Kar kadar beyaz dantelli örtüler mum ışığında bile kendini rahatlıkla gösteriyor, ilgi çekiyordu. Bu hayvanlar, bu kadar bile olsa, bu zevke nasıl sahip olabilirlerdi? Aklında ki en basit, en gereksiz soru şimdi aklını karıştırır olmuştu. Döşeğin karşısında bulunan aynada kendine baktı. Uzun, sarı saçları yırtık gömleğin üzerinde güneş gibi parıldıyordu. Saçlarını öne atıp sırtını aynaya çevirdiğinde kapının gömlekte ve acının vücuttaki yüksek oranının olduğu yere baktı. Yara, uzun ve büyüktü ama neyseki sandığı kadar derin değildi. Sırtını herhangi bir şeyle kesmiş olmalıydılar, böyle bir büyü hiç duymamıştı çünkü. Yarayı incelediğinde bir kaç gündür uykuda olduğunu anladı çünkü yaranın bir kısmı çoktan iyileşmeye, kabuk bağlamaya başlamıştı.
Ayak sesleri, büyük odada yankılanıyordu ancak şimdi duyabildiği tek şey merdivenden çıkan gıcırtıydı. Ses çok yakından geliyordu buda merdivene yakın bir odada olduğunu gösteriyordu. Kapıya yaklaştı ve merdiven gıcırtılarının kesilmesiyle muma doğru büyük bir nefes ile üfledi. Tahmin ettiği gibi bulunduğu oda merdivene yakındı ki merdiven sesinin kesilmesiyle adam içeri girmişti. Kapının orada bekleyen Loth , odayı ezberlemiş olmanın avantajını kullanarak adamın bir kaç adım atmasını bekledi. Onu her ne kadar göremesede ettiği küfür ve giydiği topuklu ayakkabıların sesinden takip ediyordu. Topuklardan çıkan sesler derin olduğu için adamın kısa olduğunu anlayabilmişti. Kısa bir topuk giyen biri olarak Loth, adamın kısa olduğu tahminine göre kendini ayarladı. Adamın sövmesi bittiğinde arkasından gizlice yaklaşıp çenesini kavradı ve olağan gücüyle ters yöe doğru itti. Boynu kırılmış olan adam yere yığıldığında, Loth adamın ceplerini ve belini yokladı. Tahmin ettiği gibi asası belindeki kılıftaydı. Asayı çekip aldı ve etrafı kontrol ederek koridora çıktı. Zifiri karanlığın içinde sessizlikle yürüyordu. Merdiven başına geldiğinde aşağıda bir adamın ayağı görünüyordu. Demekki oturuyordu ve tekti. Hem nöbet tutup hemde sessiz olmanın dayanılmaz bir şey olduğunu Azkabanda öğrenmişti. Yinede bu bir tahmindi ve doğru olma olasılığı sadece yüzde elli ihtimaldeydi. Merdiven gıcırtılarından tecrübeli olduğu için korkuluktan kaydı aşağıya, son basamağa kadar. Son basamağa vardığında kendini adamın önüne atmış ve asayı direk alnının ortasına yerleştirmişti. Adamın şaşkın ve endişeli bakışlarına maruz kalmış ve nedense bundan epey zevk almıştı. Belkide ona şu anda zevk veren adamın korkuyla titremesiydi.
"Kimsin ve benden ne istiyorsun?"
Dedi. Adamın az önce korkuyla titremesinin bir anda geçmiş olduğunu hatta adamın sırıtmaya başladığını farketti. Bu sırıtma bir süre sonra kahkaya döndüğünde sinirleri bozulmuştu. Adam kararmış ve kırık dişlerini, güldüğünü gösterme çabasıyla Loth'un gözüne sokmuştu. İşte o an, anladı ki bu kaçırılma olayında kim tarafından kaçırıldığını bilmiyordu. Ne ölümyiyenler nede kendini seherbaza benzetmeye çalışan acemi gruplar. Bir tarikat veya kazık attığı biri tarafından kaçırılmış olduğunu düşünmeye başladı. Hatta kaçırılma sebebi kendine sunulan öldürme işinin kabul etmemeside olabilirdi. Adamın süren kahkasına dayanmaya çalışsada asayı yere atıp adama kafa attı. Adamın kırılan burnu ve kan içinde kalan cüppesine şöyle bir baktı ama içinde en ufak bir acıma duygusu bile yoktu. Adamın burnuna doğru bir kaç tekme daha attığında uzun ama dar koridor adamın çığlıyla yankılandı. Ayak seslerini duyduğunda az önce atmış olduğu asayı eline tekrar aldı. Tek giriş kapısına doğrultup beklemeye koyuldu. İçeri giren üç adamada pis bir şekilde baktığında üçününde gözünde bir korku olduğunu anlamıştı. Bunun sebebi acemilikleri olabilirdi veya Loth'un adam öldürmekte ki profesyonelliği.
" Eğer, birazcık hayatta kalma arzunuz varsa önümden çekilirsiniz. Eline asayı alıpta kendini bir şey zanneden bir sürü, sizin gibi insan öldürdüm ben. Benim için ne ilk ne de son olacaksınız. Arkamdaki adam şu anda büyük ihtimalle baygınlık geçiriyor yukardada bir arkadaşınız var, ölü. Suçu rahatlıkla onlara atabilirsiniz sonuçta siz başka bölümlerde nöbet tutuyordunuz değil mi? Asalarınızı bırakın. Buradan çıktığımda hayatta olabilmenizin tek çözümü bu."
Dedi. Kendinden fazlasıyla emin konuşuyordu çünkü kendine olan güveni karşısındaki üç adamın hiç birinde yoktu. Ortamın ürkütücülüğü ve ayaklarına kadar gelen kan onları etkilemiş olmalıydı ki bir tanesi asasını beline soktu diğeri yere bırakti, bir diğeride cüppesinin içine attı. Elinde bulunan asayla onlara uzaklaşmalarını söyledi. Çıkışı bulmak ile uğraşmak istemediğinden açık olan ikinci kat penceresinden kendini attı. Bir havada, bire yere ulaştığında attığı taklalar yavaşlamasını ve düşüşünün hafifleşmesini sağlamıştı. Kime ait olduğunu bilmeyen asayı diz kapağına vurarak ikiye ayırdı ve bahçeye fırlattı daha sonra cisimlendi.
Konu: Judas 
Perş. Mayıs 19, 2011 1:06 am
