Baraja Düşmemek

Pegasusum,Plüton'la beraber uçarak barajın kıyısına geldik.Burası canavarlarla kaynıyordu ve Plüton da korkuyordu.Bunu fena halde belli ediyordu.Korkmasın diye diğerlerini bekledim.Diğerleri gelince Plüton da onlarla beraber ahıra giderdi.

Leonard Carter,yeni Zeus oğlu, tüm kamp onu konuşuyor.Tüm kızlar onun peşinde ama o kız istemiyor.Maya Marie Collins,yeni Demeter kızı, Mitchie'nin kardeşi,değerli arkadaşım.İkisini tanıştıracak ve beraber macera yaşayacaktık.Hoover Barajı,canavarlar ve macera..

Onları beklerken Plüton'un yelelerini okşuyordum.Tam kafamın üstünden bir harpia geçti ve Plüton kişnedi.Dört nala koşmaya başladı,hem de tam onun üstündeydim.Ona durmasını söylediysem bile beni dinlemedi,oradan oraya deli danalar gibi koşturuyordu.O koşuştururken ben de çantamdan bir çift ok çıkarttım ve üstüne attım.Harpia uzaklaştı.Plüton da bir süre sonra duruldu.Onun üstünden indim ve onu azarladım.Zavallıcık nefes nefeseydi.Onu sakinleştirirken karşıdan gelen birini gördüm.Onun Maya veya Leonard olmasını diliyordum.

Normal bir hızda Sat'in yanına gidiyordum. Çok heyecanlıydım. Bu benim ilk 'melez meleze takılmam' olacaktı. Hoover barajına yaklaşırken Çörek huysuzlandı.

''Ne oldu kızım?'' dedim telaşla. Ama bir süre sonra kendim gördüm. Bir harpya Sat'e saldırıyordu. Tam mudahale edecekken Sat onu ok yağmuruna tuttu ve harpya uzaklaştı. Şaşkınlıkla yere indim ve Sat ve şu anda titreyen pegasusu Plüton ile yüz yüze geldim.

''Neler oluyor Sat? O harpyanın senden istediği de neydi?'' dedim Sat'e.

Hoover Barajında Sat ve Maya ile beraber macera yaşayacaktık. Kampa geldiğimden beri ilk kez dışarı çıkmıştım. Daha bir pegasusum olmadığından ismini bile bilmediğim bir pegasusu'un üstündeydim. Yükseklik korkum yoktu ama uçarken fazla adrenalin yaşamıştım. Pegasus'un üstünden neredeyse düşüyordum ama ayaklarmla gövdesini karşılayıp tekrar üstüne bindim. Daha sonra uçmaya alıştım. Ama hala eğitim almam gerekiyordu.

Pegasus yere indi. Hoover barajına gelmiştim. Maya ve Sat oradaydı. Bir Harpia oradan uzaklaşıyordu. Maya ve Sat konuşuyordu. Beni fark etmemişleri. Sinsice yanlarına yaklaştım ve Kılıcımı Sat'in boynuna dayadım. İrkildi ve beni görünce rahatladı.

'Eeee nasılsınız ?' dedim.

Arkadan gelen Zeus çocuğunu gördüm ama Sat'e birşey söylemedim. O Sat'i korkutunca da kıkırdamalarımı tutamadım. Sat biraz kızdı ama sonra ona gelen harpyadan bahsetti. Zeus çocuğu -ona böyle diyordum çünkü ismini bilmiyordum- biraz dinleyip sonra konuyu değiştirdi. Bende sakin bir şekilde onları dinlemeye başladım.

Leo benim yüreğimi hop ettirmişti.Hatırımızı sorması beni biraz yumuşatmıştı ve Maya'nın da sorusuna cevap vermek istiyordum.Ağzımı açtım mı susmam,tüm kamp bilir.

-İyiyiz Leo bey,biraz korku yaşasak da..

Maya ve Leo kıkırdıyordu.Bu arada daha önce tanışıyorlar mıydı bilmiyorum ama harpiaları anlattıktan sonra onları tanıştıracaktım.

-Buraya canavarlarla dövüşmeye geldik.Harpia da onlardan biri.

Ardından Maya'ya bir kılıç uzattım.Süslü,püslü bir şeydi.Hephaistos'un elinden çıkmaydı,tabi ki öyle olacaktı.İkisine birden baktım ve onları tanıştırdım.

-Belki tanışıyorsunuzdur ama;Zeus oğlu Leonard ve Demeter kızı Maya.

Sonra ikisinin biraz kaynaşmasını bekledim.Ardından canavarları avlayabilirdik.

