Beceriksizce elimde tuttuğum kılıçla birlikte hafifçe dudaklarımı ısırarak ne yapacağımı bilemez bir halde öylece duruyordum işte. Bu dersin eğitmeninin Lucy olduğunu bilmek beni birazcık rahatlatıyordu doğrusu. Demek istediğim, yakın dövüş alanında oldukça iyi olduğumu düşünüyorum ama şu kılıç kesinlikle daha önce elime aldığım bir şey değil. Ahh üstelik çok ağır taşıyamıyorum bile! Kaslı bir vücudumda yok ki onunla rahat rahat uğraşayayım!
Yine de soğuk bakışlarımı bozmamaya özen göstererek kirpiklerimi hafifçe kırpıştırıyorum. Arkamdan gevşekçe topladığım saçlarım neyse ki görüş alanımı kapatmıyor ama bu hala huzursuz olduğum gerçeğini değiştirmiyor.
Burada olmamın tek sebebi, Athena'nın elimden geleni yaptığımı anlaması, tembellikten değil yani. Yeteneğim yok ne yapabilirim ki! Ah her neyse, kaderimi beklemeye koyulmalıyım galiba. Umuyorum ki Lucy bugün buralardadır da kendi kardeşimden başkasına rezil olmak zorunda kalmam.