Aşkı dışarıya koyduk....

Konu: Aşkı dışarıya koyduk.... Çarş. Ekim 27, 2010 8:59 pm

Arenaya yaklaşırken elini bıraktım."Bak şimdi burada bırakıyoruz aşkımızı ve içeride iki kahraman gibi çalışıyoruz.Yanlız güçlerimizi son reddesine kadar kullanıcaz"dedim.Ve bir anda karşımda asi güçlü bir savaş tanrısının oğlu belirdi.Ama bende saf bir kız değildim.Şifa gücü olan oklarıyla ünlü ama kılıcınada güvenen bir apollon kızıydım.Şifa gücümü zor zamana saklıyordum çünkü hemen yorulmama neden oluyordu.Zırhlarımızı da takıp ilerledik."Benim kurallarıma göre oynuyorsun"dedi.Gülümsedim ve üstüne gittim.Sıyrılması zor olmadı...

Ares'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 326 Kayıt tarihi : 05/09/10

Güne iyi başlamıştım. Acaba iyi başlamamın sebebi tüm gün boyunca Crist'le arenada vakit geçireceğimizden dolayımıydı bilemiyordum. Kulübelerimizin arasında bir yerlerde buluşup el elele arenanın yolunu tuttuk. Kanımca bu vakitlerde arena pek boş olmazdı ancak koskaca arenada elbetteki bize bir yer olacaktı. Kulübeden gelirken bir kaç parça eşyamıda yanıma almıştım. Bunlar zırh ve bir iki savaş oyuncağından başka birşey değildi. Sonunda arenaya varmıştık Crist elimi anında bırakıp işi daha da ciddi yapmak istedi ancak ben yolda o konuşurken onu dinlememiş tüm an yüzümdeki muzip gülümsemeyi silmek için uğraşmıştım. Arenaya girdiğimizde az önceki düşüncem asılsız çıkmadı. Bir iki grup vardı ki bunlar karşılıklı düello yapıyorlardı. kimisi çok ciddi kimisi dalga geçer gibiydi. Crist zırhını giydi ve kollarını gererek ısındı bende hemncecik zırhımı geçirdim. Crist bu işi sandığımdan da ciddiye almıştı. Kılıcını alıp adeta bir delici vuruş savurdu. Acaba ona karşı bir suç mu ilmeiştim? bu hareketinden bir kılıç hamlesiyle kurtuldum. Bunu bana kılıç hocam olan Luciannna öğretmişti. O günden bu yana bu hareketler bende bir refleks olarak yer edinmişti. Crist'e karşı saldırı yapmaktan hep kaçındım sadece savunma yapmayı amaçlamıştım ancak Crist kıvraktı. Arıca kadınsı bileklerine nazaran yaptığı hamleler beni bazen sersemletti. Sanırım kaybetmek istemiyordu. Tabi bunu bende istemiyordum. Birbirine çarpan kılıçlardan çıkan kıvılımlar etrafa dağılıp hava oluyordu. Crist uzak dövüş sanatlarına henüz başvurmamışltı. Ama yaptığı ardı arkası kesilmez kılıç hamlerlerinden biraz sonra şifacı yeteneğini kullanarak oklarına sarılacağı kaçınılmaz bir gerçek gibi duruyordu.

Apollon'un Çocuğu Mesaj Sayısı : 830 Kayıt tarihi : 26/08/10

Off oldukça iyiydi ve beni fena yoruyordu.Sürekli savunmadaydı buda beni deli ediyordu. Arada onu şaşırtmak için gözlerine bakıyordum ama hemen gözlerini kaçırıyordu.Akıllı bir ares oğlu...Kılıcımı fırlatıp okuma tutundum.Ama bu süre zarfında boş durmamış bir hamle yapıp oklarımı düşürmeme neden oldu.Bu sefer yumruklar konuşmalıydı.Ona bir tekme savurdum.Kılıcını fırlattı ve ayağımdan tuttu.Beni yere sericekti am sadece beni kadırıp yere yavaşça bıraktı.Adil oynamıyordu.Ona doğru ilerledim ve bir yumruk savurdum. Yumruğumu tutup büktü ve beni arkama dönmeye zorladı.Tekme attım ve onu geriye savurdum.Üstüne atlayıp yumruk atacakken yine o çarpık gülümseme belirdi...