Sat ikimizi tanıştırı. Kaynaşmamızı bekledi ama ben Aello , Kelaino ve Okypete'yi öldürmek için can atıyordum. Babam için çalışmışlardı ama ne yapayı canavar görünce öldüresim geliyor. Maya'yla kaynaşmak için iyi bir zaman değildi.

'Bence daha sonra kaynaşabiliriz. İlk şunları halledelim.' dedi. 'Kelaino benim.'

'İyi' dedi Sat. 'Okypete'yi de ben alırım.'

'Seçme şansım yok değil mi?' dedi Maya. Hayır anlamında başımızı salladık. Derken Kelaino bana doğru inişe geçti. Bu kadın başlı, akbaba bedenli bir canavardı.

Tamam May,dedim kendi kendime,kendini zorlama,sadece başını salla yeter,dedim kendi kendime Sat bizi tanıştırırken. İyiki Leonard da pek gönüllü değildi de konuşmaya.Tabii bunun üzerimize doğru gelen yaratıklarla da bir ilgisi olduğunu düşünüyordum.
Akbabalar gibi,sadece başları kadın başı olan yaratıklardı bunlar.

'Bence daha sonra kaynaşabiliriz. İlk şunları halledelim.' dedi Leonard. 'Kelaino benim.

''İyi' dedi Sat. 'Okypete'yi de ben alırım.'

'Seçme şansım yok değil mi?' dedim ümitsizlikle. Hayır anlamında başlarını salladılar.

Bir anda Sat'in bana verdiği kılıcı aldım ve kendime düşen yaratıkla dövüşmeye başladım.
Sat ve Leonard hala dövüşüyordu. Kendiminkinin tam kalbine kılıçımı soktum ve toza dönüşmesini izledim.

Okypete Kelaino'ya göre daha güçsüz de olsa kolay lokma değildi.Maya'nın Aello'yu çabucak öldürmesine şaşkınlıkla baktım ve onu övdüm.

-Gayet iyisin,çabuk kapmışsın.

Ardından göz kırptım.Ama üstüme gelen Okypete'yi görünce hemen okumu çıkarttım ve Okypete'ye attım.Onu öldürmek bu kadar kolay değildi ama öldürmek istemiyordum açıkçası.Sadece yaralayıp,buradan gitmesini izlemek istiyordum.Bir iki ok daha attım ve ardından mızrağıma başvurdum.Mızrağım onu yaraladı ve baraja düştü.O inlemesi içimi yardı ve ardından onu unutup,Leo'nun neler yaptığına baktım.

Tamam onları takip etmemeliydim. Onlara sorup öyle gelmeliydim ama ne yapayım asi yanım tutmuştu işte. Onlar canavarlarla savaşırken ben onları izledim nasıl olsa hallediyorlardı benim onları meyveye dönüştürmeme gerek yoktu. Leo son canavarı tam öldürmüştü ki başka bir canavarın Sat'e doğru yaklaştığını gördüm. Diğerlerinin onu uyaramayacağı kadar yakındı. Sakladığım yerden çıkıp koşmaya başladım. Diğerleri bana şaşkın bir şekilde bakarken hançerimle canavarı yaraladım ve ona dokunup meyveye dönüşmesini sağladım. Bir portakala! Meyveyi elime aldığım sırada diğerlerinin hala şaşkın bir şekilde bana baktığını gördüm. Yanaklarımın kızardığını hissettim.

-Ben.. Şey kampta sıkılmıştım ve sizin gittiğinizi gördüm. Sonra takip ettim. Normalde burada ayrılacaktım ama Sat'e saldıran canavarı gördüm ve onu öldürmenin iyi bir fikir olabileceğini düşündüm.

dedim elimdeki portakalı göstererek. Sonra portakaldan iğrendiğimi hissettim ve onu barajdan aşağı attım.

(süpriz karakter şaka şaka Satle anlaştık öyle geldim ben)

Jessica da aramıza katılmıştı.Diğerleriyle henüz tanışmamışa benziyordu.Tanıştırdım.

"Jessica Adams,Persephone Kulübe Lideridir.Aynı zamanda en iyi dostlarımdan.Gördüğünüz gibi güçlüdür de.Onlar da Leonard Carter,Zeus oğlu ve Maya Marie Collins,Demeter kızı."

