Deadelus'un Projeleri

Lucy bizlere daha önce labirente girdiğinde Deadelus'un projelerinin dört bir yana saçıldığını, durumun düşünüldüğünden daha kötü olduğunu anlatmıştı. Şimdi gerekeni yapmak için konseyi toplamış, kimler gelebilir öğrenmek istemişti. Diğer kulübelerden pek ümitli değildim ama bir Athena kızı bun görmemezlikten gelemezdi. Ama Melez Konseyi son derece önemliydi. Kulübe Liderleri de bunu es geçemezdi.
Ortak salonda sabırsızlıkla çıkacak kararı bekliyorduk. Summer yanımda gergin bir şekilde koltuğa uzanmış tavana bakıyordu. Bense kapıya doğru ilerleyip geri dönüyor, acele acele volta atıyordum. İkimizde heyecanlı ve gergindik. Melez Konseyinin verdiği bir göreve çıkmayı çok istiyorduk. Özellikle ben labirente girmeyi dört gözle bekler hale gelmiştim. Bu bizim için çok önemliydi. Lucy, ben ve Summer birlikte gidecektik. Aynı zamanda, Lucy yeni kardeş Andy'i de konseye önermişti. Andy bir kaç gün önce başka bir göreve çıkmıştı ve bugün dönünce bizimle Zeus Yumruğunun orada buluşacaktı. Ben Zeus Yumruğu, Labirent, Deadelus dedikçe daha çok heyecanlanmaya başlıyor, daha hızlı volta atıyordum.''Helen, şunu keser misin? Melez Konseyi Lucy'nin bizi önermiş olmasını kabul etmiştir -büyük bi ihtimalle- Sakin olmalısın.'' Aniden durup hala sakin kalmaya çalışarak tavanı izleyen Summer'a döndüm, ''Ya da etmemiştir! İhtimaller, ihtimaller Summ!'' Summer gözlerini üzerime dikip ağzını açacaktı ki, kapı sesini duyduk. ''Kızlar, önerim kabul edildi. Hazırlanın bugün yola çıkıyoruz.''

Bu, bugün aldığım en güzel haberdi. Sonunda gergin bekleyiş bitmişti. Lucy'nin sözlerini duyar duymaz sevinçle oturduğum koltuktan sıçradım ve "İşte bu harika Lucy !" dedim. Helen de büyük bir heyecanla "Hemen hazırlanmalıyız !" diye bağırdı. Biz de Helen'in önerisine uyup dolaplarımıza dağılıp görev için uygun bir şeyler aramaya başladık. Daha önce de labirente gitmiştim ama bu sefer daha farklı olacağını hissediyordum. Üstüme buz mavisi bir bluz, altıma da lacivert bir kot pantolon giyip saçlarımı da düzgünce topladıktan sonra sıra çantamı hazırlamaya gelmişti. Bir şişe su, ambrosia, biraz yiyecek, kısacası gerekli olan eşyaları, çantama doldurdum. Sonra ne olur ne olmaz diye bir görevde kazandığım görünmezlik iksirlerinden birini de koydum çantama. Baykuş sembollü gümüş kılıcım ve kalkanım her daim yanımdaydı zaten. Artık görev için hazırdım. Salona döndüğümde Lucy ve Helen'in de hazır olduklarını gördüm. Lucy, "Evet, herkes hazırsa sanırım artık gidebiliriz." dedi ve hepimiz ceketlerimizi alıp kulübeden çıktık. Labirentin girişine giderken "Çok heyecanlıyım." diye zaten bariz olan heyecanını dile getirdi. "Ben de." diye katıldım ona. "Çok ilginç ve eğlenceli bir görev olacak."

