Şeker Kız Candy

Konu: Şeker Kız Candy Çarş. Ağus. 03, 2011 7:45 am

Off, o kadar yorucu bir gün geçirmiştim ki gerçekten açtım. Melezler diğer insanlara göre daha çok yemek yiyordu. İnsan bütün gün koşturur durursa acıkır tabii ki. Gerçi ben yine az yiyordum; ancak az yesem de karnıma bir şeyler girmeliydi değil mi? Yemek Gazinosu da aslında oldukça hoş bir yerdi. Yani ortam çok nostaljikti.

Köşedeki masalardan birine geçtim. Tavandaki beyaz ışık masa örtülerinin beyazlığını kat be kat arttırıyordu. Yalnız başıma takılmayı özlemiştim. Ne yiyeceğimi düşünmeye başladım. Uzun süredir hafif yiyecekler yiyordum. Belki bugün biraz ayılık yapabilirdim. Belki biraz hamburger yiyebilirdim; yanına da olmazsa olmazlarda kola. Vay canına düşüncesi bile karnımı acıktırmaya yetmişti.

Canım sağlıksız beslenmek istiyordu ki bu bazı noktalarda oldukça hoşuma gidiyordu. Masaya oturdum. Daima yanımda duran çantamdan bir toka çıkardım ve saçlarımın önlerini arkaya doğru attırdım ve tutturdum. Yemek ve arama saçlarımın girmesini istemiyordum. Çantamdan okumayı sevdiğim romanlardan birini çıkardım. Sanırım hazırdım. Artık tek yapmam gereken biraz hayal gücüydü sanırım.

Gözlerimi kapattım ve önümdeki masaya odaklandım; birkaç saniye sonra önümde yığılı bir tabak patates ve köşesine iliştirilmiş çok tatlı bir şekilde sırıtan hamburger. Hayat bu muydu? Şu anlık evet... Aslında biraz daha serin olsa daha iyi olabilirdi sıcaktan ölecektim. Yeni denizden çıkıp gelmiştim; ama yine de sıcak basıyordu bana. Üzerimdeki tişört desen ayrı bir dertti. Sinir oluyordum bazen kıyafet giymeye. Sadece bikiniyle de dolaşabilirdim. Tabii, o çok sevdiğim deniz şortlarını giyerdim o ayrı mesele; ancak çok sıcak yaaa. Pişiyordum yani.

Buz gibi kolayı alıp diktim; işte hayat buydu. Boğazımdan akıp giderken içimin soğuduğunu hissetmiştim. Seviyordum ben kolayı yaa. Hamburgerimden parçalar almaya başladım; bir yandan da elimdeki kitabı okuyordum. Aşk romanlarından nefret ederdim. Hoşuma da gitmezdi. Elimde tuttuğum son moda bir polisiyeydi. Yeteri kadar macera yaşıyor olabilirdim; ama her daim daha fazlasını isterdim. Yani, fazlasını istemek benim suçum muydu? Evet, benim suçumdu. Heey, suçlarımla barışık biriydim ben. Daha doğrusu günahlarımla.

Elimdeki hamburgeri yemeye devam ederken birden burnuma çiçek kokusu doldu. Limon çiçeği gibiydi. Nereden çıkmıştı bu koku ya? Yediği hamburgerin yağlı kokusuyla karıştığında hoş olmuyordu. Yani, yalnız başına güzel gidebilirdi; ama hamburgerle hayır iyi gitmiyordu. Birden arkamdan bir ses duydum. "Naber şeker kız?" diye bir şey doldu kulaklarına aslında, bu sesi birden önünde duyuvermişti, hatta yanında. Bir çocuk hızlıca bir oturabilir miyim? bile demeden lap diye çöküvermişti yanıma. -Benim yanıma- Bu, çocuk kimdi yaaa? Tamam, kaç senedir buradaydım, hala tanımadığım insanlar vardı. Bu Tanrı ve Tanrıçalar na kadar çok iş pişiriyordu yaa? Benim de sınırlarım vardı yani.

"İyiyim; ama öncelikle adım Candy değil. İkincisi benim yanıma oturdun. Üçüncüsü Tanrıların aşkına sen kimsin?" diye çıkıştım; deminki limon çiçeği kokusunun sahibi de belli olmuştu. Demeter çocuğu falan mıydı bu çocuk? Etrafa çiçek kokuları salgılamak. Özel gücü de bu sanırım. Evet, hayal gücüm geniş.

Konu: Geri: Şeker Kız Candy Perş. Ağus. 04, 2011 8:09 am

''Ee, ne var Chris?''

''Oğlum, gel işte, çok güzel bir turnuva bu.''

Chris, elinde tuttuğu müsabaka ilanını vermek için yanıp tutuşuyordu ama ben oralı bile değildim.
''İstemiyorum. Bıraktım ben o tür işleri. Çekil artık.'' Sinirlenmeme ramak kalmıştı, kesinlikle evet. Nitekim Chris homurdanarak yolumdan çekilirken, müthiş bir rahatlamışlık duygusu üzerimi kaplamıştı ve ben huzur içinde yemek gazinosunun kapısından içeri girebilmiştim.
Önümde çin yemeğim, burnuma çalınan mis gibi bir kokuyla başımı kaldırdım. Evet, ikimizden başka kimse yoktu, önümdeki masada oturan arkası dönük sırma saçlı kız dışında. Burnuma çalınan o koku, ona ait olmalıydı. Yemek yiyordu ve ben sadece saçlarından bile çok etkilenmiştim. Önümdekileri ileri iterek geri yaslandım ve ona şöyle bir baktım. Hala çekici görünüyordu.
''Naber şeker kız?''