Tam el uzatırlarken üstümüzden geçen bir kuş gördük.Ve ardından karşımızda bir hidra belirdi.Ben bağırmaya başladım ve Maya bana şaşkın gözlerle baktı.Kılıç eğitmeni,avcı neden bu kadar korkardı ki diye düşündüklerini biliyordum ama hidralar en nefret ettiğim canavarlardı.Küçüklüğümden bir anım falan olmalıydı,ben de pek bilmiyorum.

Hidra karşımıza geçti ve 100 kafasını birden sallandırmaya başladı.Hemen bir ok attım ama ayağına geldi.Zaten kafalarından biri uçarsa yerine 2 kafa çıktığı için şimdilik bu yeterliydi.

Keşke yanımızda Medusa'nın kafası olsa diye düşündüm. İşimiz çok kolay olurdu. En nefret ettiğim canavarlardandı hidralar. Kestiğim başın yerine yenisi çıkması beni gıcık ediyordu.

'Eee şey bir fikri olan var mı?' diye sordum.

'Gözlerini mi kör etsek ?' dedi Jess.

'Yüz tane kafası var !?' dedim.

O zaman geriye tek bir seçenek kalıyordu. Islık çaldım ve Spring Rose yanımıza geldi. Kaçacağımı düşünüyor olmalıydılar.

-Oyalayın onu!

diye bağırdım. Zaten başka şansları da yoktu. Spring Rose'un kenarına astığım çuvaldan ganimetim olan medusa başını çıkardım.

-Gözlerinizi kapatın!

hemen gözlerini kapattılar ben de bakmadan medusa başını Hidra'ya doğru tuttum. Bir süre hiçbir şey olmadı. Sonra bir ses duydum. Başardığımı bildiren sesi Hidra taşa dönüşmüştü!

-Bunu biraz çabuk hallettik bana kalırsa, ya bundan sonra daha kötüleri gelirse..

Olaylara çok arkadan geldiğimi biliyorum , kafam karma karışık olmuştu. Sat'i zaten tanıyordum, ama ardından Leonard sonra Jessica. Bir de Jessica bir canavarı meyveye dönüştürmüştü. Tabii sürpriz bir şekilde arkamızdan çıktıktan sonra. Sonra Hidra taşa çevrilmişti.
Ben bunları sindirmeye çalışırken Sat'ler plan yapmaya çalışıyordu.

''Bu kadar canavar hayra alemet değil.''

''Bu kadar melezi görünce... Lütfen gelin de bizi öldürün canavarlar dermiş gibi olduk resmen.''

''Yani az değil tam 4 melez.''

Sonra benim bir şey demem bekleyerek bana baktılar. Ben sadece başımı sallamakla yetindim. Onlar konuşurken birşey farketmiştim. Bu baraj bayağı yüksekti. Aşağı bakınca midem altüst oldu ve başım dönmeye başladı. Yükseklik korkumu yendimi sanıyordum. Ama yanılmışım.

Birden kendimi barajın kenarından düşerken bulmuştum.

''Maya!'' diye bağırdı Sat.

Ama çok geç olduğunu hissediyordum.

''S-sanırım'' dedim titreyen bir sesle.

Su buz gibiydi, altımda bir kalas varken bile bunu hissetmiştim. Kalas suya düştüğünde bütün su üzerime sıçramıştı zaten. Sudan zaten nefret ediyordum! O anki kızgınlıkla aklıma gelen bütün kötü sözleri sarfettim. Bu arada su bayağı yükseldi ve dalgalar baraja daha şiddetli çarpmaya başladı. Üzgün bir sesle:

''Özür dilerim Tanrı Poseidon.'' dedim. Bir an yunan tanrılarının gerçek olduğunu unutuyordum.

Sat ıslak olduğumu görünce üzerime hırkasının örttü. Bende ıslak bir şekilde planlarını dinlemeye başladım.

(aslında olur biz bunu daha uzatacaktık)

-edit-

Kuşa benzer bir canavardı bu. Sat Maya'nın yanındaydı. Jess ile ben bu canavarla savaşıyorduk. Kafasına bir şimşek mi indirsem diye düşündüm. Ama bunu daha önce hiç denememiştim. Belki daha sonra diye düşündüm. Kuş yüzümü çizdi. Bir Afrodit çocuğu olsam çıldırırdım heralde. Kuşun çizdiği yer çok kötü acıyordu. Üstüne birde oraya bir tüy saplandı.

'Ah ! Hayır' dedim. Tüyün geldiği yöne bakınca kuzgun büyüklüğünde olan bir düzine kapkara kuş duruyordu.

'Bunlarda ne ?' dedi Jess.

'Stymphalian Kuşları ' dedim. 'Ares'in tapınağını korurlar.

