Lise'nin son günleriydi. Sam'in yapacak başka bir işi yoktu. Tabii ki yine o nefret ettiği okula gitmek haricinde. Okul, küçük bir yerde olmasına rağmen, New York'un tanınmış en iyi okullarından bir tanesiydi. Evinde otururken, tek düşünebildiği şey, okulun son gününü nasıl ve ne şekilde geçireceğiydi. Yatağında, boydan boya uzanmış, üzerinde çizgili pijamalarıyla tavanı süzüyordu. Bir an alt kattan bir kadın sesi duydu. Bu annesiydi. Manhattan'ın dışında bir villa'da kalıyorlardı. Yerleşim yerinden biraz uzaktaydı. Aşağıya indi. Annesi onu mutfakta bekliyordu. Her zamanki gibi, cornfleks ile portakal suyu onu bekliyordu. Annesine, 'Günaydın' dedikten sonra, onu yanağından öptü, ve mutfağın ortasında duran yuvarlak masaya baktı, sandalyeyi çekti ve oturdu. Annesi onu seyrediyordu. Annesine tekrar gülümsedikten sonra, kaşığını eline aldı ve cornfleksini yemeye başladı, bu sırada annesi, duvara asılı dolapların yanında bulun bir ahşap üzerinde duran radyoyu açmıştı. Güzel bir müzik çalıyordu. Yemeğini bitirdikten sonra, bu güzel müzikte, annesiyle beraber dans etti, sonra üst kata çıkıp, okul için hazırlandı. Sam, uzun kahverengi saçları ve mavi gözleriyle, tanrı babasına pek benzemesede, yapılı, yakışıklı, akıllı, ve nezaketi seven bir çocuktu. Genelde, siyah kıyafetlerle takılırdı. Bugün her ne olduysa, beyazlara bürünmüştü. Onda bir tuhaflık vardı, nedenini bir türlü kavrayamıyordu. Aynada kendine bakarken, dışarıdan bir korna sesi duydu. Pencereden baktığında, arkadaşı Matt'in arabasıyla onu beklediğini gördü. Yüzüne bir gülümseme yayılmıştı. Sıcak bir gülümseme, ilk okuldan beri ona arkadaşlık eden, onu kardeşi gibi gören tek çocuk Matt'ti. Hemen çantasını aldı, annesine görüşürüz diyerek, doğruca Matt'in arabasının yolunu tuttu. Matt, onu arabanın dışında bekliyordu, 'Hadi genç adam, bir an evvel yola çıkmamız lazım, yoksa okula geç kalacağız ve bu son günde bunun olmasını istemeyiz, değil mi?' dedi. Sam ise ona gülümseyerek, arabaya bindi.
Okula geldiklerinde, Sam'in için tuhaf bir duygu kaplamıştı. Ne olduğunu bilmiyor ve merakda etmiyordu. Tek istediği, diplomasını alıp, annesinin yanına dönmekti. Matt, bir öğretmenin yanında uğramıştı, Sam ise eşyalarını dolabına koymak için yola koyulmuştu. Önünde hafif kıvrımlı bir yol vardı. Orada yürürken, içindeki tuhaf his daha da büyüyordu. Bir an duraksadı, başına büyük bir ağrı girmişti, hiç beklemediği bir anda bir ışık parlaması oldu ve güçlü bir ses duydu, o ses şöyle diyordu: 'Kendine dikkat et.' Ses, yankı gibi kendini tekrarlayıp, bir an sonra yok olmuştu. Bu ses de nereden gelmişti? Bu ne anlama geliyordu? Kafasını bir sürü soru kurcalamaya başlamıştı, yürümeye devam etti. Dolaplarla dolu bir alana varmıştı. İşin ilginç yanı, ortalıkta kimse yoktu. Dolabının kapağını, şifrensini girerek açtı, kitaplarını içine koydu, ve ders için gereken kitaplarını aldı. Kafası o kadar dalgındı ki, dolabın arkasında hareketsiz duran ama gölgesi görünen çocuğu fark edememişti. Dolabı kapattığı anda, suratına bir yumruk yemişti. Ne olduğunu anlayamadan, kendini yerde buldu. Dudağı kanıyordu. Gözleri kamaşmıştı. Kendine geldiğinde karşısında ona doğru gelen çocuğu görebiliyordu, kendini geriye atmaya çalışan Sam'e yetişmişti. Çocuk onu, tek eliyle boğazından yakaladı ve havaya kaldırdı, Sam'in ayakları yerden kesilmişti. Tiz bir ses duyuldu. 'Ares'in selamı var.' Sam, afallamıştı. Neler oluyordu? Ares kimdi? Bu kişi nasıl bu kadar güçlü olabiliyordu? Arkadan tanıdık bir ses geldi. 'Hey, onu rahat bırak.'. Bu Matt'di, Sam'i tutağan çocuğun üstüne atladığında, Sam, yine kendini yerde bulmuştu. Çocuk, Matt'i kollarından yakalamıştı, iki koluyla onu havaya kaldırdı. Matt havada çırpınıyordu. Ama, bu çırpınışları nafileydi. Çocuk zıpladığı gibi, yere inerken, kırdığı dizinin üzerine Matt'in belini denk getirmişti. Bir çat sesi duyulmuş ve Matt'in cansız bedeni yere yuvarlanmıştı. Tiz bir kahkaha sesi yükselmişti. Sam, arkadaşının, tek dostunun ölümüne şahit olmuş, ama hiçbir şey yapamamıştı. Ağlamaya ve yeri yumruklamaya başlamıştı. Bir anda içinde büyük bir güç hissetti, bu güç öyle bir güçtü ki, Sam kendini bir anda ayakta bulmuştu. Gözleri yanmaya başlıyordu. Gözlerini kapatmıştı. Çocuğun ona yaklaştığını hissedebiliyordu. O güçlü ses, yeniden çınlıyordu, kulaklarında: 'Kendine güven, gözlerini aç.'. Sam'in içini bir anda büyük bir güven kaplamıştı. Gözlerini açtı. Artık, içindeki o büyük gücü hissedebiliyor, ancak bir yandan da korkuyordu. Ona doğru yaklaşan çocuk kalakalmıştı. Çünkü, Matt'in etrafını mavi bir alev sarmıştı, ve gözleri bembayazdı, çok güçlü bir ışık saçıyordu. Sam, o güçlü, çocuğa doğru yaklaştı. Midesine güçlü bir yumruk indirdiğinde, kolu çocuğundan içinden girip, diğer tarafından çıkmıştı. Kırmızı bir alev, etraflarını sardığında, çocuk küle dönmüştü. Bu olaydan, sonra Sam bayılmıştı. Gözlerini açtığında, kendini revirde buldu. Olanları, sanki halen yaşanmış gibi hissediyordu. Ona ne olmuştu? O kimdi? Bu güç ona nereden gelmişti? Bu onun cevaplaması gereken sorular silsilesinin, daha başlangıcıydı. Bunun sonu nereye varacaktı?
-Son-
Konu: Samwise Gamgee 
Salı Ağus. 02, 2011 12:33 am