Soluğu yanında almam ve izinsiz masaya oturmam uygun değildi, ama kendime hakim olamamıştım.

"İyiyim; ama öncelikle adım Candy değil. İkincisi benim yanıma oturdun. Üçüncüsü Tanrıların aşkına sen kimsin?"

Geriye yaslandım.

''Ben Blake. Demeter çocuğu. Sen de, hmm. Güzelliği ve seksiliğiyle herkesi büyüleyen Afrodit'in kızlarından biri olmalısın, kesinlikle annene çekmişsin.''

Konu: Geri: Şeker Kız Candy Perş. Ağus. 04, 2011 8:23 am

Konuşmamın üzerine geriye doğru yaslandı ve artist bir şekilde söylendi. ''Ben Blake. Demeter çocuğu. Sen de, hmm. Güzelliği ve seksiliğiyle herkesi büyüleyen Afrodit'in kızlarından biri olmalısın, kesinlikle annene çekmişsin.'' Al bak işte. Tövbe tövbe. Anneme çektiğim doğruydu; ama Afrodit'in kızı değildim. Afrodit'in kızı da olmak istemem açıkçası; ben annemden oldukça memnundum. Karşımdaki, kendinden çok emin, artist çocuğa gözlerimi diktim ve gözlerimi kıstım.

"Aslına bakarsan annem Afrodit değildi, Amphitrite'ydi. Saçlarım, parfüm mü kokuyor yoksa tuzlu su mu? Belki de sadece iltifat etmek için bir Tanrıçayı kullanmamalısın. " dedim ve kötü kötü baktım. Yutkunduğunu fark edince de gülümsedim. "Ama iltifatınız kabul edilmiştir. Selam ben Pearl." dedim ve elimi uzattım. Ne?? Bakmayın öyle, bana iltifat etmişti yani. Bir teşekkür edemeyeceksem yani, kibarlığın zarifliğin ne anlamı vardı?

Artı olarak, hayal gücüm mükemmeldi. Demeter çocuğu olduğunu nasıl anlamıştım ama? Nalet olsun, süperdim ben yaaa. Kendimi seviyordum evet. Evet, bir Afrodit çocuğu değilim. Her şeye evet? Var mı uleynn, karşı çıkan?

Konu: Geri: Şeker Kız Candy Perş. Ağus. 04, 2011 10:35 am

Blake, uzattığı eli yavaşça kavradı ve dudaklarına götürerek kibarca öptü.

''Benim için bir onurdur, Leydim'' dedi, İngiliz aksanını taklit ederek. ''Tıpkı bir inci tanesi gibisiniz, eşsiz ve çok güzel'' Elini geri çekmesine izin verdi.

Şımarıkça gülümseyişinin arkasında, bolca kendine özgüven vardı. Kızın bal rengi saçlarından süzülen koku hala burnundaydı.

''Bu kadar güzel kokmanızın nedenini sorabilir miyim? Ya da, nasıl bu kadar güzel olduğunu?''

Konu: Geri: Şeker Kız Candy Perş. Ağus. 04, 2011 10:52 am

''Benim için bir onurdur, Leydim'' diye mırıldandı. Hımmm, evet takma adım leydiydi. Uzun süredir kimse takma adımla bana seslenmemişti. Lakabımı yeniden duymak güzeldi. İngiliz aksanı mı? Ahh Tanrılarım, güldürme beni... İngiliz aksanı mı kalmıştı yaa? En mantıklı Amerikan. Gerisi yalan... Haha, şiir bile yazmıştım, artık daha ne yapayım? ''Tıpkı bir inci tanesi gibisiniz, eşsiz ve çok güzel'' Bu çocuk iltifat etmesini biliyordu. Hatta hoşuma da gitmişti. Bizde yalan yok. Tatlı bir şekilde iltifat edenleri herkes severdi. Ben de severdim.

''Bu kadar güzel kokmanızın nedenini sorabilir miyim? Ya da, nasıl bu kadar güzel olduğunu?'' Hımmm, evet iltifatlar çoğalmaya başlamıştı. Bu çocukta iş vardı. Romantik kitap yazarı da olabilirdi. Tabii asla okumayacağım kitaplar çıkaracaktı... "Bu kadar güzel kokmamın nedeni, parfüm sıkmamam... Asla parfüm sıkmam. Bu konuda ciddiyim. Hep suya girdiğimde dolayı zaten temizimdir. Parfüm, kötü koktuğunu düşünen ahmaklar içindir." dedim ve gülümsedim.

"Eee, Blake? Daha önce seni kampta hiç gördüğümü hatırlamıyorum. Ben mi dışarıyı gözlemlemede kıtım, yoksa yeni falan mı geldin?" diye sordum, yani çok mantıklı bir soruydu. Çünkü bu çocuğu daha önce gördüğümü hiç hatırlamıyordum. Yani, görmüş olsam daha önceden, tamam neyse bunu burada keselim. Çok düşünmek iyi değildir. Kafaya zararlı fikirler üşüşür.

» Ay ne şeker köpekler
» Candy arıyor
» Yeşil Şeker de Arasın.