Bunun labirente kaçıncı gidişim olacağını bilmiyordum ama şu ana kadar orada hiç güzel bir anı yaşamamış olduğum için, basık tünellerde ilerlemeye hevesli olduğum söylenemezdi. Yine de bizim gibi bir Athena çocuğu olan Daedalus'un mirası olan projelerin zarar görmemesi için oraya gitmeye gönüllü olmuştum. Kardeşlerim Helen ve Summ da projelerin önemini bildikleri için labirente gelmek istemişlerdi. Onlar bana göre çok daha mutlu ve heyecanlıydılar, ben de onlara ayak uydurabilmek için elimden geleni yapıyordum. Tünellerin sıcaklık durumunun ne olacağını tahmin edemeyeceğimiz için üzerime lila rengi bir tişört ve siyah kot pantolon giyip, petrol mavisi hırkamı da yanıma aldım. Çantama her zamanki klasik savaş aletlerimi ve Hidra zehri gibi sahip olduğum ganimetleri hızlıca doldurdum. Summ ve Helen de hazır olduğunda "Evet, herkes hazırsa sanırım artık gidebiliriz." dedim ve birlikte kulübeden çıkıp labirentin girişinin bulunduğu Zeus Yumruğu'na doğru yol almaya başladık. Helen ile Summ yolda heyecanlarını dile getirirlerken onlara gülümseyerek eşlik ettim. Aslına bakılırsa ben de bir an önce labirente girmek için sabırsızlanıyordum çünkü Daedalus'un projelerini inceleme fırsatının hayatımda bir kez daha elime geçmeyeceğini düşünüyordum. Zeus Yumruğu'na vardığımızda gidip oradaki bir kayalığın üzerine çöktüm. Helen merakla "Şey, labirente girmemiz gerekmiyor mu şimdi?" diye sordu. Summ da "Neyi bekliyoruz Lucy?" diye bir başka soru yöneltti. Gülümseyerek "Kızlar, konseyde göreve katılması için önerilen çok fazla melez oldu. İçeri kalabalık bir grupla gireceğiz ve şimdi diğerlerinin gelmesini bekliyoruz." dedim. Hephaistos, Afrodit, Artemis, hatta Ares kulübesinden bile gelecekler vardı.

Bugün melez konseyi tarafınfan verilen Deadelus'un projelerini kurtarma görevi için labirente inecektik. Bu labirente ikinci inişim olacaktı ama buna rağmen gergindim ve akşamdan beri gözüme uyku girmemişti. İlk girişimde çok eğlendiğim söylenemezdi bu yüzden gerginliğim normaldi, herhalde. Sonuçta Sat bana güvenmişti ve konseyde beni önermişti. Onun güvenini boşa çıkaramazdım. Derin bir nefes aldım ve hiç düşünmeden elimi dolabıma daldırdığım gibi bir tişört seçtim. Üzerinde anlamsız şeyler yazan siyah kısa kollu bir tişörttü bu. Altıma kotumu giydim ve hançerimi kemerime sıkıştırdım. Her zamanki gibi benimle bağdaşlaşan deri ceketimi giydim ve akşamdan hazırladığım minik sırt çantamı taktım. Kapının önünde bir süre durdum ve gerginliğimi üzerimden atmaya çalıştım, derin bir nefes aldım ve kulübeden dışarı çıktım. Havanın daha fazla aydınlanmış olmamasından saatin daha erken olduğunu anladım, daha kimse kalkmamış bile olabilirdi ama ben yinede bir yere geç kalmış gibi hızlı hızlı yürüyordum. Zeus Yumruğu'na doğru yürürken elim sürekli broşumdaydı; bu beni rahatlatıyordu. Zeus Yumruğu'na vardığımda Athena kızları Summer, Lucy ve Helen çoktan gelmiş gibi görünüyorlardı. Onlara el salladım ve yanlarına gittim. Summer'ı tanıyordum ama Lucy ve Helen ile şahsen tanışamamıştım. Gerçi isimlerini o kadar çok duyuyordum ki artık onları tanıyor gibiydim. Yanlarına geldiğimde "Selam ! Çok beklediniz mi ?" diye sordum. Summ hemen "Çok değil, yeni geldik sayılır." dedi. Nezaketen söylediği anlaşılıyordu ama Summ, Helen ve Lucy birlikte geldiklerine göre ikinci gelen kişi sayılırdım ve çok geç kalmış değildim. Ha muhabbet ederek, ha ağaç dallarıyla oynayarak bir süre geçmişti ama gelen giden yok gibi görünüyordu. Helen sessizliği bozarak "Daha ne kadar bekleyeceğiz ?" dedi ve bir iç çekti. Lucy de "Afrodit kızları daha güzellik uykusundan kalkmamışlardır, yani daha çok bekleyeceğiz." dedi. Gülümsedim ve diğerleri gelene kadar voleybol maçından ve takımımızdan bahsettik.

