Huysuz Boreas.. (:

Kampta keşifler yapmaya başlamıştım. Klüplere girmeden ortak alanları geziyordum. Gözüm Pegasus Ahırları yazan yere takıldı. Pegasus mu? Hani beyaz, kuş gibi kanatlı ve tek boynuzlu olan atlardan mı? Kendi kendime güldüm böyle bir şey gerçek olamazdı. Sonra gülmem yarıda kesildi. Eğer ben bir Tanrıça'nın kızıysam ve burası da Tanrı ve Tanrıçaların çocuklarından oluşan bir kampsa neden pegasuslarda gerçek olmasın?
Birçok melezin girdiği Pegasus Ahırlarına yöneldim. İçerisi çok ferah ve beklediğim gibi kötü kokmuyordu. Bütün melezler bir Pegasus bölümündeydi ve onlarla ilgileniyorlardı. Neredeyse tüm Pegasus bölmelerinin önünden geçtim. Hepsi bana göz ucuyla bakmıştı ama hemen gözleri sahiplerine dönmüştü. Sahibi olmayan Pegasuslar ise bana onları sahiplenmem için bakıyorlardı. Benim gözüm ise sadece bir Pegasusa takılmıştı. Yaklaşık iki bölme ötemdeydi. Onun olduğu bölmenin kapısının önünde durdum. Simsiyah, güçlü bacaklara sahip iri bir erkek -çünkü bir boynuzu yoktu. Sadece dişi Pegasuslarda boynuz bulunur.- Pegasustu. Yelesi ve kanatları uçlarına doğru renk değiştiriyor ve griye yakın bir renkteydi. Tüyleri parıl parıldı. Bölmeye yaklaştım, eğer bir pegasus sahibi olacaksam benim Pegasus'um bu olmalıydı. Çekingen bir tavırla bölmeye doğru yaklaştım ama o benden önce davrandı.
" Yeni misin?" dedi.
Şaşırsam da konuşabilcek kadar kendimdeydim.
" Evet.. Yeniyim. " dedim.
" Kimin kızısın?" başını kaldırdı ve yeşil renk gözlerini bana dikti. Küçük bir an beni süzdükten sonra. " Ares mi? "dedi..
Dudağımı büktüm ve başımı iki yana salladım.
" Hayır. Benim babam bir insan. Annem Persephone." dedim. Pegasus kişnedi ve bölmenin içlerine doğru ilerledi.
"O zaman burada işin yok."
Bu da neydi böyle... Bütün herkes bize bakıyordu. Bölmenin kapısını açtım ve içeri girdim. Annemin Persephone olmasından dolayı beni buradan kovmuştu. Hem o annem hakkında ne biliyordu?
" Hiçbir yere gitmiyorum. Eğer benim Pegasusum olmayacaksan da annem Tanrıça Persephone hakkında böyle düşünemezsin.." daha sözümü tamamlamadan Pegasus bana döndü. Gözlerini benimle aynı hizaya getirmek için başını eğdi..
" Öylemi... Annen hakkında ne düşündüğümü nerden bilebilirsin melez?" dedi. Başımı dikleştirdim ve
" Benim bir adım var Pegasus."
" Neymiş?" dedi.
" Dryope Glauce... Senin bir adın var mı?" dedim. Pegasus arkasını döndü ve kanatlarını açtı. Kanatlarının iç tarafındaki tüyler o kadar parlaktı ki bir an onları okşamak istedim..
" Hayır, benim adım yok. İsimlerimizi sahiplerimiz koyar." dedi.
"Anladım.." dedim. ve dudağımı ısırdım. " Şeey.. Acaba benim-?
" Pegasusum olabilir misin mi diyeceksin? Buna cevabım hayır olur. Çünkü senin Annenin Cehennem Tazıları var değil mi? Bir tanede sana versin? Onlarla daha iyi anlaşırsın." dedi. Yeşil ve soğuk bakan gözleri üzerimdeydi. Gözlerimi kıstım, bu Pegasus ne kadar güzel, güçlü ve ona hayran kalmış olsam da böyle konuşamazdı. Onun yanına doğru yürüdüm.
