Birileri Canına Susamış!

Güzel bir uykunun ardından güzel bir duşa girdim. Duştan çıkınca lardeşim Lara'nın uyanmış olduğunu gördüm. Kulübede bir tek ikimiz vardık. Kardeşlerimin hepsinin işleri vardı ve sabah erkenden çıkmışlardı. Üstümü giyinince Lara'nın yanına gidip " Hadi dışarı kahvaltı yapmaya gidelim. " dedim. Başta teklifimi reddetsede en sonunda kabul etmek zorunda kaldı. Bir afrodit kıznın ısrarlarna ne adar dayanabilirdi ki? Makyajlarımızı yapıp hazırlanınca kulübemizden çıktık. Yemek gazinosuna doğru yürürken kampta olup biten dedikodulardan, modadan bahsediyorduk. Yemek gazinosuna geldiğimizde bir masaya oturup kahvaltılık şeyler söyledik. Yemeklerimizi bitrnce ordaki melezlerle sohbet ettik. Sohbetimizide ettikten sonra Lara elini boynuna götürdü. Sonra " Çabuk kulübemize gitmeliyiz. " dedi telaşlı bir şekilde.

" Yaa ne yapcan kulübeyi ne güzel oturuyoruz havada güzel hem. " Ne olduğunu hala anlayamamıştım.

" Kolyemi unuttum hadi çabuk geri dönmemiz lazım. " Lara kolyesini çok sever ve bir an için boynundan ayırmazdı. Çünkü o kolyeyi ona sevgilisi Ken hediye etmişti. Onun için çok değerliydi ve onu kulübede unuttuğunu anlayınca kolumdan çekip hızlı bir şekilde yemek gazinosundan çıkarttı. Hızlı adımlarla kulübemize gidiyorduk.

Parfümlerim, rujlarım, kremlerim.... Hepsi mahvolmuştu. Çok sinirlendim. Sevdiğimiz her şey kırılmış, parçalanmıştı. Üstüne üstelik Lara'yla benim bunu kimin yapabileceğine dair hibir fikrimiz yoktu. Kim böyle bir şeye cesaret edebilmişti ki? Aklım almıyordu.

Koltuğun üstündeki kıyafetlerimi sinirle yere attıktan sonra oturdum ve Lara'ya baktım. Lara ise her yerde kolyesini arıyordu. Bir yandan da bağırıyordu: " Bunu yapanı bulursam onu Hades'in yanına yollayacağım! " Lara benden daha sinirliydi. Oturduğum koltuktan kalkıp bende kolyeyi aramaya başladım. Kulübemiz o kadar dağılmıştı ki kolyeyi bulmamız saatlerimizi hatta günlerimizi alabilirdi. O da tabi kolye kulübedeyse. Kolye yastığın altında yoktu. Bu da demekki biri kolyeyi bulmuştu. Ya onu yanında götürdüyse. İşte o zaman Lara'yı kimse tutamazdı. Lara kolyesini ararken bir yandanda etrafı toparlamaya başladı.

" Dur ne yapıyorsun? Etrafı toparlama da bu daınıklığı kardeşlerimize de gösterelim. " diye baırdım birden. Lara, " Doğru haklısın. " diyerek etrafı toplamayı bıraktı. Kolye hiçbir yerde yoktu. Etraf batmıştı. Şimd o kadar parfümü, kremi biz nasıl alacaktık? Bunları düşündüke daha da çok sinirleniyordum.

Telaşla odama gidip dolabımı açtım. Dolabım darmadağın olmuştu. Dolabımın en altındaki kutuyu ararken bir yandan da tanrılara dua ediyordum. Umarım kutuyu bulamamışlardır diye. Dualarım kabul oldu. Kutu elime geldi. Kutuyu hızlı bir şekilde açtım ve bir " oh " çektim. Pers'i bana verdiği hediye yerinde duruyordu. Hediyeye biraz baktıktan sonra geri yerine koydum. Dolabımın en altına sakladım. Kutuyu bulamadıkları için mutluydum. Aklıma bir anda Lara geldi. Lara'yı unutmuştum. Hemen odasına gidip baktım. Odasında yoktu. Kulübemizin kapısının önünden sesler geliyordu. Hemen oraya doğru koştum. Lara'nın kolyesi param parça olmuştu. Lara, kolyeyi eline almış kolyeye bakıyordu. Yanına oturdum. Yavaşça elimi omzuna koydum ve ona baktım. Gözünden bir iki gözyaşı döküldü. Bitaneme sıkıca sarılarak " Tamam sakin ol. Dert etme " dedim. Saçmaladığımın farkındaydım ama aklıma da başka bir şey gelmiyordu. Lara sakinleşince birlikte yüzünü yıkamaya gittik. Yüzünü yıkadıktan sonra bana bir melezden bahsetti. Onun yaptığından şüpheleniyordu. Fakat kim olduğunu görememişti.

