Steward Thurstan

"Merhaba, sen yeni Ares çocuğu olmalısın, kampa hoşgeldin. Adım Lucianna, Athena kızıyım." dedim.

Sonra elindeki kılıcı bana vermesini işaret ettim. Bunu neden istediğimi anlamamış olsa bile, kılıcını verdi ve masanın üzerine bıraktım. Ardından ona uyduruk kılıçlarımdan birini verdim. Bana kalsa işe sopayla başlardım ya, neyse.

"Kural 1." dedim, "Her türlü kılıçla savaşmayı öğrenmelisin, elini sadece kendi kılıcına alıştırmamalısın. Şimdi, arenaya gidip antrenmanlara başlayalım."

Arkamda yeni öğrencimle birlikte, arenanın yolunu tuttum. İşimizin zor olmayacağını biliyordum, Ares çocukları her daim savaşmakta başarılı olurlardı.

Öğrenmeye hevesli Ares çocuğuyla, antrenmanlara başladık. Eli kılıca çok yatkındı ve manevraları çok iyiydi. Bana Hades oğlu Robert'i hatırlatmıştı, hani şu önüne çıkan canavarı biçen.

Bir süre sessizlik içinde düello yaptıktan sonra, çok sıkıcı bir öğretmen olduğuma kanaat getirdim.

"Ah, bu arada, adın neydi?" diye sorarak gülümsedim.

Arenaya gelmiştilk. Elimdeki kılıcı yokl boyunca çevirip durdum. Çevirmeye çıkan ıslık hevesmi daha bir artırıyordu. Karşımdaki Athena kızıydı. işim gerçekten zordu. Kılıca kılıç şarptıkta seviç çığlıkları kulakları dolduruyordu sanki. Bopşluğunu bulmaya çalışsamda hiçbir fırsat bulamıyordum. Ona en ufak bir yara vermek için değil sadece daha ilk olmama karşın bir çömez olmadığımı belirtmek kendimi kanıtlamak istemedi. kılıç sesslerinin arasından başka bir ses geldi.
-Ah, bu arada, adın neydi?
-Ben Steward
tam bu sırada tam ona doğru salladığım kılıc savurmuştu.

"Tamam Steward, memnum oldum." diyerek gülümsedim. Yanlış hatırlamıyorsam kendimi önceden tanıtmıştım. Bir süre düellomuza devam ettikten sonra, ona tek tek eksiklerini saymaya başladım. Bunu, hevesini kırmak için değil, kendini geliştirmesini sağlamak için yapıyordum.

"Öncelikle, kendi kılıcına değil, bana odaklan. Savunmada iyisin ama atağını zayıf buldum, biraz bunun üzerine çalışmalıyız." dedim.

Steward, bir Ares çocuğunun sahip olması gereken en önemli özelliğe sahipti: hırs.

Sadece ders alırken bile kendini kaptırıp düello hayatının en önemli amacıymış gibi davranıyordu. Ona da hak vermek lazımdı, Savaş Tanrısı'nın çocuğundan değişik bir davranış beklemek saçma olurdu.

Son uyarımın ardından, biraz daha yavaş ve temkinli sallamaya başladı kılıcını.

"İyi gidiyorsun." dedim, "Sadece... boştaki elini daha iyi kullanmayı öğrenmelisin."

Sonra ona izlemesini işaret ederek, sağ elimle kılıç kullanırken sol elimi nasıl kullandığımı gösterdim. Bir düello sırasında, sadece kılıç tutan el ve gözler önemli değildi. Tüm vücut kılıçla bütünleşmeli, her hamleyi savurabilecek kadar kıvrak ve tetikte olmalıydı.

Sakindim. Kendimi kaptırmamalı ve duygusal tepkiler vermemeliydim. Bu normal bir eğitimdi, savaş değil. Bu olayı fazla ciddiyete bindirmek ahmaklığın alası olurdu. Sadece kılıç eğitmenimin bana dediklerini yapmalıydım. Son uyarısından sonra da böyle davranmaya bailadım. Evet böylesi daha güzeldi. Elim kılıcı sevmişti, ne kadar ilk kez tutsamda. Lucianna'nın bu kadar estetik denecek derece kılıçla dans ediyormuş gibi davranması beni şaşırtmadı değildi. kılıç tutan eliyle diğer eli aynı anda ya da birbiri içinde uyumlu hareketler yapıyor, kılıcı havada savurarak ıslık çaldırıyordu. O karşımda kılıçla bir iki sağlam hareket yaparken onu izlemiştim. Bilek hareketlerini, kılıcın elinde dans etmesini. Sonra kılıcını hızlıca döndürüp sıra sende der gibi bana baktı. Elimi biraz sallayıp kılıca aşina olmaya çalıştım. Kılıç elimden kayacak gibi olmuştu fakat son kurtarışı biraz daha rezil olmaktan beni kurtarmıştı. Aslıdna yaptığım yanlışlar karşısında takınacağı tutumun pek de aşağılayıcı olacağını düşünmüyordum. Zaten buraya bilmeyip birşey öğrenmek için geliyorlar. O da usta ve deneyimli bir eğitmen olarak daha ciddi ve ağır başlı biri gibi davranacağını sanıyordum. BEden kat kat daha deneyimli birinin bana eğitim vermeyi kabul etmesi çok büyük incelik ve büyüklüktü. Kılıcı sonra onun gibi döndürüp gösterdiği hareketleri bitirmeye çalışştımsada son an golünü yedim. Kılıcı omuz hizama kaldırıp öne doğru savurup çevirmek için hamle yaptım. Fakat çok büyük bir sorunu doğurabilecek bir şeyle sonuçlandı. Elimden çıkan kılıç havada dönerek Lucianna'ya doğru gitti. İşte tam bu anda onun ne kadar deneyimli olduğu gözler önüne serildi. Tek eliyle kılıcnı tuttup gelen kılıca yatay bir darbe vurdu. Kılıç dönerek giden yolunu değiştirdi ve Lucianna'nın vurduğu yöne doğru yol almaya devam etti.
-Başka bir kural; Yaşamak istiyorsan hep tetikte olmalısın.
Ne diyeceğimi şaşırdım. Özür bile dilemek için ağzımı açamadım. Donmuş gözlerle karşımdaki kıza baktım öylece bekledim.

