Elyse odasındaki pencereden batmak üzere olan güneşin kızıl ışıklarını seyrederken kapısının tıklatılmasıyla irkildi. Duygusuz bir şekilde ''Girin.'' diye seslenmişti. Yavaşça açılan kapının arkasında abisi Luke vardı. İçeri girmeden, kapının eşiğinde durarak konuşmaya başladı. ''Evet çaylak, bir pegasus edinsen de bu da aradan çıksa.'' demişti alaycı bir tonla. Luke aslında Elyse'in öyle düşünmesini istemese de ona yardım ediyordu. Sanırım bu kanında vardı, başkalarına yardım etmek. Elyse bu yüzden ona kötü davranamıyordu, her ne kadar herkese karşı bir vampir gibi sert ve duygusuz olmak istese de yapamıyordu işte. İnsanlar ona yardım eli uzatırken o bu yardımları geri çeviremiyordu. Her ne kadar bu kampı sevmek istemese de buraya alışmak zorundaydı. Elyse zihninde onu boğan düşünceler arasından sıyrılmaya çalışarak ''Peki ala, nereye gitmem gerekiyor?'' dedi gülümsemeye çalışarak. Artık öğrenmesi gereken her şeyi öğrenmiş, melezlikle ilgili bilmesi gereken çoğu şeyi anlamıştı. Bu nedenle kanatlı bir at gördüğünde o kadar da şaşırmayacaktı. Buradaki melezlerin sanki bir evcil hayvanmış gibi kanatlı atlara sahip olmaları çok garibine gitse de onlardan bir tane istemiyor da değildi. Elyse pencerenin kenarından ayrılarak abis Luke'un yanına doğru yürümeye başladı. Luke kapıya dayanarak kollarını bağdaştırmış bir şekilde konuşmaya devam etti. ''Pegasus ahırlarına git, oradan bir tane at seç işte.'' diyerek odadan ayrıldı. Elyse'in soru sormasına fırsat bırakmadan gittiği için Elyse'in ahırların nerede olduğunu kendi başına bulması gerekiyordu. Açık sarı saçlarını dağınık bir topuz yaparak odasından çıktı. Ortak salondaki koltuklardan birine yayılmış olan Luke'a tebessüm ederek kapıya doğru ilerledi. Kulübeden dışarıya adım atar atmaz biraz da olsa yalnız başına kalmanın mutluluğunu yaşıyordu. Temiz havayı ciğerlerine doldurarak yürümeye başladı. Nereye gideceğini bilmiyordu ama birine sormak da istemiyordu. Utandığından değil, sanırım ağzını açmak bile istemiyordu. Elyse yanından geçen melezlerden birinin ''Hadi yemek başlamadan ahırlara gidelim.'' demesiyle onları takip etmeye başladı. Şansı bir kez olsun yaver gittiği için seviniyordu. Gözünden kaçırmak istemediği için hızlı adımlarla melezin arkasından yürümeye devam etti. Ahırlara vardıklarında biraz dışarıda kalarak, onların çıkmasını bekledi. Daha demin takip ettiği melezler ahırdan çıktıklarında Elyse ürkekçe içeriye doğru bir adım attı. Elbette hayvanları severdi, özellikle de olağanüstü hayvanları. Ama kanatlı bir atı nasıl seçeceğini bilmiyordu. Elyse neredeyse hiçbir atın onu istemeyeceğinden emin gibiydi. Yine de umudunu kaybetmeyerek atların bulunduğu bölmelerin önünde ilerlemeye başladı. Çoğu yarı uyur gibiydi, dikkatini çeken hiçbir pegasus görememişti, tabi köşedeki bölmede kocaman yeşil gözleriyle ona bakanın dışında. Pembe diliyle ağzını yalayan bu pegasusun yanına doğru ilerlemeye başladı Elyse. Pegasusun yanına vardığında gri tüyleri ve yemyeşil gözleriyle ondan oldukça hoşlanmıştı. Kararsız bir şekilde ona bakmaya devam ederken yavaşça başını okşadı. Elini pegasusun yumuşak tüyleri arasında gezdirirken pegasusun mırıldadığını duyar gibiydi. ''Sanırım seninle iyi anlaşacağız, ıııı... Anthony.'' diyen Elyse zevkle gülümsedi. Hava iyice kararmıştı. Kamptaki ilk günü biterken hala burkuk hissediyordu. Hiç değilse artık bir arkadaşı vardı, Anthony.
Konu: Anthony. 
Paz Tem. 24, 2011 10:07 am