Birçok şey öğreniyoruz...

Bu sabah kalktığımda yine etrafımda avcıların tatlı sesleri vardı. Konuşma sesleri, ava gitmek için hazırlanan çantalar. Ne kadar ava ilk gidişim olmasa da ben de çok heyecanlıydım. Derin bir nefes aldım ve gülümseyerek yataktan kalktım. Üzerime klasik gümüş montumu güydüm ve aldıma bir kot pantolon geçirdim. İçime de bir kazak. Ne olur ne olmaz, eğer motumu bir canavar parçalarsa... Saçlarımı avlanırken çevremi iyi görebileyim diye topuz yaptım ve dolabımdan şu geçirmez ev dayanıklı çantalarımdan birini aldım. Çantamı hazırlarken kapım çalındı. Gelen Satellite'tı. Ona bütün mutlu halimle gülümsedim ama o biraz düşünceli görünüyordu. Kaygılanmıştım. Sat öyle kolay kolay düşünceli görünmezdi. ''Kardeş? Neler oluyor?'' Sat sonunda bana bakabildi. ''Bugün ava gidemiyorsun.'' Şaşırmış bir şekilde ona baktım. ''Niye ki? Herşeyimiz hazır ve Artemis konu av olunca bize her zaman izin verir ve-'' ''Hayır Adya. Sen gitmiyorsun.'' Ona bir süre bakakaldım. Acaba kötü bir şey yaptım da bu bir ceza mı diye düşündüm. Hayır, hiç bir şey yoktu. Temizliğe katılmıştım, çoğu avcıdan daha sadık ve düzenliydim. Ayrıca erkeklere de hiç ilgi göstermemiştim. Mükemmel bir avcıydım. ''Anlamıyorum.'' dedim sadece. Kendimi çok kötü hissediyordum. Sat ise bu halime üzülmüş gibiydi ama telaşlıydı. ''Hayır Ad, sende bir sorun yok. Sadece bu gün Long Island kıyısına gitmeliymişsin. Bir tanrı çağırmış seni.'' Kafam karışmıştı, beni kim çağırmış olabilirdi ki? ''Sat, beni Morfeus mu çağırıyor?'' Sat başını salladı. ''Hayır. Tanrı Zeus'muş.''

Şaşkın bir şekilde Long Island kıyısına yürüyordum. Meraklı bir şekilde etrafa bakınıyordum nedense. Sanki dünden farklı bir şeyler görebilecekmişim gibi. Sonunda yerdeki toprağın yerini yumuşak kumlar aldı ve Long Island kıyısına gelmiş olduğumu anladım. Hafif bir rüzgar vardı. Topuzumdan sıyrılan asi saçlarım yine gözümün önüne gelmeye başlamıştı. Saçlarımı gözümün önünden çekip etrafa bakınmaya başladım. Sonunda pes edip denizi bile taradım. Arkamda kalan bölüme bakmadığımı farkettim. Arkama bakınca bir çocuk banka oturmuş ve beni farketmiş olmalı ki, bana ters ters bakıyordu. ''Sen de kimsin?'' Bana baktığı kadar ters bir şekilde ona baktım. ''Hey, bana ters düşmesen iyi olur, Artemis seni doğrar.'' Bir süre birbirimize ter ters baktık. Sonunda bunun işe yaramayacağını anladım. Onun yanına oturdum. ''Ben Adyali.'' dedim. Çocuk bana baktı. Mavi gözleri bana birşeyler hatırlatıyordu sanki. ''Ben de Leonard. Zeus'un çocuğuyum. Biliyorsun pek fazla olmayanlar hani.'' Zor da olsa gülümseyebildim. ''Ben avıcıyım. Morfeus kızı.'' Leonard bana şaşırmış gibi baktı. Daha önce hiç Morfeus çocuğu görmemiş miydi acaba? Bir süre sonra bana bakmadığını anladım. Bana şaşırmamışsa kime şaşırmıştı ki? Leo'nun gözlerini takip ettim ve baktığı yere baktım. Karşımda siyah saçlı ve gri gözlü bir adam duruyordu. Çizgili bir takım elbise giymişti ve kendinden oldukça emin ve meydan okuyucu bakışları vardı. Bu tanrı Zeus'tu.