Rp out:
dipnot: eğer sizi konuşturmam hoşunuza gitmiyorsa editleyebilirim.

Öğrencimin kılıcını yerden alıp tekrar ona uzattım. Sonra gülümseyerek "Rahat ol, eğitim yapıyoruz burada!" dedim. Karşımda tedirgince duruyordu, tek neden kılıçta iyi olmadığını düşünmesi değildi aynı zamanda beni yaralamaktan endişe duyuyor gibiydi.

Sırıttım ve onu rahatlatmak için durumu açıkladım.

"Şu ana kadar yaptığım hiçbir düelloyu kaybetmedim, hatta baban Tanrı Ares ile bile düello yaptım. Ayrıca, bir çeşit telepat olduğum için yapacağın hamleleri önceden görüyorum. Kısacası, rahat ol, bunun bir eğitim olduğunu unutma ve bana zarar vereceğinden çekinme."

Sözlerim üzerine Ares oğlu gerçekten de biraz rahatladı. Bir süre yine yavaş tempoda kılıç çalıştıktan sonra, seviyeyi ilerletmenin iyi olacağını düşündüm.

"Biraz da diğer elini ısıtalım. Kılıcını sol eline al." dedim.

Sonra aynı işlemi ben de yaptım. Öğrencilerimi en çok zorlayan kısıma gelmiştik...

Elimden çıkıp yerle buluşan kılıcı kılıç eğitmenim alıp bana geri iyade etti. Sonrasında söylediği söyler içimi rahatlatmaya yetmişti ancak nedenini bilmediğim bir şekilde bende tabu haline gelen kelimeyi seslendirmesi tüm sinir sistemimi altüst etmişti. Sesi şuan çok ipeksiydi fakat bu bana çok zehirli gibi göründü. Kaydı değer bir biçimde Tanrı Ares'i aşağıladı. Onu daha bir kez bile görmeme rağmen hakkında böyle konuşulmasına karşı tahamül eksikliği yaşaıyordum. Nasıl olur da bir melez bir tanrıyı yener. Bu söz bana ya çok abartılı ya da aslı olmayan bir çift laf kalabalığı geldi. Mantıksal gerçekliğini kavrayamıyordum. Neden bir tanrı küçük bir melezle dövüşsün. Ancak içimde yaşadığım iç savaşın dışarı yansıması sadece küçük bir baş sallaması ve bir kaşın hafif kalmasından öte bir şey değildi. Sanırım artık bu kadar eğitim yeterdi diye düşünürken eğitmenim "kılıcını sol eline al" dedi. Dediğini yapmağı yapmağı kendim için farz gördüm ne de olsa burada usta olan oydu ve eğer onunla iyi anlaşmaz dediklerini yapmazsam bir şey öğrenemeyeceğim açık ortadaydı. BKılıcı sol elimde sersemce sallarken akımdan milyıon tane düşünce gerçti. Artık sürmenajlık noktasına gelmiştim. Pes ettim. Kılıcı yere sapladım ve kendisine af dileyen gözlerle baktım.
-Her şey için minnettarım fakat sanırım ilk gün için bana göre bu kadarı fazla ksura bakmayın ama ilk fırsatta tekrar geleceğim.
Elimi uzattım, o da uzattı ve tokalaştık. Elleri ne kadar pamuksu bir baya eli olsada kavrama gücü bir erkekten de belki daha iyiydi. Artık gün batmaya yaklaşıtı. Arkama dönüp arenedan çıktım. Aklımda bir sürü soru işareti vardı. Hemde çok... Sanırım yakın zamanda herşeyi bırakıp oturup düşünüp felsefe yapacaktım. Bence bu çok yakındı.


Rp out: biraz uzadığını düşünüp bitirmek istedim. Ama tekrar yazacağım tabi sonra. İlgilendiğiniz için teşekkürler.

-rpout-

Sonlarına gelmişken eğitimini yarım bırakmana üzüldüm, tekrar kılıç eğitimi almak istersen beklerim.

TAbi her zaman^^