"Kesin o yaptı. Kesin. "

" Eee şimdi ne yapacağız peki? " dedim merakla.

Sabah kalktım herkes uyanmıştı bir ben kalmıştım,önemli bir eşyamı kaybetmiştim!Kolumdaki bileziğimi hani şu kılıç olan .Her yeri dağıttım.Arkadaşlarımın odalarına baktım dolaplarını karıştırdım kıyafetleri dolaplardan dışarı çıkardım ama yoktu işte!Yataklarına bakmaya karar verdim.Tüm yataklara hatta yastıkların altına bile bakmıştım!Lara'nın yatağının yanına gittim.Yatağını bir tek o toplamıştı.Neyse yastığının altına baktım gerçekten de güzel bir kolye buldum.Yastığın altından usulca çekip çıkardım.O sırada kim olduğunu bilmediğim ama büyük ihtimalle Ares kulübesinden olan biri "O kolye ne tatlım?" dedi ve kolyeyi elimden çekip dışarı çıkıp koşmaya başladı tam kulübeden çıktığında ceketinden yakaladım ve kendime doğru çektim "Ver şunu bana" dedim ve kolyeyi almaya çalıştım.Sonunda almıştım ve "İntikamımı alacağım senden ezik" dedi ve kaçtı.O sırada çok kötü bir şey oldu : kolye elimden kayıp yola düştü ve Ares çocuklarının arabası kolyenin üzerinden geçti " Hey dikkat edin!" diye bağırdım Ares çocuklarına ama boşuna...Kolyenin yanına koştum hemen fakat kırılmıştı.Nasıl olabilirdi bu nasıl kırılabilirdi!Ah büyükonuş yerine kırılanı birleştirme yeteneğim olsaydı keşke!Hemen kulübeye döndüm.Şanslıydım hiçbiri dönmemişti.Öğlene kadar etrafta dolandım ve uzun siyah bir palto giydim,siyah gözlük taktım ve siyah şapka taktım.Roc'u korkutacaktım.Fakat o sırada Lara ile Claire içeri girdi.Hemen en yakındaki ağacın arkasına saklandım.Ve dinlemeye koyuldum.Lara dağınıklığı görünce hemen yastığının altına bakmış olmalı ki "Kolyem yok!" diye bağırdı.Ağlamaya başladım çünkü duyguları feci halde incinmişti ve o da ağlıyordu.Dışarı çıktı ve kırık kolye parçalarını buldu.Etrafına bakınca beni gördü. dedim içimden..Biraz daha bekledim.Gizlice sıvıştım içeri ve kıyafetlerimi çıkardım.Tekrardan normal Thalia olmuştum.Kampta dolaşırken Lara'ı görmüştüm hala perişan haldeydi kolyeyi unutmamıştı.Claire onu teselli etmeye çalışıyordu.Dayanamayıp onlara yöneldim.

"Ne oldu?"

" Şöyle bir etrafna baksana canına susamış biri kulübemize girmiş etrafı daıtmş, her şeyi kırmş ve en önemlisi de Ken'in Lara'ya hediye ettiği kolyeyi paralamış! " dedim sinirle. " Onu bir bulayım Tartarus'a yollayacağım! " diye tekrarladı Lara. Thalia bunları duyunca yutkundu. Korktuğu gözlerinden belli oluyordu. " Yaa boşverin kızlar. Ne Tartarusu. Şimdi ben etrafı toplarım. " Thalia korudan saçmalamaya başlamıştı. Lara bunu dıyınca daha kızgın bir ifadeyle " Benim kolyem ne olacak? Olan benim kolyeme oldu zaten. " dedi ve hıçkırdı. Thalia'da anlayamadığım br telaş ve korku vardı. Neden bunu yapanı savunuyordu ki? Bunu çok merak ederek ona sordum.