Ares'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 326 Kayıt tarihi : 05/09/10

Apollon kızı mı? Crist bu düello işini adeta ölüm kalım savaşına çevirme yolunda ilerliyordu. Ne kadarda ortamı yumuşatmaya çalaışsamda Crist hep gergindi. kılıçlardan oklara oklardan yumruklara... Düello çok çekişmeliydi. Crist bazı mimikleriyle beni ürkütüyordu ve yüzüme ya da bazı bölgelerime yumruk ya da tekme yememk için hva adeta bin takla atıyordum. Sonunda Crist yakın dövüşteki yeteneklerini sergiliyordu. Sonunda beni yere yatımayı başamıştı. ÜZerime çullanıp yumruk yağmuru için hazırlanmış gibi görünüyordu. Ayaklarımı kenetlemişti. Tek çare yüzümü siper etmekti. Ellerimle yüzümü siper ettim. Ve olanları bekledim...

Apollon'un Çocuğu Mesaj Sayısı : 830 Kayıt tarihi : 26/08/10

Ayağı kalkıp elimi uzattım yeterdi bu kadar.Ona vuramazdım zaten vursamda karşılığını alamazdım.Ama beni iybir benzetecek ve beni yoracak biri lazımdı.Stev bunu bana yapmazdı.Onun üstüne gitmeyede gerek yoktu.Ayağa kalktı ve gülümsedi.
"Seni yendim"dedim.Çarpık ve dalga geçen gülümsemesiyle"Evet beni yendin"dedi.Bir dirsek attım.Yalandan "Ahh"dedi.Beni sinirlendiriyordu.Ama gülüyordum.Kızarak önden yürüdüm.Ve birden bir beni kavrayıp havaya kaldırdı...

Ares'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 326 Kayıt tarihi : 05/09/10

Düello baştan aşağı iyi vakit geçirmek amaçlı bir araçtı. Crist son hamleyi yapmadı üzerimden kalkıp elini uzattı. Elini tuttum ama fazla yüklenmedim yoksa ikimizde yerde olabilirdik. Şimdi ayağa kalmıştım. Crist gülerek dirzek attı ve seni yendim dedi. Durumu kabullendim ve evet beni yedin dedim. Arenaya son bir kez bakıp arkamızı döndük. Crist biraz öndeydi aklıma bir muziplik gelmişti. Crist'i omuzlandım ve sırtıma çıkarım. Crist omuzlarımda beni indir der gibi şeyler mırıldanıyordu. Ama gülüyor olmasından ne dediği anlaşılmıyordu.
-Seni duyamıyorum! Ne dedin?
Arenadan o şekilde çıkmıştık. Crist düşmemek için başıma ellerini sarmıştı ancak bu harektten dolayı önümü göremez oldum. Kör ebe oyunun daki ebe misali boşluğa doğru adım attım. Ancak sonra Crist'in gülüşü kesildi. Adeta etraf soyudu. Gözlerimi açtığında önümüzde kolllarını bağlamış somurtan yüzüyle bize bakan bir kadın vardı. Olamaz yine mi? Umarım bu sefer bulaşık cezası almazdık.

Konu: Geri: Aşkı dışarıya koyduk.... C.tesi Ekim 30, 2010 2:44 am

Anlaşılan getirdiğim kurallara uymayan birileri çok iyi vakit geçiriyordu. Kollarımı kavuşturarak önlerinde durup beni fark etmelerini beklemeye başladım. Yaklaşan tehlikeyi ilk idrak eden Apollon kızı oldu, onu Ares oğlu izledi. İkisi de birbirine eş telaşlı ifadelerle bana bakmaya başlayınca, Steward'a kızı yere indirmesini işaret ettim. Gözlerimi kısarak onlara baktım ve "Siz ikiniz," dedim, "Bunun için bir açıklamanız var mı?"

Cristina seslice yutkunutken Ares oğlu bir açıklama yapmaya girişti... "Biz arenada, şey... çalışıyorduk... sonra-" derken onun sözünü kestim ve "Bu kadarı yeterli. İkiniz de bulaşık yıkama cezası aldınız." dedim. "Ve sen, Apollon kızı," Cristina kafasını kaldırıp en masum bakışlarını gözlerimle buluşturdu ama fayda etmezdi... "Bu gördüklerimi Olimpos Konseyi'nde babana anlatacağım." Sonra, öfke ve kasvet karışımı yüzlerini geride bırakarak ortadan yok oldum.

Apollon'un Çocuğu Mesaj Sayısı : 830 Kayıt tarihi : 26/08/10

Eyvah şimdi yanmıştım işte.Steve dödüm ama o da üzgündü.Birşey yapamadan kulübelere ayrıldık.Giderken stev athenanın arkasından akşam konuşalım der gibi dudaklarını oynattı.Tamam deyip kulübeye girdim.Etrafı toplamak iyi bir fikir gibi göründü ve toplamaya başladım...

» Su içerken suyun vücudunuzdaki deliklerden dışarıya dökülmesini istemezsiniz değil mi?