''Siz bilmeseniz de birbirinize yakınsınız. Hem de çok.'' Zeus bunu dedikten sonra dayanamayıp Leo'ya baktım. Ne demeye çalışıyordu bu tanrı? Yakınsınız derken bizi sevgili falan mı sanıyordu? Hahi delirmiş olmalıydı. ''Özür dilerim tanrı Zeus ama bir yanlış anlaşılma oldu herhalde. Leonard'la hiç bir şekilde yakın olamayız.'' Zeus kızmış gibiydi. ''Kim tanrıların tanrısına yanlış anladın der!'' Biraz korkmuş bir şekilde banka sindim. Zeus ise derin bir nefes aldı ve bize baktı. Sanki gözlerinde bir sevgi parıltısı görmüştüm. Belki de bir yanılsamaydı. ''Siz yakınsınız çünkü siz... İkizsiniz.'' Ağzım açık bir şekilde kaç dakika kaldığımı bilemiyordum. Biz... Nasıl ikiz olabilirdik ki? Burada yanlış bir sürü şey vardı! fe''Bu... Nas-'' Bu arada Leonard ayaklandı. ''Bu mümkün DEĞİL!'' Ona baktım. Şaşkınlık ve kızgınlık dolu gibi görünüyordu. ''Benim kardeşlerim var zaten. Bütün Zeus kulübesi! O ise kulübede bile değil! O bir Morfeus kızı, ben ise senin oğlunum zaten!'' Sakinleşmek için durmadan yürüyor ve kumlara tekme atıyordu. ''Ayrıca hiç mi hiç benzemiyoruz! Birden gelip daha önce hiç tanımadığım bir kıza o senin ikizin diyemezsin tamam mı! Buna hakkın yok!'' Zeus ise onun bu tepkilerine çok sakince karşılık veriyordu. Çok şaşırmıştım. Zeus ne zamandan beri böyle sabırlıydı? ''Leonard.'' dedim. Onu biraz sakinleştirmek istiyordum ama, bir an bana patlar diye korkmuştum. Ayağı kalkıp onun yanına gittim. Elimi destekleyici bir şekilde onun omzuna koydum. Leo bir an bana baktı ve yüzünde bir gülümseme oluştu. O an onun benim ikiz kardeşim olduğuna gerçekten inanmıştım. O da öyle gibiydi. Leo gözlerini Zeus'a çevirdi. ''Tamam, belki de o benim ikiz kardeşim ama... Bize açıklaman gerekn çok şey var gibi görünüyor.''

