Ortalık Karışıyor | Denetleme 16.

Dışarıdan gelen muhteşem kuş sesleriyle uyandığımda güneş doğmuş, sabah olmuştu. Bu da hemen yatağımdan kalkmam gerektiğinin iyi bir göstergesiydi. Ha birde, kardeşlerimi uyandırma gibi bir sorumluluğum vardı. Normalde olsa onları kendi hallerine bırakır, kendilerinin uyanmasını beklerdim. Ama bugün gerçekten çok işimiz vardı. Her ay olduğu gibi temizlik günü gelmiş, kapımıza dayanmıştı. Bize de görevimizi yerine getirerek, tüm kulübeyi temizlemek kalıyordu. Hoş, bizim kulübemiz her zaman gayet düzenli olurdu. Ama son birkaç denetlemeden beri bu bana yetmiyordu. Bir lider olarak Demeter Kulübesi'nin çok daha temiz, kısaca muhteşem olmasını istiyordum. Eh, bunun için de çok iyi bir temizlik şarttı tabii. Uyandığımdan beri aklımda toplanan bu düşünceleri şimdilik bir kenara attım. Hala uyku sersemi bir çocuk edasında esneyerek yatağımdan doğruldum. Çıplak ayaklarımla ahşap yerde ilerliyordum. Parmak uçlarında yürüyerek fazla ses çıkarmamaya özen gösterdim. Pencerenin kenarına giderek biraz etrafa bakındım. Sabah olmuş, güneş doğmuş ve dışarısı yeteri kadar aydınlanmıştı. Ama yine de saat çok erkendi. Her temizlikte olduğu gibi bu sefer de kardeşlerim bu erken saatte kalkmaktan memnun olmayacaklardı. Ama bu onları uyandırmayacağım anlamına da gelmiyordu. İşe, aynı odada kaldığım talihsiz kardeşimden başlamak en iyisiydi. Onun ile benim aramdaki bağ bambaşkaydı. Biz kardeş olmakla kalmayıp, hem de kuzendik. Tamam, biraz karışık olabilir. Ama kısaca açıklamak gerekirse; biz kardeş çocuklarıydık. Caleste'nin yanına gidecek, ilk önce onu uyandıracaktım. Sonra da diğer kardeşlerimizi uyandırırdık. Arkamı dönüp, kardeşimin yatağının baş ucuna gideceğim sıra da duyduğum çığlık aniden irkilmeme sebep oldu. Bu Caleste'nin sesiydi. Endişeli ve bir o kadar da meraklı gözlerle arkamı dönerek Caleste'nin yanına gittim. Giderken de çığrınırcasına bağırıyordum. ''Caleste, Caleste!'' Yavrusunu kaybeden bir anne konumundaydım. Hiçbir şeyi farkına varamadan direk endişelenmiştim.

Onun yanına gidince gördüğüm manzara beni sakinleştirdi. Tabii bir o kadar da şaşkındım. Caleste terler içinde arkasına dayandı. Alnından akan ter damlalarını silerken bir yandan da konuşmaya çalışıyordu. ''Ah Roxie! Anlatacaklarım var.'' diyerekten beni iyice meraklandırdı. ''Caleste, anlatacaklarını gerçekten merak ediyorum. Hem o kafandaki yağmur bulutu da ne öyle?'' Evet, o yağmur bulutunu henüz fark etmiştim. Sözlerimi bitirir bitirmez de kıkır kıkır gülmeye başladım. Caleste bu gülüşüme biraz kızmış olsa da belli etmeden konuşmaya başladı. ''İnanmayacaksın ama özel gücümü keşfettim. Rüyamda annem, bana özel gücümü verdi, daha doğrusu söyledi. O kafamdaki de gücümü denerken olmuş bir kaza.'' Sözlerinin sonunda yağmur bulutu yavaş yavaş kayboldu. ''Hah, şimdi kayboldu. Biraz bir şeyler seziyorum ama hala tam olarak anlayamadım özel gücünü.'' diyerekten ürkek bakışlarımı Caleste'ye diktim. ''Tamam tamam, açıklıyorum. Mevsimleri geçici süre kontrol edebiliyorum. Ama tabii geniş alanlar için geçerli değil, sadece sınırlı bölgelerde. Zaten özel gücüm de oldukça yeni. Kontrol etmem şu an da oldukça zor. Az önce de gördün.'' Bu gerçekten çok güzel bir güçtü. Hele ki aklımda parlayan ışıklar... 'Neden olmasın?' Tabii ki olabilirdi. Asıl sorun bunu Caleste'ye nasıl açıklayacağımdı.