" Neden bunu yapanı savunuyorsun kardeşim? " Thalia bir kez daha yutkundu. Yüzü bembeyaz kesildi. Bir şeyler olduğu belliydi. Sanki bunu yapanı biliyor gibiydi.

" Çünkü... "

Sanki biri kalbime kılıç sokmuştu gerçi şu anda biri soksa ne iyi olurdu! Kızlar merakla bana bakıyordu "Eee anlat" dedi Lara.Tekrardan yutkundum."Çünkü...Çünkü onu ben KIRDIM!"Lara ve Claire bana bakıp olanı anlamaya çalışıyordu.Hemen lafı toparlamaya çalıştım "Ama kazara oldu!Gerçekten benim suçum değil yani kısmen benim suçum değil lütfen kızmayın!" dedim ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.Claire ve Lara hala kıpırdaman bana bakıyorlardı.Şoka girmişlerdi resmen.Ağlayışımı izliyorlardı.Sonunda Lara sessizliği - ağlayaşım dışında olan sessizliği- bozdu."Hey ağlamana hiç gerek yok.Tartarus'a yollamam,yollayamam ki seni zaten.Biz kardeşiz unuttun mu?Şimdi sil şu göz yaşlarını" dedi Lara ve bana pembe renkli peçeteliği uzattı.Bir tane peçete alıp gözyaşlarımı silmeye başladım.Claire "Peki nasıl oldu bu?.." dedi."Yani seni üzmek istemiyorum ama merak ettim" diye devam toparlamaya çalışarak devam ettirdi lafını.
"Sorun değil.." dedim göz yaşlarımı silerken.Ve olayı anlatmaya başladım "Sabah hepinizden sonra uyandım.Hiçbiriniz yoktunuz kulübede ve ben kaybolan bileziğimi,hani şu kılıca dönüşeni,aramaya başladım.Her yer darmadağan olmuştu ama o an umrumda değildi tek amacım bileziği bulmaktı.Yataklarınıza baktım ve sonra yastıklarınıza.." dedim ve soluklandım."Sonra o kolyeyi buldum elime aldım sonra o sırada büyük ihtimalle bir Ares çocuğu geldi ve dalga geçerek elimden çekip aldı kolyeyi.Arkasından geri ver diye bağırdım ama boşuna sonra ceketini çekiştirdim" dedim ve yine soluklandım.Claire lafa atladı "Ve o da onu kırdı?""Hayır,ama keşke olsaydı suçlu ben oldum şimdi daha doğru direkt suçlu ben oldum.Neyse işte.Ceketini çekiştirdikten sonra kolyeyi aldım.İntikamım acı olacak dedi bana ve koşarak kaçmaya başladı.Sonra kolye elimden kayıp yere düştü.Tam onu alacakken Ares çocuklarının arabası geldi ve kolyeyi alamadan geri sıçradım onlar de kolyeyi ezdi paramparça olmuştu.Çok üzülmüştüm.Bu arada Lara o gördüğün siyah kıyafetli bendim" dedim."Ne ama o,bir dakika ya niye öyle giyinmiştin ki?!""Arkadaşımı korkutup şaka yapacaktım fakat sonra seni görünce ne tepki vereceğini görmek istedim.Sen ağlayınca ben de ağlamaya başladım.Tartarus'a göndereceğim dediğin zaman korktum ve bunu yaptığımı gizlemeye çalıştım fakat pek de iyi yalan söyleyemem" dedim gözümden yaşlar akmaya başladı yineden cümlem bitince.

Gözyaşlarımı sildim ve Gülümsemeye çalıştım.Thalia'nın yanına gittim ve elimi onun omzuna götürdüm "Önemli değil." Diye mırıldandım.Claire de yanımıza geldi elini Thalia'nın boş olan omzuna elini koydu.Thalia gülümsemeye çalıştı.Oturduğu yerden kalktı ve bize sarıldı.Kardeşlerimi seviyordum ve onları bir kolye için kıramazdım.Sırf matrak olması için "Hey,bu kadar duygusallık yeter değil mi?" Dedim ve kıkırdadım.Kardeşlerim kafalarını salladı ve hepimiz bir koltuğa oturduk.Yaklaşık bir dakika sessiz durduktan sonra birden aynı anda gülmeye başladık.Kolyemi özleyecektim ama kardeşlerimi daha çok seviyordum.

RP BİTMİŞTİR!