''Beni Morfeus sahiplenmişti.'' Bunu biliyordum. Bu kadar karmaşadan sonra, benim de emin olduğum bazı şeyler vardı tabii. ''Bir kez onu rüyamda gördüm.''
Zeus sanki benimle eğleniyormuş gibi gülümsedi. ''Bendim.''
''Beni ziyarete gelmişti. Hem de burada.''
''Bendim.'' Başımı yana yatırıp ona baktım. ''Neden?'' Zeus iç çekti. Gri gözlerinden bunu açıklamasının kolay olmadığı anlaşılıyordu.
''Neden mi? Bunu söylemek öyle zor ki.'' Kollarını kavuşturup havaya yaslandı. Sanki katı bir şeye yaslanıyormuş gibi. ''Siz, çocuklarım. Çok... değişiksiniz.'' Leonard'a baktım. Buna alınmış gibi görünmüyordu. O da kollarını kavuşturmuş, Zeus'u izliyordu. Onların arasındaki benzerliğe şaşırmamak mümkün değildi. ''Siz... Aynı diğer ikiz çocuklarıma benziyorsunuz.''
''Apollon ve Artemis.''
''Artemis ve Apollon.'' diye düzelttim onu. Artemis konusunda çok hassastım.
''Söylemiştim işte.'' dedi Zeus. Anlaşılan her zaman haklı çıkmayı bayağı seviyordu.
''Siz de onlar gibi didişiyorsunuz. İkiniz çok farklısınız, hele de küçükken... İlk doğduğunuzda Leonard Adyali'ye bir şimşek fırlatmıştı. Kolundan sıyırmıştı.'' Zeus hızla yanıma geldi ve kolumu sıyırdı. Küçüklük lekesi sandığım lekeyi gösterdi. ''Burası yandığında anneniz çok endişelenmişti. İşte bu yüzden sizi ayırmamız gerekiyordu. Birbirinize ciddi zararlar vermeden... Uzaklaşmanız gerekiyordu.'' Leonard'a baktım. Benim canımı yakmak istemediğinden emindim. Biraz pişman görünüyordu. ''Bir süre sonra, büyüyüp sizi birleştirmenin zamanı geldiğinde, sizin normal hayatınızda daha güvende olduğunuzu farkettim. Sizi bir araya getirdiğimde, hem kafaınz karışacaktı, hem de canavarlar size iki kat fazla çekilecekti. Bunu göze alamadım.'' Birden aklıma bir şey geldi. Zeus'a döndüm.
''Baba,'' dedim. Ona böyle demek çok garipti. ''Peki, ben gerçekten annemle mi yaşadım?'' Zeus sıkıntılı gözlerle bana baktı. ''Hayır, o sizin teyzenizdi. Seni ona bıraktım.'' Leonard bu konuşmaların hepsinde sessiz kalmıştı. Ama sonra birden yanımıza geldi. Dik dik Zeus'a baktı. ''Peki annemize ne oldu Zeus?''

Zeus huzursuzca kıpırdandı ve bize baktı. Bu konu onu oldukça rahatsız ediyor gibiydi. Sanki açıklaması gerektiğini biliyor ama cümleler ağzından çıkmıyordu.
''Bir tanrıdan hesap soramazsın!'' Sesi çok gür çıkmıştı ama içindeki hüznü görmüştüm. Bir an için Zeus'un gerçekten kalbi olduğunu düşünmüş ve onun içni üzülmüştüm. Leo gözlerini kısıp Zeus'a baktı. ''Söyle. Beni boşver, Zenobia'nın bunu öğrenmeye hakkı var.'' Leo benden böyle bahsedince nedense titredim. ''Bana Adyali desen çok daha rahat olurum.'' Leo başını bana çevirdi. Tam bir şey söyleyecekken, Zeus konusunun daha önemli olduğuna karar vermiş olacak ki Zeus'a döndü. Zeus ise aynı Leo gibi gözlerini kısarak ona baktı. Hangisi daha fazla böyle durabilecek yarışı mı yapıyorduk böyle? Ne saçmaydı? Zeus sonunda iç çekti. ''O sırada Olimpos'ta işlerim vardı. Konsey toplanmıştı. Onu görmedim. Bir terslik oldğuunu hissetmiştim ama bir şey yapamadım.'' Leo da ben de bir süre Zeus'a baktık. Kendini suçluyordu. Gözlerimi ayaklarıma çevirdim. Annem ölmüştü, onu hiç tanımasam bile, kendimi çok kötü hissediyordum.
Aklıma bir şey geldi birden. ''P-peki, Morfeus -yani sen- bana gücümü vermiştin, uyutma gücü. O Morfeus'la ilgiliydi. O gücüm aynı mı kalacak?'' Zeus konunun değişmesinden memnun olmuş bir şekilde bana baktı. ''Haklısın, onu değiştirmeliyiz.'' Derin bir nefes aldı ve ellerini başımın üzerine koydu. Başımdan başlayarak vücudum karıncalanmaya başladı. Birden zıplamamaya çalıştım. Sonunda Zeus ellerini indirdi ve bana ve Leo'ya baktı. ''Başka sorunuz var mı? Beni tanrıların tanrısıyım, yönetmem gereken bir taht var.''