Katherina'ya Bir Ziyaret

Kapısı hafif aralık olan Nyks kulübesinin önünde kararsızca duruyordum. Aslında kulübeyi gördüğüm bile söylenemezdi. Özellikle buraya gündüz hiç gelmiyordum çünkü Nyks çocukları gündüz hiç havalarında olmuyorlardı. Gece ise kulübe... Eh, şimdiki gibi oluyordu işte. Sanki gece ile birleşmiş gibi. Bu lanet yere Katherina'yı ziyaret etmek için gelmiştim. Ağırlığımı bir ayağımdan diğerine verdim ve içeri girip girmemeyi düşündüm. Çünkü cidden, eğer Katherina çok isterse beni canlı canlı Tartarus'a tıkabilirdi. Bu yüzden onun yanında biraz gergin oluyordum zaten. En sonunda kararımı verdim ve iç çekerek yavaş adımlar ile kulübenin içine girdim. Kulübenin içi çok karanlıktı. Sanki her zaman geceymiş ama biri parıldayan ayı ve ışıldayan yıldızları gökyüzünden almış gibi. Yavaş yavaş kulübenin içinde ilerlerken göremediğim için bir mobilyaya çarptım ve üzerindeki plastik çiçek ile dolu bir vazoyu yere düşürdüm. Neyseki vazo kırılmadı. Fakat biri beni duymuş olabilirdi. Hem zaten gecenin bir yarısı Nyks kulübesinde niye hırsız gibi dolaşıyordum ki? Katherina'yı bulmak için böyle yapmama gerek yoktu. Vazoyu kaldırarak yerine geri koydum fakat ben daha bir adım bile atamadan arkamdan gelen bir ses "Katnis?" dedi. Yerimden zıplayarak arkamı döndüm ve karanlığın içinde belli belirsiz bir siluet gördüm. "Şey, ben Katherina'yı arıyordum..." diye fısıldadım. Siluet bana doğru gelerek "Burada seni benden başka tanıyan biri olduğunu sanmıyorum." dedi. Şaşırmıştım. Kekeleyerek "Kat?" diye sordum. Katherina sinirlenerek "Yok, ben penguen. Tanıştığımıza sevindim." diye mırıldandı. Ardından ise beni kolumdan tutarak "Salona gidelim. Orada daha rahat konuşuruz." diye ekledi.

Odamda oturmuş kitap okuyordum. Hava boğucu derecede sıcaktı ve bu da hiç hoşuma gitmiyordu. İç çektim ve ayağa kalkarak odamın penceresini açtım. İşte gürültüyü tam da o sırada duydum. Sanki camdan yapılma bir şey yere düşmüştü. Bunu kardeşlerimden biri yapmış olamazsı çünkü hiçbir kardeşimin böyle sakar olduğunu sanmıyorum açıkçası. Hızla odamdan çıktım ve koşar adım sesi duyduğum yere doğru yürüdüm. Birisi bir vazoyu tutmuş nereden düşürdüyse oraya geri koyuyordu. Ve bu... Katnis'ti. Burada ne işi vardı? Meraklı bir ses tonuyla "Katnis?" diye sordum. Yerinden zıpladı ve bana doğru döndü. Belli ki beni iyi göremiyordu çünkü "Şey, ben Katherina'yı arıyordum..." diye fısıldadı. Ona doğru ilerleyerek "Burada seni benden başka tanıyan biri olduğunu sanmıyorum." dedim. "Kat?" diye kekeledi. Her ne kadar da bunu iyi niyetle söylediğini bilsem bile sinirlenerek "Yok, ben penguen. Tanıştığımıza sevindim." diye mırıldandım. Daha sonra da cevap vermesine zaman bırakmadan onu kolundan sıkıca tutarak ekledim "Salona gidelim. Orada daha rahat konuşuruz." Yavaş adımlar ile salonun yolunu tuttuk. Oraya vardığımızda kendimi bir pufa atarak "Otursana." dedim ve bir koltuğu işaret ettim. O koltuğa otururken "Eee, neden buıraya geldin?" diye sordum. Omuz silkti ve "Seni bir göreyim dedim. Fena mı ettim?" diye cevap verdi. Gergindi.

"Hava çok sıcak. İçecek bir şeyler ister misin?" diye sordum. Gerçekten çok terlemiştim ve buzlu bir kola iyi gelecekti. Katnis bir an düşündü. Sanırım benim haklı olduğumu düşünüyordu çünkü "Buzlu bir şeyler iyi olur." dedi. "Kola olu mu? Dur ben getireyim." dedim o kola içebileceğini onaylarken. Ben mutfağa doğru yürümeye başlarken Katnis de arkamdan geldi. Hiçbirşey demedim. Mutfağa geldiğimizde ikimizi de bir bardak buzlu kola doldurdum ve birini Katnis'e uzattım. Yavaşça kolalarımızı yudumlarken Katnis "Son günlerde hiç ortalarda görünmüyordun." dedi. Omuz silktim ve "Tembelliğim üzerimdeydi sanırım. Bunu telafi etmek için yarın sizin kulübeyi ziyarete gelmeme ne dersin?" diye sordum. Katnis "Neden olmasın? Tabi fazla asabileşmeyeceğine söz verirsen." dedi. Tamam anlamında başımı sallarken olabilecek en umursamaz görüntümü takındım. Birden Katnis'den "Ahhh..." diye bir ses geldi. Ona döndüğümde üzerinin buzlu kola ile ıslanmış olduğunu gördüm. Yerde de birkaç damal kola vardı. Ayrıca başını kapıya çevirmiş, sinirli bir şekilde bakıyordu. Bakışlarımı onun baktığı tarafa çevirince Leo'yu gördüm. Kapının eşiğinde durmuş sinsice gülümseyerek bize bakıyordu. Elindeki birkaç parça küçük taşı da havaya atıp tutuyordu. Katnis bakışlarını Leo'dan ayırmayarak "Kardeşin de gelmez umarım!" diye hırlar gibi bir ses çıkardı. Sinirli bir şekilde derin derin nefesler aldım ve "Hayır gelmeyecek. Şimdi istersen mutfaktan çık çünkü olaylar tatsızlaşabilir." diye cevap verdim söylediği şey soru olmasa da. Katnis yerdeki bardağı alıp tezgahın üzerine geri koydu ve "Salonda bekliyor olacağım." dedikten sonra Leo'ya omuz atarak mutfaktan çıktı. O çıkar çıkmaz Leo'ya "Neden yaptın bunu?!" diye sordum. Tıpkı benim takındığım gibi umursamaz bir tavırla "Hadi ama Katy, hepimizin biraz eğlenceye ihtiyacı var." dedi. Sinirli bir şekilde "Derdin nedir senin? Rea haklı aslında. Bir çocuk gibisin!" diye bağırdım ve hışımla yanından geçerek salona gittim. Katnis ayakta durmuş beni bekliyordu. Ona "Üzgünüm. Benim gözümden Leo biraz sorunlu bir çocuk." dedim. Katnis önemsiz dercesine elini salladı ve "Ben kulübeme gitsem iyi olacak. Üzerimi değiştirmeye ve biraz da uykuya ihtiyacım var." dedi. Onu yollayarak Leo'yu bulmaya gittim. Yaptıklarının hesabını istiyordum.


-Rp Bitmiştir-