" Tekrarlıyorum. Benim annem hakkında konuşma. Onun başına neden bunun geldiğini biliyorsun Pegasus. Bu onun suçu değildi. Neden böyle yapıyorsun? Yoksa sana hiçbir Melez seçmek için bile bakmadı mı? Ondan mı bu huysuzluğun?" dedim. Onun canını yakmak istemesem de bunu yapmıştım.. Gözlerindeki acıyı ve öfkeyi içimde hissettim. Pegasus ağır adımlarla üzerime doğru yürüdü. Yürüdükçe hafif hafif kanatları açıldı.
" Ben huysuz bir Pegasusum. Kibirliyim. Her melez benim sahibim olamaz. Benim sahibim olacak melez özel olmalı." dedi.
Küçük bir kahkaha koyverdim ve " Seni bu kadar özel kılan nedir Pegasus?"dedim.
" Gücüm, hızım ve inatçılığım. Benden daha hızlı olan bir Pegasus daha yoktur. Ama melezler benimle anlaşamaz. Çünkü ben huysuzum söz dinlemem. Daha önceki sahibim özel biriydi. Ama beni yönetmesini bilmiyordu. Zaman içinde benden sıkıldı ve ahırlara uğramaz oldu. Beni de buraya tekrar koydular..." dedi. Düşünmeden hareket ettim ve elimi Pegasus'un boynuna koydu. Siyah tüylerini okşadım.
" Eğer sen benim Pegasusum olsaydın seni her gün ziyaret ederdim. Sen benim en iyi arkadaşlarımdan biri olurdun. Seni dinlerdim, anlardım.." dedim. Pegasus kanatlarını kapattı ve bacaklarını büküp yanıma uzandı. " Eğer sen benim Pegasusum olsaydın en iyi sırdaşım olurdun. Kimseye anlatamadığım sırlarımı, anılarımı sana anlatırdım. Babamı, Adelpha'yı...." dedim. Hala boynunu okşuyordum. Pegasus başını kaldırdı ve yeşil gözlerini bana kilitledi. " Bu söylediklerini yapar mıydın?" dedi. Az önce bana karşı çıkan, huysuz Pegasus bir anda ortadan kaybolmuştu. Karşımda uysal, kırılgan bir Pegasus vardı.
" Tabii ki Boreas.." dedim ve başımı omzuna yasladım... Boreas kendi kendine " Kuzey Rüzgarı demek..." dedi.. Bende " Sen hızlı olduğunu söylemiştin sanırım." dedim.. Kişnemeye benzer bir takım sesler çıkardı. Bundan güldüğü anlamını çıkarmıştım ama emin de değildim. Yarım saatten daha fazla bir süre Boreas'ın yanında kaldım. Boreasla dertleştik, konuştuk ve ona şeker yedirdim.
" Boreas artık gitmeliyim.. Sana söz veriyorum en yakın zamanda gelip başını şişiricem..." dedim ve ayağa kalktım.
" Seni bekliyeceğim Dryope. En kısa zamanda gel.." dedi. Burnuna bir öpücük kondurdum ve ellerimi boynunda yelesinde ve kanatlarının iç kısmında gezdirdim.
"Sen çok iyi ve güçlü bir Pegasus'sun. Ayrıca çok da huysuz." dedim. Bölmeden çıkarken Boreas arkamdan seslendi.
" Yakın zamanda hızımı ve gücümü göreceksin Dryope." dedi. Arkamı dönüp ona gülümsedim. Ahırlardan çıkıp kulübeme giderken içimde bir heyecan vardı. Bu heyecanın kaynağı Boreas ve onunla yaşayacağımız maceralardı.