Maya tir tir titrerken Jess ile Leo da Stymphalian kuşlarını öldürmeye çalışıyorlardı.Bunlar Ares'in tapınağını korurlardı,burada ne işleri vardı?Kuş bizi tekrar görmüştü.Bir kaç ok fırlattım ve mızrağımı attım.Ama bunlar ölmüyorlardı.Maya;'ya bir kılıç verdim,belki bir şeyler halledebilirdi.Savaştı,savaştık.Ölmüyorlardı.Onlara baktım ve endişeyle sordum.

"Ne yapmamız gerek?"

''Emin değilim'' dedim kaşlarımı çatarak.
Suyun o lanet soğukluğunu başından atıp kuşlarla savaşmaya çalışıyordum.

''Onları yaksak mı?Yoksa Jess onları meyveye mi çevirse?Ams o zaman kuşların gagasından zarar görebilir.''
Leo, tam ensesini gagalayan bir kuştan kurtulmaya çalışıyordu.

''Evet ya,Jess için endişelenin ben burda ölsem ruhunuz duymaz yani.'' diye mızmızlandı.
Sat bir kuşa ok atarken güldü.Ben Leonard'ın yanına giderek ona yardım ettim. Bir an yüzündeki çiziği fark ettim.

''Yaralanmışsın.'' dedim üzüntüyle.

''Ah,önemli birşey değil.'' Tabii ki alçakgönüllü davranmaya çalışıyordu.

Yüzündeki acıyı görebiliyordum. Kuş sürüleri biraz başımızdan çekilince Leonard'ın yüzüne baktım. Yara o kadar da kötü görünmüyordu.

''Bekle biraz bakayım.'' dedim.

O da homurdandı.Elimi yaranın üstüne koydum.Acıyla yüzünü buruşturucak sandım ama yapmadı.Yara birden bir ışıkla çevrelendi ve iyileşti.İnanmıyorum iyileşti!Şu anda yüzünde o yaranın kalıntısı yoktu.Hayretle yüzüne baktım.Leonard gülümsedi ve eskiden yaranın olduğu yere dokundu.

''Teşekkürler Maya.'' dedi sakince ve kuşlara konsantre oldu.

En sonunda oklarımı ve yayımı çıkardım. Ne özel gücüm ne de hançerim ile bir şey yapamıyordum. Oku seçtiğim kuşlara atıyordum. Bunlar bize en yakın olanlar oluyordu. En fazla üç tanesini vurmuştum ama daha çoklardı. Bir tanesi tam üzerime geldiği sırada eğildim. Elimi kaldırdım. Eğer şanslıysam onu meyveye dönüştürebilirdim. Şanslıydım da. Birden elimde bir şey olduğunu hissettim. Greyfurt. Onu başka bir stymphalian kuşuna attım. Kuş vurmamla yere düştü. Gülümsedim. Gidip onu da meyveye dönüştürdüm. Ardından diğer kuşlara da aynı işlemi uygulamaya başladım.

Jess kuşları meyveye dönüştürmeye başlamıştı. Sat ok fırlatıp duruyordu. Maya ve ben de kılıç savuruyorduk. Üç kuş birden üstüme hücum ettiler.Biri ensemi kesti. Diğeri enseme bir tüy fırlattı. Üçüncü ise bana ulaşamadan meyveye döndü.

'Saol Jess' dedi.

'Önemsiz.' dedi. Artık bunlardan sıkılmıştım ve denemeye hazırdım. Bana doğru gelen kuşa baktım. Daha sonra onun üstüne düşüncelerimle bir şimşek indirdim. Yapmıştım işte. Olmuştu.

(bundan sonra yazan bitirsin bence )

(Sen bitir işte )

(başkası bitirsin ya neyse sohbet olmasın burası)

Leo'nun şimşeği indirmesiyle her yeri bir sessizlik kapladı.Kuşlar patır patır dökülürken hepimiz kuşların cansız bedenine bakıyorduk.Ben donakalmıştım,Leo'ya baktım.Gülümsüyordu ve biraz da farklı görünüyordu.Birden hepimiz bağırdık.Leo çok mutlu görünüyordu.Hepimiz çeşitli kutlamalar yaptık ve ardından bu kadar maceranın şimdilik yeteceğine karar verdik.Zaten yemek saati gelmişti.Hepimiz pegasuslarımızın üstüne atlayıp,hep beraber gökyüzünde uçtuk.Beraber yaşadığımız tutku ve hazzın ölçülebilir bir değeri yoktu.

Rp Bitmiştir

(Herkes mutlu mu? )

(evet:D)