Karanlığa adım atış.

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 753 Kayıt tarihi : 31/05/11

Bugün annemi görmeye gidicektim.Kararlıydım bu konu hakkında.İlk önce pegasusumla mı yoksa otobüslemi gitsem diye biraz kafa yorsamda otobüs fikri daha iyi güvenilirdi.Otobüse binince arkada boş bir koltuk olduğunu gördüm ve oturdum.Yaklaşık yarım saate varmıştık.Şimdi Empire State Binasını bulmalıydım.Yolda gelene geçene sordum.Bana yolu gösterdiler.Hızlıca içeri girdim.İçeride şişman ve ağzında sakız olan bir adam vardı.Yanına gittim ve konuşmaya başladım.

“Heyy ! Ver bakalım 600. Katın anahtarını.” Dedim.Adam ilk önce baktı ve sonra güldü.Öyle bir güldüki yaklaşık on beş dakika onu bekledim.Sonra konuşmaya başladı.

“Ne 600.kat mı? Burada öyle bir kat yok arkadaşım.Sanırım gözlerin kör bak şurada yolun ilerisinde bir gözlükçü var.Oraya gidince sana tedaviyi yaparlar.” Dedi.Sinirlenmemek elde değildi.Bir Nyks çocuğunun bekletilmesi işin sonuydu.Onu orada öldürmem gerekirdi ama oda görevini yapıyordu.Önce öyle bir güldümki adam irkildi.Sonra konuşmaya devam ettim.”Bak dostum anahtarları veriyormusun? Bir Nyks çocuğu bekletilmekten hiç hoşlanmaz.Seni burada öldürebilirdim ama iyi günüme geldin.” Diyince adam mecbur bir halde anahtarları verdi.Zafer kazanmış bir şekilde gülümsedim ve asansöre bindim.Eski moda bir müzik çalıyordu.Neden Eminem yada başka bir sanatçının şarkılarını çalmazlarki.Yukarı çıkarken bilekliğime baktım.Babam bana bunu Fransa’ya gitmeden önce vermişti.O günden beri hiç çıkarmamıştım ve birde babamın Rea ile bana bıraktığı 50 bin euro vardı.Nereden bulmuştu bu parayı bilmiyordum ama yinede iyi oluyordu.Annem nasıl biriydi bu sorular kafamda yankılanıyordu.Ama onu şimdi görecektim.Ama yinede çok meraklıydım.Birden dıynk adlı bir ses duydum.Yukarı çıkmıştım.Vayy be! Burası Olimposmuydu? Çok büyük ve çok güzeldi.Birden birini gördüm.Arkası bana dönüktü.Sonra dayanamadım ve konuşmaya başladım.”Öhm öhm.Acaba siz kimsiniz?”

Tanrıça Mesaj Sayısı : 264 Kayıt tarihi : 24/02/11

Gecenin karanlık bir saatinde, Olimpos'un eşsiz manzarasına bakıyordum. Buraya biraz mola verdiğim için gelmiştim. Zeus herhalde bunun için bana kızmazdı. Kızsa da umrumda olmazdı ya. Çoğu tanrı neredeyse her gün işi gücü bırakıp Olimpos'a geliyordu, onlara kızmayacaktı da bana mı kızacaktı yani? Uzun zamandır buralara gelmemiştim sonuçta. Biraz serin bir gece havası solumak iyi gelecekti.

Derken arkadan bir asansör kapısının açılma sesi geldi. Buna şaşırmıştım, çünkü Olimpos'un eşsiz manzarasına nereden baktığıma hiç dikkat etmemiştim. Şöyle bir göz ucuyla arkama baktığımda oğlum Leo'yu gördü. Tuhaf bir şekilde sessizce orada duruyordu. Tuhaf diyorum çünkü bildiğim kadarıyla Leo asla bu kadar sessiz durmaz. Çekingen bir sesle konuştu. "Öhm öhm. Acaba siz kimsiniz?”

Bıyık altından güldüm. Beni tanımamış olamazdı gerçekten değil mi? Yüzümde soğuk ve mağrur bir ifade ile Leo'ya döndüm. Yüzünde beni gerçekten de tanımadığını gösteren bir ifade vardı. Bunu üzerine alayla dudak bükerek Leo'ya cevap verdim. "Siz mi? İnsan hiç annesine siz diye hitap eder mi?"

Leo'nun yüzündeki şaşkınlığın verdiği zevkle güldüm. Eh, bazı lafları etmeden düşünmelisin ama, değil mi? Bu yaptığımın haksızlık olduğunu biliyordum içten içe ama böyle biri olarak tanınırdım ve imajımı sarsmaya da hiç gerek yoktu.

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 753 Kayıt tarihi : 31/05/11

. "Siz mi? İnsan hiç annesine siz diye hitap eder mi?" Dedi önümdeki kadın.Ne hemen konuşmaya başladım.”Ne? A-a-a-Anne!” dedim.İkimizde gülmüş birbirimize bakıyorduk.Açıkçası çok utanmıştım.Annemin önünde gülünecek duruma düşmüştüm ve bu hiç hoş değildi.Annem tamda beklediğim gibi değildi.Öncelikle onun kısa boylu olmasını beklerken gerçektende uzundu.Ama bir şey vardı.Annemin önünde rezil olmuştum.Annemin yanına gittim ve konuşmaya başladım.”Anne gerçekten üzgünüm ve kendime kızıyorum.Senin önünde rezil oldum.” Dedim ve kafamı açağı eğidim.Utanmıştım bu olaydan ama neyse.Geçti bitti.Annemi tekrar izlemeye koyuldum.Gerçekten çekiciydi.Annemin Nyks olması çok karanlıktı.Kabul ediyorum.Etrafa karanlıklar saçıyordu.Onun gibi annem olduğundan gerçekten memnundum.

