Su mu ? Suyu severim...

Styks Irmağı. Adını çok duymuştum ve aslında biraz korksam da nasıl bir yer olduğunu gerçekten çok merak ediyordum. Bu yüzden tüm cesaretimi topladım ve bugün yeraltı dünyasına gitmeye karar verdim.
Aslında normalde yalnız gitmezdim ama içimden bir ses yalnız gitmemi söylüyordu. Hem kendimle beraber başkalarını da riske atmak istemiyordum. Bunun için Styks Irmağı'na tek başıma gitmeye karar verdim. İlginç bir deneyim olacaktı.
Kulübemden çıktığım gibi hemen pegasus ahırlarına koştum ve pegasusum Nessie'yi ahırdan çıkarıp üstüne atladım. Ona "Yeraltına." deyince biraz durakladı ama yine de göğe yükseldi. Bir süre sonra yeraltının girişine ulaşmıştık. Pegasusum biraz huysuzlaşmıştı. Onu girişte bıraktım ve içeriye girdim. Ancak içerisi karanlık olduğundan pek bir şey seçilemiyordu. Olağan tehlikelere karşı elim her an kılıcımdaydı. Henüz etrafta gezinen birkaç ruh dışında bir şeyle karşılaşmamıştım ve daha kötüsüyle karşılaşmamayı umuyordum.
Biraz daha yürüdükten sonra karanlığa alışan gözlerim artık görüntüleri daha iyi seçmeye başlamıştı. Bu yüzden ırmağın başında birinin oturduğunu gördüm. Titrek bir sesle "Merhaba." dedim.

Suyun rengi ve akıcılığı beni bir çok yönden etkiliyordu. Tabiatın böyle güzelliklere yer vermesi olağanüstüydü. Beni mutlu ediyordu. Küçük bir yutkun almanın ardından ayak sesleri duymaya başladım başımı geriye doğru çevirsemde süliet dahi göremedim. Önüme döndüğümde ise titrek bir ses " Merhaba ! " dedi. Kabzamı tuttuğum gibi güneş kadar parlak kılıcımı çektim. Parlak ışığın yardımıyla karşımdaki kişiyle gözgöze geldik. Sağ eli sol belinde duruyordu. Bir suikastçi miydi yoksa arkadaşcanlısı birisi mi ? Bu zamanda böyle bir yere bir kızın girmesi pekte doğru değildi. Bu durumdan cesaret alarak sert bir sesle " Sen kimsin ? Burada ne yapıyorsun ? " diye yüksek sesle sordum güzel kıza. Çekici gözlerine bakmaktan ayaklarına bakıcak vırsatım bile olmadı.


Out: Karakterim fetişist. (=:=)

Selam verdiğim kişi birden hiddetlendi ve sert bir sesle "Sen kimsin ? Burada ne yapıyorsun ?" diye sordu. İrkilmiştim, bu kadar sert bir tepki beklemiyordum. Ama yine de cevap verdim. "Ben Summer. Buranın adını çok duydum ve merak ettiğim için geldim." dedim. "Peki ya sen kimsin ?" diye ekledim. Cevap verip vermemek arasında kaldı ama sonunda cevap verdi. "Jones, Apollon'un oğlu." Onu kampta daha önce hiç görmemiştim. Ya yeni gelmişti ya da iyi kamufle oluyordu.
Yeraltından ve buranın kasvetli havasından pek hoşlandığım söylenemezdi. Bu yüzden burada daha fazla kalmak istemiyordum. Buradan ayrılmak üzere ayağa kalktığımda arkamda sinirli bir hırlama sesi duydum. Bu, cehennem tazısı olmalıydı.

