Kaçırılmak...

Kış için okul araştırmam gerekiyordu. Biliyorum kampın dışında okumama hiç kimse izin vermezdi ama ben yine de istiyorum. Sonuçta araştırmadan zarar gelmezdi. Hemen hazırlanıp kulübemden çıktım ve pegasus ahırına doğru yürüdüm. Pegasus ahırına vardığımda Sissy'e küp şeker yedirip yolculuk için hazırladım. Sonra da ahırdan çıkardım ve üzerine binip uçmaya başladık. Havadayken aklımdan okullar geçiyordu. Önce şuna bakarım, sonra buna... Ben bunları düşünürken zaman çok çabuk geçmişti. New York'un merkezine gelmiştik. Biraz da yürümeye karar verdim.

"Sissy, beni yere indirirmisin?"

Sissy kişnedi ve hemen inişe geçti. Yere vardığımızda Sissy'nin üzerinden indim ve gitmesini işaret ettim. Bir süre Sissy'nin uçuşunu izledim. Tamamen gözden kaybolduğunda yürümeye başladım. Hava çok güzeldi ve New York'da çok güzeldi. Süper bir gün beni bekliyordu. Etrafta her tipten insan vardı. Tekrar düşüncelere daldım. Babamı ve annemi okul için nasıl ikna edecektim? Hayatta kabul etmezlerdi. Bu düşüncelere o kadar çok dalmıştım ki kaybolduğumu çok sonra farkettim. Panik olmaya başlamıştım. Buraları hayatımda hiç görmemiştim. Eyvah! Şimdi ben ne yapacaktım? Yanımda hiç drahmi de yok ki Gri Kızkardeşleri çağırayım. Yolu soracakda hiç kimse yoktu. Issız bir yerdeydim. Ne taraftan geldiğimi hiç hatırlamıyordum. Panik olursam her şeyin daha kötü olacağını bildiğim için yolun kenarına oturdum. Sakin olmaya çalışıyordum. Günüm mahvolmuştu. Yolumu bulayım okulu falan boşverip kampa geri dönecektim. Kendimi toparlamaya çalışırken uzakta bir araba gördüm. Hemen ayağa kalkarak arabanın önüne atladım. Araba ani bir fren yaptı ve durduğunda şoför camını açtı.

"Abi ben kayboldum da anayolun nerede olduğunu bana tarif edebilirmisin?"

"Arabaya bin, seni anayola götüreyim."

Adamda bir gariplik vardı ama yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Kaybolmuştum, nerede olduğumu bilmiyordum. El mahkum arabanın arka tarafına bindim ve adam gaza bastı. Nereye gittiğimizi hiç bilmiyordum. Nedense hala anayola varamamıştık. Ben bu kadar uzaklaşmış olamazdım. Bu adam nereye götürüyordu beni? Yoksa ciddi ciddi kaçırılıyormuydum.

"Hey, beni nereye götürüyorsun?"

"Meraklanma, varınca görürsün."

Şok olmuştum. Ne yapacağımı bilemiyordum. Şimdi hapı yutmuştum. Arkada olduğum için direksiyona ulaşamıyordum. Hençerimi veya yay-ok takımımı kullansam adam insan olduğundan hiçbir işe yaramazdı. Ya, adam beni resmen kaçırıyordu. Çığlık atmaya başladım ama nereye kadar. Bir süre sonra araba durdu. 3 adam kapıyı açtı ve beni zorla arabadan indirdiler. Çırpınıyordum, kaçmaya çalışıyordum ama hiçbir işe yaramıyordu. Adamlar beni bir evin içine götürüp, bir odaya ittiler. Ellerimi kalın bir iple bağladıktan sonra arkamdan kapıyı kilitlediler. Buradan kurtulmam gerekiyordu ama nasıl kurtalacağıma dahi hiçbir fikrim yoktu. Babama dua etmeye başladım. Ellerimdeki ipten kurtulmaya çalışıyordum ama olmuyordu. En sonunda aklıma süper bir fikir geldi. Kev bana ateş topu yapıp bir şeyleri nasıl yakacağımı öğretmişti. Aynı şekilde ipi yakabilirdim. Konsantre oldum ve ipi yakmaya çalıştım. Bir süre sonra ip gevşemeye başladı. Hemen elimi ipten kurtardım. Artık ellerim serbestti. Ayağa kalktım ve pencerenin yanına gittim. Yerden sadece 2 kat yüksekteydim. Aşağıya atlamaktan başka çarem yoktu. Pencereyi açtım ve aşağıya atladım. Yere düştüğümde canım biraz acımıştı ama orada duramazdım. Hemen caddeya koştum. Caddeye vardığımda yerde bir drahmi gördüm. İnanamıyordum. Babama içimden teşekkür ettikten sonra drahmiyi yere attım ve anında Gri Kızkardeşler geldi. Sisten oluşan arabaya bindim ve Melez Kampına gitmeye başladık.