Ama sanırım fazla vaktimiz yoktu.Onunla olabildiğince konuşmam gerekiyordu.İlk önce neden bizi bıraktığını ve benzeri şeyleri sorcaktım.Ama annemin cevap vermesini bekledim.Birden anneme baktım.Onun derin düşüncelere daldığını görebiliyordum.Bendede sıkça olur bu olay.Derin düşüncelere daldımmı içinden çıkamam ama bu daha farklı görünüyordu.Annem daha önemli bir şey düşünüyordu sanırım.Gecenin olduğu vakitlerde güçlenmemiz artığı için gece vakti burayı gelmeye uygun bulmuştum. Annem hala düşünüyordu ve bende bunu çok ama çok merak ediyordum.Onun cevap vermesini bekliyordum.Birden bir ses duydum.Zihnimin içinde yayılan.Gece şahidim olsunki böyle bir ses duymamıştım.Bir erkek sesi.Zihnimde yayılınca önceden duyduğum bir ses.Bu-bu babamın sesi.Evet yaklaşık sesini 5 senedir durmuyordum.Anneme döndüm.Konuşçak çok şeyimiz vardı.Bana suratını dönmüştü.Gülümsedi ve konuşmaya başladı.

Tanrıça Mesaj Sayısı : 264 Kayıt tarihi : 24/02/11

Aklından geçirdiği şeyleri bilmiyormuş gibi gülümseyerek konuşmaya başladım. "Bunlardan konuşmak için gelmedim. Pek fazla vaktim yok. Sana buraya bir hediye vermeye geldim." Elimi gece kadar siyah cüppemin gizli cebine sokarak Leo için özel olarak ayırdığım eldiveni çıkarttım. Eldiven tamamen kadın çorabı gibi siyah iplerden oluşuyordu. "Bu eldiven seni geceleri ya da karanlık bir ortamda saldırıya uğradığında sise yada gölgeye dönüştürecek. Kısacası gece yapılan hiçbir saldırı sana isabet etmeyecek. Tabii bu eldiveni taktığın sürece. Sabahları hiçbir işe yaramaz ama. Sıradan bir eldiven olur." Duygularını anlayabilmek için yüzüne baktım oğlumun. Annesinin ona hediye vermiş olmasından mutlu görünüyordu. "Bu eldiveni akıllıca kullan." Bu sözleri söyledikten sora siyah bir buhara dönüşüp kayboldum.

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 753 Kayıt tarihi : 31/05/11

"Bunlardan konuşmak için gelmedim. Pek fazla vaktim yok. Sana buraya bir hediye vermeye geldim." Dedi annem.Ne yani 27 senedir görüşemiyorduk.Bana 5 dakikasını ayırıyordu.Ama mutlu oldum.Hemde çok mutlu.Annem bana bir eldiven veriyordu.Kesin bir özelliği vardır diye iç çektim.Annem konuşmaya devam etti. "Bu eldiven seni geceleri ya da karanlık bir ortamda saldırıya uğradığında sise yada gölgeye dönüştürecek. Kısacası gece yapılan hiçbir saldırı sana isabet etmeyecek. Tabii bu eldiveni taktığın sürece. Sabahları hiçbir işe yaramaz ama. Sıradan bir eldiven olur."dedikten sonra durdum.Bu eldiven harika görünüyordu.Geceleri sise yada gölgeye dönüşebilceğim.Saldırıya uğradığımda ölme dururum çok az olcağı kesin.Anneme ne kadar teşekkür etsem azdır.Eldiven simsiyahtı.Yani karanlık.Anneme verdiği hediyenin mutluluğu ile baktım. "Bu eldiveni akıllıca kullan."dedi ve gitti.Olimposta eldivenimle baş başa kalmıştım.Eldiveni koluma taktım ve Olimpos’tan gitmek üzere asansöre bindim.Asansörden indikten sonra Empire State Binasının önünde durdum.Islık öttürdüm.Ah! Evet tam zamanında.Fearless’in sırtına atladım.Fearless uçmaya başladı.Arkama baktım ve mırıldandım.”Teşekkürler anne” dedikten sonra önüme bakabildim.Çok mutluydum ve bunu kelimelerle biraz zor anlatabilirdim.Annemin verdiği bu eldivene bir ad vermek gerekiyordu."Hmm... Sis yada gölge nasıl Fearless ? Yok kötü dimi.Hmm... Buldum! Kayboluş.Eldivenimin adı kayboluş."

Rp bitmiştir.

» Karanlığa Son Adım
» Tehlikeye Adım Adım Yaklaşıyoruz...
» Tehlikeye Adım Adım Yaklaşıyoruz... (2)
» Adım adım mutluluk.
» Bianca| Karanlığa doğru.