Spoiler:

Sorumu biraz sonraya ertelemeye karar verdim. Kahvaltıda tüm kardeşlerime açıklamam daha doğru olurdu. Caleste saçını toplayıp üstünü değiştirdikten sonra, ''Sen kardeşlerimizi uyandırırken bende kahvaltıyı hazırlamaya başlayayım.'' diyerekten yanımdan ayrıldı. Ben de hızlı bir şekilde dolabıma yöneldim. Elime geçirdiğim kıyafetleri direk giydim. Ardından saçımı topladım. Saçlarımı toplamayı hiç sevmezdim, genelde salık olurlardı. Ama şu an rahat etmem için yapabileceğim tek şey buydu. Odama bir göz attıktan sonra hemen çıktım. Kardeşlerimi uyandıracaktım. Hem de teker teker... Sırayla kardeşlerimin odalarına uğrayarak onları uyandırdım. Tabii ki ben gittiğimde uyananlar da vardı. Hatta aşağı inmek üzere olanlar bile mevcuttu. Kardeşlerimi görür görmez içime yayılan enerji hissi beni biraz rahatlatmıştı. Biz bir aileydik ve her şeyin üstesinden de gelebilirdik. Onlara tabii ki güveniyordum. Sırayla tüm odaları gezip, herkesin kalktığından emin olduktan sonra aşağı inmeye başladım. Caleste kesinlikle harikalar yaratmıştı. Mis gibi kokular alıyordum. Mutfağa gidince zaten şok olmuştum. Kahvaltı tamamen hazırdı. Masada hiçbir eksik yoktu. Caleste'de kreplerle meşguldü. Hiç ses çıkarmadan bir köşeye oturdum ve kuzenimin hareketlerini izlemeye başladım. Beni görür görmez de gülümsemekle yetindi. Birkaç kardeşim de buradaydı. Hemen sonra da Zellana ile birkaç kardeşim daha geldi. ''Günaydın.'' dedi Caleste en sevecen haliyle. Birkaç kardeş günaydın diyerek yanıt verdi. Ardından herkes birlikte sofraya oturdu.

Konuşmak için hazırlanıyordum. Daha doğrusu söyleyeceğim birkaç cümleyi ilk önce kafamda tasarlıyordum. Konuşmama fırsat kalmadan Melanie atıldı. ''Ee Alicia, bugünkü planımız nedir?'' Küçük bir çocuk edasındaydı konuşması. Sevecen, tatlı... Kulübemizin küçüklerindendi Melanie, tabii ondan küçüklerde vardı. Bir an için düşüncelere dalmıştım. Aklıma gelenler, kardeşlerimle yaşadıklarımız. Ne zaman böyle toplansak eski günleri hatırlıyordum. Sonunda bu halimden kurtularak kardeşlerime döndüm. Caleste'de krepleri dağıtıyordu. Sesimi ayarlayarak konuşmaya başladım. ''Evet kardeşlerim bildiğiniz gibi bugün temizlik günü. Her birimiz etrafı pırıl pırıl yapmak için çalışacağız ancak bu sefer işe biraz eğlenceli hava katmak istiyorum.'' Hepsinin meraktan çatladığına adım gibi emindim. Ne söyleyeceğimi düşünüyordu hepsi. ''Hadi ama Rox, bizi fazla meraklandırdın.'' diyerekten atıldı Miry. Tamam, anlamında başımı sallayarak konuşmaya başladım. ''Sabahleyin, Caleste özel gücünü keşfetti. Gerçekten harika bir güç. Ve ben de bu özel gücün temizlikte bize faydası olabileceğini düşünüyorum.'' Kardeşlerim heyecanlanmış, Caleste ise korku dolu gözlerle bana bakıyordu. Acaba yanlış bir şey mi yapmıştım? Ya da yanlış bir şey mi söylemiştim? Kuzenime soru soran bakışlarla baktım. Ondan bir cevap bekliyordum, ne kadar soru sormamış olsam bile. Caleste her zamankinden talaşlı bir halde cevap verdi. ''Yani ben, bilmiyorum. Özel gücümü henüz kontrol altında tutabileceğimi sanmıyorum. Ama yine de elbette yardım ederim. Tam olarak istediğin nedir Roxie?'' Derin bir soluk aldım. ''Yağmurla her tarafı ıslatmanı istiyorum. Biz de temizleyip, kurutacağız. Biraz mantıksız gibi gözükse de bence iyi fikir.'' diyerekten son noktayı koydum. Bu akıl almaz bir şeymiş gibi yüzüme bakıyordu Caleste. 'İstediğim şey yüzünden başımıza gelecek onca şeyden habersizdim. Nereden bilebilirdim ki? Daha iyi ve eğlenceli bir temizlik istemiştim sadece. Ah, sayemde temizlik mahvolacaktı. Caleste'yi korkutan düşünceler, belki de gerçek olacaktı. Bense her şeyin iyi gideceğine emin biri gibi davranıyordum.' Diğer kardeşlerime de bir göz gezdirdim. Sanırım hepsi istediğim şeyin mantıksız olduğu kanaatindeydi.