Ahh başımı üst ranzanın demirlerine çarptım. Sonra yavaşça ayağa kalkım saate baktım kahretsin uyuya kalmıştım bugün labirente girecektik ve ben hala eşyalarımı hazırlamamışım dolabımdan giysilerimi almak için aniden arkamı döndüm ahhh "Bu demiri kim buraya koydu" diye bağırdım ve arkamdan Pers'ün gülüşünü duydum "Hadi Tyl mızmızlanma üstünü giyin diğerleri bizi beklemezler." üstümü değiştim aslında Pers'de sıkı giyinmişti. Sonra sırt çantama baktım ortalıkta yoktu, ranzanın altına,dolabıma, hatta yatağımın ucundaki çöpe bile baktım birden arkamda bir şey hissettim arkama baktım Pers çantamı hazırlamıştı "Sen ne zamandan beri ayaktasın" sonra bana küçümsercesine baktı "Sen beni hala tanımamışsın kardeşim içine işine yarayacağını düşündüğüm 10 tane falan çark ve bir iki mekanik bir şey koydum. Sakın Al'a söyleme bunları onun dolabından aşırdım" dedi ve bir iki şekerleme çıkardı bunlar kampa gelmiyordu demek ki görev sırasında bir yerlerden getirmişti bunu neyse biz hazırlanıp koşar adımlarla kulübeden çıktık. Yürümek yerine pegasuslara binmeyi tercih ettik nede olsa çok gecikmiştik. Lanetlinin beni üstünden atmaması için bir şeker verdim ve üstüne atladım. Kısa sürede Zeus'un yumruğuna vardık. Artemis avcılarından bir kısmı ve Athena kulübesinin de bir çoğu oradaydı. "Umarım fazla gecikmemişizdir uyanamadım da " kızlar biraz güldü "Yok, merak etme daha çok kişi gelecek bide neden başın şişmiş senin" sırıttım "Uzun hikaye saonra anlatırım" dedim ve diğer melezleri beklemeye başladık osırada başımın şişikliğini ankattım.

Uzun bir uykunun verdiği rahatlık aynı zamanda bir şey unuttuğum düşüncesiyle yataktan fırladım. Üzerimdeki rahat uyku havası bir anda uçup gitmişti. Ben bu gün labirente inecektim. Labirent ile ilgili hiç güzel anılarım yoktu. Bir kere Tanrıça Nyks ile karşılaşırsam mecburen kaçmak zorundaydım çünkü beni sadece labirentte öldürebileceğine dair onu kandırıp yemin ettirmiştim. Bir daha labirente girmem diye umuyordum ama yapılabilecek hiç bir şey yoktu. Arkadaşlarımı yalnız bırakmak en önemlisi bir savaştan kaçmak kendime sövmem gibi birşeydi.

Ani bir şekilde doğrulduğum yataktan yavaş ve sallana sallana kalktım. Üzerimde ki endişe geçtiği için hızlı olmak gerekmedikçe bana göre değildi. Ama Lucy'nin yakında beynimi kızaqrtacağını tahmin ediyordum. Bu nedenle yolu ışınlanarak gidebilirdim. Bu durumda hazırlanmak için biraz daha vaktim olurdu ve yatağıma uzandım. Uzanır uzanmaz ani bir acıyla irkildim kafam zonkluyordu. Lucyyyy! diye bağırdım. Umarım duymuştur diyede geçirdim içimden. Üzerime giydiğim t-shirt'ün üstündeki resmi beğenmediğimden savaşlarda taktığım bronz zırhımı da giydim. Bir kot pantolon giydikten sonra gözlerimi aylakça kapattım ve bedenim dağılırken hızı hissettim. Bu duygu harika bir şeydi bunu benden başka yaşayan bir Lucy vardı...

