Keyif

Kano gölünün iskelesinde oturmuş müzik dinliyordum. Yanıma Daphne geldi ve;
Oturabilirmiyim? dedi.
Tabii ki. deyip yana kaydım.
Ne yapıyorsun? dediğinde;
Canım sıkıldı. Bende kano gölünde biraz oturup müzik dinliyim dedim. dedim.
Hmm. dedi. Bir süre sessiz kaldıktan sonra;
Şey, sen bir avcısın. Bir erkeğin yanına oturman.. Nasıl desem.. Yanlış karşılanmaz mı? dedim.
Sanırım karşılanır. dedi. Kafası karışmış gibiydi.
Ama son hatırladığım kadarıyla kampa kola sokmak da yasaktı. dedi ve pis bir şekilde güldü.
Ee.. Tamam. Bazı kuralları çiğnemediğimi idda etmeyeceğim. Ama ben ''Kampa kola sokmayacağım'' diye yemin etmedim. dedim.
Evet.. Şöyle söyliyeyim. Bu yemin işi o kadar basit değil.
Nasıl peki? dedim.
Şey.. Bunu anlatabileceğimi sanmıyorum. Ama bir arkadaşın yanına oturmamın sorun olacağını da düşünmüyorum. dedi.
Hmm. dedim. Bu kızları anlamak gerçekten Delfi Kahin'ini anlamaktan daha zordu.
Siz avcıların büyüleri varmı? dedim.
Evet. Birkaç doğa büyüsü işte. Siz Hekate çocukları neler yapabiliyorsunuz? dedi. Güldüm ve üzerinde canlı olmayan bir alana doğru döndüm. Daphne'de beni izliyordu. Gökten 6-7 tane meteor indirdim ama bu ani büyü vücuduma biraz ağır gelmişti. Dengemi kaybettim. Düşecekken kolumdan tuttu beni.
İyi misin? dedi. Endişeli görünüyordu.
Ahh.. İyiyim iyiyim. Birşeyim yok. dedim. Tekrar oturduk.
Demek siz böyle büyüler yapabiliyorsunuz. dedi.
Evet. Ama çok zor büyüleri yapınca çok yoruluyoruz. Hatta bayıldığımız bile oluyor. Fazla zorlamamak gerekiyor. dedim.
Bir süre daha oturduktan ve sohbet ettikten sonra yemek botusu öttü. Ve akşam yemeğini yemek için yemek alanına doğru yürümeye başladık.