Out: Cehennem tazısı mı ? I love this game *

Bir bayana yanlış davranma duygusu vücudumun her noktasında aynı şekilde acı veriyordu. Buna rağmen yaptığım harekette pek kusur bulmamış aksine doğru bulup anlayış bekledim. Kendimi tanıtmamın hemen ardından güzel Summer sanırım ki yaptığım hareketten dolayı adımlarını geriye saymıştı. Neden gidiyorsun diye kalmadan çirkin bir hırlama sesi duydum. Summer olduğu yerde dikilip kalmıştı. Suyun biraz yakınında benden yaklaşık yedi adım uzakta bir cehennem tazısı korkunç gözlerini bize dikmiş berbat hırlamasını devam ettiriyordu. Çevik bir hareketle sağ ayağımı Summer'ın yanına koydum ve vücudumu ittirerek az önce Summer'ın zarif boynuna tuttuğum kılıcımı şimdi çirkin cehennem tazısının önüne tutuyordum. Boynumu kasten kırtlattıktan sonra " Misafirleri severim. " dedim sakince. Kılıcımın parlaklığını biraz daha arttırdığımda mekandaki loşluk ve bunaltıcı his bir anda ortadan kalkmış yerine aydınlık fakat korkunç canavarlı bir manzara gelmişti.

Şimdi her şey daha parlak ve netti. Tabii buna cehennem tazısı da dahildi ve onu bu kadar net görmenin beni memnun ettiğini söyleyemeyeceğim. Cehennem tazısı artık en az 2 kat daha korkunç gözüküyordu ama bunun bir önemi yoktu. Onunla savaşmamız gerekiyordu. Bu yüzden ben de her ne kadar bir cehennem tazısının karşısında şansım olmadığını düşünsem de hemen kılıcımı elime aldım. Hiçbir şey yapmadan pes etmeyecektim.
Cehennem tazısı bir kez daha hırladı ve bir elini üstümüze doğru savurdu. Neyse ki son anda ikimiz de yara almadan çekildik. Onun başka bir atak daha yapmasına izin vermeden kılıcımı arka ayaklarından birine batırdım. Cehennem tazısının canı acımışa benziyordu ama bu ona zarar vermekten çok daha da sinirlendirmiş gibiydi. Bunun üzerine hızla arkasına döndü ve korkunç gözlerini bana dikip tekrar bir hamle yaptı. Bu sefer önceki kadar şanslı değildim. Kaçmayı başarmıştım ama keskin pençeleri kolumu sıyırmıştı. Kolum çok kötü yanıyordu. 'Sadece bir sıyrık.' diyerek kendimi sakinleştirmeye çalıştım ve bu sefer kılıcımı öbür ayağına geçirdim. Ama bu sefer daha dikkatliydim. O daha arkasına dönemeden oradan uzaklaşmıştım.
Benim uzaklaştığımı gören Cehennem Tazı'sı muhtemelen beni daha sonra halletmeye karar verdi ve ona daha yakında duran Jones'a doğru döndü.

Aslında kolum hala biraz sızlıyordu ama çok da kötü değildi. O yüzden Jones'a "İyiyim." diye cevap verdim. Ancak şimdi konuşacak vaktimiz yoktu. Cehennem Tazısı sinirli sinirli bize doğru geliyordu. Her ne kadar kolum sızlasa da kılıcımı tekrar elime aldım. Jones da saldırmaya hazırlanıyordu. Belki tek başımıza onu yenemezdik ama birlikte hareket edersek... neden olmasın ? Bu düşüncemle birlikte cesaretim biraz daha yerine geldi. Jones ile aynı hızda gidiyordum. Ne daha hızlı, ne daha yavaş...
Canavar da bize doğru geldiği için buluşmamız uzun sürmemişti.
"1, 2, 3 !" diye fısıldadım Jones'a. O da "Şimdi !" diye bağırdı ve ikimiz de kılıçlarımızı aynı anda canavarın ayaklarına sapladık. Bu, canını fena acıtmışa benziyordu ama yine de onu fazla tutmazdı. Bu yüzden ona "Çabuk ol." diye seslendim ve birlikte çıkışa doğru koşmaya başladık. Bir süre sonra Cehennem Tazısı'nın hırıltıları tekrar gelmeye başlayınca daha da hızlandık. Sonunda çıkışa varmıştık. Kampa geri döndüğümüzde ikimiz de nefes nefeseydik. Eh, bir Cehennem Tazısı ile savaşmak kolay bir iş değildi tabii. Nefeslerimiz biraz düzene girdiği zaman Jones "İlginç bir maceraydı." dedi. Ben de "Evet, öyleydi." diyerek onu onayladım ve "Her neyse, artık gitsem iyi olacak. Sana kampta iyi şanslar." diye ekleyerek oradan uzaklaştım.


Jones'un ekleyeceği bir şey yoksa Rp Bitmiştir.