Bizimkilerin olduğu yeri geldiğimde bana bakan kızgın yüzleri görmek paha biçilemezdi. Ellerimi kaldırdım "Sadece fazla tembelim. Ange'nin hatası bena onay vermesi bile saçma" dedim. Ve etrafıma bakındım acaba benden daha fazla geç kalan varmıydı ?

Sabah güç bela en sonunda kalkmayı başarabilmiştim. Kolumdaki pembe saatime baktığımda ise dudaklarımdan sadece " Bitiim ben " çıkabildi. Deadelus'un projelerini kurtarma görevi için geç kalmıştım. Çok geç kalmıştım. Hemen koşarak dolabımı açtım. Bluzlarımdan bir kaç tane seçerek yatağıma attım. Bir kaç dakika bluzlara baktıktan sonra içime en çok sineni elime aldım ve giydim. Labirente gideceğimiz için tedbirli giyinmem gerektiğini biliyordum. Bu yüzden şık bluzumun üstüne deri ceketimi de almayı ihmal etmedim.

Altıma ise en uygun kot pantolon diye düşünerek harekete geçtim. Kemerimide taktıktan sonra saçlarımı yapmaya başladım. Saçlarımı açık bırakarak önüme şekil verdim. En güzel parfümlerimden birinide sıktıktan sonra hazırdım. Daha doğrusu hazır sayılırdım. Daha çantamı hazırlamam gerekiyordu ve bu en zor işti. Kıyafetime uygun olan bir kol çantasının içine bir takım makyaj malzemesi, krem ve birkaç önemsiz şey koydum. İşte şimdi hazırdım. Kılıca dönüşen kolyemi elimle yokladıktan sonra kulübemden çıktım.

Deadelus'un projelerini kurtarma görevi için Anna beni önermişti. Labirente girecektik ve ben labirenti hiç sevmiyordum. Çok iğrenç kokan bir yeri kim sevebilir ki zaten? Beni bekleyen melezleri görünce düşüncelerimden sıyrıldım. Yüzüme bir gülücük kondurarak " Selam. Biliyorum geç kaldım ama güzellik uykumu bir türlü bölemedim. " dedim. Sanırım gelmeyen bir tek Poseidon kulübesi vardı. En geç gelenin ben olmadığına hem şaşırmış hemde sevinmiştim.

Sabah uyandığımda Deadelus'un projeleri için labirente ineceğimizi hatırladığımda, çok geç olduğunu farkettim. Yataktan apar topar fırladığımda Lia geç kaldığımı anlayarak gülmeye başladı. Ona kızgın bi bakış attım ve dolaptan üzerime bir elbise geçirdim. Lia sustum işareti yaparak ortak salona doğru geçerken, ben saçlarımı toplayıp çantamı hazırladım ve hızla dışarı çıktım. Gün daha yeni doğmuştu, Zeus yumruğuna doğru koşarken, bir yandan çantamın içinde gerekli eşyaları alıp almadığımı kontrol ediyordum. Herşey tamamdı. Hızla ilerlerken, son anda yüzüğümün parmağımda olmadığını farkettim. Sersemlemiş bir halde durdum, hemen çantamı ve ceplerimi aradım ama hiçbir yerde yoktu. Koşarak kulübeye doğru geri döndüm. Merdivenleri dilim bi karış dışarı sarkmış halde çıkarken, Lia'nın ayakkabılarıyla burun buruna geldim. Kafamı kaldırıp baktığımda elinde yüzüğü tutuyordu, ''Sanırım bunu unuttun Bells'ciğim.'' dedi gülerek, yüzüğü görünce büyük bir rahatlama yüzüme yayıldı. ''Ah Lia! Çok teşekkür ederim.'' dedim ve yüzüğü kaptığım gibi parmağıma taktım. Lia'yla kısa bir kucaklama -veda- faslı olduktan sonra hızla merdivenlerden aşağı indim ve koşmaya başladım. Lia ''Kendine dikkat et!'' diye bağırdı. Elimi sallayarak koşmaya devam ettim. Ormana vardığımda Zeus yumruğuna giden en kısa yoldan koşmaya başladım. Ağaçlar yavaş yavaş seyrelmeye başladığında bir grup melezin sulietleri uzaktan belirdi. Son bir çaba sarfedip tekrar koşmaya başladım.Açıklığa çıktığımda Beni farkeden Helen oldu. Neredeyse herkes gelmişti. Yanlarına doğru yaklaşırken, diğer patikadan bir melezin geldiğini daha farkettim. Helen ve yanında oturan Summer'a bakıp, ''Geç kaldığım için özür dilerim yüzüğümü bulamayınca geri dönmek zorunda kaldım. Her neyse, herkese selam!''

Ben görevdeyken Lucy'nin Melez Konseyi'nde labirente gitmek için beni önerdiğini öğrenmiştim.Buna şaşırmadım değil.Bu Labirent'e ilk gidişim olacaktı ve gerçekten çok heyecanlıydım.Görev bitiminde kampa döndüğümde saat çok erkendi ama Labirent'e gidecek olan tüm kardeşlerimin çoktan yola çıktığını öğrenmiştim.Büyük bir telaşla kulübeden içeri girdim ve odama doğru hızla ilerlemeye başladım.Her şey bıraktığım gibiydi, hatta daha da temiz.Bu ayrıntılara takılmamaya çalışırken hemen sırt çantamı çıkardım ve banyoya doğru koştum.Üzerimdeki yorgunluğu atabilmek için kısa bir duş aldıktan sonra açık mavi bluzumu ve kot pantolonumu geçirdim üstüme.Her ihtimale karşı beyaz bir hırka da giydikten sonra dolabımdan çıkardığım başka bir sırt çantasına yanıma alacakları koymaya başladım.Alabileceğim ganimetlerim yoktu ama yine de hazırlıklı olmalıydım.Bir şişe su, biraz nektar, biraz da konserve yiyecek aldıktan sonra hızla çıktım kulübeden.Bir iki adım ilerledikten sonra annemin verdiği yüzüğün parmağımda olup olmadığını kontrol ederek yürümeye devam ettim.Umarım geç kalmamışımdır diye düşünürken terlemeye başlamıştım bile.Zeus Yumruğu'na vardığımda herkesin gelmiş olduğunu gördüm.Helen'la Summ konuşuyor, Lucy ile Yon birbirleriyle tartışıyor, Claire ise Alexis ve Isabelle'ye bir şeyler anlatıyordu.Kendimi belli etmek için öksürdüm ve ürkek bir sesle ''Hey ! Çok beklettim galiba, kusura bakmayın ancak yetişebildim.'' dedim.Summ bana tebessümle bakıyordu, ardından Lucy konuşmaya başladı. ''Hiç önemli değil, daha yeni görevden geldin Andy !'' diyerek beni rahatlatmıştı.Herkes ayaklanmaya başlamıştı.Helen koluma girerek ''Bu labirente ilk girişin olacak, heyecanlı mısın?'' dedi sakin bir sesle.Onu onaylayarak başımı salladım ve ''Hem de ne biçim !'' dedim.Daha gelecek kimse var mıydı bilmiyordum ama ne kadar korksam da hemen labirente girmek istiyordum.

Sanırsam herkes gelmişti, bizim en son geleceğimizi düşünürken bu kadar kişiyi beklemek beni biraz şaşırtmıştı. Herkes mi geç kalkmıştı bugün? İlginç... Düşüncelerimi bir kenara attım ve Yumruğun üzerindeki kişileri saydım. Eh, hazır gibi görünüyorduk. Yani en azından bana öyle geliyordu. Yüzüklerime ve kolyeme baktım, tüm zırhım hazırdı. Silahlarımı unutmamış olmamın verdiği rahatlıkla konuşmaya başladım. "Artık aşağıya insek, geç kalanlarda bir şekilde bulsun bizi" Bu, labirente ikinci girişim olacaktı. İlk seferinde çok acemiydim fakat şimdi orada rahatlıkla dolaşabilecektim. Kendimi çok geliştirmiştim... Düşüncelerimi Lucy'nin konuşması böldü. "Haydi, inelim o zaman" Birlikte girişe doğru yöneldik, bu sırada arkamı döndüm ve son bir öneride bulundum. "İsterseniz aşağıya ilk ben ineyim. Etrafımda küçük ateş topları yapıp karanlıktan kurtarabilirim bizi, tabii isterseniz. Benim için fark etmez..."

Herkes gelmişti, labirente inmek için hazırdık. Ben heyecandan tırnaklarımı kemiriyordum. Summer'in kulağına eğilip, ''Summ hala gelmeyen var mı? Beklemekten sıkıldım.'' dedim. Summer yumruğun etrafındaki kafaları saydı, ''Sanırım iki kişi eksiğiz, bilemiyorum.'' dedi. ''Bu kadar sorumsuzlukta olmaz ki canım! Akşama kadar onları mı bekleyeceğiz?'' Summer sıkıntıyla kafasını salladı, ''Haklısın. Hem de-..'' Pers aniden bize seslenince aniden sustu. "Artık aşağıya insek, geç kalanlarda bir şekilde bulsun bizi" Yanımızda oturan Lucy, etrafına baktı ve bize döndü. Summer ve ben 'gidelim' dercesine kafalarımızı salladık. Lucy Pers'e döndü ve, "Haydi, inelim o zaman" diyerek ayağa kalktı. Herkes harekete gecmenin mutluluğu içinde, ayağa kalkarken Pers devam etti, "İsterseniz aşağıya ilk ben ineyim. Etrafımda küçük ateş topları yapıp karanlıktan kurtarabilirim bizi, tabii isterseniz. Benim için fark etmez..." Hepimize mantıklı gelen bu fikri onaylayıp, hemen yürürlüğe koyduk. Pers hızlıca silahlarını aldı ve labirentin girişine doğru ilerledi.

Önde Pers, arkada biz labirentin girişine doğru ilerliyorduk. Sırayla, Zeus Yumruğu'ndan labirente girmeye başladık. O sırada oldukça heyecanlı bir halde olduğumu hissettim. Aslında bu kadar heyecanlanmayı beklemiyordum. Ne de olsa daha önce de bulunmuştum labirentte. Yine kalbim küt küt atıyordu. Buna bir anlam veremesem de şimdilik kafama takmamaya çalıştım. Şimdi dikkatimi içinde bulunduğumuz göreve vermem gerekiyordu. Eh, labirentin oldukça karmaşık bir yer olduğu inkar edilemez bir gerçekti ve bu da tüm konsantrasyonumuzu, kaybolmamak ya da labirentte karşımıza çıkma ihtimali olan yaratıklarla en iyi şekilde mücadele etmek için kullanmalıydık. Ben bu düşünceler içindeyken hepimiz labirente girmiştik. Pers'ün ışık saçan ateş topları sayesinde çevremizi görmekte pek de zorlandığımız söylenemezdi. Bu ateş topları labirentte gerçekten çok işe yarayacaktı. O sırada Helen kulağıma eğilerek "Görev başlıyor Summ. Hazır mısın ?" diye sordu. Önce bu soruyu kendime sordum. Hazır mıydım gerçekten de ? Sanırım öyleydim. Ben de fısıltıyla "Hazırım. Ya sen ?" diye sordum. Helen de biraz bekledikten sonra "Sanırsam." diye cevap verdi. İşte şimdi macera başlıyordu.